Ο τίτλος του παρόντος δ’τόμου επιλέχθηκε να είναι ‘’ΦΩΣ ΛΟΓΟΣ και λόγοι Φωτός’’ ως συνάφεια Οδού και οδοδεικτών, όλα άγια, όπως σκοπός και δρόμος για τον σκοπό, άγια.
Είναι η μυστική αμφίδρομη συσχέτιση Όλου και μέρους που το ένα νοηματοδοτεί το άλλο και το άλλο οδηγεί στο Ένα.
Είναι η συνάφεια Του Δημιουργού με το σύνολο της δημιουργίας όπως ξεκινά ο αγ.Ιωάννης θεολόγος: … ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.
Η δε αρχή της δημιουργίας στην ΠΔ και Γένεση, ομόπνοα, έχει ως εξής: … ΕΝ ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο
ἐπάνω τοῦ ὕδατος. 3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. 4 καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. 5 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία.Είναι Ο Λόγος, το Φως και οι λόγοι Του, σαν ακτίνες του ηλίου. Και, όπως ο μη δεχόμενος εμέ ου δεχεται Τον πέμψαντά με, και ο αθετών υμάς (αποστόλους) Εμέ αθετεί, Ο Λόγος αποστέλει διαρκώς λόγους. Η μη αποδοχή τους, φυσικά μέσα στην ελευθερία επιλογών, κατατάσσει τον άνθρωπο σε εκείνο το ‘’χρονικό σημείο’’ της δημιουργίας, (πνευματικά νοούμενο) προ και χωρίς Φως, αόρατο, άμορφο, ατακτοποίητο, ακατασκεύαστο … εν σκότει και σκιά θανάτου. Πιάνοντας όμως μια ακτίνα σαν μίτο, μπορεί να εξαχθεί από το ένα κράτος και να οδηγηθεί ψηλαφητά στο άλλο. Της Ζωής και του Φωτός. …3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.
Κι ενώ η πρώτη δημιουργία σαν έργα και ημέρες ήταν μόνο του Τριαδικού Θεού, τα έργα και οι ημέρες μας θα αποδείξουν την θέλησή μας (οριζόντιας επί γης χρονικής) κίνησης από το χάος στο φάος (από το 0 στο 1) και αναγέννηση. Απαιτείται η συνεργασία με τον πνευματικό μας που ωδίνει για να μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν, κι επειδή η μεταμόρφωση Του Κυρίου έχει παραστάτες τον προφ.Μωυσή και προφ.Ηλία, ως λόγους Γραφών και φύσης (ισότιμων διδασκάλων), μόνο η πνευματική τους γνώση θα μας μεταμορφώσει σε τέκνα Φωτός. Γιαυτό και η τόλμη διαρκούς ισόρροπης παράθεσής τους.
Με όλα τα παραπάνω, να είναι κλείδα δημιουργίας για τον ιστορικό πρώτο (σταυρόμορφο και προσανατολισμένο) ΑΔΑΜ και για μας κλειδί αναδημιουργίας. Στα έσχατα, Ο Λόγος σαρξ εγένετο και αντίστοιχα οι λόγοι Του σαρκούνται, σχηματοποιούνται και προσφέρονται για μετοχή σαν Ουσία και κιβωτό της Ουσίας, θησαυροί κι οι δυό. Ψαυστά, μέσα στον ελάχιστο χρόνο βιολογικής ζωής μας, αφού …πας άνθρωπος ψεύστης, δλδ σαν αστραπή, φευγαλέος. Και, σαν αστραπή, ή τον έναν θα ακολουθήσει (Ι, αστραπή κεντρομόλο Ιησού, ως χριστόφιλος) οπότε θα γίνει μέτοχος της δόξης Του Τριαδικού Θεού (999) ή τον άλλον (Ι, αστραπή φυγόκεντρο ι’ τάγμα δαιμόνων, ως χριστομάχος) εξοστρακίζων εαυτόν προς το είδωλο (666) και φαντασία. Άλλη επιλογή, δεν υπάρχει, στο σύνολο Ι,Ι ευθέως ή προς τα άνω και μέσα στην καρδιά ή εξοστρακισμό και απώλεια, και 9 ή 6 ελικοειδώς, αντίστοιχα.
