όταν η χειρ του Βασιλέως και Θεού, ενεργεί ευθέως διά του επιγείου (θεοστέπτου) βασιλέως….

Από το απόκρισις περί αναξίων αρχόντων του εν αγίοις πατρός ημών Αναστασίου Σιναΐτου επισκόπου Αντιοχείας, δυο λόγια σχετικά….  

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό2. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας η βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»3. Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν η και βούλησιν τού Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος4 και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο5 τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, τού ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο»….

Πάνω στο σκεπτικό ότι οι εξουσιάζοντες άρχοντες (πολιτικοί, θρησκευτικοί κλπ) εξαρτώνται από την καρδιά μας, την πολλές φορές άγνωστη λόγω έλλειψης

ακριβούς αυτογνωσίας, αλλά και παρά την σχετική αδιακρισία μας, στο βάθος ‘’λογικό’’ είναι να επιζητούμε την ευλογία σε άρχοντες που θα μεταφέρουν ευθέως το θείο θέλημα επί γης, παρά την παραχώρηση της εξουσίας σε στρεβλούς ανθρώπους (παρότι μας αναλογούν) και την πνευματική μας ταλαιπωρία (ακόμη και κοσμικά πλουτούντες και ‘’καλοπερνώντας’’).

…10 λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· (Ιωαν.ιθ’)

Η φαινομενικά ‘’ανεξάρτητη (από Θεό) ’’ εξουσία να μας σταυρώσουν ή να μας απολύσουν, αν δεν επιτραπεί κάτι από τον καλό Θεό, δεν μπορεί να ισχύσει. Αναφέρεται πως ακόμη κι οι τρίχες είναι ηριθμημένες, οπότε, μας συμφέρει να εμπιστευτούμε στην θεία πρόνοια που εποπτεύει με μεγαλύτερη ακρίβεια για τα σπουδαιότερα, και ενός εκάστου και του συνόλου της ανθρωπότητος, παρά το ότι συνήθως δεν το αντιλαμβανόμαστε.

Ισχύει και προσωπικά και συλλογικά για το γένος των ανθρώπων…  ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις. ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς ὑπερηφάνων ταπεινώσεις. ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου. ὅτι ἐν σοὶ ῥυσθήσομαι ἀπὸ πειρατηρίου καὶ ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος. ὁ Θεός μου, ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ, τὰ λόγια Κυρίου πεπυρωμένα, ὑπερασπιστής ἐστι πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ᾿ αὐτόν. ὅτι τίς Θεὸς πλὴν τοῦ Κυρίου, καὶ τίς Θεὸς πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν; (ψαλμ.ιζ’)

Σε μας εναπόκειται η ταπεινότητα ως λαός για να ταπεινώσει τους αλαζόνες οφθαλμούς των υπερηφάνων, που κρατούνται και δεν βλέπουν την πραγματικότητα. Να φωτίζει και μας, για να επιζητούμε την ευλογία και ξεφύγουμε από το ‘’επιτρέπεται’’ σε όλους τους τομείς και δραστηριότητές μας.

‘’Σήμερα’’ των 318 θεοφόρων πατέρων α’ οικουμενικής συνόδου, ενθυμούμαστε και την σκιά που προτύπωσε ο καλός Θεός στην ΠΔ. … ἠρίθμησε τοὺς ἰδίους οἰκογενεῖς αὐτοῦ, τριακοσίους δέκα καὶ ὀκτώ*.

ηρίθμησε τους δικούς Του Ο Κύριος και τους ''έριξε'' στην πρώτη μάχη (ΠΔ) ηρίθμησε πάλι τους δικούς Του και τους έριξε στην α' οικουμενική.... (318)

ακούγοντας στον εσπερινό των θεοφόρων πατέρων ότι …. Καὶ εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ Ὕψιστος, ὃς παρέδωκε τοὺς ἐχθρούς σου ὑποχειρίους σοι.

Εχθρούς πατρίδος και εχθρούς πίστεως, που τώρα, στην κάτω και σκοτεινή βιούμενη όψη, έχουν ξεσαλώσει και νομοθετούν ενάντια και στις δύο.

Στην επόμενη παράγραφο φαίνεται (με τονισμένα γράμματα) η διαφορά αντιμετώπισης των ιερών παρακαταθηκών πίστεως και πατρίδος, των ευλογημένων βασιλέων (αρχόντων) από τους ‘’φιλοσοφούντες’’ και πράττοντες αντίθετα.

… O αριθμός των αγίων Πατέρων της Νίκαιας 318 αποδίδεται στην ελληνική αρίθμηση ως ΤΙΗ. Το μεν Τ εικονίζει το σημείο του Σταυρού , τα δε γράμματα ΙΗ το υπέρ παν ευλογημένο όνομα του Ιησού, Πρόμαχοι του οποίου υπήρξαν οι θεολόγοι και χριστοφόροι Πατέρες. Το Συναξάρι τους λέει ότι όταν συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί έφεραν στα σώματα τους τα στίγματα των παθών και των βασάνων τα οποία έλαβαν στους διωγμούς. Άλλοι στα χέρια, άλλοι στα πρόσωπα, άλλοι στο σώμα, άλλοι είχαν εγκαύματα, πληγές, ακρωτηριασμούς,

άλλων η κακουχία ήταν ζωγραφισμένη στην παρουσία τους και ο βασιλεύς Κωνσταντίνος ασπάζονταν με ευλάβεια τα τεκμήρια της αγιότητας τους σαν τα πολυτιμότερα κοσμήματα. (1) Οι άγιοι Πατέρες δεν ήταν μόνο ιεράρχες και θεολόγοι ακριβέστατοι , αλλά και πράγματι μάρτυρες για τον Χριστό και ήταν θεοφόροι όχι μόνο στο πνεύμα, αλλά και μιμητές του ίδιου του Χριστού στα πάθη και τους βασάνους. Η αξιοπιστία του λόγου τους ήταν ασφαλής και μόνο από την παθοφόρα όψη τους.

Μας συμφέρει η πλήθυνση αυτού του σταυροκεντρικού (Τ) φρονήματος όλου του λαού, στην βαθεία καρδία κι όχι επιφανειακά στα λόγια, ώστε να ελχθεί η χάρις Του (ΙΗ) Ιησού… και δώσει καλύτερους άρχοντες**. Με αυτήν την κατά Θεό καλυτέρευση (ομολογία και βίωμα) ως προϋπόθεση περνάμε βατά από την σκοτεινή νύχτα κυριαρχίας των στοών και του κάτω άρχοντα στην ελευθερία και ανατέλλουσα νέα ‘’ημέρα’’. Αμήν δι ευχών η εμφάνιση εκ Θεού τέτοιων αρχόντων. Σαν τον Αβραάμ σαν τον μέγα Κωνσταντίνο. Ευθείς, διαφανείς που να έχουν αναθέσει την ζωή τους στο παντοδύναμο χέρι του Θεού και θέλημά Του, όπως ο αγιογράφος υπογράφει ‘’δια χειρός’’ αφού αυτήν παράδωσε στον άγιο, για την ακριβή αγιογραφία.

Κι εμείς, αμήν αγαθοί συνεργάτες του θείου σχεδίου που θα γράψει την επόμενη φωτεινή σελίδα της ιστορίας και την οποία έχει ήδη υπογράψει ο καλός Θεός. Αμήν να μας χαριτώσει και αναδείξει ως εργάτες Του.    

---

* 14 ἀκούσας δὲ ῞Αβραμ ὅτι ᾐχμαλώτευται Λὼτ ὁ ἀδελφιδοῦς αὐτοῦ, ἠρίθμησε τοὺς ἰδίους οἰκογενεῖς αὐτοῦ, τριακοσίους δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ κατεδίωξεν ὀπίσω αὐτῶν ἕως Δάν. 15 καὶ ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὴν νύκτα αὐτὸς καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ, καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς ἕως Χοβά, ἥ ἐστιν ἐν ἀριστερᾷ Δαμασκοῦ. 16 καὶ ἀπέστρεψε πᾶσαν τὴν ἵππον Σοδόμων, καὶ Λὼτ τὸν ἀδελφιδοῦν αὐτοῦ ἀπέστρεψε καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὸν λαόν. (Γεν.ιδ')

** μπορεί κάποιοι νάναι βολεμένοι και θαυμαστές (ακόμη) των αρχόντων, κατά την κάλυψη των ρηχών ή βαθέων αναγκών ο καθένας, οπότε και επανάπαυση, αλλά οι περισσότεροι (αν αφουγκράζομαι καλά την γενική αντίδραση) κλαίνε την δυστυχία τους. Όπως ‘’φαίνεται’’ στην Ουράνια Λειτουργία (Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) και τον στίχο…

Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.

λαμβάνοντας όμως υπόψην ότι Ζαχαρίας μεθερμηνεύεται ... αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται... μας συμφέρει να διακρίνουμε την προϋπόθεση ‘’λύτρωσης’’ δια της λύσης της αφωνίας μας … για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

μπορεί να εκφράζουμε ακόμη και να επιθυμούμε το ''ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου'' (που διαβάζεται όχι τυχαία τετράκις) αλλά!! αν δεν μαζευτούμε και δεν πάψει ο ψυχοκτόνος μετεωρισμός και δεν συνταχθούμε με Τον Σταυρό ''σταυρούμενοι'' κατά το γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου ... τόσο, όσο εξαρτάται από μας ως συνεργασία και ετοιμότητα υποδοχής και λύσης περιττής λύπης, καθυστερούμε την εμφάνισή του. 

Έτσι, για όποιον αναρωτιέται πως θα επισπευθεί η λύση και η κατά Θεόν ευλογημένη αλλαγή από σκότος σε φως, αφού κατά τας καρδίας μας, μας δίνει (σε ενεστώτα διαρκείας) ο καλός Θεός άρχοντες, ας μεριμνήσουμε για καρδίαν καθαράν (αμήν κτίσον εν εμοί), πνεύμα ευθές (αμήν εγκαίνισον) να πνέει εν τοις εγκάτοις μας και καθαρότητα χειρών σε όποιο χώρο επαγγελματικό, θρησκευτικό, διαπροσωπικό, δραστηριοποιούμαστε … όχι με αλαζονική πειθώ και επιβολή προς τους άλλους, τους έξω, με κάτι ''ξυπνήστε ή διορθωθείτε ή αλλάξτε ψήφο'' αλλά στον ε-αυτό (εικών Αυτού) όπου εντός η βασιλεία. Και ... όσο ο καθείς για τον εαυτό του εξ-υπνήσει εκ του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας εν καρδίαις και χερσί, γενόμενος διάφανος, θα βλέπει και ζει την πρόοδο και αφαίρεση νεφών και σκότους, που μας αναλογεί και ο καλός Θεός την θέλει για μας και τα παιδιά μας. 

Αν όμως εμμένουμε στην στρεβλότητα ζωής, (κατά το, οι άνθρωποι αγάπησαν μάλλον το σκότος παρά το Φως) αντί να ποιούμε ευθείας τας τρίβους, λογικό και επόμενο εξ υπαιτιότητάς μας, η μη  ευθεία επέμβαση της χειρός Του Θεού δια του ευλογημένου χειρός του επί γης θεόστεπτου  ‘’βασιλέως’’ αλλά των στρεβλών αρχόντων. [κι όταν αναφέρομαι για βασιλέα φυσικά δεν εννοώ τον κωνσταντίνο έκπτωτο γλίξμπουργκ, ο οποίος πάλι προωθείται, παρά το χεράκι μέσα από το σακάκι (ένδειξη μασωνίας και ομοϊδεάτες του αρείου) αλλά τον ερχόμενο συνεχιστή του αγ.Κωνσταντίνου, Ιωάννη Βατάτζη, ελεήμονα με τους δικούς του συνεργάτες και που προγράφησαν οι προϋποθέσεις. Σταυροκεντρικού βίου.     

Κι αν δεν θελήσουμε (κατά την ελευθερία μας, κρινόμενα τα πάντα από την θέληση) να διώξουμε νέφη και σκιές με την ανατολή της ερχόμενης μέρας και του Φωτός της, θα χαθούμε μαζί με αυτές που ‘’αγαπήσαμε’’ ή δεν μεριμνήσαμε να αποδιώξουμε έγκαιρα… με αντανάκλαση (δυστυχώς σαν κατάσταση) στην αιωνιότητα.

---

(1) Ο Μ. Κωνσταντίνος συγκινημένος από τα ιερά τραύματα των Αγίων 318 Πατέρων, άφησε τον θρόνο και κάθισε σε χαμηλό θρονί ως έσχατος.

Μπαίνοντας στην αίθουσα της Συνόδου ο Μ. Κωνσταντίνος, άρχισε να χαιρετάει μειδιών τους Πατέρες. Όμως το μειδίαμά του πολύ γρήγορα χάθηκε από το πρόσωπό του. Έβλεπε μπροστά του ένα παράξενο θέαμα. Οι περισσότεροι Πατέρες, που ήρθαν στην Σύνοδο ήταν λωβοί και ακρωτηριασμένοι.

Άλλου του έλειπαν τα αυτιά, άλλου τα μάτια και άλλου η μύτη του. Άλλος, τον χαιρέτησε με το αριστερό χέρι, γιατί το δεξί δεν υπήρχε πλέον. Και πολλοί δεν μπορούσαν να σηκωθούν από τις θέσεις τους, αφού τα πόδια τους ήταν παράλυτα.

Ξαφνιάστηκε ο αυτοκράτορας και ρώτησε με κατάπληξη. «Γιατί όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι που ήρθαν στην Σύνοδο είναι ακρωτηριασμένοι;» Ένας αρχιερέας του απάντησε: «Διότι, βασιλιά, έρχονται από τα Μαρτύρια. Όλοι αυτοί που βλέπεις είναι Μάρτυρες και Ομολογητές».