η θεία επιστασία και οι ανθρώπινες επιλογές

Κατά το... ουδέν κακόν αμιγές καλού φαίνεται ελάττωμα (και χίλια συγγνώμη), των πολλών παραπομπών. Κι ενώ στο νετ υπάρχει δυνατότητα μεταφοράς του αναγνώστη στο προτεινόμενο δεσμό, με αποτέλεσμα το άπλωμα και μετεωρισμό εκτός του κεντρικού προσεγγιζόμενου θέματος, στην έντυπη μορφή, την χωρίς δεσμούς, ίσως παρά το ''μαζεμένο'' άρθρο, αφήνει κενά και υπονοούμενα που θάθελε κάποιος παραπάνω διευκρινίσεις. Λογικά, κάθε προφερόμενη λέξη, ενώνεται συνειρμικά με άλλες και άλλες σκέψεις, μια πληθώρα εννοιών που έτυχε να γίνει εμβάθυνση αλλού, στο πλήθος συγγραμμάτων κι όχι μόνο δικών μου προσεγγίσεων, αφού οι προτεινόμενοι δεσμοί ανατρέχουν για στήριξη σε λόγους αγίων και φιλτράρισμα ορθότητος. Με τον μετεωρισμό σε ενδιαφέροντα θέματα δημιουργείται ένα πλέγμα, ολοέν και πιο πυκνό. Ένα γνωσιολογικό πλέγμα στο πνεύμα της κατάρτισης, όπου ολοέν και περισσότεροι λόγοι ενώνονται με Τον Λόγο, ώστε κανένας να μην μείνει ''εκτός'' Αυτού. Σκοπός της ''περιπλάνησης'' είναι να δομηθεί ένας νους (1) κριτικός εποπτικός ''όμοιος'' του θείου Επιστάτου και παντεπόπτου Νοός, που, δια της σοφίας και δυνάμεως του Θεού, να κατορθώσει να εξαχθεί από την αιχμαλωσία της αιγύπτου και διαστρεβλωμένες έννοιες, και εισέλθει στην αγάπη του Θεού. Όπως έγινε με τον ιστορικό ισραήλ. Επειδή όμως ''μεταφρασμένα'' σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ, ίδιος είναι ο δρόμος. Από μετεωρισμό εκτός, να εισέλθει στην κεφαλή και χάριτι τέλος να φτάσει στην καρδιά.   

Αυτές οι έννοιες με μικρά και με κεφαλαία γράμματα, είναι και το μυστικό. Δρόμος και δρόμοι, Γνώση και γνώσεις, Ζωή και ζωή… όπου οι δεύτερες μπορεί εν δυνάμει να ενδείξουν τις πρώτες, αν δεν παρεμβάλλεται νέφος που να τις σκιάζει, για να ιδωθούν.  Ο παρεμβαλλόμενος χνους μεταξύ νου και χου, αοράτων και ορατών που ενεργεί στο κέντρο, στην καρδία, όπως διαπιστώνεται στο δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς. Κι επειδή δαιμονικό είναι το κατ’ουσίαν αποκομμένο, στην τάση αποκοπής και μη συσχέτισης (όσα βέβαια επιδέχονται ένωσης) κάνουμε την προσπάθεια δι ευχών, ένωσής τους.

…κάθε επιλογή μας δρόμου, γνώσης, ζωής, υπό την πνευματική έννοια απαραιτήτως ανεβάζει ή κατεβάζει ευθέως (Ι) τον άνθρωπο σαν σκαλοπάτια, και όταν αυτή συνδυάζεται μετά του σώματος, διαγράφεται μια ελικοειδής ανοδική ανηφορική (9) αν εκτελούνται αρετές ή καθοδική, κατηφορική, πάλι ελικοειδής, αλλά πτωτική (6) όταν εκτελούνται πάθη.    

