κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…

κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9 

Όταν το είδα το χωρίο αυτό τρόμαξα… [αναφέρει ο μακαριστός γερ. π. Αθανάσιος Μυτιληναίου (1927 – 2006)] στην δύναμη της διατυπώσεώς του. Ακούστε το. Είναι πολύ χαρακτηριστική αυτή η φράσις, ότι οι ανόσιοι και οι ασεβείς κινούνται κυκλοτεράν. Πού κυκλοτεράν; Κυκλώνουν τους ευσεβείς. Τους κάνουν κύκλο, δηλαδή τους εγκλωβίζουν. Προσπαθούν να εγκλωβίζουν τους ευσεβείς. 

Και αυτός ο εγκλωβισμός των ευσεβών πολλές φορές έχει πολλές μορφές μέσα στην ιστορία. Πρώτα – πρώτα εγκλωβίζουν τους πιστούς στις κατακόμβες. Πήγαιναν οι πιστοί να λατρεύσουν τον Θεό. Εκεί πήγαιναν, κύκλωναν την κατακόμβη και τους έβαζαν φωτιά και τους έκαιγαν, ή τους έπιαναν, τους έβγαζαν έξω για να τους ρίξουν στα θηρία. 

Εγκλωβίζουν ακόμη τους πιστούς με τους ανοσίους νόμους. Ψηφίζουν νόμους οι οποίοι είναι ανόσιοι, είναι ασεβείς. Και ο ευσεβής δεν ξέρει τώρα τι να κάνει με τους νόμους αυτούς. Σας θυμίζω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Οι μασόνοι, οι τέκτονες έχουν ένα σχήμα εγκλωβισμού του Τιμίου Σταυρού. Είναι το μασονικόν

τρίγωνον που έχει την μύτη προς τα κάτω. Είναι σύμβολο μασονικό. Δεν μου μένει χρόνος να σας πω πιο πολλά για αυτό το τρίγωνο. Και στη μέση βάζουν έναν Σταυρό. Αυτό είναι το σήμα της Χαν και Χεν. Ξέρετε τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει αιχμάλωτος Σταυρός. Σημαίνει εγκλωβισμένος Σταυρός. Είναι αυτό που λέγει εδώ κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι. Κυκλώνουν. Εγκλωβίζουν για να εξουδετερώσουν τρόπον τινά με το σύμβολον, να εξουδετερώσουν την δύναμη του Τιμίου Σταυρού. 

Βλέπομε ότι ο Αντίχριστος ακόμη αγαπητοί μου θα εγκλωβίσει τους πιστούς με οικονομικόν αποκλεισμόν. Ακούστε τι γράφει στο βιβλίο της Αποκαλύψεως 13 Κεφάλαιον: «… καὶ ποιεῖ πάντας,… ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα … καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. …» Θα πάρεις το χάραγμα στο μέτωπο ή στο χέρι ώστε να μην μπορείς να αγοράσεις και να πουλήσεις. Δεν θα μπορείς να συναλλάσσεσαι οικονομικά εάν δεν υποχωρήσεις. Αυτό τί είναι; Εγκλωβισμός. Σου λέει: Διάλεξε. Ή θα πεθάνεις από την πείνα ή θα υποχωρήσεις. 

Προσέξτε μια φρασούλα που χθες την πρόσεξα: «καὶ ποιεῖ πάντας,… ἵνα δώσωσιν». Κατά λέξη μεταφράζω: «και κάνει όλους… για να δώσουν» το χέρι τους, το μέτωπό τους να χαραχθεί. Αυτό το «ποιεῖ πάντας» θυμίζει, προσέξτε παρακαλώ, θυμίζει μεθόδευση. 

Μεθόδευση που θα κάνει ο ψευδοπροφήτης για λογαριασμό του Αντιχρίστου. Θα σε φέρει γύρω βόλτα. Ξεκινάμε τώρα με τα 666 από εδώ κι από εκεί, σιγά σιγά… αυτή λέγεται μεθόδευση. 

Πιστεύω ότι η φρασούλα «καὶ ποιεῖ πάντας,… ἵνα δώσωσιν» είναι ταυτόσημη με το «κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι» που λέει ο Ψαλμωδός που σε φέρνει γύρω βόλτα, σου μεθοδεύει το πως να σε εγκλωβίσει. … 

πηγή 

--- 

με αφορμή την αναφορά του κύκλου ασεβείας*, του τριγώνου προς τα κάτω, τον ‘’εγκλωβισμένο’’ Σταυρό τις τρέχουσες μεθοδεύσεις … δυο συνειρμικές σκέψεις. 

κύκλο... κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9 αλλά και ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ (από 90ό) και πως υπερασπιεί σε, αν ή από  φόβο (συνήθως) από τα έξω γενόμενα ή από πίστη (σαν μισθαποδοσία υπηρέτη) ή από την σπάνια υική αγάπη, εισέλθεις στον εσώτερο; όπως ακριβώς συμβολίζεται με γράμμα, ο 90ός ψαλμός. Με τον κεραυνόμορφο κόππα ( ϟ ). 

Τρέχει (ας πούμε) ο αντίχριστος τις μεθοδεύσεις με τους υπηρέτες του, ‘’τρέχει’’ κι ο προφ.Ηλίας, προς συνάντησή του, ερχόμενα σε αντιπαράθεση οι δύο ‘’φωτιές’’ αντιπρόσωποι των δύο αστραπών Ι, Ιησού και ι’ τάγματος δαιμόνων. Αντιθέτων κεντρομόλου και φυγοκέντρου…. Κι είναι ο προφ.Ηλίας γνωστός για το κατέβασμα των κεραυνών ως θεία δίκη για τους προσπαθούντες να τον εγκλωβίσουν. Προτού βέβαια έλθει η τελική αντιπαράθεση θα ενεργήσει το πνεύμα του Θεού όπως προτυπώθηκε με τον προφ.Ελισσαίο, με αυτό, άλλος ένας λόγος να μην εξαντλούμαστε στην φοβία των εξωτερικών συμβαινόντων προεσχάτων, με εξωστρεφείς άμυνες και ενέργειες…. αλλά να ‘’τρέξουμε’’ προς τα μέσα να καλύψουμε τα κενά, από την οποία εσωτερική εργασία, θα κριθούμε και καταλήξουμε. 

Συνέβη και με την αγ.Βαρβάρα και τον μιαιοφόνο και παιδοκτόνο πατέρα της… αλλά δεν συμβαίνει πάντα. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν μαρτύρια, μάρτυρες και ομολογητές και δόξα Θεού στα αγωνισθέντα άγια πρόσωπα. 

Είναι δύο κύκλοι με τον έναν να περικυκλώνει τον άλλον. Δύο χώροι με διαφορετικό πνεύμα να πνέει και υποκινεί τους δικούς του ο καθένας. 

Σημειώθηκε σε προηγούμενο άρθρο** το μεταίχμιο και αφορά τα τρίγωνα. Όχι μόνο το προς τα κάτω μασονικό, αλλά συνδυαζόμενο (πεπλεγμένο) και με το προς τα άνω, που δημιουργεί ένα εξάκτινο. Για να μην πάει όμως ο νους μας ΜΟΝΟ στην ισραηλιτική σημαία ή σε μαγεία, ένα προσωποποιημένο ''εξάκτινο'' (εξαπτέρυγο) βλέπουμε στην πύλη του παραδείσου, που ως άγγελος και στρεφόμενη πύρινη ρομφαία φυλάσσει την οδόν του ξύλου της Ζωής... 

Είναι ένα ουσιώδες μεταίχμιο  των δύο χώρων και δύο κύκλων. Εντός του ‘’κύκλου’’ του παραδείσου και των τεσσάρων ποταμών, μεταξύ των οποίων ο τίγρης και ο ευφράτης (μεταξύ εγκρατείας και διακρίσεως κατά τους αγίους), όπου  ευρίσκεται ο έννους άνθρωπος (ΑΔΑΜ με Χριστό, λόγος με Λόγο) και εκτός του παραδείσου ο άνους [ΑΔΑΜ χωρίς Χριστό (3), εκπεσών στην α-λογία]. Πρώτα απέναντι (Γεν.γ΄24) και μετά κατέναντι (Γεν.δ’16). 

Για την θεραπεία αυτής της αλογίας, μιας και εγγίζει η 25η Μαρ και ευαγγελισμός, συναντάμε αυτό το διπλό τρίγωνο που υπόσχεται και τελεσφορείται δι αυτού (ως πέρασμα από Την αδιόδευτο Πύλη, πύλη ουρανού και καρδιάς) η ελευθερία. Είναι η αρχή της  ‘’ενσάρκου’’ εισόδου  όταν... Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων κατεπλάγη τὸ μέγα της σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον, τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα. 

Με την κορωνίδα των αισθητηρίων όρασης και ακρόασης (όπως σημειώθηκαν με έντονα γράμματα στα του παραπάνω οίκου, πλοκή πνευματικών φυσικών αισθητηρίων) το εξάκτινο συμβολίζει την κεφαλή, με εμάς να έχουμε δύο επιλογές. Ή την κενότητα ως απουσία ένσαρκης παρουσίας του Χριστού εν ημίν οπότε και σταυρωτές Του, ή από την άλλη, όπως ‘’λειτουργεί’’ ο ευαγγελισμός, κι αυτό φαίνεται στα βημόθυρα κάθε ορθόδοξης εκκλησίας που τον απεικονίζουν σηματοδοτώντας το… Ο Λόγος σαρξ εγένετο με την δική μας μετοχή στην θεία κοινωνία, (υπό προϋποθέσεις) οπότε και Ο Λόγος σάρξ ΓΙΝΕΤΑΙ. Είναι επειδή τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες, οπότε και μας δωρίζει Εαυτόν... ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ. 

Δυστυχώς πολλοί εξαντλούν την αγωνιστικότητά τους στα εξωτερικά φαινόμενα. Υπάρχουν άνθρωποι που θυμώνουν για κάθε μεθοδευμένη επίθεση που δέχεται το ανθρώπινο γένος από τους αντιθέους και εργάτες της ντπ. Αλλά μέχρις εκεί. Είτε με επανάπαυση της συνείδησης ότι στρατοπεδεύουν με τους ‘’καλούς’’ σαν χριστιανοί, είτε από χλιαρότητα πίστης δεν προχωρούν στην ασφάλεια του εσωτερικού τείχους και δεν ‘’μαζεύονται’’, είτε επειδή ξέρουν ποιος θα είναι ο νικητής, έτσι απλά επειδή βαφτίστηκαν και φέρουν το όνομά Του, αρκεί. Αλλά δεν είναι έτσι. 

Και μόνη η αναφορά ότι το ‘’κύκλω περιπατούσι’’ αρκεί να καταλάβουμε ότι δεν είναι ένας, αλλά δύο κύκλοι (ένας ασεβείας που πιέζει και ένας ευλαβείας που προστατεύει, ο πυρήνας και το κέντρο του), ότι τα τρίγωνα είναι η κεφαλή και ο εγκλωβισμένος Σταυρός είναι εν ημίν και μάλιστα κατά πόσο ενεργεί ή όχι, καταλαβαίνει κάποιος ότι δεν είναι τόσο ''μακράν και εκτός'' από όσο φαίνεται, όχι μόνο οι καταστάσεις αλλά και ο κυρίως αγώνας... 

Με το ιστορικό του Τιμίου Σταυρού, βλέπουμε ότι δεν αρκεί η εμφύτευση (μιας φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας), ούτε μόνο το πότισμα για φυλλοβόληση. Το πέρας (που είναι αρχή) είναι ο καρπός του Τιμίου Ξύλου. Μόνο τότε το απρόσωπο σύμβολο γίνεται πρόσωπο κι ο αιχμαλωτισμένος σταυρός εν δυνάμει, μεταποιείται στο εν ενεργεία, ελεύθερος.  

Για το τρίγωνο προς τα κάτω με μέσα τον σταυρό που είναι ο εγκλωβισμένος κατά τους μασόνους, σταυρός, ‘’κατάφερε’’ αυτό το πλήγμα στην παπική προσέγγιση του Εσταυρωμένου με τον σκολιό του, που παρουσιάζεται ότι εκ της δυνάμεως του πονηρού και θανάτου, Αυτός να έχει λυγίσει, (ως σκολιός) όπως μυστικιστικά έχει αποτυπωθεί σαν σύμβολο μαγείας ήδη από τον 4^ο-5^ο αιώνα… Κι έχει την άγνοια (μακάρι όχι πρόθεση, αλλά δυστυχώς και πρόθεση λόγω συμμετοχής πολλών ιεραρχών στην μασονία…. Κύριος οίδε το κόστος) η ορθόδοξη εξωτερική ιεραρχία να συνδιαλέγεται μαζί της στο ΠΣΕ, επί τάχα ίσοις όροις θεωρώντας την μάλιστα και  ‘’εκκλησία’’…  συνεργαζόμενος με την παναίρεση του οικουμενισμού.   

Αυτό το ‘’περικυκλώνει’’ και τον ωρυόμενο λέοντα ζητών ποίον πρώτον καταπίει (Α’Πετρ.ε’8), θα το δούμε και στην γαστέρα, όπου τα περιγάστρια πάθη περικυκλώνουν την καρδία.  

Είναι το σαρκικό φρόνημα που σαν χώμα σκεπάζει τον θησαυρό του πνεύματος και το εγκλωβίζει. Είναι τα ‘’αδέλφια’’ τα χοϊκά, οι εν πηλώ αδελφοί που κυνηγούν τα εν XC. Ο Κάιν τον Άβελ, ο Ησαύ τον Ιακώβ, …. ο (παλαιός) ισραήλ αλλά σταυρωτής και αρνητής και αναμένων τον άλλον ‘’μεσσία’’ τον ευλογημένο σταυρωμένο έλληνα…. 

Κι όσα συνέβησαν και συμβαίνουν έξω ιστορικά, αντανακλώνται και έσω, όπου και ο κυρίως αγώνας.... Ο Κάιν θα κυνηγά τον Άβελ, ο Ησαύ τον Ιακώβ... ο πλούσιος θα ελκύει τον φτωχό για να τον ταπεινώσει *** και ο αμαρτωλός τον δίκαιο, όπως η περιβάλλουσα σάρκα **** αντιστρατεύεται τα της ψυχής και πνεύματος... αλλά και τα πάθη την καρδία.... όπως το χώμα ή ανυπόστατον ύδωρ θέλει να σβήσει το πυρ. Αλλά έχει ο Θεός αν το ζητήσουμε.  Σώσον με από πηλού ίνα μη εμπαγώ… 

Αλλά!!! όπως ο κεραυνός δεν πέφτει μόνο για να τιμωρήσει, αλλά και για να φωτίσει, διασχίζοντας τα σκότη…. έτσι η ‘’δουλειά’’ μας δεν είναι ΜΟΝΟ άμυνα μέσα στον κύκλο μας αλλά και η αγαθή κατά Θεόν υπηρεσία… 23 καὶ εἶπε Κύριος αὐτῇ· δύο ἔθνη ἐν γαστρί σου εἰσί, καὶ δύο λαοὶ ἐκ τῆς κοιλίας σου διασταλήσονται· καὶ λαὸς λαοῦ ὑπερέξει, καὶ ὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι. 24 καὶ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ τῇδε ἦν δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. 25 ἐξῆλθε δὲ ὁ πρωτότοκος πυρράκης, ὅλος ὡσεὶ δορὰ δασύς· ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ῾Ησαῦ. 26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη τῆς πτέρνης ῾Ησαῦ· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιακώβ. (Γεν.κε’) φιλανθρωπία ως απόδειξη φιλοθεΐας, όχι ως υπηρέτηση παθών, αλλά σωτηρίας. 

Να καλύψουμε αγιοπνευματικά την τρωτή πτέρνα που φέρνει θάνατο…. αφού πρώτα χάριτι αμυνθούμε και ασφαλιστούμε… ἱνατί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ; ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με. (ψαλμ.μη’) στο πνεύμα, ο πρώτος θέλων είναι, έσται πάντων διάκονος…  

Ημέρες πονηρές έρχονται. Επλεόνασεν η αμαρτία αλλά υπερπερισσεύει κι η χάρις από την άλλη όψη. 

Εντοπίζοντας τα δύο άκρα εντός μας, είναι εκεί που πρέπει δια της (αμήν βιωματικής) αναστάσεως (Χριστός ανέστη στην κεφαλή) να επιτευχθεί το ''θανάτω θάνατον πατήσας'' στην κοιλία.... Είναι η εντός ημών ασέβεια και αμαρτία με τα τεκνία της η βαβυλών και σύγχυση, που θέλει να υπερισχύσει... είναι η σύγχυση που ξεκινά από την γαστέρα και τα περιγάστρια.... όπου τα νήπια θάθελαν να αυξηθούν, υπερισχύσουν και πολιορκήσουν την καρδία.... γιαυτό και δεν αρκεί ένας πόλεμος προς τους έξω ασεβείς και αμαρτωλούς που μας περικυκλώνουν… είτε άμεσα είτε μέσω ανόμων κρατικών (και παγκόσμιων) θεσπισμάτων… 

Γιαυτό και ο αγώνας δεν πρέπει να εξαντλείται στα εκτός αλλά να αρχίσει με το μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν. Ποιο το όφελος να κατακρίνει και ‘’τύπτει’’ την ασέβεια και αμαρτία των άλλων, ενώ μέσα του δεν ξέρει τι του γίνεται, φανταζόμενος ότι είναι ευσεβής και αναμάρτητος (όχι τουλάχιστον τόσο όσο οι άλλοι) ;;;; αλλά ο παραβάτης μιας ‘’μικρής’’ εντολής είναι το ίδιο παραβάτης με αυτόν που υπέπεσε σε μεγαλύτερη… όλα σαν νοοτροπία ο πηλός τον πηλό, με το Πνεύμα να μην του δίνουμε το δικαίωμα να αναπαυτεί… 

Με αφορμή τα έξω, και αυτό που ευχόμαστε …αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν, από εμάς εξαρτάται κατά πόσο θα στρέψουμε την προσοχή μας εκεί που πρέπει για να ωφεληθούμε. Σημειώνει ο Ἅγιος Νεκτάριος: Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη και ότι … οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. 

Μας καταδιώκει με το έλεός Του πάσας της ημέρας της ζωής μας, για να μας στήσει ως μια δεύτερη (όπως ίσχυε πρότερον) μονάδα, εν τω παραδείσω. Επιτρέπει πειρασμούς για να μας δείξει τα αδύνατά μας σημεία που πρέπει να διορθώσουμε, ιδίως στον εγωισμό, την ρίζα κάθε κακού. Θέτει παλαιστάς τας ημέρας μας (έξω) κι αν Του το ζητήσουμε, μας φανερώνει εισερχόμενος ως Φως και διορθώνει από τα (έσω) κρύφια… ''παλεύοντας'' σαν τον μέγα Αντώνιο με τα θηρία έξω κατ'αναλογίαν με τα άμεσα έσω θηρία....     

Τον χάσαμε και αντί να βαδίζουμε όπου πατούν πόδες πραέων αφού ακολουθήσαμε την φυγόκεντρο Ι, (ι τάγμα δαιμόνων), εξοστρακιστήκαμε στην περίμετρο στην επιδερμίδα και από το Φως στο σκότος… όπου κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9 

Αλλά, ο 11^ος ψαλμός είναι ο ια’ , με το 11 ‘’αγαπημένο’’ σύμβολο των μασώνων. Είναι η δεύτερη μονάδα που θέλει με θρασύτητα να στηθεί δίπλα της πρώτης που Της οφείλουμε σέβας. 1 σεπτεμβρίου εκ του σεπτά…  και επτά, που γιορτάζουμε την αρχή της ινδίκτου. 

Ευδόκησε Ο Κύριος Ι, Ιησούς να σαρκωθεί για να ξαναστήσει τον άνθρωπο (δια της κεντρομόλου) δίπλα Του. Να γίνει ένα ΙΑ (δίπλα στον Ι ο άνθρωπος, θεός κατά χάριν) και το κατάφερε απόλυτα ο εορτάζων άγιός μας 11/9 αγ.Ευφρόσυνος. Είναι η επί του πρακτέου η Κυριακή της Ορθοδοξίας ήτοι, περί αναστήλωσης των εικόνων. Η ‘’αναστήλωση’’ ως εκτύπωση από το κατ’ εικόνα, στο καθ’ωμοίωσιν. Είναι το χάριτι ‘’πέρασμα’’ από Τον Κύριο σε έναν γνήσιο ισραηλίτη (νου ορώμενο τω Θεώ) Ναθαναήλ, τον κάτωθεν της συκής, (υπό των δερματίνων χιτώνων)   για αποστολική κλήση και εργασία…. (Ιωαν. α’ 44 – 52) και τότε, όχι μόνο ανοίγουν οι ουρανοί, όχι μόνο φαίνονται οι άγγελοι, αλλά ενεργούν την ανάβαση….  Σε Αυτόν η δόξα η τιμή, η ευχαριστία και η προσκύνησις...   

Τώρα, αν  κάποιος επιθυμεί με την εξωστρέφεια της ζωής του να σταθεί  ως δεύτερη μονάδα (ΙΑ, 11) δίπλα στον Ι και φυγόκεντρο και να αυτοθαυμάζεται ως θεός χωρίς θεό (το πρώτο δόλωμα του πονηρού) με γνώσεις και δυνάμεις, είναι θέμα επιλογής. Σε ποιον δίπλα να σταθούμε και ω(οο)μοιάσουμε... τοις κτήνεσιν τοις ανοήτοις που ου συνήκαν την τιμή περί ψυχής και κολάσεως… ή Στον τιμώντα μας; στην ακινησία των ειδώλων και των προσκυνούντων αυτά ή Στον αεικίνητο πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα; Είναι θέμα ελευθερίας ή σκλαβιάς. Αιωνίου. 

Ύπνωσε Ο Θεός ολίγον τον πρώτο ΑΔΑΜ και εκ της πλευράς εξήγαγε την ΕΥΑ [ζωή …Γεν.γ’20]. Ύπνωσε Ο Κύριος ολίγον (τριήμερος ταφή) και εκ Της πλευράς και τους δύο κρουνούς γνώσεως και αφέσεως, εισάγει τον θέλοντα στην έσω Ζωή (1), με αυτόν ως, ας πούμε, απαράβατο όρο και προϋπόθεση, με προηγούμενες προϋποθέσεις όπως ορίζονται από την δική Του εκκλησία, το δικό Του Σώμα, την δική Του Ζωή και Φως…. Την μετοχή.    

Το ποιοι άγγελοι θα μας παραλάβουν. Όπως επισημαίνεται σε τόσους ύμνους της Εκκλησίας , ως προστάτες, φύλακες με κορωνίδα ασφαλείας Την Θεοτόκο***** και τον βιούμενο σταυρό, ως προσευχή – νηστεία – ακρόαση – τήρηση (τύπωση Αυτού στην κεφαλή - κοιλία - αριστερά και δεξιά) ως χρυσοπλοκώτατος πύργος και δωδεκάτειχος πόλις… ή εκτός Αυτών (κύκλου Αληθείας, κύκλο Σταυρού, Θεοτόκου… και πάντων των αγίων, των ενσωματωμένων εις το Ένα Αναστάσιμο Σώμα και ορθόδοξη Εκκλησία) …. ή οι άλλοι. 

Στον πυρήνα και κύκλο της Αληθείας Του, όπου η έσω Ζωή, ισχύει το ... ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ (από 90ό). Αυτή η ασφάλεια (όχι μόνο άμυνα αλλά και επίθεση) εφαρμόζεται στην πράξη με το συμβολικό κεραυνόμορφο κόππα ( ϟ ) (90ό) όσο προσκολλώμαστε στο Αγαθό, στο ''νυν'' και κεφαλή, εργαζόμενοι ωσάν τον ΣΗΘ την ευθεία κίνηση νοός αλλά σπουδαιότερο και απλανώς σαν τον ΑΒΕΛ, την κυκλική και ευχή στην καρδιά και παντοδύναμο όνομα, αφού δι Αυτού ημυνάμην …διότι το όνομα του Ιησού Χριστού έχει αυθυπάρχουσα ενέργεια και Χάρη και έχει τόση δύναμη, όση δύναμη και Χάρη έχει η Θεότητά Του!

Τότε ... ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου· ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, (νουν και χουν) ή κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι στην κοιλία (και αεί) όπου ισχύει κατά παραχώρηση ο δράκων και η υπηρέτηση των ψυχοφθόρων παθών... την άλλη στρεφόμενη 666 σπείρα... (όπως τον είδε ο π.Κλεόπας Ηλίε) ως χοάνη καθελκτική vs της ανέλιξης λόγω αναστάσεως από τον Τριαδικό Θεό (999)... όπου πατούν πόδες πραέων. Κύριε ελέησον...    

--- 

* Τέσσερις είναι οι τοίχοι του νέου πύργου της Βαβέλ  Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

Τέσσερις οι τοίχοι της απωλείας, τέσσερις και της σωτηρίας… 

** αρχή μεγάλης τεσσαρακοστής 

*** ἐνεδρεύει ἐν ἀποκρύφῳ ὡς λέων ἐν τῇ μάνδρᾳ αὐτοῦ, ἐνεδρεύει τοῦ ἁρπάσαι πτωχόν, ἁρπάσαι πτωχὸν ἐν τῷ ἑλκύσαι αὐτόν· ἐν τῇ παγίδι αὐτοῦ ταπεινώσει αὐτόν, κύψει καὶ πεσεῖται ἐν τῷ αὐτὸν κατακυριεῦσαι τῶν πενήτων. (ψαλμ.θ’) 

**** κι όπως προσπαθεί το θέλημα της σαρκός (δλδ ο άλλος μέσω της παχυλότητος) να επιβληθεί στα του πνεύματος μέσω του νοός που τον μολύνει επιτυγχάνων την σαρκοποίηση του πνεύματος, έτσι και σε μεγέθυνση, οι σαρκικοί και άθεοι άνθρωποι (ή καλύτερα υπό άλλον θεό εντεταλμένοι και υποχείριοι) προσπαθούν να μεταμορφώσουν / παραμορφώσουν τον θεόπλαστο άνθρωπο σε version 0.2, μετάνθρωπο…. χρησιμοποιώντας και πνευματικά μέσα στοχεύοντα ψυχή και νου αλλά και στο σώμα δίδοντας εντολή δια του τεχνητού mRna στο dna και να το αλλοιώσουν. Μια πολυεπίπεδος επίθεσις ‘’κύκλω’’ ασεβείας ενάντια στον κύκλο Αληθείας που καλούμαστε να περιχαρακωθούμε, αντισταθούμε και δια ορθοδοξίας και των όπλων της, να αντιμαχησόμεθα, ώστε να πνευματικοποιούμε και λεπτύνουμε και καθαρίζουμε την σάρκα παρά τα αντίθετα. 

Είναι η λάσπη (εξώτερος κύκλος) που θέλει να πνίξει το πνεύμα. Είναι το ύδωρ το ανυπόστατο που θέλει το τακτοποιημένο ύδωρ και αγιασμό να το συμπεριλάβει στην αταξία και χάος του. Το αντίθετο γίνεται. Λίγες σταγόνες αγιασμού τακτοποιούν και ευλογούν πολλαπλάσια ύδατα. Μικρά ζύμη ζυμοί το φύραμα, αρκεί προσωπικά, να προσπαθήσουμε να βγάλουμε από πάνω από τον εν ημίν σταυρό, (ΑΔΑΜ) τα μπάζα τα σκουπίδια τα τεχνηέντως και δόλια ''ιερά'' που στήθηκαν επάνω μας. Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

και... επανερχόμενοι στην διαφορά μεταξύ του πρώτου ανθρώπου κατά Θεόν (σταυροειδώς ως Ανατολή Δύση Άρκτος Μεσημβρία, αρχικά του) και εξέλιξης, η προσευχή και νηστεία, η ακρόαση και τήρηση των εντολών είναι το βαθύ νόημα και συμπεριφορά από τους άλλους εξελικτικούς σαρκικούς πρωτανθρώπους. Κάπως δίνεται η διάκριση στο Δυο σχετικές συμπληρωματικές σκέψεις. Αμήν αυτός ο πνευματικός να αναδειχθεί δια των εφοδίων που προαναφέρθηκαν σε κόντρα του σαρκικού μας εγώ που δεν προσεύχεται, δεν νηστεύει δεν θέλει να ακούσει και πολύ περισσότερο να τηρήσει τις θείες εντολές που θα του χαρίζανε τον όντως παράδεισο (δια σταυρού) στην νοητή και φυσική (όχι έκπτωτη) Μεσοποταμία εν μέσω ποταμών... εγκράτειας και διακρίσεως. Γιαυτό και ο αγ.Παΐσιος αναφέρει πως  ο άνθρωπος με την αμαρτία χάνει τον επίγειο παράδεισο Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου. … με την αμαρτία να νοείται η αστοχία, στην πράξη, πολέμιος του σταυρού και εν τέλει, αδικών να μισεί την εαυτού ψυχή.

***** Επί σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων το σύστημα, και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ, και Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα εξ ης Θεός εσαρκώθη, και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών. Την γαρ σην μήτραν, θρόνον εποίησε, και την σην γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις δόξα σοι.

Ο εφεστώς άγγελος μεριμνά να μην δίνει χώρα στον πονηρό δαίμονα να κατακυριεύει και καταδυναστεύει το θνητό τούτο σώμα... (από την ευχή) εργαζόμενος σαν πλέγμα ασφάλειας, μαζί με Την Κυρία των αγγέλων και τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ, όχι μόνο ασφαλίζοντας οίκους και οχήματα (που είναι η μετάφραση των χερουβείμ και σεραφείμ) αλλά και ποιώντας μας χάριτι, μετόχους της δόξης Της, όσο δι ευχών και ενεργείας Της ποιείτε εν ημίν καθαρός ναός του Πνεύματος, προς ενοίκηση και απόκτηση ως Οδηγού ζωής, Τον Τριαδικό Θεό ...

Καθ'όλην την διάρκεια της ζωής μας, το έλεος Του Κυρίου μας καταδιώκει.... Ο συντηρών και τρέφων τα σύμπαντα, μας κρατά άμεσα στο χέρι Του και έμμεσα δια των αγγέλων Του ωσάν σύστημα, ωσάν πλέγμα για να μην πέσουμε πιο κάτω, δίνοντάς μας μια ευκαιρία απόδειξης της θέλησής μας, με ποιον θέλουμε να είμαστε. Ένα φρένο στην δαιμονοποίηση είναι αυτή η ζωή, γιατί αν δεν μας σταματούσε στο εύσπλαγχνο δίχτυ Του (της βιολογικής ζωής) η ακολούθηση της φυγοκέντρου από το προπατορικό θάταν σίγουρα το άλλο άκρο της δημιουργίας. Σκότος και χάος. Κι ερχόμαστε εμείς με κάθε επιλογή όχι μόνο κυκλικά 360 μοίρες, αλλά σφαιρικά κάθε βήμα μας επί γης με πνευματικό αντίκρυσμα να μας στηρίζει ένα όχημα (σεραφείμ) και να μας φιλοξενεί ένας οίκος (χερουβείμ), μέχρις... κοπεί το νήμα της ζωής και αποφασίσει ο Θεός την θεοκατοίκηση (αμήν) ή θεοεγκατάλειψη (μη γένοιτο) αλλά δίκαια, αφού έτσι αποφασίσαμε, σε ποιον κύκλο να συνεχίσουμε ως αιωνιότητα.

αναλυθέντα κάπως στο πνεύμα, πλέγμα και ύδατα

---

(1) η έσω Ζωή παιδεία και νουθεσία Κυρίου, με περιεχόμενα και δεσμούς:

α’ τόμος 

β' τόμος 

γ’ τόμος 

κυκλοφορούντα βιβλία σε ψηφιακή μορφή

(2) Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. …………. 52 καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου. (Ιωαν.α’)

όχι σε μας, αλλά στον Υιό μέσα σε μας, που κατεδέχθη να ενοικήσει, ανελκύοντά μας προς ανάσταση, (οπότε που να σταθεί η κενοδοξία ότι κάτι κάνουμε...) από τον απέναντι (5) χώρο μέσα Στον Λόγο (2) και χώρα αναστάσεως και Νου και Φως και Ζωή και Αλήθεια και τα πάντα εν πάσι XC... μία διαδρομή χάριτος, με τον σκοπό και τον δρόμο για τον σκοπό, άγια.

Αμήν να θελήσουμε να αποδεχθούμε αυτήν την υψίστη δωρεά και με μικρό φιλότιμο αγώνα να συνεργαστούμε….

...και εκεί στον εσωτερικό κύκλο [που είναι η εκκλησία, σε σχέση με τον κόσμο, που είναι η ψυχή σε σχέση με την σάρκα και σαρκικά, ο πυρήνας και dna σε σχέση με την επηρροή έξωθεν δια των mRna, και ο ήλιος σε σχέση με τους πλανήτες... (όλα αναλογικά εκτυπούμενα)] να ακινητούμε.... όπως ακινητεί το σπερματοζωάριο όταν βρει τον στόχο του και εισερχόμενο στο ωάριο (ψυχή εντός εαυτού, όχι μετεωρισμένη αλλά στην διαδρομή από κεφαλή έως καρδία οδηγούμενη από Τον Κύριο... όπως εξήγαγε τον ισραήλ) δημιουργείται το πρώτο ζυγωτό κι αρχίζει ο πολλαπλασιασμός με επόμενο την (ανα)γέννηση δια της Μήτρας (ορθόδοξης εκκλησίας Μητέρας)... με το γνωστό, αν πεθάνεις (ακινητήσεις για την αμαρτία/αστοχία, δια της ευστοχίας) πριν πεθανεις, δεν θα πεθάνεις όταν θα πεθάνεις…

Φαίνεται, πως νομοτελειακά όσο δεν ακινητούμε εντός, δλδ όσο δεν έχουμε κόψει το ''κινούν'' μαστίγιο, τόσα δικαιώματα δίνουμε, αλλά όσο βαθειά μέσα στον κύκλο μπαίνουμε (ακινητούντες) τόσο περιφρουρούμεθα.. έως τριχός. Κατά το... δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού και ου μη άψηται βάσανος....    

πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ Κύριον ἔλεος κυκλώσει.

Θα τυγχάνουμε επιθέσεων δαιμόνων εκ του μισανθρώπου, ίσως και πέραν των δυνάμεών μας ... αλλά η αγκαλιά Της Θεοτόκου και η σκέπη του Αγίου Πνεύματος, σκανδαλωδώς θα μας φυλάττει, όχι ως άτρωτους και αθάνατους βιολογικά, αλλά ως ψυχή, με την έννοια που αναφέρουν όλοι οι άγιοι ως σπουδαιότητα που πρέπει να μεριμνάμε, και ο αγ.Γρηγόριος Παλαμάς... Ποιός εἶναι ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς; ... αυτό το ομόπνοο και αναλογικό σαν φύλαξη του παραδείσου από τα χερουβείμ, φύλαξη του κύκλου της Αληθείας και των ομοειδών πυρήνων …  παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτούς. (ψαλμ.λγ’)

φωτο… στην ‘’σκιά’’ της Παναγίας τριχερούσας… 

(3) Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό; (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)
... Είναι ένας μαρτυρικός, βασανιστικός θρήνος.
Τί είναι η ψυχή του ανθρώπου χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα ομιλούμενο σκιάχτρο.
Τί είναι η συνείδησή του, ή βούλησή του; Είναι ένας απελπισμένος τυφλός.
Τί είναι το σώμα του χωρίς το Χριστό; Είναι ένα αηδιαστικό, σιχαμερό σκουλήκι.
Τί είναι το θέλημα του; Είναι ένας αβοήθητος εγκληματίας.
Τί είναι γενικά ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα φοβερό εξωτερικό θέαμα.
Έτσι και κάθε άλλο δημιούργημα, από τον άγγελο μέχρι και το πιό ασήμαντο ον, χάνει κάθε λογική έννοια της υπάρξεώς του, αν δεν διατηρήσει στο «είναι» του, τον Κύριο Ιησού Χριστό....