Είναι το παρόν, το 19ο πόνημα και σαν Τ (19ο γράμμα της ευλογημένης θεοπίβλεπτης ελληνικής αλφαβήτας) αντιστοιχεί στον ΣΤΑΥΡΟ. Το όντως ΦΩΣ εκ Του Εσταυρωμένου επ’αυτού Λόγου. Το πέρασμα δια του Σταυρού από ένα φως της έξω ζωής στο έσω, με την μετοχή στα ρεούμενα εκ Της Πλευράς, άφεση και γνώση. Το Τ, το μετά το Σ και 18ο με την ειρήνη του (ειρήνη αμαλήκ με κατεβασμένες και βαρείες τις χείρες του Μωσέως) τους σταυρούς (ισοσκελή και αγκυλωτό) τις άστοχες φιλοθεΐες και φιλανθρωπίες του, για όποιον έχει κουραστεί … για όποιον δεν λαμβάνει επί ματαίω την ψυχή του και με προϋποθέσεις θάθελε να ανεβεί στο όρος Κυρίου και λάβει Πνεύμα Άγιον (Ιακώβ) …
…τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. αὕτη ἡ γενεὰ ζητούντων τὸν Κύριον, ζητούντων τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ ᾿Ιακώβ. …. ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης.
Κι ο άγ.Αρσένιος καππαδόκης ερμηνεύει ότι τον 23ο ψαλμό τον διαβάζουμε για να ανοίξει η πόρτα σε περίπτωση που έχει χαθεί το κλειδί. Κλειδί είναι ο Σταυρός και το όνομα Κυρίου και δι αυτών ανοίγουν οι θύρες και εισέρχεται ο βασιλεύς της Δόξης. Και δεν μας συμφέρει να εξαντλούμε το άνω τυπικό στα εξωτερικά θυρανοίξια, αλλά να ‘’χρησιμοποιήσουμε’’ αυτό το παντοδύναμο εργαλείο για να ανοίξει η πόρτα του ελέους και χάριτος.
- «Ἡ ὑπακοὴ κάνει τὸν ὑποτακτικὸ ὅμοιο μὲ ἐκεῖνον στὸν ὁποῖον ὑπακούει»... ~ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ - Οἱ πιστοὶ ἔχουν εὐθύνη γιὰ τὸ ἂν θὰ ἀκολουθήσουν τοὺς κακοὺς ποιμένες. Ἡ ὑπακοὴ δὲν εἶναι ἀδιάκριτη, ἀλλὰ διακριτική... προσέχοντας την αποδοχή μεν της ευλογίας ‘’ειρήνη πάσι’’ αλλά και της συνημμένης νοοτροπίας με την αίτησή μας και συναποδοχή ‘’και του πνεύματός σου’’ , μην τύχει και αυτό, δεν είναι ειρήνης του Θεού, η υπέρ νουν ειρήνη, αλλά άλλης α-νόητης ‘’ειρήνης’’…
… Όπως ο αριθμός των αγίων Πατέρων της Νίκαιας 318, που αποδίδεται στην ελληνική αρίθμηση ως ΤΙΗ. Το μεν Τ εικονίζει το σημείο του Σταυρού , τα δε γράμματα ΙΗ το υπέρ παν ευλογημένο όνομα του Ιησού (1). Ομόπνοα η α’ οικουμενική (πρώτος αγώνας μ.Χ) με τον πρώτο αγώνα που έδωσε ο πατριάρχης Αβραάμ στο Γεν.ιδ’14… εμφανίζουσα διαμπερώς την κραταιά χείρα Θεού (γενεαί 14 τρις) που σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται ο άνθρωπος, τον χειραγωγεί και εξάγει, διορθώνοντας τις πλάνες θεωρίες προς την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, διασφαλίζοντας και συντάσσοντας το ‘’πιστεύω’’. ΑΗΡ XC.
Είναι ο Ήλιος και οι ακτίνες Του. Αυτή η τρισήλιος θεότης που όταν Ο Κύριος γεννήθηκε σαρκικώς, ως πρώτο θαύμα εφάνηκαν στον ουρανό για λίγο τρεις ήλιοι και ακόμη, με την Σταύρωση έδυσε ο ήλιος… μια συνάφεια υπερφυσικού και φυσικού και των λόγων τους…
Κι όταν είμαστε ευθέως απέναντί Του, κάπως αναγνωρίζουμε τις φυσικές ακόμη και αν την ημέρα παρεμβάλλονται νέφη, αρχίζει όμως το δυσδιάκριτον, όταν στεκόμαστε κατέναντι και φωτιζόμενοι από σελήνη, μάλλον αποδίδουμε σε αυτήν τον φωτισμό, παρά στο αυτονόητο έμμεσό της, παρά ακόμη και το πολωμένο της φως, (που δημιουργεί πολώσεις, έχθρες, στρατόπεδα γνωμών…) και που ‘’πρέπει’’ να ξεπολώσουμε ΑΝ θέλουμε να προοδεύσουμε στο ΦΩΣ και στον Λόγο από έμμεσους λόγους που αντιλαμβάνεται ο υγιής νους ως ευθεία κίνηση, στους άμεσους και κυκλική κίνηση… και δια των εναντίων να οδηγηθούμε χάριτι (σταυρικώς) στην Μονάδα. Αμήν χάριτι και ενεργεία Της τα εναντία εις ταυτό αγαγούσας γλυκυτάτης Θεοτόκου.