Η συμπύκνωση και πυρήνας της ευθείας ανόδου χαρίζεται με ταπεινότητα και υπακοή (όπως καταγράφηκε η ζωή Του υπάκουου στο θείο θέλημα Ιησού, Ι, έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού και άκρας ταπείνωσής Του και Της Μητρός Αυτού, με τα ίδια χαρακτηριστικά… ότι επέβλεψες επί την ταπείνωσιν της δούλης και τέλεια εφαρμογή στην ακρόαση και τήρηση, ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου…). Στον αντίποδα η ευθεία πτώση ενεργείται λόγω υπερηφανείας και ανυπακοής, όπως εφαρμόζεται στο αποστάτη και ανυπάκουο Ι τάγμα δαιμόνων, οπότε και στα ανοδικά και στα καθοδικά (ευθέως) να ισχύει για τα

πρώτα Ι και τους ακολουθούντες τους. Κεντρομόλως και φυγοκέντρως. Θεωρητικά το…. ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν… (Ιακ.δ’6) εφαρμοσμένα στην πράξη δίδοντας την προσοχή που τους πρέπει ότι…. οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται. 

Διαγράφουμε καθ’όλη την διάρκεια της βιολογικής μας ζωής και όσο μας δίδεται η ευκαιρία επιλογών, βηματάκι βηματάκι, μια ευθεία νοερώς και μια ελικοειδή κίνηση ενσωμάτως προς τα άνω ή κάτω.   

Κι Ο Τριαδικός Θεός ‘’επιστάτης’’ , ως Ων, ίσταται (διαχρονικά) επάνω των υδάτων …. 2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. 3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· … (Γεν.α’). Ίσταται (και παρίσταται) πάνω από κάθε επιλογή ανθρώπου που κινείται ή αποφεύγει το Φως, ανυψούμενος εκ των υδάτων προς την επιφάνεια και θεοφάνεια ή καταποντιζόμενος.  

Δεν είναι μόνο να ευχόμαστε από το αόρατος και ακατασκεύαστος η ‘’γη’’, όπως προτυπώθηκε ιστορικά η δημιουργία να έλθει προσωπικά εφ’ημών και εντός ημών τάξις από το χάος (τακτοποιούμενοι), αλλά ιδίως να συνεργαστούμε ώστε δια των πνευματικών μας πατέρων, να μορφωθεί εν ημίν Ο Κύριος. 

Όλη αυτή η κλίμακα πάνω στην οποία ανεβοκατεβαίνουν άγγελοι, (και είδε Ο Ιακώβ) καθορίζουν των αγγέλων το σύστημα και των ανθρώπων το γένος, που είναι Η Θεοτόκος*. 

Μετά Τον ΑΡΧΩ, υπ-άρχει (με τα δευτερεία Της) και μετά Τον ίσταμαι, υφ-ίσταται ως Μεσσίτρια για να ενώσει εις ταυτό τα εναντία …. την γη με τον ουρανό. Είναι τα δικά Της χαρακτηριστικά [αγνότητα – ταπεινότητα και σταυρική βιωτή (προσευχή – νηστεία – ακρόαση – τήρηση)] που, χαρίζοντάς τα σε μας, ενεργεί εν ημίν το θείο έργο, επισκιάζοντας Δύναμις εξ Υψίστου … Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν ∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Κι Ο παντοδύναμος Κύριος που κλίνει ουρανούς μέσα στην ευσπλαγχνία Του και στέρεο θέλημά Του (θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν) δυναμικά προσαρμόζει το σχέδιο σωτηρίας σύμφωνα με τις ανθρώπινες επιλογές που τις αφήνει με ελευθερία ναπροηγούνται. Για τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, ως ανθρωπότητα. Τον παλαιό ΑΔΑΜ (καθένα μας) και σύσσωμο ΑΔΑΜ (ανθρωπότητα), από το περί του θείου σχεδίου (με σχετική ανάλυση και δικαιολογητικές σκέψεις από Αγία Γραφή και άλλα παραδείγματα). 

Σε κάθε στατικό σημείο ο άνθρωπος, από τον κάθε δυναμικό οίκο που καταλαμβάνει ο εαυτός του (εικών Αυτού και μυστικά ενοικεί και  ενώνεται με αόρατες ασώματες δυνάμεις) του αναπτύσσονται επιλογές σαν επί 360 μοίρες (ολόκληρο κύκλο) μια κινητική δυνατότητα προς το επόμενο θέλημά** του (στάση ζωής)… πιο κοντά ή πιο μακρυά από το καθ’ωμοίωσιν.   

Και κινείται, επάνω ή κάτω, ευθέως (Ι) νοερώς και καρδιακώς ή ενσώματα (με αρετές ή πάθη) ελικοειδώς (9 ή 6), σε επόμενη στάση. Κι Ο Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Κύριος, συνεχίζει να επι-στατεί, προτείνων χείρα για ανέλκυση και ανάσταση, ομόπνοη και της ανέλκυσης του απ.Πέτρου από Τον Κύριο που καταποντίζεται στα ύδατα.

… οίκοι και οχήματα (δια των οποίων αποκτούμε δυναμική και κινητική ενέργεια) είναι τα Χερουβείμ και τα Cεραφίμ. Από την καθαρότητα (οίκου) και λειτουργικότητα (οχήματος) μετέχουμε της δόξας Της τιμιωτέρας και λαμπροτέρας***  ή απέχουμε ένεκα του μολυσμού σαρκός και πνεύματος αλλά και δυσλειτουργικότητάς μας σαν άνθρωποι, όταν λόγω δικαιωμάτων μας καθέλκουν οι αντίθετοι των φωτεινών αγγέλων, σκοτεινές δυνάμεις…. μολύνοντας τον ναό του Θεού οίκο μας και καθοδηγούντες αυτόν στην απώλεια.   

Καταστάσεις τρεπτές, αναμενόμενες που αλλάζουν όσο έχουμε δυνατότητα επιλογών. Φαίνεται πως, όταν μέσα μας ενεργεί η κατά Θεόν καλή προαίρεση και κεντρομόλος, απέξω στρατοπεδεύει η φυγόκεντρος, περικυκλώνει την καρδία για να μας εξάγει στον περιμετρικό κύκλο (ασεβείας), ενώ αν μέσα μας φυγοκεντρούμε, απέξω μας ‘’περικυκλώνει’’ και ''καταδιώκει'' πάσας τας ημέρας της ζωής μας το έλεος Του Κυρίου και η κεντρομόλος, για να μας επανεισάγει και κραταιώσει και ασφαλίσει μέσα στον κύκλο Αληθείας Του και παράδεισο.    

Μετά θάνατον, που ουκ έστιν μετάνοια, έρχεται και ενεργεί ή ο εξοστρακισμός μακράν (6) Αυτού προς τα είδωλα και σκότος που αγαπήσαμε μάλλον περισσότερο ή η είσοδος εντός Αυτού (9) ως δούλοι αγαθοί κατά το …δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου…. Κρίση, με την ετοιμασία του Θρόνου που θα στήσει εκατέρωθεν Αυτού (33) πρόβατα και ερίφια… υπάκουους και άτακτους (Ματθ.κε’33) … κατά την μερική προσωπική (στα 40) και τελική στο σύνολο της ανθρωπότητος συντέλεια. 

