Δυστυχώς δεν βλέπουμε πέραν του παρόντος προς το μέλλον, ούτε ένα κλάσμα δευτερολέπτου, του τι πρόκειται να συμβεί, παρά τις λογικοφανείς και νομοτελειακές υποθέσεις που μπορούμε να κάνουμε, κι αυτές καλυπτόμενες από πολλούς αστάθμητους παράγοντες, στο μέτρο της διακρίσεως, πίστεως (που μπορεί ο Θεός να επέμβει) αλλά και φαντασίας μας.
Κι Ο παντοδύναμος Κύριος που κλίνει ουρανούς μέσα στην ευσπλαγχνία Του και στέρεο θέλημά Του (θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν) δυναμικά προσαρμόζει το σχέδιο σωτηρίας σύμφωνα με τις ανθρώπινες επιλογές που προηγούνται. Για τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, ως
ανθρωπότητα. Τον παλαιό ΑΔΑΜ και σύσσωμο ΑΔΑΜ (ανθρωπότητα).Και, μόλις ΑΔΑΜ και ΕΥΑ δια της ενεργείας του όφεως επέλεξαν α-νοήτως την έκπτωση, καταστρώνει ΑΜΕΣΩΣ το φιλάνθρωπο σχέδιό Του, πριν καν ανακοινώσει την έξοδο εκ του παραδείσου. Σκοτώνει ο ΚΑΪΝ τον ΑΒΕΛ, την κυκλική κίνηση νοός και άμεση επικοινωνία; τον αντικαθιστά με τον ΣΗΘ και ευθεία κίνηση νοός και έμμεση επικοινωνία... όλα μέσα στην απίστευτα και ασύλληπτη φιλάνθρωπη πρόνοια του καλού Θεού.
Την επίτευξη της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους δια Της Θεοτόκου και του σπέρματός Της [που ως φυσιολογία η γυναίκα δεν έχει σπέρμα αλλά δεικνύοντας το αειπάρθενον (τρία αστέρια στην αγιογραφία Της)].
…14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’)
Αυτό το δυναμικά προσαρμοζόμενο σχέδιο σαν μηχανισμός ενεργοποιείται σε κάθε έκπτωση ενός εκάστου κι όχι μόνο ‘’έγινε’’. Έγινε για να δείξει πως διαχρονικά γίνεται.
Από το: τι συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα και… των Πατέρων λόγοι και διδαχαί, έχουμε μια σχετική αναφορά.
Κάποιος μεγαλόσχημος
μοναχός τού Αγίου Όρους, πέταξε το ράσο
καί πήγε στόν κόσμο, για να ζήσει τή ζωή του.
Έζησε άσωτα με πολλές σαρκικές αμαρτίες καί τελικά παντρεύτηκε.
Απέκτησε 2 αγόρια καί κάποια μέρα πήγε με τήν οικογένειά του για μπάνια στή
θάλασσα.
Στην παραλία, καθώς ήταν ξαπλωμένος κάτω από την ομπρέλα, το μικρό του αγόρι
τού λέει:
- Μπαμπά, τί είναι αυτός ο σταυρός στό στήθος σου;
Και τα κόκκινα γράμματα πάνω σε αυτόν, τι λένε;
Ο πατέρας συγκλονίστηκε από την αποκάλυψη τού γιού του.
Ζήτησε να επιστρέψουν στό σπίτι τους καί εκεί κλειδώθηκε στό δωμάτιο του καί
όλο τό βράδυ έκλαιγε...
Την άλλη μέρα εξομολογήθηκε και του είπε ο πνευματικός:
- Ο Χριστός παρότι Τον αρνήθηκες κατά επανάληψη και συνειδητά, εξακολουθεί να
σε αγαπά αμείωτα!
Όσο άπειρα σε αγαπούσε, όταν ήσουν μοναχός, άλλο τόσο σε αγαπά και τώρα!
Αυτά τα λόγια, τόν χτύπησαν στό φιλότιμο.
Γι' αυτό αποκάλυψε στήν γυναίκα του όλη τήν αλήθεια καί συμφώνησαν να χωρίσουν
με κοινή συναίνεση.
Αυτός γύρισε πίσω στο μοναστήρι, ενώ η γυναίκα του έγινε αργότερα μοναχή,
εφόσον πρώτα τακτοποίησε τα παιδιά τους.
Μετά από 17 χρόνια, επισκέφτεται ο γιός του μοναχού που είχε δει τα γράμματα
στό στήθος του πατέρα του, τό Άγιο Όρος
καί συγκεκριμένα τη μονή όπου μόναζε ο πατέρας του, χωρίς να το ξέρει.
Πάει στον ηγούμενο της μονής καί ζητάει να εξομολογηθεί.
Μετά τήν εξομολόγηση, ρωτάει τον ηγούμενο:
- Πάτερ, ψάχνω να βρώ τόν πατέρα μου.
Έγινε μοναχός καί τόσα χρόνια, δέν ξέρω πού βρίσκεται.
Μήπως μπορείτε νά μέ βοηθήσετε;
Ο ηγούμενος κατάλαβε ποιανού γιός ήταν το παιδί αυτό και προσπάθησε επιμελώς να
κρύψει τα δάκρυα τής συγκίνησής του καί τού είπε:
- Παιδί μου κάτσε καί σήμερα εδώ να ενημερωθώ καί θά σού πω αύριο.
Πήγε ο ηγούμενος στόν μοναχό - πατέρα του γιού, νά τόν ενημερώσει καί τού λέει:
- Τέκνο μου, ήρθε ο γιός σου ο μικρός στό μοναστήρι καί σέ ψάχνει. Θα ήθελες να
τόν δεις;
Εκείνος φανερά συγκινημένος καί συνάμα προβληματισμένος τού είπε:
- Γέροντα είδα τον άγγελο φύλακά μου καί μού αποκάλυψε, ότι σε 3 μέρες αναχωρώ
στόν άλλο κόσμο!
Πες στο παιδί μου, ότι θα με δεί σέ 3 μέρες! Και όταν θά κοιμηθώ, τότε θά τού
αποκαλύψεις, ότι εγώ ήμουν ο πατέρας του! Διότι θέλω να βάλω έναν κανόνα στον
εαυτό μου, για όλα αυτά που έκανα στη ζωή μου..."
Η πράξη του μοναχού, είναι πράξη τελείας μετάνοιας και η άρνησή του, νά μήν δεί
τό παιδί του, είναι ανωτέρα αγάπη!
Ο ηγούμενος πήγε στο παιδί, τό έπεισε νά μείνει άλλες 3 μέρες στο μοναστήρι.
Στήν κηδεία που έγινε σε 3 μέρες,
ο γιός παρευρέθηκε καί ομολόγησε στόν ηγούμενο:
- Γέροντα τέτοια κηδεία πρώτη φορά βλέπω! Άγιο λείψανο αυτός ο καλόγερος!
Αυτός είναι αληθινός καλόγερος!
Και όταν τον έθαψαν, ο ηγούμενος έκανε την μεγάλη αποκάλυψη στο γιό:
- Παιδάκι μου αυτός ο καλόγερος... ήταν ο πατέρας σου!!!
---
Συνηθισμένη λόγω εξωστρεφούς παιδείας η όρασίς μας που θεωρεί τα πάντα αποκομμένα και έξω μας, συμπαρασύρει και την διάκρισή μας, που λόγω μη γρήγορου νοός, μη σώφρωνος λογισμού και ταραχώδους, μη νηφάλιας καρδίας, δεν βλέπουμε κάθε επιλογή του ανθρώπου με το πρίσμα της εν δυνάμει μετανοίας και πολύ περισσότερο προσπάθειας του Θεού για σωτηρία του κάθε ανθρώπου που τον βλέπει και χειρίζεται ως κόρη οφθαλμού Του.
Το κρινόμενο γεγονός ‘’αντικειμενικά’’ έρχεται σε δεύτερη μοίρα από την σχέση Του Δημιουργού και του πλάσματός Του.
Εκτιμώ το τι θα άκουσε (τα εξ αμάξης) από τους πηδαλιούχους στην μασχάλη κριτές (του ισραήλ) ο μεγαλόσχημος που απεκδύθηκε το μοναχικό σχήμα. Πόσοι όμως εκ των κατακρινόντων τω καιρώ εκείνο, (ευκαιριακά) σκέφτηκαν και είδαν το θείο σχέδιο που δόξα τω Θεώ ευωδόθηκε; προτρέξαν σε κρίσης νομικώς (ίσως για να διασφαλίσουν κι άλλες πτώσεις, που θα περνούσαν στον κόσμο ως έλα μωρέ δεν τρέχει τπτ) αλλά μάλλον απέχουσα της ευσπλάγχνου κρίσης και θείου σχεδίου.
Εκτιμώ πως, αν όλα αυτά τα έξω τα διαχωρισμένα και εύκολα διαβαλλόμενα από τον αντίδικο μέσω παιδείας εσωστρεφούς κατά το σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος) ενοποιόντουσαν η κρίσις δεν θάταν τόσο σκληρόκαρδη, αλλά θα καλυπτόταν από την ευχή. Καλή μετάνοια σε έναν έκαστο…. αναμένοντας ο καλός Θεός ένα εγκάρδιο και ειλικρινές ‘’μνήσθητι’’ όπου κι αν βρισκόμαστε ώστε ως τον ληστή να μας εξάγει είτε από το απέναντι (Γεν.γ’24) είτε από το κατέναντι (Γεν.δ’16) ανεξάρτητα του εγκλήματός μας, που η ευσπλαγχνία Του τα υπερνικά.
Αμήν Κύριε ελέησον, δια της μυστικής παρουσίας Της Θεοτόκου και πρεσβείας προς υλοποίηση της σωτηρίας μας…. ώστε, όπως έγινε η κλίμαξ η επουράνιος δι ης κατέβη Ο Χριστός, έτσι να γενεί βιωματικά η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου