μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι

και… μαζί με το ασθενής και ωδιπόρος ουκ έχει αμαρτίαν (κατά τον κόσμο οδοιπόρος), έδεσε το συνηθισμένο δίδυμο της παρανοήσεως. 

Παίρνοντάς τα από την αρχή [σαν (μάλλον απαιτούμενο) επανευαγγελισμό και υγιή επανελληνισμό], ζητάμε στο απόδειπνο, όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά και με βαθύ νόημα: …. Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης. Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα της πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν της ἀπροσίτου σου δόξης, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Μόλις προχθές γιορτάσαμε τα εισόδεια της Θεοτόκου και έκανε εντύπωση στο πανελλήνιο η υποκρισία όσων πρόβαλαν την Παναγία στα τοιχεία της βουλής, υποκρισία τιμής, την στιγμή που κλείνουν ερμητικά οι ναοί. Με αφορμή την προβολή στα τοιχεία της βουλής, επ’ευκαιρία των Εισοδίων της Θεοτόκου, της εικόνος Της…. την δική Της είσοδο στα άγια των αγίων, στάθηκε αυτό ως καλή αφορμή της δικής μας εξόδου από τις προβολές και αίγυπτο, προς τα ιεροσόλυμα και καρδιά μας, όπου με την ασκητική* (και ‘’καλογερικό’’) Της που σε μας είναι πρότυπο, οδεύουμε προς την Βηθλεέμ και

σπήλαιο καρδιάς, όπου δια προετοιμασίας μπορεί να ανακληθεί, ως εις φάτνην αλόγων**, αν ευδοκήσει Ο Κύριος μέσα μας. 

Όπως στην έξοδο από την αίγυπτο, προτυπωνόταν η Παναγία ως σκέπη και φωτιστής με την ουράνια νεφέλη και πύρινο στύλο, έτσι ενεργείται και η δική μας έξοδος από τις σκιές επί τοιχείων στα ενδότερα… Τείχιζαν άγγελοι, τειχίζουν και τώρα. Από δε τον 90ό (δυνατό πνευματικά) ψαλμό, πάλι ισχύει ότι μας διαφυλάττουν. …

ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου· ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου· ἐπὶ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα. ὅτι ἐπ᾿ ἐμὲ ἤλπισε, καὶ ρύσομαι αὐτόν· σκεπάσω αὐτόν, ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου. κεκράξεται πρός με, καὶ ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ᾿ αὐτοῦ εἰμι ἐν θλίψει· ἐξελοῦμαι αὐτόν, καὶ δοξάσω αὐτόν. μακρότητα ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτὸν καὶ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου… 

Δεν αρκεί το great reset…. ελληνορθοδόξως ορώμενο αλλά και να αντιμετωπισθεί. 

Στην πορεία που προδιαγράφεται και τα εγγύς μέλλοντα, μέσα στο επιτρέπεται του καλού Θεού, θα ζήσουμε κατά τους πνευματικούς νόμους, θλίψεις. Είναι εκείνη η στένωση και επίγεια στεναχωρία του σταυρού, που οδηγεί στην ανάσταση. Προσωπικά και συλλογικά. 

Ο προσανατολισμός του προσώπου και της θέλησής μας, της ΗΔΟΝΗΣ και εκ του μέσου αυτής πηγαζούσης (εκ του Ο) ΟΔΥΝΗΣ… θα αποδείξει κατά πόσο ευστοχούμε ή ματαίως συνθλιβόμαστε. 

Μακάρι να μην αγρυπνούμε ματαίως, να μην κοπιάζουμε να οικοδομήσουμε, να μην ορθρίζουμε… να μην ωδινόμαστε, αλλά με φύλακα Τον Κύριο, και οικοδομούντα… να φτάσουμε στο ποθητό τέρμα (δια και εν XC). 

Επανερχόμενοι στο διαστρεβλωμένο ‘’αμαρτίαν ουκ έχει’’ ωδιπόρο, με ρίζα την ωδίνη της τικτούσης (και αλλού τις θηλάζουσες) δικαιολογίες και προφάσεις αποφυγής επίρριψης της αμαρτίας επάνω μας, πολλές θα βρεθούν. Ομόρροπες των πρωτοπλάστων… γιατί ΑΔΑΜ έφαγες τον καρπό; δεν φταίω εγώ, η γυναίκα που μούδωσες φταίει. Γιατί ΕΥΑ έφαγες τον καρπό; δεν φταίω εγώ, ο όφις με εξαπάτησε…. 

ΑΝ θέλουμε να επιστρέψουμε, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.   

…ἡμάρτομεν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν. (ρε’) για να ξεκινήσει ο ψαλμός με το … Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.   

Κι όπως ψάλλει ο μέγας κανών … : Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου· οὐδὲ συνετηρήσαμεν, οὐδὲ ἐποιήσαμεν, καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν. Ἀλλὰ μὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός. 

Ἡμάρτηκα, ἐπλημμέλησα καὶ ἠθέτησα τὴν ἐντολήν σου· ὅτι ἐν ἁμαρτίαις προήχθην καὶ προσέθηκα τοῖς μώλωψι τραῦμα ἐμοί. Ἀλλ᾿ αὐτός με ἐλέησον ὡς εὔσπλαγχνος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός. 

Τὰ κρύφια τῆς καρδίας μου ἐξηγόρευσά σοι τῷ Κριτῇ μου· ἴδε μου τὴν ταπείνωσιν, ἴδε καὶ τὴν θλῖψίν μου καὶ πρόσχες τῇ κρίσει μου νῦν· καὶ αὐτός με ἐλέησον ὡς εὔσπλαγχνος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός. 

Υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει όμως και θεία λύση. …28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. 29 ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 30 ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. (Ματθ.ια’28) 

Μας βάζει πειρασμούς ο αντίδικος για να γογγύσουμε, να υβρίσουμε. Όλοι όμως οι καλώς τον αγώνα περαιώσαντες άγιοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Το ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ δεν έλειπε από τα χείλη τους και δεν γογγύζανε. Απεναντίας. Εκμεταλλευόντουσαν την θλίψη*** προς πνευματικό όφελος. Από Ιώβ, από αγ.Συγκλητική, από όλους τους παλαιούς έως πρόσφατους αγίους, όπως αγ.Νεκτάριος… και αγ.Λουκάς συμφερουπόλεως που έλεγε αγάπησα το μαρτύριο που τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή. 

Κι αν αναλογιστούμε το πόσο αυτοί οι άγιοι ‘’έφταιξαν’’ και τι έπαθαν συγκριτικά με μας, είναι υπεραρκετή η μνήμη τους για την δική μας συστολή γογγυσμού. 

Δόξα Θεού, που συντονιζόμενοι με τους αγίους αγγέλους Του, που ακατάπαυστα Τον δοξάζουν, τσουρουφλάει τους δαίμονες… όταν στο σύνολο, από αυτό που εκπορεύονται, είναι η προσευχή και η νηστεία. προσευχή νηστεία και δαιμόνια... ****   

Μπορεί όριο νηστείας να είναι ο άρτος και το ύδωρ και η ευλογημένη κορωνίδα τους, αντιδωράκια και αγιασμός, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ σε ένα ορθόδοξο σπίτι που θάθελαν να προσπεράσουν το great reset όσο πιο ανώδυνα γίνεται, αλλά με το έσεσθε σοφοί, πρέπει να το δούμε κλιμακωτά, (δλδ πλην της μυστικής και μυστηριακής κεντρικής μέριμνας ως ουσία, δευτερευόντως αποθηκεύοντας αγαθά απαραίτητα, με ελπίδα όμως Θεού κι όχι ελπίδα σε αυτά καθεαυτά τα αγαθά, αφού αυτά, δεν σώζουν).

…από τον περί γαστριμαργίας λόγο ιδ' Ιωάννου Κλίμακος

8. Ἐνόμισε ὁ θεήλατος Εὐάγριος (1) ὅτι ἔγινε σοφώτερος τῶν σοφῶν καὶ στὴν μορφὴ καὶ στὸ περιεχόμενο τῶν λόγων του. Ἀπατήθηκε ὅμως ὁ ταλαίπωρος καὶ φάνηκε ἀνοητότερος τῶν ἀνοήτων καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ζητήματα καὶ σ᾿ αὐτό. Ἐδίδαξε: «Ὁσάκις ἡ ψυχὴ ἐπιθυμεῖ ποικίλα φαγητά, ἂς θλίβεται μὲ ἄρτον μόνο καὶ ὕδωρ». Εἶναι δὲ ἡ προσταγή του αὐτὴ σὰν νὰ προτρέπης ἕνα παιδὶ ν᾿ ἀνεβῆ μὲ ἕνα βῆμα ὅλη τὴν σκάλα.

Ἐμεῖς ὅμως, ἀντικρούοντες τὸν ὁρισμό του, ὡς ἑξῆς ὁρίζουμε: Ὅταν ἐπιθυμοῦμε τὰ διάφορα φαγητά, ζητοῦμε κάτι ποὺ εἶναι μέσα στὴν φύσι μας. Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ἂς χρησιμοποιήσωμε ἕνα τέχνασμα πρὸς τὴν πολυμήχανη κοιλία, καὶ μάλιστα ἂν δὲν μᾶς ἀπειλῆ βαρύτατος πόλεμος ἢ δὲν ὑπάρχη πένθος ἢ κανὼν γιὰ προηγούμενες σοβαρὲς πτώσεις. Ἂς κόψωμε πρῶτα τὰ λιπαρά, ἔπειτα τὰ ἐρεθιστικὰ καὶ ἔπειτα τὰ εὔγευστα. 

Για να επανέλθουμε στον τίτλο, η μακαριότητα των πτωχών στο πνεύμα, μεταφρασμένο κι όχι αδιάκριτα, ακόμη και υποτιμητικά παραφρασμένο, είναι νάμαστε αυτάρκεις. Να μην θέλουμε πολλά. 

Η επίγεια κόλαση που καλούμαστε να περάσουμε, όπως μας πληροφορούν οι μισούντες μας, όσο πιο λιτοί και αυτάρκεις (1) είμαστε και ασκητικοί με ελπίδα Θεού, τόσο πιο ελαφριά, κι όχι επίπονη θα είναι.

Όλα εξαρτώνται από την θέληση, η οποία θα κουμπώσει στην θεία θέληση και θα κάνει θαύματα. 

Αναφέρει σχετικά, ο όσιος Νικήτας ο Στηθάτος (σε σχέση με την θέληση, τις ηδονές και ωδίνες) … Δεν θέλει ο Θεός, η εργασία των αγωνιστών να είναι αδοκίμαστη, αλλά πολύ δοκιμασμένη. Γι’ αυτό λοιπόν αφήνει τη φωτιά των πειρασμών και παίρνει για λίγο τη χάρη Του, που τους στέλνει από ψηλά, και επιτρέπει η γαλήνη των λογισμών να ταραχθεί προσωρινά από τα πνεύματα της πονηρίας, για να δει την κλίση της ψυχής σε ποιον χαρίζεται περισσότερο, στον Ποιητή και Ευεργέτη της, ή στην αίσθηση του κόσμου και στην απάτη της ηδονής. Και έτσι, ή διπλασιάζει τη χάρη Του σ’ εκείνους που προοδεύουν στην αγάπη Του, ή τους μαστιγώνει με τους πειρασμούς και τις θλίψεις, όταν στρέφονται στα υλικά πράγματα, έως ότου μισήσουν την άστατη περιφορά των ορατών και ξεπλύνουν με δάκρυα την πικρία των ηδονών που προέρχονται από αυτά.

Χωρίς να αλλοιώνεται η όλη θεόσδοτη σειρά των μακαρισμών, αμήν να μας αναδείξει μακάριους ως πτωχούς τω πνεύματι… καθαροί τη καρδία… ειρηνοποιούς, ελεήμονες…. δωρεές από το μέγα έλεός Του, όλα χρειαζούμενα να διάγουμε τα προφητευμένα…   

Κύριε ελέησον… δι ευχών. 

---- 

(1) ….Ὅταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος βρισκόταν φυλακισμένος στὴ Ρώμη, κατὰ τὴν πρώτη φυλάκισή του, οἱ Χριστιανοὶ τῶν Φιλίππων τοῦ ἔστειλαν μὲ τὸν Ἐπαφρόδιτο διάφορα χρήσιμα πράγματα, γιὰ νὰ τοῦ συμπαρασταθοῦν. Ὁ Ἅγιος ἀπάντησε μὲ τὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολή του, στὴν ὁποία τοὺς εὐχαριστεῖ γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ τοῦ ἔδειξαν καὶ προσθέτει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: Δείξατε ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη σας, διότι ἀναλογισθήκατε ὅτι ὑποφέρω. Ἀλλὰ δὲν ὑποφέρω. Διότι ἐγὼ ἔμαθα σὲ ὅποιες περιστάσεις κι ἂν βρίσκομαι, νὰ ἀρ­κοῦμαι σ̕ ὅσα ἔχω. «Ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρ­κης εἶναι». Γνωρίζω νὰ ὑπομένω καὶ τὶς ταπεινώσεις τῶν στερήσεων, γνωρίζω καὶ νὰ ζῶ χωρὶς πολυτέλεια καὶ ἀλαζονεία, ὅταν τὰ ἔχω περίσσια. Σὲ κάθε περίσταση καὶ σὲ καθετὶ ποὺ μοῦ συμβαίνει, ἔχω μάθει τὸ μυστικό: καὶ νὰ χορταίνω καὶ νὰ πεινῶ, καὶ νὰ κάνω καλὴ χρήση ὅταν τὰ ἔχω ἄφθονα, καὶ νὰ ὑπομένω εὐχάριστα τὴ στέρηση.

* Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ  

** Ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καὶ νῦν τῇ ταπεινώσει μου. Καὶ ὡς κατεδέξω ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καὶ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου μου ψυχῆς καὶ ἐν τῷ ἐσπιλωμένῳ μου σώματι εἰσελθεῖν....

Το ίδιο συμβαίνει και σε κάθε θείο γεγονός, που παρότι συνέβη άπαξ, παρατείνεται στους αιώνες αναμένοντας την δική μας υποδοχή και ετοιμότητα, για να μας κοινωνήσει την χάρι και ζωή και Αλήθεια και δόξα… από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος : Ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί:   …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' 

*** ‘Ωριμος ως βότρυς εν τοις ληνοίς, πανωδύνου λέπρας Νικηφόρε αποθλιβείς, έδωκας τον οίνον αρετών τον θείον, ευφραίνοντα καρδίας των ευφημούντων σε…       

**** λίγα μαζεμένα άρθρα για νηστεία

Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…