περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…

Λένε πως, μέσα σε έναν κλέφτη είναι φυλακισμένος ένας άγιος και αντίθετα, μέσα σε έναν άγιο είναι φυλακισμένος ένας κλέφτης. 

Στην ερμηνεία των ψαλμών ο αγ.Αρσένιος ο καππαδόκης, αναφέρει πως ο 104 ψαλμός (ρδ’) διαβάζεται … Για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους. 

Κι η εξομολόγηση είναι εκείνος ο κόμβος της ιστορίας (1), όπου ο προφ.Ζαχαρίας, ενώ η σύζυγός του Ελισάβετ κυοφορεί το πνεύμα της μετανοίας μέσα της, αυτός παραμένει άφωνος. Κι αυτό ισχύει, μέχρι νάρθει η Παναγία εις την ορεινή (άγονη) πόλη ιούδα (ιούδα σημαίνει εξομολόγηση), να μείνει ωσεί μήνας τρεις, να γεννηθεί ο αγ.Ιωάννης πρόδρομος, να ‘’βρει’’ την φωνή του θαυμαστά και να προχωρήσει το ζεύγος….  (2)   

Αναλογικά συμβαίνει στον καθένα μας, όπου ο Ζαχαρίας είναι η άφωνος προ εξομολογήσεως κεφαλή μας, παρά το ότι το σώμα μας κυοφορεί την μετάνοια και σκιρτά εν αγαλλιάσει με το πλησίασμα Του Κυρίου που Τον φέρνει Η Θεοτόκος. Εδώ ο Ηρώδης (δερμάτινος κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή) ήκουεν ηδέως τα ρήματα του προφ.Ιωάννη, αλλά σε τι απεχθέστατο έγκλημα προέβη!! με την

έννοια, ότι δεν αρκεί το ηδέως ούτε το συναισθηματικό σκίρτημα.    

Κάθε άνθρωπος ως έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) ως εικών Αυτού, έχει την επιλογή, κινούμενος στο βάθος του, προς την αυτογνωσία να ανακαλύψει τον ε-αυτό του (εικών Αυτού) να την καθαρίσει από μπάζα και σκουπίδια που το ε-γώ (εικών επί γης) ως σαρκικό φρόνημα,  αντιστρατευόμενο του πνεύματος, του προσθέτει για να παραχώσει τον θησαυρό. 

Αν βρει τον πρώτο (θησαυρό εν οστρακίνοις σκεύεσι) και πεμπτουσία του (ακριβή αυτογνωσία κι όχι φανταστική) κατορθωτέο δια μετανοίας και στροφής εντός του και δια σταυρού, μπορεί χάριτι, πάλι δια σταυρού να κινηθεί προς ύψος και θεογνωσία. Από την βάση και γη, στον ουρανό. Από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ και εντός ημών βασιλεία…. Από την δουλεία* στα στοιχεία του κόσμου όπως ισχύει στα πνευματικά νήπια κατά τον απ.Παύλο, στην ελευθερία** . 

Μεταξύ των προσώπων της ιστορίας που είναι τύποι Χριστού, είναι και ο προφ. Μωυσής. Αυτός οδηγεί οριζοντίως τον ισραήλ από την δουλεία της αιγύπτου στην ελευθερία, αλλά και εις ύψος, από τους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται τα είδωλα δια Της φλεγομένης και μη καιομένης βάτου στην κορυφή και θεοπτία, χωριζόμενη η ζωή του σε 3 περιόδους των 40 ετών, με την έννοια του περάσματος, όπως έχουμε τα 40 του νεκρού, του νεογέννητου, τις σαρανταήμερες νηστείες που περνάνε τον άνθρωπο από τον χωροχρόνο (4) στην αγκαλιά του Θεού (0). 

Έλεγε ο αγ.Παΐσιος τενεκεδάκι είμαι και αντανακλώ το φως του ήλιου. Μακάρι κι εμείς να προσανατολιστούμε και καθαριστούμε για να αντανακλούμε το Φως Του. 

Ένα από τα καθαρά πρότυπα Του Κυρίου που κι αυτός επωλήθη έναντι τιμής ως δούλος, είναι και ο πάγκαλος Ιωσήφ. 

Στον ίδιο ρδ’ ψαλμό, αναφέρεται… εἰς δοῦλον ἐπράθη ᾿Ιωσήφ. ἐταπείνωσαν ἐν πέδαις τοὺς πόδας αὐτοῦ, σίδηρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. ἀπέστειλε βασιλεὺς καὶ ἔλυσεν αὐτόν, ἄρχων λαοῦ, καὶ ἀφῆκεν αὐτόν. κατέστησεν αὐτὸν κύριον τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἄρχοντα πάσης τῆς κτήσεως αὐτοῦ τοῦ παιδεῦσαι τοὺς ἄρχοντας αὐτοῦ ὡς ἑαυτὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους αὐτοῦ σοφίσαι. 

Είναι ο φυλακισμένος ‘’άγιος’’ (Θεός) μέσα σε μας (εικών Του), που εξ αυτής της φυλάκισης, αφήνουμε τον κλέφτη να αλωνίζει στην ζωή μας. Και κυριαρχεί, μέχρις ότου ο βασιλεύς τον λύσει και τον καταστήσει άρχοντα του οίκου, του λαού και πάσης της κτήσεως και εκπαιδεύσει τους άρχοντες και τους πρεσβυτέρους (δλδ τις άλλες εσωτερικές φωνές, ώστε να συμ-φωνήσουν με το πνεύμα του αληθινού Θεού και κλίνουν γόνυ στο παντοδύναμο όνομά Του, μια διεργασία εντός που απαιτεί πρόσθεση Φωτός για να φύγουν οι σκιές και οι φωνές τους, ερχόμενη η άνωθεν σ+οφία ευθέως φωτισμού διώχνοντας την έρπουσα σ+οφία της...).

Κι αν δεν ελευθερωθεί ο άγιος, ο ισραήλ (νους) δεν ελευθερώνεται από την αιχμαλωσία και δεν εξέρχεται εκ της αιγύπτου στην έρημο, πρόγευση της κατά Θεόν ηρεμίας.       

Μην απατώμεθα***. Χωρίς εξομολόγηση ο άγιος είναι δεμένος με πέδαις από τον νοητό φαραώ και ισχύει ο άλλος. Ο κλέφτης. Βλέπουμε πως τα πάθη μας, με αμυδρή αντίσταση (αν υπάρχουν κάποιες αρχές ανασταλτικές) ή καθόλου λόγω πωρώσεως, ενεργούν δια ημών κι εμείς αδύναμοι παρατηρητές των συμβαινόντων, συνφυλακισμένοι με τον άγιο Θεό.   

Κι όλη αυτή η πορεία εκ του 1^ου ψαλμού της μακαριότητος του φεύγε… μέχρι της αναστάσεως και νίκης 151^ου αγωνιζόμαστε. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να αλλάξει στο τέλος η σειρά****. …τοῦ ποιῆσαι ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἐλεγμοὺς ἐν τοῖς λαοῖς, τοῦ δῆσαι τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν ἐν πέδαις καὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτῶν ἐν χειροπέδαις σιδηραῖς, τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον· δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ. (ψαλμ.ρμθ’) 

…. μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού για να μην επαναλαμβάνονται, δίνονται λεπτομέρειες του τρόπου απελευθέρωσης. 

Είναι η όλη πορεία και των ιστορικά προτυπωθέντων 40 ετών και της ανάλογης μεγάλης τεσσαρακοστής που καλούμαστε (άλλη μια φορά, δίνοντάς μας ο καλός Θεός χρόνους μετανοίας) να διέλθουμε συνοδοιπορούντες με την Σκέπη και Νεφέλη (χαιρετισμοί), τον Σταυρό δια της σταυροπροσκυνήσεως στο κέντρο της περιόδου (τρεφόμενοι, ξεδιψώντες, φωτιζόμενοι, ρυόμενοι…) . …διεπέτασε νεφέλην εἰς σκέπην αὐτοῖς καὶ πῦρ τοῦ φωτίσαι αὐτοῖς τὴν νύκτα. ᾔτησαν, καὶ ἦλθεν ὀρτυγομήτρα, καὶ ἄρτον οὐρανοῦ ἐνέπλησεν αὐτούς· διέρρηξε πέτραν, καὶ ἐρρύησαν ὕδατα, ἐπορεύθησαν ἐν ἀνύδροις ποταμοί. ὅτι ἐμνήσθη τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου αὐτοῦ τοῦ πρὸς ῾Αβραὰμ τὸν δοῦλον αὐτοῦ καὶ ἐξήγαγε τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐν εὐφροσύνῃ. καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς χώρας ἐθνῶν, καὶ πόνους λαῶν κατεκληρονόμησαν, ὅπως ἂν φυλάξωσι τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, καὶ τὸν νόμον αὐτοῦ ἐκζητήσωσιν. 

Εν τω μεταξύ, το κρητικό φύλο των φιλισταίων που συστοιχείται με την γαστέρα συνεχίζουν την δουλειά τους…. ‘’παραχώνουν’’ με χώμα τα πηγάδια που ανοίγει το Άγιο Πνεύμα…. (όπως αναλύθηκαν στο) επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι. 

Κι η μεθοδολογία κάθαρσης και ανύψωσης και ανάδειξης της λαμπρότητος Του σταυρού εν ημίν και θησαυρού πάλι η ίδια με το… πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου. 

Και, όπως κατεβαίνει ο προφ.Μωυσής από το όρος Σινά (με τις δύο κορυφούλες) στους πρόποδες και σπάζει τα είδωλα, έτσι κατεβαίνει κι Ο Κύριος από το όρος Θαβώρ (με τους δύο παραστάτες) στους πρόποδες και σπάζει τα δεσμά του σεληνιαζόμενου υιού, που πολλάκις τον έρριπτε εις πυρ και άλλοτε εις ύδωρ***** με την ίδια (Χριστός και Μωυσής) παρατήρηση. Ω γενεά άπιστος μέχρι πότε…. και την ίδια λύση. …21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Ματθ.ιζ’) 

…κι οι δυο καταβάσεις από όρος υψηλό στην πεδιάδα, για ίαση και ανόρθωση των επιδεχομένων ανάβαση (με πίστη, εξομολόγηση, προσευχή και νηστεία) ως επί γης ίχνη, προδηλώνει την ακόμη πιο κάτω κατάβαση (υπό της γης άδη) για την πιο πάνω ανάβαση (υπέργεια ανάσταση). Την κάθοδο στον ΑΔΗ και δια Σταυρού σωτηρίας του ΑΔΑΜ και ανάσταση… όσο μπορεί ο άνθρωπος επί γης που έχει χρόνο μετανοίας. 

Κι αν δεν ευστοχήσει να κρεμάσει από τώρα (όσο επί γης ζει) την ζωή του στον σταυρό αλλά την κρεμάει, την στηρίζει στους δερμάτινους χιτώνες σαν τον ιούδα (που σημαίνει εξομολόγηση) αλλά άστοχη, αφού ως αυτόχειρας κρέμασε την ζωή του στην συκή, μη δίνοντας δικαιώματα στον Κύριο να του σπάσει τα πρόσκαιαρα δεσμά των αμαρτιών, ούτε μετά τον βιολογικό θάνατο που χους εις χουν και πνεύμα εις πνεύμα απελεύσει, με ποιο δικαίωμα (αφού δεν Τον εμπιστευτήκαμε) θα σπάσει δεσμούς και μοχλούς αιωνίους; αφού ολημερίς μόνοι μας περισσότερο εξ ιδεολογίας παρά αδυναμίας δεσμευόμασταν προς πλήρωση των παθών, αλυσοδένοντες εαυτούς ψυχή τε και σώματι στο άρμα του αντιδίκου ;  

Νομίζω συμπερασματικά, ότι εάν δεν προτείνουμε από τώρα χείρα (και τρόπο ζωής σταυρικό, εξομολογητικό) για διόρθωση και ανέλκυση, μετά την ζωή που ουκ έστιν μετάνοια, τζάμπα θα υψώνονται ικετευτικά τα χέρια. Νυν καιρός αρμόδιος.... 

μηπάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; μη πάντες φιλόθεοικαι φιλάνθρωποι όλα σε απόλυτη τιμή [αλλά ποιανού αποστολικό έργο και σχέδιο επιτελούμε; ποιον σταυρό καυχώμαστε που φέρουμε και ενεργούμε; ποιον θεό και ποιον άνθρωπο λέμε (και το αποδεικνύουμε σε θεωρία και πράξη) ότι είμαστε φίλοι ; ] πάλι, ... μη πάντες εξομολογούμενοι (ιούδας) και στηρίζοντες την ζωή μας ''κάπου'' ; κι αν κάποιος ελεύθερα (όστις θέλει) επιλέξει την σταυροειδή (ορθοδόξως) προσευχή – νηστεία – ακρόαση – τήρηση εντολών…. αντί των αντιθέτων,  συσταυρώνεται με τον Βασιλέα της Δόξης (ή τάχα περιπαικτικά βασιλεύς των ιουδαίων / εξομολογούμενων) αλλά έτσι είναι, αφού στην καρδιά, απολήγουν όλες οι φλέβες, μεταφερόμενα όλα τα βάρη (3)... όλες οι αμαρτίες κι η πρόσκληση ΑΚΟΜΗ (όσο έχουμε καιρό) ισχύει κατά το έλθετε προς Με, καγώ αναπαύσω υμάς... και αν ναι, ως άλλος ληστής, με το μνήσθητι ως κλειδί συνεισάγεται ‘’σήμερον’’ εν τω παραδείσω….    

Είναι χέρι, είναι ζωή που υψώνεται η σταυροειδής (ορθοδόξως) προσευχή – νηστεία – ακρόαση – τήρηση εντολών…. ποθούσα να συναντηθεί με την κραταιά χείρα Του Κυρίου ώστε να ελχθεί προς την ανάσταση. 

Κι εμείς οι όσοι (λίγοι ή πολλοί, Κύριος οίδε), έστω και το κατά δύναμιν, αίροντες τον σταυρό μας καθ’ημέραν και με προϋπόθεση εξόδου την εξομολόγηση, (αλλιώς ακόμη δεν εξήλθαμε της αιγύπτου) προσδοκούμε την μετάβαση χάριτι από τον θάνατο στην Ζωή και καινό πάσχα…. όχι με περιπλάνηση 40 ετών στην έρημο, αλλά ευθεία προς το πάσχα δια της τεσσαρακοστής προς βίωση εκτυπώτερον της ημέρας αναστάσεως… ῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου. 

Κι επειδή ο ρδ’ αφορά την θραύση των δεσμών δια της εξομολογήσεως επί της γης (δ και 4), ο ρς’ κατεβαίνει πιο κάτω στο ς’ και 6 και επιθυμίες μας, στις οποίες ως σε άδη είμαστε αλυσοδεμένοι και αιχμάλωτοι σε αυτά τα πάθη… [ομοιούμενοι από τώρα ως επιλογή... τοις κτήνεσιν τοις ανοήτοις που ου συνήκαν την τιμή περίψυχής και κολάσεως… αντί να προσπέσουμε και επιτρέψουμε Στον Λυτρωτή να μας εξάγει εκ των προσκαίρων δεσμών που πολύ αμυδρά ενδεικνύουν δεσμούς αιωνίους... Είναι θέμα ελευθερίας ή σκλαβιάς. Αιωνίου]. Κι ενώ οι καταβάσεις συνέβησαν από προφ.Μωυσή ως προτύπωση και Κύριο άπαξ για να μας θεραπεύσει και ανελκύσει, ως θεία  γεγονότα παρατείνονται στους αιώνες και αφορούν την πνευματική μας κατάσταση, ανάλογα, εις βάθος και ύψος

Πνευματική κατάσταση που ''οικοδομούμε'' με την κάθε μας επιλογή, σε θεωρία και πράξη.... παρά το ότι τα χοϊκά μας πόδια περπατάνε επί γης.... κι αλοίμονο αν δεν οικοδομήσει και φυλάξει Ο Κύριος... ματαίως αγρυπνούμε, ματαίως ορθρίζουμε.... 

Εδώ μπορούμε να εντοπίσουμε κι άλλη μια μυστική ταυτότητα πέραν της Μονάδος εν Τριάδι και Τριάδος εν Μονάδι… είναι η πεντάδα σε μονάδα και μονάδα σε πεντάδα. Η θεία πνοή που εμφυσήθηκε στην λάσπη, και τώρα γνωρίζεται ως πεμπτουσία (ψυχή) μέσα στον τετραδιάστατο χωροχρόνο πούμαστε προσηλωμένοι…. άπαντες ‘’σταυρωμένοι’’ σε δύο ΜΟΝΟ θέσεις και καταλήξεις, εκατέρωθεν Του Εσταυρωμένου που ενχρονίσθη και εχωρήθη…

Είναι τα τέσσερα άκρα του σταυρού, που αν δεν τον άρουμε καθ’ημέραν, και δεν διάγουμε (ένεκεν του ευαγγελίου) σταυρικώς (προσευχή – νηστεία – ακρόαση τήρηση) δεν ανευρίσκουμε το κέντρο του και πέμπτο ‘’σημείο’’ όντας αυτό η πρώτη βάση (αυτογνωσία) για να προχωρήσουμε στην θεογνωσία. Είναι ο κρυμμένος θησαυρός μέσα σε οστράκινο σκεύος (το 1 μέσα στο 4) που πρέπει να χαλάσει η στέγη και νάρθει εξ άνωθεν η πληροφορία, ενούμενες οι άκρες με την κορυφή.

Κι άλλοτε ο υγιής νους ή πεμπτουσία (αιθέρας) υποκινεί και παρακινεί σε θεάρεστη κίνηση τα βαρηά και δυσκίνητα άλλα μέλη του (τα χοϊκά, γη-ύδωρ-πυρ-αήρ) ή όπως στο κατά Μαρκ. β’ …3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

Κι Ο Κύριος επαινεί την πίστη των τεσσάρων που κουβαλούν τον πέμπτο, όπως επαινούνται από τον κατηχητικό λόγο του αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου στην λαμπροφόρο ανάσταση και τα… Καὶ τὰ ἔργα δέχεται, καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται. Καὶ τὴν πρᾶξιν τιμᾷ, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ· κι όπως τότε (με την ανάσταση) … έτσι και τώρα με τον παραλυτικό (τον καθένα μας), κατέρχεται η θεότητά Του και σπάει τα δεσμά των αμαρτιών, με το αφέωνται σοι….  

Όσο λοιπόν ο καλός Θεός μας δίνει ζωή βιολογική, τα πόδια μας πρέπει να πάνε να καταθέσουν τον ‘’παράλυτο’’ σε βάθος εαυτό, την ψυχή μας, που έχει ανάγκη αφέσεως αμαρτιών, στους πόδας Κυρίου και λάβουμε αυτήν. Δλδ να ‘’τρέξουμε’’ στην εξομολόγηση και στο θείον ποτήριον που κοινωνούντες ακούμε την σφραγίδα… εις άφεσιν αμαρτιών και εις Ζωήν αιώνιον. Τότε και έτσι προσδίδεται κίνηση εσωτερική στον παραλυτικό νου και ψυχή, άσχετα αν θα ακολουθήσει και το άρον τον κράββατόν σου σε φυσική κατάσταση. Κύριος οίδε το συμφέρον.

Κι επειδή κατά τον αββά Δωρόθεο, το άριστα της ύλης είναι 10, της ψυχής 100 και του πνεύματος 1000, μέσα στους μη τυχαίους λόγους που πλέκονται μεταξύ τους, και ανευρίσκονται όλοι τεθησαυρισμένοι μέσα Στον Λόγο, η ασθενής παράλυτος ψυχή (ρ = 100) αιρόμενη υπό τεσσάρων (δ=4) υγιών, καταφέρνουν να έλξουν την χάρι αφού καταθέτουν στους πόδας Του Κυρίου τον άνθρωπο (εαυτό) ως εξομολογούμενο. Είναι ο ψαλμός ρδ’ για εξομολόγηση και δίνει την τελεία λύση στο πρόβλημα της παραλυσίας και ακινησίας ψυχής και νοός. Δεσμά αφωνίας και δεσμά αμαρτιών, που λύνονται με την μυστική παραμονή της Θεοτόκου (στην ορεινή – άκαρπη) πόλη ιούδα και αφωνία του Ζαχαρία (κάθε κεφαλής) ωσεί μήνας τρεις… ώστε αν σπάσουν τα δεσμά και η αφωνία από τώρα, καταργούνται και τα αντίστοιχα πνευματικά, αφού τα συμβαίνοντα στην γη έχουν αντανάκλαση στην αιωνιότητα. Γιαυτό και προηγείται η άφεσις σε αντίδραση και γογγυσμό και δυσπιστία των φαρισσαίων….

Γιαυτό εκφράζουμε (μακάρι έμπονα κι όχι τυπικά με ταπεινολογίες) … εξ άδου κατωτάτου ρύσαι με…. ζώωσόν με τον τεθανατωμένον τη αμαρτία… ανάστα Κύριε ρύσαι με!!!       

καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ σκότους καὶ σκιᾶς θανάτου καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν διέρρηξεν. ἐξομολογησάσθωσαν τῷ Κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, ὅτι συνέτριψε πύλας χαλκᾶς καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασεν. (ψαλμ.ρς’) 

Στο… από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί:   …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''

Αμήν γένοιτο…. ευλογημένη συνέχεια της μεγάλης τεσσαρακοστής, προσωπικά και συλλογικά. 

---- 

(1) αναφέρει ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς … Σ' αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα ''λερώνεται'' και ''σκονίζεται'' πάντα με την ίδια σκόνη και ''πλένεται'' πάντα με το ίδιο νερό. Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η Μετάνοια. 

Σε αυτές τις σελίδες της γραφόμενης από τον καθένα ιστορίας, δεν υπάρχει μόνο το λέρωμα και το σκόνισμα από την αμαρτία…. υπάρχει και το νερό που είναι η λύση του ολοέν και διογκούμενου προβλήματος, έως από τον ρύπο και την συνήθεια, προέλθει η αναισθησία. Είναι η μετάνοια μυστική και μυστηριακή κάτω από το πετραχήλι των εχόντων αποστολική διαδοχή και ισχύ του αφιέναι ή δείσαι…  

(2) για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου... 

Στο, Η Ουράνια Λειτουργία.(Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) γράφει ο άγιος… Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους. 

με λέξη κλειδί ότι, Ζαχαρίας μεθερμηνεύεται ... αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται... εννοώντας την αφωνία του. 

(3) για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού

* Δ´\ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. 6 ῞Οτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. 7 ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ. (Γαλ.δ’)

** ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία 

*** Ο καθένας, που δεν έχει συντετριμμένο πνεύμα, που αναγνωρίζει οποιαδήποτε αξία στον εαυτόν του, που δεν τηρεί την διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι σε κατάσταση πλάνης. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ (μάλλον εννοεί ε-γώ και σίγουρα δεν έχει εξέλθει ακόμη από την αίγυπτο, αφού χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, προς τι η υψηλοφροσύνη;;; από εξήγαγες με έως ανάστησές με. Σου πρέπει Κύριε πάσα δόξα, τιμή, ευχαριστία και προσκύνησις συν τω Ανάρχω Πατρί και τω Παναγίω Πνεύματι...).  

**** είναι θυμωμένοι οι έλληνες και πολλοί (στο κατά δύναμιν) υγιείς στην σκέψη, στον κόσμο. Αλλά αστοχούν. Θυμώνουν με τους εργάτες της ντπ και τα σατανικά σχέδιά τους που είναι μια εφήμερη κατοχή, και δεν στρέφουν τον θυμό τους στα πάθη και τον υποκινούντα αυτά εντός (μας και τους….) συνεχίζοντας να τελούν αμαρτίες που προαναγγέλουν αιώνια σκλαβιά. Θυμώνοντες για τα εξωτερικά, χαϊδεύοντας όμως τα μέσα ισχύοντα και μη εξομολογούμενοι. Φωνασκούντες και πιέζοντας προς τα έξω ‘’ΞΥΠΝΑΤΕ ΩΡΕ!! (δράση αγκυλωτού σταυρού) αντί του σπουδαιότερου ψιθύρου εντός ‘’φύγωμεν εκ του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας και δράσης ορθοδόξου σταυρού******. 

Λες και δεν ξέρουμε, κι αν δεν ξέρουμε να το μάθουμε ή τουλάχιστον να υποψιαστούμε, ότι από την προσωπική μας μετάνοια και διόρθωση εξαρτάται το σύνολο. Πριν μάλιστα πιάσουμε τα κουμπούρια (που λέει ο αγ.Παΐσιος) να διορθώσουμε τα κουσούρια ή ακόμη, τα βάζουμε με την εκκλησία που δεν μπορούμε ως μέγεθος, (κι είναι Αλλουνού Σώμα) αντί να εξυγιάνουμε το κυτταράκι, εαυτό μας. Αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον…. κάθαρση δι εξομολογήσεως και με σφραγίδα το …απόπλυνον  τω Αίματί Σου τω αγίω. 

προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...  

Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε αβ. Κασσιανού του ρωμαίου 

***** διερχόμενοι δια πυρός και ύδατος (και περί τεστ ιού και Υιού) 

****** καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει (Ψαλμ.ιζ’) έλκοντας ο Ι της κεντρομόλου Ιησούς, την ζωή μας προς ανάστασιν.… αντί της φυγοκέντρου που μας καθέλκει, Ι πάλι, αλλά Ι τάγμα δαιμόνων, εμβασμένα και τα δυο Ι, στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε, ώστε με ελεύθερη επιλογή έναν εκ των δύο αστραπών, η αστραπιαία ζωή μας, να ακολουθήσει. Σταυροκεντρική παιδεία από ίχνος έως πληρότητος. 

Ακολουθούντες την ποιμαντορική Του ράβδο και παιδεία εκ της κάτω Βηθλεέμ στην άνω... (η οποία θα αποδώσει εκάστω κατά τα έργα του...) …. ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς. καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν. δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ. δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας. ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ. (ψαλμ. 2^ος) και ... του ρλε' πάλι ομόπνοα... Έξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·...και εξαγαγόντι και πατάξαντι και εκτινάξαντι τη κραταιά χειρί... αναφερόμενα στο κάθισμα 19 αινούντες και εξομολογούμενοι που εξερχόμαστε από την ''κοσμοκρατορία'' του 18.... (3 6άρια και Σ ως φωτιά του κόσμου), έξοδος δια του άλλου πυρός... στο Τ και ελληνικώς (μαζί με τα επόμενα σπουδαία σε πνεύμα εν σχήματι, Υ,Φ,Χ,Ψ,Ω), από τα κατεβασμένα χέρια και βαρείες χείρες του Μωυσή, με εν κρυφαία χειρί βοηθό Τον Κύριο, περνώντας τους εσταυρωμένους, από την ειρήνη του αμαλήκ στην δική Του ειρήνη...) παρατηρήσεις σύμφωνα με το σκεπτικό 

…και ανεωγμένο θησαυροφυλάκιο, αρκεί (να θέλουμε) να γίνουμε  αγαθοί τυμβωρύχοι των νόμων Του (γραπτού και φύσης), κι ο αγαθοδότης Κύριος χαρίζει την πνευματική γνώση των λόγων και Τον Εαυτό Του ως Τροφεύς και Τροφή!!

Δεν μένει τπτ άλλο, παρά το νόημα που θα ήθελε να έχει κεντρικό άξονα το άρθρο. «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;» Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, ἐλέησόν με. εκ του μεγάλου κανόνος…  

«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις τό τέλος ἐγγίζει καί μέλλεις θορυβεῖσθαι· ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν». 

Αμήν ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.