Κυκλοφορά
ότι σε μία βιβλιοθήκη του Βατικανού, χειρόγραφο του ΕΥΣΕΒΙΟΥ του ΠΑΜΦΙΛΟΥ,
επισκόπου Καισαρείας, 265 μ.Χ., περιέχει την συνέχεια της ως άνω φράσεως (Ιωαν.ιβ’23)….
ως εξής: “Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο
Υιός του Ανθρώπου.
Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και Βλάστημα
θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην.”
Διότι μόνη η Ελλάς
γεννά ανθρώπους φυτόν εκ του ουρανού και του Θεού Βλάστημα εξακριβωμένον
απογεννώσα λογικήν σκέψιν, ιδιοποιουμένη την επιστήμην.
Αναφέρει ο
αγ.Ιουστίνος πόποβιτς: …Σέρβος εγεννήθηκα, Έλληνας θε να πεθάνω. Και άλλοι άγιοι
που θέλουν τους ορθοδόξους να καταφέρνουν την τελειότητα, αφού πρώτα γίνουν ‘’έλληνες’’
(όχι σαν έννοια ειδωλολατρείας, αλλά της κατάκτησης της κιβωτού που εμπεριέχει
και ερμηνεύει εν ακριβεία τον Θησαυρό, θησαυρός κι αυτή (η κιβωτός). Άνθρωπος όμως,
μη αναγεννημένος εν πνεύματι Αγίω, εύκολα θα το παρεξηγούσε και θα καυχόταν σε
λάθος άξονα. Αντί σταυροκεντρικού* και τελείου άξονα αναφοράς, του μόνου με
προοπτική
αγιασμού, εκπίπτοντας στον καλώς λίαν άξονα, ακόμη ασθενή, έστω και
του υγιούς ελληνοκεντρικού.
Οι εβραίοι
και έλληνες , κι οι δυο προσεγγίζοντες Την Οδό, οδοδείκτες και πρό-λογοι,
έχουν ένα κενό. Την τρωτή τους φτέρνα. Στην σοφία με τον αχιλλέα και στην
δύναμη (και νόμο) με τον ησαύ που έρχεται ο Ιακώβ (δίδυμος) με επειλημμένην την
χείρα επί της πτέρνας του Ησαύ. Ο δε Ιακώβ, στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, μετά
τον τύπο του Πατρός (Αβραάμ δύο διαθηκών) και τύπο Υιού Ισαάκ (που οδεύει υπάκουα
στην θυσία) , είναι ο μόνος που μπορεί να καλύψει την τρωτότητα της πτέρνας και
νικήσει τον δι αυτού εισερχόμενο θάνατο.
Συνήθως οι έχοντες
αντικαταστήσει τον θεοκεντρικό (σταυρικό)
άξονα για τους δικούς τους λόγους είτε
εκκλίνοντες συναισθηματικά ή διανοητικά υπέρ των ελλήνων ή κατά των εβραίων,
είναι κάπως ευάλλωτοι στον εθνικισμό, μάλλον στρέφοντες τον προσανατολισμό του
προσώπου τους προς δυνάμεις ή σοφίες αντί των 120 μοιρών της θείας εσταυρωμένης
Αγάπης (1).
Ναι! η ΕΛΛΑΣ είναι μητέρα
αγίων και ηρώων στον τύπο Της Μητέρας Θεοτόκου, αλλά ο ελληνισμός δεν είναι
προϋπόθεσις αγιασμού.
Στην Ουράνια
Λειτουργία (Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) διαβάζουμε…
Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,
αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-
γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,
ούτε τις αμαρτίες τους.
την δυστυχία τους κλαίνε
όλοι οι λαοί… αν δεν περάσουν από την απαραίτητη προϋπόθεση αγιασμού και λύσης
εν πνεύματι θλίψεων. Αυτήν που νοηματοδοτείται από την ερμηνεία του ονόματος Ζαχαρία που σημαίνει αυτός που
θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται. Η δε αφωνία** του μέχρι να γεννηθεί
ο αγ.Ιωάννης πρόδρομος σημαίνει την μετάνοια και εξομολόγηση.
Κατά Θεόν, παρά τα
πολλά φαινόμενα έθνη, παρά τους πάμπολλους φαινόμενα λαούς, τα διαχωρίζει ΜΟΝΟ εις
δύο έθνη, δύο λαούς***.
Λαός Του****, στην
κατά Θεόν ακρίβεια, είναι το σύνολο όλων όσων
έχουν κατορθώσει (χάριτι και προαιρέσει) να γίνει ο καθένας ως πρόσωπο
ναός ώστε ενοικώντας Ο Τριαδικός Θεός, να εμπεριπατεί μαζί του, κι είναι στην
Καινή διαθήκη και κτίση, ανεξάρτητο χοϊκής προέλευσης, αφού σάρκα δεν
κληρονομεί το πνεύμα και βασιλεία.
Η γνώση του
αφαιρεθέντος εδαφίου δεν προσθέτει κάτι στον αγιασμό. Ίσα ίσα μάλιστα, αν
υπάρχει υψηλοφροσύνη ίσως και γίνει αφορμή απωλείας, αφού υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δε δίδει χάριν… γιαυτό και
πρέπει να αποφεύγονται και τα όχι πάντα και όλα αποδεκτά, απόκρυφα ευαγγέλια,
που κάπως σαν δόλωμα εκ του πονηρού, βασισμένα στην ΓΝΩΣΗ, τσιμπάνε οι ασθενώς φιλοσοφούντες
και φιλοδύναμοι.
Κι αφού δεν είναι
ουσιώδους σημασίας η ‘’γνώσις’’ που για πολλούς έλληνες, αυτή φυσιεί, η
αφαίρεσή της κρίθηκε αγιοπνευματικά επιβεβλημένη, μην τύχει και παραμένουσα και
διαρκώς αναφερόμενη κάνει πνευματική ζημιά.
Βλέποντάς τα κατά
Θεόν λογικά, τι υστερεί σε αγιότητα ο μη έλληνα γ.Σεραφείμ του Σάρωφ; ο Μωυσής
ο αιθίωψ; οι μύριοι μη ‘’έλληνες’’ άγιοι που δοξάζονται από Τον Θεό;
Ο αγ.Νεκτάριος
ερεθίζοντάς μας προς αγιασμό και ‘’υποχρεώσεις’’ παράλληλες των ‘’δικαιωμάτων’’
και της αγάπης του Θεού στο γένος μας, που έδωσε πολλές δυνατότητες, κατήρτησε
το : Περί
της Ελληνικής φιλοσοφίας ως προπαιδεία των Ελλήνων προς τον Χριστιανισμό του
Αγίου Νεκταρίου από μόνος του όμως ο (υγιής) οδοδείκτης ελληνισμός και στα
ερχόμενα έτη απόστολος της θείας δόξης (Ορθοδοξίας) , χωρίς χάρι και σφραγίδα,
δεν αξίζει, όσο ο καλός λίαν αλλά πεπτωκός ΑΔΑΜ.
Όλη η παλαιά κτίσις
εξ Ανατολών έως Δυσμάς και από Άρκτου (Βορρά) έως Μεσημβρίας (νότου) τα αρχικά
του ΑΔΑΜ , χωρίς την εξέλκουσα αυτόν δυνατή χείρα του Αναστάντος, εκεί μένει,
μη ένοικος της καινής.
