περί του σεισμού… 6,8 στην ΣΑΜΟ, της 30ής Οκτ 2020 (μια πνευματική άποψη)

άκουσα πως τα παιδιά που μας έφυγαν νωρίς ήταν η ΚΛΑΙΡΗ και ο ΑΡΗΣ….

ΔΕΝ είναι ώρα για παραμύθια αλλά για παραμυθία στους γονείς… από την καλή μας Παναγία…

και το κορίτσι, που υπέχει την θέση του σώματος σε σχέση με το αγόρι (σαν άνδρας και κεφαλή) , χωρίς απαραίτητα νάναι ζεύγος για να ισχύει, αλλά απλά και μόνο, ως φύλα.  

Πολλές φορές δόθηκαν μηνύματα γραμματολογικά και γενικώς ‘’σημεία’’, όπως τα ΙΜΙΑ (και μαζεμένα για την άλλη όψη)… αλλά σήμερα, σε κάποιον φίλο, του ‘’χτύπησε’’ ένα καμπανάκι σχετικό με τα παιδιά που θυσιάστηκαν…  και τα ονόματά τους, σε συνάφεια με τα όσα γίνονται και ακολουθούν.

Συνέβη και καταγράφηκε από παληά…. : Η Παναγία, ο μεγάλος σεισμός και η επίθεση στην Ελλάδα για τον σεισμό του 1999.

Κι έρχεται αγιορείτης γέροντας να πει, ότι αυτήν την φορά, δεν θα τους σταματήσει ο σεισμός (που πάλι ο χθεσινός σεισμός, τις ναυτικές τους εγκαταστάσεις, τους τις διέλυσε …).

Μήπως δεν περιμένουμε; γεγονότα και πόλεμο; γεγονότα καλού (θαυμαστά) –

Ευχή Αγίου Δημητρίου Μητροπολίτου Ροστόφ εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με και διαφύλαττε με, τον δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε και σώματος, και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου.

Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών. Χαίρε και ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, και πρέσβευε υπέρ του δούλου σου. Κυρία και Δέσποινα των Αγγέλων και Μήτηρ των χριστιανών, βοήθησαν μοι τω δούλω σου. Ώ Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε· χαίρε, η χαρά των θλιβομένων και ή παραμυθία των λυπουμένων χαίρε, η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων

χαίρε, των αγίων αγιωτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα χαίρε, του Πατρός αγίασμα, του Υιού το σκήνωμα, και του Αγίου Πνεύματος το επισκίασμα χαίρε, του πάντων Βασιλέως, Χριστού του Θεού ημών, το τερπνόν παλάτιον χαίρε, η Μήτηρ των ορφανών και η βακτηρία των τυφλών χαίρε, το καύχημα των χριστιανών και των προσκαλουμένων Σε, η ετοίμη βοηθός.

Παναγία Δέσποινα μου, φύλαξαν με υπό την σκέπην σου ότι εις τάς πανάχραντους χείρας σου παρατίθημι το πνεύμα μου. Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός και αγνός εις τον Παράδεισον. Μη απορρίψης με, Κυρία μου, τον δούλον σου' αλλά βοήθησαν μοι. και δος μοι παν το συμφέρον τη ψυχή μου. Λύτρωσαι με από παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης και ασθενείας, και δώρησαι μοι προ του τέλους μετάνοιαν ίνα, σωζόμενος τη μεσιτεία και βοηθεία Σου, διαφυλάττομαι εν τω παρόντι βίω από παντός εχθρού, ορατού και αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοις θελήμασι του αγαπητού σου Υιού και Θεού ημών. Και εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως ρύσαι με από της αιωνίου και φοβεράς κολάσεως, ίνα προσκυνώ, ευχαριστώ και δοξάζω το πανάγιον Σου όνομα εις τούς αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

πηγή

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

του βιβλίου ''ορθόδοξη παιδεία, λόγοι ανάτασης και ανάστασης'' (έτοιμο για ανάκτηση) 

Σκοπός του ανθρώπου, είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Η μυστική και μυστηριακή ένωση (και όσον αφορά τους ήδη ορθοδόξους η παραμονή ένωσης) με Τον Κύριο…

5 ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ιωαν.ιε’)

κι είναι θέμα παιδείας και ολοκλήρου ζωής… (και ο λόγος τιτλοφόρησης του πονήματος) ή με τους πιασάρικους κοσμικούς όρους δια βίου μάθησης…

Κι έρχεται ο μέγας Βασίλειος να μας θυμίσει: «Ἀπώλεσαν, τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ αἱρετικοί καί σχισματικοί καί διεκόπη ἡ μετάδοσις αὐτῆς ἀπό τήν στιγμή πού ἀπεμακρύνθησαν ἀπό τήν Ἐκκλησίαν... Μεταβιβασθέντες δέ στήν τάξη τῶν λαϊκῶν, οὔτε χάρισμα πνευματικόν ἔχουν, οὔτε νά βαπτίζουν ἢ νά χειροτονοῦν ἔχουν ἐξουσίαν, καί οἱ ἐξ αὐτῶν βαπτιζόμενοι, πρέπει νά ξαναβαπτίζονται μέ τό ἀληθινόν τῆς Καθολικῆς (ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ) Ἐκκλησίας βάπτισμα...»

και ο όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος: "ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται, ἐξωλόθρευσας πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ σοῦ" ψαλμ 72, 27 … οι μακρύνοντες εαυτούς από τον Θεό απολούνται. Ξεριζώθηκαν διότι δεν ήταν φυτεία του Θεού. Το Έθνος για να ανορθωθεί πρέπει

Πρόνοια Θεού, βοήθεια, προστασία, έλεος, παράκληση…

Το μεν πρώτο εκτείνεται σε όλη την κτίση,

το δεύτερο μόνο στους πιστούς,
το τρίτο στους πραγματικά πιστούς,
το τέταρτο σε όσους Τον υπηρετούν
και το πέμπτο σε όσους Τον αγαπούν ...

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος 

--- 

Μία προσωπική διαδρομή (πρόσθεσης πίστης, αφού η πίστις σώζει/ολοκληρώνει) από το κατέναντι (Γεν.δ’16) δια του απέναντι (Γεν.γ’24) εντός Του Λόγου, λόγοι… με συμπλέοντα,  συνοδοιπορούντα και Ιατρό ψυχών και σωμάτων Τον Κύριο, βοηθό και ρύστη, (και ερμηνευτή των Γραφών σαν συνοδοιπόρος με τους αποστόλους Λουκά και Κλεόπα προς Εμμαούς…) έως της συντελείας. 

Κι όπου Κύριος εκεί και οι φίλοι Του (1), κι αυτοί συνοδοιπόροι…. Μία διαδρομή με τον ΣΗΘ και τήρηση εντολών (ευθεία

Επιστολή του Παύλου Μελά προς τους νεαρούς Ευέλπιδες

“Η ζωή είναι πόλεμος. Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η νίκη. Μη μιλάς, να σκέπτεσαι, να αγαπάς, να μην πονάς. Ένας είναι ο σκοπός σου: ο πόλεμος. Πολέμα για τα ιδανικά σου, για τα Ελληνικά ιδανικά του ανθρωπισμού. Πολέμα για τη Μεγάλη Ιδέα. Άνδρες που περπατούν στη ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί άνδρες, θεμέλια γενεών. Αυτοί είναι οι Ευέλπιδες, οι αυριανοί ηγήτορες του Έθνους. Νεαρέ Εύελπι μάθε και εξασκήσου να είσαι απλός, ολιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός. Λίγα λόγια, πολλά έργα. Ανθρωπιά μεγάλη, πειθαρχία, πείσμα, αντοχή. Θέλω να σε κοιτώ και να γεμίζουν τα μάτια μου παλλικάρι. Περισσότερο να προσβάλλεσαι όταν σε κυριεύει ο πόνος. Μη θυμώνεις, χειρότερα είναι. Έστω και αν μόλις κρατιέσαι με έναν κόμπο στον λαιμό.

Να φύγεις είναι δειλία. Μόνος σου αποφάσισες να γίνεις αξιωματικός. Απελπισία, ύστερα γελάς και από τη μια μέρα στην άλλη γίνεσαι άνδρας, δηλαδή μαθαίνεις να κρατάς μέσα σου τον πόνο. Έτσι, χωρίς να φαίνεται, αλλά να επιμένεις πάντα στον σκοπό σου, στα όνειρά σου.”

----

τον δρόμον τετέλεκα την πίστιν τετήρηκα.... Ιδού εναπόκειταί σοι ο της δικαιοσύνης στέφανος....

Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….)

Με τα άρθρα/προσεγγίσεις : Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία , ελευθερία που εύκολα ή δύσκολα κατ’άτομο, διαστρεβλώνονται οι έννοιες, ιδιαίτερα όμως το Τέσσερις οι τοίχοι της απωλείας, τέσσερις και της σωτηρίας… όλοι (ή σχεδόν όλοι) έχουν καταλάβει ότι η παιδεία τους και η πολιτική (1) τους οδηγεί την κοινωνία σε ανευλεθερία των προσώπων και εθνών, στην αθεΐα στην απανθρωπιά και στην απώλεια. 

Κι εμείς, ευχόμενοι καθ’ημέραν, τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς … μας διανοίγεται ‘’χώρος’’ για την παρούσα προσέγγιση, όπου Η μεν Κυρία Θεοτόκος, οδηγεί ως ολκάς των θελόντων σωθήναι ελικοειδώς (9) και ευθέως (σταυρικά) στα άνω, ενώ ο αντίδικος δια της πολιτικής του, που επεμβαίνει θηριωδώς και δολίως στον πολιτισμό, δια της παιδείας θέλει να οδηγήσει τον κόσμο στην απώλεια, πάλι ελικοειδώς (6) και μισώντας Την Θεοτόκο και αγνότητα σώματος και ψυχής, όντας ευθέως πολέμιος του Σταυρού... κι όλα αυτά, είναι σημάδια εμμέσως από τον ερχόμενο (και αναμενόμενο από μερικούς) χξς’ (χριστός ξένος σταυρού)*. 

Όσο λοιπόν κατανοούμε ότι αντικείμενο έχει μικρούς και μεγάλους, ιδίως τα αθώα πλασματάκια παιδιά μας και όσους επιδέχονται αλλοίωση ηθών και ήθους, οπτικής και προοπτικής, ‘’κάτι’’ πρέπει να κάνουμε, ‘’κάπως’’ πρέπει να αντιδράσουμε. 

Μήπως δεν είναι ορατή η προσπάθειά του στην παιδεία…. να σπιλώνει τον κόσμο και τις αγνές ψυχούλες; να τις μολύνει, να τις φθείρει;;;;  Κι εμείς, όσοι ξέρουμε

Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία

Η φιλοθεΐα και η φιλανθρωπία είναι δυο έννοιες που επιδέχονται πολλές υποκειμενικές προσεγγίσεις, αλλά εκ των πραγμάτων, ΜΙΑ αντικειμενική, ωσάν πολλές ακτίνες ενός κύκλου αλλά ενός κέντρου. Το παρόν θα προσπαθήσει να προσεγγίσει την δεύτερη, με αφορμή την εορτή του δικαίου Αβραάμ και Λωτ ανηψιού αυτού (9 Οκτ), με δεδομένα αγιογραφικά και την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης που δυνητικά μπορεί να μας κάνουν μετόχους του θείου σχεδίου, από παρατηρητές ή ‘’μελετητές’’. Κι αυτό, ΑΝ αποφασίσουμε έμπρακτα και θεωρητικά να ακολουθήσει το ΕΙΝΑΙ μας την κεντρομόλο ακτίνα Ι (Ιησού) που οδηγεί στο (τριαδικό) ΕΝΑ (εκ του οποίου προήλθαμε) κι όχι της φυγοκέντρου ακτίνας Ι (Ι τάγματος δαιμόνων) που οδηγεί στην απώλεια και εξοστρακισμό εκ του κύκλου Ζωής… 

Όλοι εν σπόρω (1) διαθέτουν μια κάποια φιλοθεΐα, αποδίδοντας ‘’φιλία’’ στον θεό τους. Εκεί έγκειται η υποκειμενική προσέγγιση αλλά και μια φιλανθρωπία με προϋποθέσεις. Βλέπουμε τον ουμανισμό της δύσεως, ή ακόμη χειρότερα τον εθνομηδενισμό (2) που τάχα έχει άξονα τον άνθρωπο, αλλά είναι χωρίς Χριστό [Τον Άνθρωπο, Του Οποίου είμαστε εικόνες, έχοντες του ανδρός (ανθρ- την όψη -ωπος) - όλοι λοιπόν εν σπόρω, όπως όλοι είμαστε κατ'εικόνα, με την διαφορά να γίνεται στο πόσο βαδίζουμε τον Δρόμο του καθ'ωμοίωσιν...] και αποδεδειγμένα ως νοοτροπία και αποτέλεσμα, ενάντια Αυτού, όπως και ο φιλανθρωπισμός της (τάχα) αθεΐας, που ναι μεν φιλανθρωπεί (όσο), αλλά αντικατέστησε Τον Δημιουργό, με το αποκομμένο από Αυτόν, δημιούργημα. Κατά το Ουκ ελάτρευσαν, τη κτίσει οι θεόφρονες παρά τον Κτίσαντα˙ αλλά πυρός απειλήν ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον˙ Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος και Θεός, ευλογητός εί,.... με επόμενο, την μη άστοχη αντικατάσταση του αληθινού Θεού με την επιστήμη και μεταπτωτικά μελετήματα.       

Μεταξύ φιλίας των χειρόνων (θεών/δαιμόνων) (κάθετη διάσταση και προοπτική) και ‘’φιλανθρωπίας’’ χωρίς σημείο αναφοράς Τον Άνθρωπο (οριζόντια διάσταση) στο σύνολο σταυρός, επιλέγουμε την αντικειμενικότητα του Τιμίου Σταυρού και

ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία

π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"

"Λοιπόν, ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ. Γι' αὐτὸ καὶ λέμε στὴν Ἐκκλησία «Εἰρήνη πάσι», διότι ἔτσι ἔχει τὴν εἰρήνη. «Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμὶν» (Ἰω Ιδ’, 27). Καὶ ὅταν λέει ὅτι σᾶς δίδω εἰρήνη, σημαίνει ὅτι σᾶς δίδω Πνεῦμα ἅγιον, προσευχὴ στὴν καρδιά, καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύει, ἔχει τὴν δικαίωση. Ἔχει τὴν καταλλαγὴ μὲ τὸν Θεό. Ἀρχίζει νὰ γίνεται φίλος τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν φωτισμὸ καὶ μετὰ στὴν θέωση εἶναι 100% πλέον φίλος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐλεύθερος. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν φθάνει στὸ νὰ ἀπαλλαγεῖ, ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν συμφεροντολογία, ὅπως στὴν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ στὴν κατάσταση τῆς Θεώσεως ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὰ.... στοιχεῖα τῆς φύσεως, διότι τρέφεται ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ σ' αὐτὴν τὴν κατάσταση ἐὰν συνεχίσει μπορεῖ νὰ πάει καὶ χρόνια καὶ μῆνες κ.ο.κ. Ὁπότε ἡ καλύτερη μελέτη εἶναι νὰ ἐπανέλθουμε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων νὰ τὰ δοῦμε ἐκεῖ καὶ νὰ καταλάβουμε ὅτι ἁμαρτία εἶναι ἔλλειψη φωτισμοῦ, ἐλευθερία εἶναι ἀπὸ τὸν φωτισμὸ στὴν θέωση"

----

…ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· (Γαλ.δ')

ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὰ.... στοιχεῖα τῆς φύσεως, διότι τρέφεται ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ…. περνώντας από την νηπιακή βρώση ΓΗΣ – ΑΕΡΟΣ – ΠΥΡΟΣ – ΥΔΑΤΟΣ και πεμπτουσίας του κόσμου τούτου (όταν ευστοχεί