Ο Σταυρός (Τ) και το όνομα (ΙΗ) είναι ανάλογα της περιτομής των αμαρτιών. Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· ώστε η ελικοειδής ανέλιξη από την γη (και κοιλία και περιγάστρια) προς τον ουρανό, κεφαλή και ‘’νυν’’ , να λαμβάνει σάρκα και οστά υπό τις προϋποθέσεις που θέτει Ο Κύριος, συνοδοιπορών και δωρίζοντας χάρη…. η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή.
Οι διάσπαρτοι λόγοι μέσα στον κόσμο (και στην φύση και στις Γραφές) είναι ικανοί, αν πιαστεί ο μίτος της πνευματικής γνώσης (δι ευχών και ενεργείιας των παραστατών της Θείας Μεταμορφώσεως και δικής μας, προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή) να οδηγήσει τον άνθρωπο στην πηγή και Λόγο και θαβώρειο ΦΩΣ. Μια πορεία από την ανομία (κατέναντι) την ‘’φωτιζόμενη’’ από σελήνη και αστέρες, στον νόμο (απέναντι) προς αμήν στην χάρι και λόγοι μέσα Στον Λόγο, ενσωματωμένοι με αρχή αυτής της ενσωμάτωσης στην επί γης, ορθόδοξη ΜΙΑ Εκκλησία και Αναστημένο Σώμα Χριστού.
Δεν θα διαφέρει από τα άλλα πονήματα στην ουσία, αφού πάντα αναζητούσαμε την δική Του ‘’λογική’’ και ευθές Φως, σε σχέση με ένα πλέγμα και δίκτυο της άλλης λογικής, του παραλόγου και πλάνου – έρποντος φωτός, που ενώ εμπεριέχει ίχνη αληθείας, εξαντλεί την παρουσία της στα χοϊκά (σαν να θάβει το τάλαντο στην γη), με αποτέλεσμα, να αδυνατεί να εξάγει δι αυτών των διάσπαρτων λόγων, στην χάρι Του. Αμήν πιο διακριτικά τα κείμενα.
Κι επειδή είναι θέμα δομής της σκέψης, ακόμη και τα αναγινωσκόμενα ‘’θρησκευτικά’’ είναι αδύναμα να τον εξάγουν από τον κόσμο (και κοσμικό φρόνημα) και εισάγουν στον κόσμο του Τριαδικού Θεού και καινή κτίση, ενώνοντας υπερβατικά, ατραπούς, δρομάκια, οδοδείκτες με Την ΜΙΑ Οδό, Χριστό, ορθοδόξως προσεγγιζόμενο και βιούμενο.
Επειδή ο σκοπός και ο δρόμος για τον σκοπό, είναι κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή άγιος, επιχειρείται στο παρόν πόνημα μια παρουσίαση δεσμών Λόγου και λόγων, ανεξάρτητα ποιο θα πέσει στην αντίληψη πρώτο, προς ανάσταση, παρότι νομοτελειακά, από την θέση που βρισκόμαστε,πρώτα μας λούζουν οι ακτίνες του ήλιου και μετά συμβαίνει η ανατολή. Πολύ αργότερα το μεσουράνημα εκλιπόντων των σκιών….
Ευχόμενοι… τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με. ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν… ευχόμαστε την δωρεά των μικρών μαργαριταριών που οδοδεικτούν τους θέλοντες, στην απόκτηση του μεγάλου Μαργαρίτη…. Αμήν καλή ανάγνωση και διάκριση των λόγων, ώστε δι ευχών να οδηγηθούμε ασφαλώς, προς επίγνωση Αληθείας και σωτηρία. Συμμετοχή στον χωρίς ασυνέχεια διάλογο των δύο προσώπων… Του πανταχού παρόντος και τα πάντα πληρούντος με εμάς, όπου κι αν βρισκόμαστε.Νουθετών, χειραγωγών, εξάγων, ανασταίνων ΑΝ ανταποκριθούμε και προτείνουμε χείρα εξόλκυσης. Χείρες ικετευτικές, προσευχητική (σταυρωμένη Τ) καρδία, με πνέοντα αέρα το Κύριε ελέησον…. [ΙΗ – (1)] καθαράν από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, και αμήν τηρώντας μας Πνεύμα ευθές… Θεού η χάρις.
(1) 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός. (Φιλ.β’)
Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ἡ βλαστήσασα τὸν καρπὸν τῆς ζωῆς. Σὲ ἱκετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετὰ τῶν Ἀποστόλων, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου