Πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα...

(Πράξ.α'...) 15 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν εἶπεν· ἦν τε ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡς ἑκατὸν εἴκοσιν· 16 ἄνδρες ἀδελφοί, ἔδει πληρωθῆναι τὴν γραφὴν ταύτην ἣν προεῖπε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον διὰ στόματος Δαυῒδ περὶ ᾿Ιούδα τοῦ γενομένου ὁδηγοῦ τοῖς συλλαβοῦσι τὸν ᾿Ιησοῦν, 17 ὅτι κατηριθμημένος ἦν σὺν ἡμῖν καὶ ἔλαχε τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης.

(Α’ Κορ….) 22 ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾿Ιουδαίοις τε καὶ ῞Ελλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν· 

Προσανατολίζοντες το πρόσωπό μας και ‘’κυνηγούντες’’ Την δια Σταυρού αγάπη σοφία και δύναμη Κυρίου, μετέχουμε των κατηριθμημένων για την διακονία ταύτην… αλλιώς, μάλλον θα φανούμε άσοφοι και αδύναμοι κυνηγούντες φιλελληνικώς και φιλοϊουδαϊκώς σοφίες και σημάδια ακολουθούντες την φυγόκεντρο και πρώτο δόλωμα των πρωτοπλάστων διαρκώς απομακρυνόμενοι από την Πηγή, στρέφοντες τα νώτα μας προς το Πρόσωπό Του. Με τέτοια διάθεση και νοοτροπία και κίνηση, για ποιο φωτισμό σήμερα μιλάμε; 

(Πραξ.β' ...) 16 ἀλλὰ τοῦτό ἐστι τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου ᾿Ιωήλ· 17 καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται· 18 καί γε ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου, καὶ προφητεύσουσι. 19 καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ· ...

Ζητούντες να ανακαλύψουμε, θα μας αποκαλυφθεί αφού Ο Κύριος αντιδρά ευσπλάγχνως στην προαίρεση και πίστη μας.

Κι αφού η πίστις σώζει (ολοκληρώνει), μακάρι να μην αισθανθούμε πληρωμένοι (γεμάτοι και επαναπαυμένοι) με χλιαρότητα και ρηχότητα αυτής. Το μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε, κάπως ενδεικνύει τα τρία επίπεδα. Του δούλου, του υπηρέτη και του υιού ή φίλου.

Μπορεί το ένα να είναι καλύτερο και ευστοχότερο το ένα από το άλλο, αλλά όλοι είναι μέσα στην αγκαλιά του Τριαδικού Θεού. Κι αυτό, γιατί μερικοί άνθρωποι, κρίνοντες τους παραπάνω, υποτιμούν αδιακρίτως τους πρώτους, που ενώ είναι μέσα στην Αγάπη του Θεού, αυτοί (οι κριτές) τους κατατάσσουν σαν να είναι εκτός.

Το μακάρι, αφορά την πρόοδό μας. Να μη μείνουμε μόνο στην πίστη στην πρόνοιά Του γιατί αν μείνουμε εκεί, θα χάσουμε το αμέσως βαθύτερο, που είναι η πίστη στην προστασία. Στο τέλος του Δρόμου θα βρούμε (πρώτα ο Θεός) την πίστη στον Παράκλητο και για αυτό κληθήκαμε. Σε αυτήν την κοινωνία. Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Επισκεπτόμενη η Αγία Τριάδα την κεφαλή και καρδία μας, ως εις άλλο σπήλαιον...

Π

Π + ΑΤΜΟΣ = ΠΑΤΜΟΣ (Αποκάλυψις)

Π

Κατά τάξη και ετοιμότητα, κατά χάριν… *

Ο αντίποδας, η διάσπαση και διαχωρισμός της (ΜΙΑΣ) Πίστεως με την αδιάκριτη οικουμενιστική πανθρησκεία που επιφέρει την ακοινωνησία με το Άγιο Πνεύμα, τον σκοτισμό και κάθε άλλο κοσμικό σχέδιο που αντίκειται το θείο και σωτηριώδες**.

Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα.        

----

* από Κάθετο πνευματικό κύκλο (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

- ** ( ίνα ώσι εν... ) αγ.Πορφυρίου (δεξί κλικ και άνοιγμα σε νέα καρτέλλα, μετάβαση σε βίντεο)

- άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…

- η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε (στο δεύτε προσκυνήσωμεν...)

- Αρετές και Αλήθεια (ελληνορθοδόξως προσεγγιζόμενες...)

- εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού... (και, μόνο αν ‘’γκρεμίσει’’ το ένα Ν θα δομηθεί το άλλο Ν, ο Ναός εν ημίν…) 

Εκκλησία εδομήθη Αληθώς εδομήθη

Τριάς Αγία δόξα Σοι!!

Σήμερα εν σκιά της σκηνοπηγίας… αμήν εμείς οι σκιώδεις να φωτιστούμε, πληρούμενοι χάριτος!!

Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁ Πανταχοῦ Παρὼν καὶ τὰ Πάντα Πληρῶν, ὁ Θησαυρός τῶν Ἀγαθῶν καὶ Ζωῆς Χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον, Ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

----

…και περνά η ευλογημένη ημέρα και νυχτώνει. Στο μεταίχμιο 8/9 6 (Ιουν) Κυριακή Πεντηκοστής/(Δευτέρα) Αγίου Πνεύματος, μέσα στην ρευστότητα και το άστατο αλλά και ανεπανάληπτο των γεγονότων, αφήνω το διάφραγμα ανοιχτό 15’’ στην φωτογραφική μηχανή, χωρίς να την στερεώσω πάνω σε τρίποδα και χωρίς πρώτα να το έχω εντοπίσει/παρατηρήσει το σχήμα και βγαίνει αυτό:

Το ονόμασα ...το ρίσκο του χορού του ''λογικού'' με το παράλογο...

Θα μπορούσε να προσπεραστεί, αλλά επιδέχεται πολυδιάστατη ερμηνεία. ‘’Σήμερα’’ η  ''λογική'' ένωση ''εκκλησιών'' καλό θα ήταν να φιλτραριστεί και νοηθεί εκ του επερχομένου δυνητικού αποτελέσματος. Όχι για το ίδιο το ΦΩΣ, (αφού είναι φαινόμενο σκιών) όχι για την ΜΙΑ Εκκλησία που πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής, αλλά για τους πιστούς (με ή χωρίς εισαγωγικά) φιλενωτικούς.  

Αλληλοευχόμαστε οι ορθόδοξοι σήμερα, για φωτισμό. Φωτισμό τρισηλίου θεότητος, ανεσπέρου Φωτός. (ερωτήσεις) προς ενωτικούς... (για την επόμενη ημέρα)

Στο άρθρο Ο ΘΕΟΣ vs ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ αποτυπώθηκε προς μια πρώτη ιχνηλάτηση με ορισμούς, το ευθές φωτίζον ΦΩΣ (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) σε σχέση με το πολωμένο Ο ΘΕΟΣ (=354, όσο και ο σεληνιακός κύκλος). Κι αν αυτά τα δύο φώτα κάπως ενδεικνύουν το Υπέρλογο και το λογικό, έλειπε το παράλογο, που στον καθένα εναπόκειται η σύνδεση/εξάρτηση, συγ-κίνηση, συνοδοιπορία, μετοχή. Μετοχή στην εγωπαθή ΓΝΩΜΗ ή στην εξ Αγίου Πνεύματος εν Εκκλησία, σώζουσα ΓΝΩΣΗ.  

Είναι θέμα προσανατολισμού. Που θα κατευθυνθεί ο εαυτός, προς το Ε-ΓΩ και γη και σκιές ή δι ε-αυτού, ως εικών Αυτού πληρούμενη εις Αυτόν.

Σχετικοί δεσμοί:    

Συνέχεια περί εγώ και εαυτού… με συνάφεια με το Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ (Κ και Λ σαν κατευθύνσεις).

Έτσι, για όποιον επιθυμεί ΦΩΣ ευθές που το λογικό με το Υπέρλογο συγχρώνται, εναντιούμενος στο να παραδώσει το λογικό ως βορά του παραλόγου ή τα άγια τοις κυσίν και μαργαρίτας εις χοίρους, χωρίς την υποτίμηση των προσώπων που εναγκαλίζεται ο συγ-χωρών οικουμενιστής, ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑ, τους λέει την θεοπαράδοτη ΑΛΗΘΕΙΑ.

ΔΕΝ τους αποκρύπτει την προοπτική τους αν συνεχίσουν την αιρετική αγαπολογία τους, γιατί, όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπη ξεκινά.    

Κι όταν ως φύση αντιτίθεται στην εμπαθή υπεράσπιση της Αλήθειας, ας μην πίπτει στην απαθή (συγχωρετική αλλά αδιάκριτα) απεμπόλιση Αυτής γιατί αυτό δεν απέχει από την ύβρι Του Αγίου Πνεύματος, που ουκ αφεθήσεται στον αιώνα*.

----

* παραίνεσις στην αντιμετώπιση πνευματικών φαινομένων... (οσίου Σιλουανού)