Θα συνεχίσει να πατά
και τρώει γη κι όχι Τροφή XC, να αναπνέει δυσώδη κι όχι ευώδη ΑΗΡ XC (ορθόδοξη πίστη), να ξεδιψά επαναδιψώντας
όχι το λάλον ΥΔΩΡ XC
αλλά του κόσμου, να διαπνέεται από ΠΥΡ κόσμου αντί πυρ θειότητος και Θεία
κοινωνία (πυρ τυγχάνει) XC,
και τέλος ΙΧΘΥ και πεμπτουσία, XC*****
Κι αν ψάξουμε λίγο
πιο βαθειά το πνεύμα που υποκινεί αυτόν τον νοσηρό (δεν αντιδρώ στον υγιή)
ελληνορθόδοξο πολιτισμό, απαύγασμα θείας δόξης, θα διακρίνουμε δυστυχώς μίσος για
τον θεόπτη προφ.Μωυσή. Ως βάρβαρο και άξεστο και φονέα… ποιον; τον τύπο
Χριστού και πρότυπό μας που για την ακριβή θεοψία επιβάλλεται η ανάβασή μας από
τους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται είδωλα (και ελληνικώς γενικά
στον κόσμο με τους υπερέχοντες κατά την εαυτού γνώμη από τους άλλους, αληθοφανή
ποιητή ουρανού και γης, ΙΑΠΕΤΟΣ = 666) αντικατοπτρισμός, στην κορυφή όπου η
όαση και ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (999).
Μήπως δεν μισούν τους
αγ.Κωνσταντίνο και Ελένη; εμβάθυναν όμως το … πως
λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την
βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία
ή εκζητούν ΜΟΝΟ την Πόλη και την ελληνική γλώσσα ως
παγκόσμια; εξαντλώντας, μάλλον περιορίζοντας τις έννοιες και τον εαυτούλη τους στις
εθνικιστικές και μόνο σκέψεις και θυμώδη (εμπαθή) συναισθήματα. Μην τύχει και
ακούσουμε την παρατήρηση του αγ.Παϊσίου και δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε: …
- γέροντα! χειμώνιασε!! πότε θα πάρουμε την Πόλι;
- αφήστε πότε θα πάρετε την Πόλι. Χριστό πήρατε;
Η ίδια αδυναμία εμβάθυνσης των Γραφών (2) παρατηρείται σε
αυτό το πνεύμα, που πολεμεί την ΠΔ ως τάχα ξένη του Αγαθού Θεού.
Με εμπιστοσύνη αμήν να βαδίζουμε προς τον δρόμο που προνοεί
ο καλός Θεός που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν,
με την δοθείσα τωρινή μορφή της Αγίας Γραφής που δεν υστερεί στον αγιασμό σε
σχέση με κάπως παλαιότερες εκδόσεις… . Αμήν συνεργάτες Του.
---
* 22 ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ
῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις
μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾿Ιουδαίοις τε καὶ ῞Ελλησι,
Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν· (Α’Κορ.α’)
*** 23 καὶ εἶπε Κύριος
αὐτῇ· δύο ἔθνη ἐν γαστρί σου εἰσί, καὶ δύο
λαοὶ ἐκ τῆς κοιλίας σου διασταλήσονται· καὶ λαὸς λαοῦ ὑπερέξει, καὶ ὁ μείζων
δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι. 24 καὶ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ τῇδε ἦν
δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. 25 ἐξῆλθε δὲ ὁ πρωτότοκος πυρράκης, ὅλος ὡσεὶ δορὰ
δασύς· ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ῾Ησαῦ. 26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ,
καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη τῆς πτέρνης
῾Ησαῦ· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιακώβ. (Γεν.κε’)
**** 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;
ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς
καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. (Β’Κορ.ς’16)
---
νέα
εν Χριστώ ζωή, «καινή κτίσις»... (π.Ραφαήλ Νόικα)
Οι ‘’προσγειωμένοι’’
έλληνες, βλέποντας την κάτω σκιώδη όψη και τα αναφυόμενα διαρκώς αδιέξοδα, ίσως
‘’λογικά’’ αμφισβητούν τα προφητευθέντα. Παρά την αδυναμία όμως της λογικής να
αντιληφθεί τα υπέρλογα, έχει υποχρέωση να εργαστεί ο καθένας όσο μπορεί, (με
καθαρά χέρια και καθαρή καρδιά) ακόμη και κάτω των σκιαζόντων νεφών και μη ολόλαμπρο τον ήλιο, εμφανιζόμενο με λίγες ακτινούλες..., ενθυμούμενος ότι… Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν,
ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς
τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. μακάριον
τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.
(ψαλμ.λβ’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου