Η διαφορά μεταξύ των δύο αναγκών έγκειται στο ότι αν δεν πληρωθούν οι βιολογικές ανάγκες (όπως αναπνοή, φαγητό, νερό…) ο άνθρωπος πεθαίνει, ενώ εάν δεν πληρωθούν οι φυσιολογικές, κατά την φύση του καθενός, ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, απλά ζορίζεται (και, όσο ‘’απλά’’ θεωρητικά λέγεται, τόσο ζόρικα πρακτικά βιούται, αν είναι έξω από τον χορό. πχ με τη δύναμη να κόψει κάποιος το ναρκωτικό, το τσιγάρο, την πολυφαγία, την φιληδονία… που την έξι, την έκανε δεύτερη φύση).
Όταν κάποιος μπολιάζει την φύση του με οποιοδήποτε πάθος, ναι μεν η ανάγκη γίνεται από βιολογική σε ‘’φυσιολογική’’ (προστιθέμενη η εξάρτηση στις ήδη ισχύουσες βιολογικές), αλλά, βαρύνει σε σχέση με την προηγούμενη χωρίς πάθος κατάσταση, και απαιτείται μεγαλύτερος κόπος και ψυχικό κόστος, υπεράνθρωπος αγώνας για την επιστροφή στην ‘’κανονικότητα’’, από στρεβλό και πεσμένο άξονα
στον καλό λίαν (φυσιολογικό) και μετά στον ευθύ τέλειο, ποιούντες ευθείας τας τρίβους... το 33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. (Ματθ.ς') που θα μας περάσει θαυμαστά από την νύκτα του παρόντος βίου στην ολόλαμπρη ημέρα (1) Κυρίου...Δεν αναφερόμαστε για παραφύσην ανάγκες, που τότε τα πράματα δυσκολεύουν ακόμη πιο πολύ, αφού τα δικαιώματα που δόθηκαν στην παραφύση ωσάν αλυσίδες προσπαθούν να κρατήσουν (όσο πιο) γερά γίνεται, το θύμα τους.
Έλεγε ο παπαΤύχων… καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος. Με την μετάφραση της συνηθείας (στην καθαρεύουσα ή αρχαιοελληνική, όπου αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις…) ως έξις, μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι έξεις, ανάλογα με το πρόσημό τους, καλές ή κακές και κατά τον λόγο/αναλογία εξάρτησης, καταντούν ή ως πάθη, έλξεις προς τα κάτω (6) ή ως αρετές, έξεις - έλξεις (9) προς τα άνω, ενεργούμενη αυτή, εκ Της Θεοτόκου, Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι. Ομόρροπα της έλξης του ΑΔΑΜ εκ της χειρός από Τον Αναστάντα (και αναληφθέντα προς ουρανό μετά σώματος) Κύριο, εξαγωγής εκ του ΑΔΗ (147).
Η κάλυψη των βιολογικών και φυσιολογικών αναγκών εντάσσονται στον ευρύτερο μεταβολισμό* της φύσης μας, αλλά πλην αυτού, πάλι σταυροειδώς, ισχύει και ο πνευματικός (εντοπισμένα στον διττής φύσης άνθρωπο, ο κάθετος βιολογικός μεταβολισμός στο οριζόντιο σώμα και οριζόντιος ενεργειακός μεταβολισμός, στο κάθετο πνευματικό σώμα).
Αυτή είναι και η απάντηση, στον τίτλο, ότι μετά την ‘’κάλυψη’’ των βιολογικών και φυσιολογικών αναγκών, στον καθένα έγκειται ΑΝ θα αισθανθεί και τις πνευματικές του ανάγκες και ΑΝ θα κινηθεί ευστόχως για κάλυψή τους.
Από την ευστοχία ή αστοχία του μεταβολισμού, επέρχεται η σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας του. Στην τελική, συνανυψώντας τον χου χάρι στον λεπτό νου ή καταβαραθρώνοντας τον νου του, μαζί με την παχυλότητα του χου και πλήρωση μονοδιάστατα των σαρκικών θελημάτων….
Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).
Έτσι δικαιολογείται γιατί το… μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι είναι ο πρώτος μακαρισμός, γιατί εκ της θελήσεως, δλδ του πνεύματος, αν είναι λιτό, αυτάρκες, αν ο άνθρωπος (χάριτι και με αγωνιστικότητα) είναι εγκρατής, (χάριτι) διακριτικός (αφού αυτή είναι η μητέρα όλων των αρετών), εξαρτάται η περαιτέρω πορεία του, κατεύθυνση και κατάληξη.
