Κι η πρόταση έγινε ‘’αγαθά’’ (αμήν όχι ά-σοφα) για τον κόβιντ και την διασπορά του, αφού πολιτεία και εκκλησία συνεργαζόμενες (1) μας ‘’προσέχουν’’ ενώ άλλοι λένε πονηρά, για να συμπέσει ο εορτασμός.
Ήδη από την α’ οικουμενική σύνοδο (2) και άλλους αποστολικούς κανόνες, αυτό απαγορεύεται. …
και νομίζω η βαθύτερη αιτία είναι για να μην ισοπεδωθεί η σκιά του νόμου με το ύψος της χάριτος της αναστάσεως.
Βαθύτερος σκοπός για την εαυτού σωτηρία είναι όχι να μην συνεορτάζουμε (που κι αυτό το εθέσπισαν οι άγιοι), όχι να μην εορτάζουμε μαζί με φαρισσαίους (εξάκτινο χωρίς στο κέντρο Τον Εμμανουήλ και Νου, ήτοι κεφαλές ά-νοες, με επιλογή σταυρωθείτω) αλλά να μην εορτάζουμε εμείς φαρισσαϊκώς.
Τότε, αυτοί δεν εισήλθαν στο πραιτώριο ίνα μη μιανθώσι αλλ' ίνα φάγωσι το πάσχα [καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα. 29 ἐξῆλθεν οὖν ὁ Πιλᾶτος πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπε· τίνα κατηγορίαν φέρετε κατὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου; 30 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· εἰ μὴ ἦν οὗτος κακοποιός, οὐκ ἄν σοι παρεδώκαμεν αὐτόν. (Ιωαν.ιη')] ... φέτος και πέρσυ, με πρόσχημα τον κορονοϊό και παλαιότερα για άλλες αιτίες, υπάρχουν πολλοί που δεν εισέρχονται στον ναό, ίνα μη μιανθώσι και με το Χριστός Ανέστη ... τρέχουν ίνα φάγωσι το πάσχα. Ωσάν καπνός ξαφανίζονται. Ωσεί κηρός που εκλείπει από προσώπου πυρός. Είναι σαν τα κέρινα ομοιώματα που ομοιάζουν φανταστικά με τα πρωτότυπα, αλλά τους λείπει το Αίμα. Μοιάζουμε με χριστιανούς αλλά το πυρ που αποφεύγουμε, αποδεικνύει την απόσταση από την Ουσία της Ζωής.
Κι αν ελήφθη το μνμ με τα έντονα γράμματα, δεν χρειάζεται η ανάλυση που ακολουθεί. Είναι φιλολογική και ίσως αναλυτικά απλωμένη αχρείαστα, την στιγμή που ζητείται το απλό βίωμα και το ''ξεκαθάρισμα'' πρώτα εντός (του πως θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε) και μετά εκτός, Κυρίου ενεργούντος. Έρχεται ταχύ αποδούναι εκάστω ... (Αποκ.κβ')
Την Εκκλησία (το Αναστημένο Σώμα Χριστού) πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν. Αυτή ΔΕΝ κινδυνεύει. Εμείς κινδυνεύουμε επειδή είμαστε με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω Αυτής. Ως Ναυς επιπλέει των ανυπόστατων υδάτων. Εμείς, θέλοντας να
διέλθουμε της ερυθράς (των παθών) κυνηγούντων μας ο στρατός του φαραώ, θα το κατορθώσουμε δια Σταυρού. Προτυπωθέντα με την ράβδο του Μωσέως, νυν ενεργούμενα με την ποιμαντορική ράβδο Του Κυρίου, την παραδομένη αγιοπνευματικά σε όσους δικούς Του.Κι ο διάβολος, ως ανυπόστατο ύδωρ, όπου βρει χαραμάδα, διεισδύει και διαβάλλει και γίνεται αιτία φθοράς. Όχι ο ήλιος, αλλά το ύδωρ, όσο εμβάσαμε στο δικό μας καράβι.... Η δική μας ‘’δουλειά’’ είναι να μην συμμείξουμε τα δύο ύδατα αδιάκριτα ότι είναι τα ίδια (προσπάθεια οικουμενιστών) αλλά και να περάσει ο υποβρύχιος νους και ζωή από τα άτακτα μεν στα εύτακτα και ευλογημένα άνω ύδατα δια του αγιασμού μας, δε. Χωρίς φόβο και αρά. Προς χ+αρά.
Οι νομικοί της εκκλησίας (οι μάλλον προσκείμενοι στις αποφάσεις της ιεραρχίας) υποτονίζουν το γεγονός της μετάθεσης της ώρας λατρείας, οι δε τυπικοί το υπερτονίζουν. Κι άλλοι αναφέρουν ότι παρότι μετριούνται έτσι τα πράματα με κύκλους ηλίου σελήνης κλπ (αυτοί ξέρουν) δεν είναι θέμα ιουδαϊσμού και χριστιανισμού, αλλά παλαιού και νέου ημερολογίου. Εμείς είδαμε ότι 1 Μαϊ (Σάββατο) εορτάζεται το νομικό φάσκα και 2 Μαϊ (Κυριακή, ΠΑΝΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗ, η πρώτη και αιώνια ογδόη, προτύπωση του Η’ αιώνος) το δικό μας καινό πάσχα και ανάσταση, αντί της κολοβωμένης σε Α και Ω, εβδόμης του σαββάτου, της υπερήφανης με την τρωτή της πτέρνα (και σε νόμο Ησαύ και σε σοφία Αχιλλέα) με λύση την έλευση του πατριάρχη Ιακώβ (ως σκιά του Αγίου Πνεύματος). Αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… να καλύψει την τρωτότητα της πτέρνης μας ... ως επειλημμένη την χείρα του επί της πτέρνας του Ησαύ (Γεν.κε’26).
Αυτή η κάθελξις από την Κυριακή στο Σάββατο, είναι μια πνευματική οπισθοχώρηση, συνέχεια και συνέπεια πολλών οπισθοχωρήσεων και ξήλωμα ακρογωνιαίων λίθων πατροπαράδοτης πίστης, με προφάσεις προόδου ή οικονομίας. Αλοίμονο στους μεταπατέρες. Τι θα επακολουθήσει πνευματικά και φυσικά, Κύριος οίδε και όσοι ασχολήθηκαν με τις προφητείες, λίγο πολύ όμως αναμενόμενα*.
Πολλές φορές για να μην πούμε κάθε φορά, μέσα στα στρατόπεδα, όπου οι υπηρετούντες στρατιώτες και οι εν υπηρεσία αξιωματικοί, κάνουν πάσχα στις 10 η ώρα. Στην ξενητειά, λόγω ελλείψεως ιερέων, σε ένα χωρηό ο ίδιος ιερέας κάνει στις 10 στο διπλανό στις 11 και στο κεφαλοχώρι με πολλούς ομογενείς, όπου και η έδρα του, στις 12 ….
Σίγουρα οι αυστηροί της τυπολατρείας (εν μέσω δε αυτής και ίχνος ουσίας) θα κατηγορούσαν την όλη οικονομία (‘’υποχρεωτική’’ όμως, λόγω ανυπέρβλητων καταστάσεων) ως έκπτωση, αφού πλην των άλλων το μοναδικό Σάββατο που νηστεύουμε (ή εκπίπτοντες, τρώμε άλαδο) μετά το Χριστός Ανέστη και πριν περάσει η 12η νυχτερινή ή ορθότερα πριν τελειώσει η θεία λειτουργία της Αναστάσεως, τρώνε την μαγειρίτσα τους….
Τώρα, πόσοι από αυτούς που αντιδράνε για την μετάθεση της ώρας έμεναν (ή θα μείνουν) μέχρι το τέλος της λαμπροφόρου πανηγύρεως ή διασκορπίζονται με το ‘’Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.’’ και άλλα ομόπνοα…. για τα κοψίδια, Κύριος οίδε, όπως και την 40ήμερο ή όχι προετοιμασία τους. Ίσως κάτι ζωντανό αντιδρά, παρότι το ένα πόδι είναι μέσα και το άλλο έξω, με μακάρι το ένα επί πέτρας να έλξει το άλλο κι όχι αυτό που είναι στην κινούμενη άμμο παρασύρει και το σταθερό. Αμήν να νικήσει η πνευματικοποίηση της σάρκας παρά η σαρκοποίηση του πνεύματος.
Εμείς θα θέλαμε να παρέλθει η σκοτία (και σκιά του νόμου) και να έλθει το Φως. Να νικηθεί ο θάνατος και νάρθει εν ημίν η αναστάσιμος Ζωή και Δόξα Θεού. Αφού έστω και σε ψυχία καταλάβαμε (ανοίγοντάς μας την διάνοια ο καλός Θεός) ότι, καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράμα (Φ.Κόντογλου)
…κι όπως μας πληροφορεί Ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: ''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' και λοιπά συνειρμικά σχόλια στο… από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος… καλούμαστε να ανέλθουμε για να κατέλθει. Να κάνουμε εμείς το 1 βήμα και Ο Κύριος τα 99.
Θα μπορούσε η Ανάσταση να γίνει 6 η ώρα το πρωί, (κι ας μην χτυπήσουν τόσο πολύ οι καμπάνες και ‘’ενοχλήσουμε’’), αφού είναι τόσο επιλεκτικός ο (πολιτικός) ιός ενάντια στην εκκλησία, να μην κολλάει στις 9 αλλά να κολλάει με τα ίδια άτομα, ίσως λιγότερα, στις 12, ακόμη και παραδειγματιζόμενοι από άλλα ορθόδοξα κράτη που δεν ''πείραξαν'' την ανάσταση. Αλλά εδώ πειράζεται με γνωστούς υποκινητές..... (έτσι, η επιβολή αλλαγής ώρας ανάστασης, που παραβαίνει θείους κανόνες που με ευκολία προσπεράστηκαν από την ΔΙΣ, δεν είναι ίδια κι όμοια με την ανωτέρα βία και ''οικονομία'' της έλλειψης ιερέων στα χωρηά, οπότε δεν θα δικαιολογηθεί ως αναγκαία..., παρότι εβγήκαν γρήγορα από την φαρέτρα των υποστηρικτών πολλές δικαιολογίες, επιθετικές στους ''ανόητους'' παραδοσιακούς. Καλό το δίκαιο, αλλά αν δεν έχει χάρι, τζάμπα οι γνώσεις και τα παραδείγματα...). Εκεί η ταραχή και λογικός θυμός (υγιής πόσο, Κύριος οίδε) για την υποκρισία. …την στιγμή που ξέρουμε την αντιμετώπιση Του Κυρίου στους υποκριτές και σκανδαλοποιούς ότι δεν θα είναι και τόσο αβρή. Με την παραπάνω μετάθεση ή στερεότητα αιώνων (όπως στέρεη είναι η Εκκλησία, ανακούμπητη από κοσμικά φρονήματα και φοβίες) δεν θα μπαίναμε και στην διαδικασία ‘’συνεορτασμού’’ όσο γράφεται αυτό στο κανόνιον της εκκλησίας μας.
Μήπως αυτό δεν συμβαίνει με κάθε μυστηριακή μας μετοχή στην θεία λειτουργία; από γενέσεως έως συντελείας και κρίσεως; αμήν εκτυπώτερον Σου μετασχείν....
Τελειούμενοι, δια της δικής μας υποδοχής του (Σταυρού) του Αγίου Φωτός (οπωσδήποτε μυστικά ή φανερά αν ευδοκήσει Ο Κύριος να το παραλάβουμε έγκαιρα ΑΝ ΚΑΤΕΒΕΙ και φέτος) που όλο το έτος περιέρχεται ανάμεσά μας, προς τεκνογονία πρακτικών (σαν την Λεία) και θεωρητικών (σαν την Ραχήλ) χαρισμάτων, και όσο τυπώνουμε και βιώνουμε ορθόδοξα τον Σταυρό από την μία έως την άλλη πλευρά ‘’και εν τοις μνήμασι ζωή χαρισάμενος’’ μετά το Χριστός Ανέστη στην κεφαλή και θανάτω θάνατον πατήσας στην κοιλία. Όχι μακράν αλλά εκεί όπου εμφωλεύει ο δράκων που με τα βοσκήματα των παθών περικυκλώνει την καρδίαν, όπως ο κύκλος της ασεβείας (που συμβαίνει κάπως έντονα τώρα και) περικυκλώνει και έξωθεν τον κύκλο της Αληθείας.
Μπόρα είναι και θα περάσει, μπόρα δαιμονική, που θα την ακολουθήσει λιακάδα θεϊκή δι ευχών, αποδίδοντας το ύψος σε πρόσωπα και στο λαό Του κατά πόσο ναός Του δεχόμαστε να γίνουμε για να εμπεριπατεί μαζί μας…
Αμήν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου…. ώστε συσταυρωμένοι με το μνήσθητι να συναναστηθούμε. Ευλογημένη ανάσταση, προσωπική και συλλογική της κατεχόμενης πατρίδας μας, όπως. Ούτε υπερτονισμένα από θυμώδεις ούτε υποτονισμένα από νομικούς ή νομικίζοντες. Αμήν μεταξύ (νέο)γραμματέων και (νέο)φαρισσαίων**, ΣΤΑΥΡΙΚΑ, δι ου χαρά εν όλω τω κόσμω.
---
(1) κι αν στο τέλος, λόγω δικαιωμάτων που δώσαμε, ο καίσαρας μπορεί να καθορίσει το πότε εξωτερικά, (κακώς συναινούσης της ΔΙΣ, αλλάζοντας τους ρόλους, ήτοι, αντί να θεραπεύει η εκκλησία με τα εφόδιά Της και θέσεις Της τον κόσμο, παρασύρεται από αυτόν και συνασθενεί...) νάμαστε σίγουροι πως αδυνατεί παντελώς να διατάξει το πως (και σπουδαιότερο) θα εορτάσουμε φέτος το πάσχα, εκτός κι αν εμείς βαρύνουμε. Αμήν θεάρεστα και πνευματικά κι όχι μια από τα ίδια κοσμικώς.... ανάστα Κύριε! και με τον επί πώλου όνου (χριστοφόρου νου) από Κυριακή Βαΐων, συνανύψωσέ μας στον Πατέρα....
[και επειδή αρχίζει η ανάβαση από την Κυριακή Βαΐων, (το ιδού αναβαίνομεν... όπου και αίρεται προς τα άνω η ζωή...) αυτό που κάνει την πνευματική διαφορά στην σύμμειξη όλων μας των επί της γης, την Κυριακή πρωί με το ωσαννά, είναι ο σταυρός. Έτσι, η ''σύμπτωση'' των εορτών, περισσότερο πρέπει να θεωρηθεί ως ερέθισμα να ξεκολλήσουμε κι εμείς από την γη και σκιές. Να ανυψωθούμε πνευματικά. Να βιώσουμε την διαφορά του φαρισσαϊκού τρόπου της εορτής και του καινού πάσχα.
Αν συνεχίσουμε με την κοσμική διάσταση, τα τυπικά αλλά χωρίς ουσία, κατάσταση χλιαρότητας, μας έχει γνωσθεί, ότι αυτήν δεν την ανέχεται Ο Κύριος. Μην τύχει και όσες φορές δεν συνέπεσε το φάσκα με το πάσχα, ήταν μια χαρά και τώρα επαναστατούμε, κατακρίνουμε, θυμώνουμε αλλά θα εορτάσουμε μια από τα ίδια... (ανεξομολόγητοι, ανήστευτοι, απροσεύχητοι... με έναν συναισθηματισμό άστοχο ακόμη και δάκρυ... τι σου έκαναν οι άλλοι, οι κακοί Κύριε. Αμήν μην ακούσουμε το ουκ οίδα υμάς....). Επαναστατούμε γιατί να γίνει στις 9 και όχι στις 12, που πάλι μετά το Χριστός Ανέστη θα γινόμασταν καπνός.... Είναι αυτό ορθοδοξία; Ξεκινήσαμε το τριώδιο με το φύγωμεν φαρισσαίου την υψηγορίαν, τελειώνει κι η σαρακοστή κι ακόμη μυαλό (νου Χριστού) δεν βάλαμε...
Το λοιπόν, την στιγμή που η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια κι η Ορθοδοξία η ιατρεία της... μακάρι να λύσει ο καθένας τα υπαρξιακά του προβλήματα, μην εξαντλεί τις δυνάμεις και γνώσεις στην κόντρα του άλλου στρατοπέδου, αλλά ομονοούντες επί το αυτό, και αίροντες τον μικρό σταυρουδάκο μας, να συμπορευτούμε, συναποθάνουμε ίνα συζήσωμεν ... ].
(2) [Πρώτος αγώνας που πήρε ο Ιακώβ για την απελευθέρωση του αδελφιδού με 318 ψυχές, πρώτη οικουμενική με 318 αγίους θεοφόρους πατέρες, για διάκριση και πρόσθεση ακτίνας Φωτός, αρχή απαιχμαλωσίας έως πληρότητος ελευθερίας, αναλόγως την υποδοχή μας. Έδειξας τοις μαθηταίς την δόξαν Σου όσο εχώρουν, όσο χωράμε].
** μέσα σε ένα σώμα, όλα τα μέλη βοηθούν τα άλλα…. έτσι, για να μην φανεί ως κατηγόρια σε συνασθενή μέσα στο Ιατρείο και μόνο πανδοχείο (Ορθόδοξη Εκκλησία), επιβάλλεται η αποδοχή του καλόγνωμου του αδελφού (και πρέπει να ευχαριστούμε κι όχι να τον βλέπουμε σαν αντίπαλο, λόγω διαφορετικής γνώμης από την δική μας). Στην ακρίβεια, το ‘’αντίθετο’’ είναι ένα εξισορροπιστικό τάνυσμα και ώθηση στον άλλον που εκκλίνει αυτής.
Όπως συμβαίνει στο βιολογικό σώμα μας που ασθενεί είτε λόγω έλλειψης είτε λόγω πλεονασμού, όταν πχ το σώμα πυρούται (για να μην αυξάνονται τα μικρόβια και καλά κάνει) αλλά από ορμή και ζήλο καταντά υπέρ μέτρον, επιβάλλεται να δράσει ο άλλος μηχανισμός της εφίδρωσης για να αποκατασταθεί η υγεία (εδώ πνευματική)... όπως ενεργούν εναντιούμενες ενέργειες (ινσουλίνη - γλυκογόνο...) μέσα στον ίδιο οργανισμό, υπό μία κεφαλή, έτσι συμβαίνει και εντός των τειχών, χάριτι της Θεοτόκου που τα εναντία εις ταυτό αγάγει, Την πρώτη ιδούσα Την Ανάσταση, αφού δεν έφυγε καθόλου από εκείνον τον τόπο…. Αμήν κι εμείς συγ-χωρετικά, αμήν αναστάσιμα. Αμήν, ούτε συνεορτάζοντες με τους σταυρωτές (εξωτερικώς), αλλά ούτε και σαν σταυρωτές (εσωτερικώς). Βαρύ, αλλά αληθινό.
---
περί οστών ανθρωπαρέσκων …. δύο όψεις και προοπτικές
μια καλή ευκαιρία από λάθος υπολογισμό του φάσκα από το πατριαρχείο (1 Μαϊ αντί αυτού που ήδη εορτάστηκε από τους εβραίους 27 Μαρ-4 Απρ) για να διαχωριστούν όχι αυτοί που καλώς δεν θέλουν να συνεορτάζουν ΜΕ τους φαρισαίους, αλλά ευστοχότερα μην τύχει και γιορτάζουμε χρόνια τώρα, ΣΑΝ τους φαρισαίους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέτρεψε ο καλός Θεός να μετρηθεί έτσι (ορθά ή λάθος Κύριος και νομικοί ή νομικίζοντες οίδαν) για να τεθεί το θέμα επί τάπητος.... μην τύχει και μερικοί ''επαναστάτες'' ορθόδοξοι με τπτ δεν θα ήθελαν να συνεορτάσουν με τους φαρισσαίους στις 9, αλλά και 12 να γινότανε, πάλι το ίδιο θα κάνανε... Διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού... σε 5 λεπτά από το XC ανέστη... και τότε σαν κι αυτούς που δεν μπήκαν στο πραιτώριο ίνα μη μιανθώσι ίνα φάγωσι το πάσχα και τώρα (ομόπνοα) μην μπουν στην εκκλησία, ίνα μη μιανθώσι από τον ιό ... ίνα φάγωσι το πάσχα