Στον κάθετο πνευματικό κύκλο (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου) και στο υποκεφάλαιο δημιουργία και αναδημιουργία, δόθηκε σε σχήμα πυραμίδας και επίπεδα οριζόντια τομές / πλέγματα ‘’κόσμων’’ και από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ** της κορυφής μέχρι το βάθος και απόλυτη ανελευθερία. [Ας μου συγχωρεθούν οι όροι ΑΠΟΛΥΤΟ Τριαδικό Εν, πρωτόκοσμος, δευτερόκοσμος, τριτόκοσμος και μετά από αυτούς, οι πιο γνωστοί όροι με τις ελαττούμενες ελευθερίες και ολοέν πλεονάζουσες δεσμεύσεις, μακρόκοσμο, μικρόκοσμος (άνθρωπος) μικρο-μικρόκοσμος (κύτταρα, ιοί, μικρόβια…) ].
Με αναλογικά σχήματα του κόσμου τούτου, μπορεί να παρομοιαστεί και αναχθεί ο νους εκ των κάτω ψαυστών, στα άνω, τάχα άπιαστων. Όπως σε ένα πολυόροφο οικοδόμημα ‘’απλώνονται’’ δεξιά και αριστερά τα διαμερίσματα, ενώ από ένα ίχνος/σημείο ‘’υψώνεται’’, η ελικοειδής κλίμαξ και το ευθές ασανσέρ, κάπως έτσι ισχύει και με τους κόσμους...
Το να καλύπτονται ΜΟΝΟ οι επίγειες βιολογικές και φυσιολογικές ανάγκες, μας κρατά δέσμιους στον ορώμενο σκιώδη κόσμο. Όταν ο άνθρωπος διαισθανθεί και αισθανθεί την διττότητά του και θάθελε να καλύψει και τις πνευματικές ανάγκες που θα τον οδηγούσαν από το ζειν προσκαίρως προς το αιωνίως, ευ και μακαρίως ζειν, ‘’πρέπει’’ να βρει το ίχνος απόπου άρχεται η κλίμαξ (2) κι αν θέλει, αρχίζει με πνευματικό αγώνα (νοός και χου, του ενιαίου ενός ανθρώπου) την ανάβαση.
Από της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ εξήλθε η ΕΥΑ, την μητέρα της εξωτερικής ζωής… 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. (Γεν.γ’)
Εκ της Πλευράς του δευτέρου ΑΔΑΜ XC, εγκαινιάζεται δια του Αίματος, και εισερχόμαστε και μετέχουμε στην έσω Ζωή***. Εκ των δύο κρουνών, της αφέσεως και της γνώσεως, που κρατήρα εκτήσατο η Εκκλησία την Ζωηφόρον Πλευράν… (από τον μέγα κανόνα).
Και αμέσως μετά (στο Γεν.γ’21), μας ενδύει Ο Θεός με δερμάτινους χιτώνες, για να τους τηρήσουμε διαφανείς… χάριτι μυστικά και μυστηριακά, με το απόπλυνον τω Αίματί Σου τω Αγίω…
Κι έρχεται ο πρωτοκορυφαίος απ.Πέτρος να μας ενημερώσει…. 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ (Α’Πετρ.ε’8).
Μπορεί να περιπατεί έξωθεν της εκκλησίας ωρυόμενος, αλλά μέσα στο Σώμα Χριστού ισχύει το .. ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας, δλδ, μας γνωρίζει Ο Κύριος ότι υπάρχει ένα ’’σημείο’’ (αυτό που ορίσαμε στο πολυόροφο οικοδόμημα, ως βάσις της κλίμακος) που τον μαρμάρωσε για χάριν μας.
Ενδεικτικά, υπάρχει κατατιθεμένη μια εικόνα αχειροποίητος που τον εμφανίζει ως μαρμαρωμένο επαίτη επί τοιχείου κολόνας εκκλησίας, που δεν δημοσιεύεται στο νετ, (κατόπιν ευλογίας και αποφάσεως του πνευματικού) αλλά κυκλοφορεί μόνο έντυπα στο οπισθόφυλλο του πονήματος Μύηση και Ορθοδοξία.
Εν τω μεταξύ, χερουβείμ**** και σεραφείμ είναι οίκοι και οχήματα. Με την καθαρότητα του οίκου μας και λειτουργικότητα του οχήματός μας ε-αυτού, εικόνος Αυτού, όσο πληρούμεθα με το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον… τόσο ανυψούμεθα χάριτι. Τόσο συγγενεύουμε και οικειούμεθα με Την τιμιωτέρα και ενδοξοτέρα, καθαρότατο οίκο και τελειότερο όχημα, την γλυκυτάτη Παναγία μας, Στην οποία αναθέτουμε την έλξη και σωτηρία μας.
Εύχομαι, να μην ήταν πολλά και δυσνόητα τα προαναφερθέντα… που αφορούν έργο Ζωής και σκοπό (2) ζωής, για την μετάβαση από την με μανία κάλυψη αναγκών έκπτωτων φυσιολογικών και βιολογικών, στο φαινομενικά άγνωστο μετά τι;;; για μερίδα ανθρώπων που κυνηγούν την θεία μερίδα ισχύει το... ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου. (ψαλμ.κδ')
Των ευαγγελιστών Ματθαίου και Λουκά δ'4 το... γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ. έχοντας ξεκινήσει ''τυπικώς'' [και χρονολογικώς επαναλαμβανόμενα στον κύκλο ενιαυτού (3)] μια οδοιπορία προς τον Οίκο του Άρτου (βηθλεέμ) και εγώ ειμί ο Άρτος... αμήν εφέτος, εκτυπώτερον και ουσιαστικώτερον.
Συνοδοιπορούντες και συμπλέοντες, μακάρι να ευστοχήσουμε στην εύρεση του ίχνους της κλίμακος (που δεν είναι μακρυά από έναν έκαστο…) και ομού με Τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων θεραπευμένοι από τον επαπειλούντα μας θάνατο και άλλο εμβόλιο*****, να αναστηθούμε. Προσωπικά και συλλογικά. Αμήν γένοιτο.
---
* Μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός
** ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία
*** η έσω Ζωή παιδεία και νουθεσία Κυρίου
(ανά υποκεφάλαιο και αντίστοιχο δεσμό… )
**** Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη
***** Ιούδας
ισκαριώτης, κατά Θεόν παιδαγωγία και εμβόλιο (δύο όψεις και προοπτικές)
(1) Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…
(2) κι επειδή κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή δεν είναι μόνο ο σκοπός άγιος, αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό κι αυτός άγιος, από την βάση της κλίμακος (ορθόδοξη ΜΙΑ εκκλησία) έως ουρανού, αφού η εκκλησία είναι ο ουρανός επί γης, πλαγιοστηρίζεται η όλη διαδρομή, όπως η τότε εδέμ. Κείται μεταξύ τίγρη και ευφράτη και όπως ερμηνεύουν την αναλογία οι άγιοι, ο παράδεισος ορίζεται μεταξύ εγκρατείας και διακρίσεως, προτείνοντας σε μας αυτά να ζητάμε και έτσι να πολιτευόμαστε με στόχο να γίνουμε χάριτι, ουρανοπολίτες. Αμήν μέτοχοι του Δείπνου.
…κι επειδή η Βασιλεία εντός ημών εστί, για την άρση αυτού του νέφους παθών και άρση του αδιαφανούς ενδιάμεσου τοίχου (διαλύοντας τον χνου μεταξύ νου και χου) και κάθαρση των δερματίνων χιτώνων, που σπιλωμένοι μας απαγορεύουν την Κοινωνία, ευχόμαστε Στην καθαρωτάτη!!
Θεοτοκίον.
Ἱμάτιον, τῆς ψυχῆς ἐσπίλωσα, ἀπὸ ῥύπου ἁμαρτίας τὸ σῶμα, καὶ σοὶ κραυγάζω ἐκ βάθους καρδίας, Ἁγνὴ Παρθένε ταχέως μὲ κάθαρον, ὅπως εἰσέλθω οὖν κἀγώ, εἰς Νυμφῶνα Οὐράνιον Δέσποινα.
(3) κύκλοι ενιαυτού, που δεν είναι άπειροι, αλλά ολοέν και περιορίζονται. Για πόσους ακόμη κύκλους θα ζούμε (βιολογικά) ; κι όταν κλείσει αυτή η απειροελάχιστη σε σχέση με την αιωνιότητα παρένθεση, και σταματήσει η πλήρωση φυσιολογικών και βιολογικών αναγκών, τότε ξεδιπλώνεται η ψυχική ροπή, τάσις και έλξις οπότε σαν βέλος και αστραπή, κατευθυνόμαστε προς τον στόχο που είχαμε ''δουλεύσει'' ως ψυχικές έξεις... (προς σωτηρία ή απώλεια)....
Θα σταματήσει η περιστροφή του άξονα (σαν μύλος) του στομαχιού, που κάλυπτε τις βιολογικές και φυσιολογικές ανάγκες... αλλά θα συνεχίσει αφού είμαστε ''καταδικασμένοι νάμαστε αιώνιοι'' η περιστροφή της μυλόπετρας της ψυχής γύρω από τον άξονα των πνευματικών αναγκών και την ποιότητά τους, που ιεραρχήσαμε...
γιαυτό ο ψαλμωδός παρακαλεί Τον Κύριο να μας γνωρίσει τον αριθμό των ημερών και σε τι υστερούμε… αίτημα που εκφράζεται, με κάποιες προϋποθέσεις…
ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν,
καὶ τὸ ἄλγημά μου ἀνεκαινίσθη. ἐθερμάνθη ἡ
καρδία μου ἐντός μου, καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ. ἐλάλησα ἐν γλώσσῃ
μου· γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρας μου
καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίς ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. ἰδοὺ παλαιστὰς ἔθου τὰς ἡμέρας μου, καὶ
ἡ ὑπόστασίς μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου· πλὴν
τὰ σύμπαντα ματαιότης, πᾶς ἄνθρωπος ζῶν … (ψαλμ.λη’)
Η ομιλία του Αγίου Λουκά επισκ.Κριμαίας Για τον Άγιο Σάββα τον ηγιασμένο ξεκινά με το…. Πολλές φορές ο θάνατος βρίσκει τους ανθρώπους τότε πού δεν περιμένουν και δεν σκέφτονται τη φοβερά εκείνη ώρα του θανάτου και είναι απροετοίμαστοι. Αυτό πού ζητάει από μας ο Κύριος είναι να μην κατέχουν την κεντρική θέση στη ζωή μας οι βιοτικές μέριμνες, να τις θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας και το κέντρο βάρους να πέφτει στην αγρυπνία και την προσευχή….
…περνάνε οι κύκλοι ενιαυτού και προσπερνάμε πολλές φορές
την με πνευματική σημασία καμπή και μεταίχμιο της αλλαγής πορείας των κοσμικώς
προσεγγιζόντων την εορτή των Χριστουγέννων και αυτών που θάθελαν πνευματικώς. Κι η καμπή εντοπίζεται με την εορτή του αγίου Σάββα, όπου 20 ημέρες νηστείας έχουν περάσει και 20 υπολείπονται για τα Χριστούγεννα (βλέποντας συγχρόνως και την καρκινοειδή
γραφή του ΣΑΒΒΑΣ)..... Το αντίστοιχο της πεντηκοστής ''μεσούσης'' με το όστις διψά, ερχέσθω .... για να
διαλέξουμε την ιεραρχία στην ζωή.. του θυμικού με έδρα τα νεφρά, ή την ψυχή, με
έδρα τα επινεφρίδια…(με λίγο πιο λεπτομερή ανάλυση στο δια των αγίων
Σάββα και Νικολάου, 5/6 Δεκ, η επίγνωσις της αλφαβήτας της πίστεως και
αυτογνωσία)
---
με ...τας ψυχάς αγίασον, τα
σώματα άγνισον τους λογισμούς διόρθωσον και τας εννοίας κάθαρον... επισκιάζουσα
η χάρις καθάρσεως απαραίτητη βάση για φωτισμό και θέωση, (και μετά την
αυτογνωσία προς θεογνωσία) ο αγ.Μάξιμος ομολογητής, μας γνωρίζει σχετικά με του
τι είναι φυσιολογικό για τον Θεό, όταν σε έναν κόσμο με πολλές προφάσεις
περισσεύουν άλλες, ψυχοφθόρες γνώμες...
εργαζόμενοι
για την πλήθυνση των θεάρεστων αρετών κατά το αυξάνεσθε
και πληθύνεσθε (Γεν.α’28) κι όχι όπως στρεβλά περιορίζεται στην τεκνογονία
την σαρκική που ο Αδάμ έγνω την Εύα εκτός παραδείσου στο δ’ κεφάλαιο….
... ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου. (ψαλμ.κδ')
ΑπάντησηΔιαγραφή