Μέχρι τότε συμπλέει, συνοδοιπορεί και θεραπεύει ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων, με μας να συνεχίζουμε να επιλέγουμε, στάση και κίνηση, χωρίς απελπισία****, αφού είναι εγγύς, έτοιμος να εργαστεί αν εμείς συνεργαστούμε και το θελήσουμε.  Αμήν διαισθανόμενοι και αισθανόμενοι την σταυροειδή Του πανταχού παρουσία… ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω; ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ, ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ᾅδην, πάρει· ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς μου κατ᾿ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης,καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου ὁδηγήσει με, καὶ καθέξει με ἡ δεξιά σου. (ψαλμ.ρλη’) …Αμήν η χειρ Σου οδηγήσει με και καθέξει η δεξιά Σου… 

--- 

(1) … περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας

* Επi Σoί Χαίρει, Κεχαριτωμένη, Πάσα Η Κτίσις,

Αγγέλων Τό Σύστημα Καί Ανθρώπων Τό Γένος,
Ηγιασμένε Ναέ Καί Παράδεισε Λογικέ,
Παρθενικόν Καύχημα, Εξ Ής Θεός Εσαρκώθη Καί Παιδίον Γέγονεν,
Ο Πρό Αιώνων Υπάρχων Θεός Ημών·
Τήν Γάρ Σήν Μήτραν Θρόνον Εποίησε,
Καί Τήν Σήν Γαστέρα Πλατυτέραν Ουρανών Απειργάσατο.
Επί Σοί Χαίρει, Κεχαριτωμένη, Πάσα Η Κτίσις Δόξα Σοι. 

** Αμήν ωφέλιμο, αμήν γενηθήτω Κύριε το θέλημά ΣΟΥ και όχι αντίθετο του θείου θελήματος (από ευδοκία έως ευλογία κι όχι μέσα στο επιτρέπεται ή την εγκατάλειψη, θέλημά ΜΟΥ, με τα Μ και Σ καθέτως μεταξύ τους, όπως η ΓΝΩΣΗ και ΓΝΩΜΗ, όπως είναι καθέτως αντίθετο το κοσμικό φρόνημα και σαρκικό από το πνευματικό). Αμήν με πραγματική ακριβή και άδολη Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία κι όχι όπως προσφέρεται διαστρεβλωμένη (σε πράξη και θεωρία κάτω υδάτων) με στόχο και υπηρεσία σε άλλο θεό και άλλον άνθρωπο…. 

*** Εμβάθυνση στον ύμνο ‘’Άξιον Εστίν’’… (βιωματική σχέση με κάθε άνθρωπο) 

Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη 

προσευχή και θείο σχέδιο 

**** Προς τι η απελπισία ή η δειλία επιλογών; εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν…. αρκεί να κατανοήσουμε ότι οι εφάμαρτες και άνομες επιλογές Τον στεναχωρούν και μέσα στην ελευθερία και απόλυτη δικαιοσύνη Του (κι εδώ η διαφορά: η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη κατά τον αγ.Εφραίμ σύρο), απαγορεύουμε (με τις στάσεις και κινήσεις μας) Τον παντοδύναμο και πανάγαθο Θεό, να ενεργήσει λόγω μη θέλησής μας. Κύριε ελέησον! αμήν να μας προσθέτει αφορμάς μετανοίας, εμπειρία στον αόρατο πόλεμο, διάκριση πνευμάτων, φωτισμό, πίστη…. Αμήν γένοιτο!!

 

 

 

Βαδίζοντες νομοτελειακά προς κρίση, όλοι οι άγιοι μίλησαν για την τροχοπέδη και ψυχοβλαβή κατάκριση, αφού στερεί τον άνθρωπο από την εσωτερική του αυτογνωσία, την γνώση ότι μόνος Κριτής είναι Ο Κύριος, αλλά και από υπερηφάνεια και διαρκούς εξωστρέφειας αντί του ευλογημένου προς τα μέσα προσανατολισμού, στρέφοντας τα νώτα προς Τον Κύριο βλέποντας τα σφάλματα των άλλων και το δικό τους σκότος αντί το εν ημίν…. στερεί λόγω σκληροκαρδίας τον άνθρωπο από την συμπάθεια και έλεος του συνανθρώπου, χαρακτηριστικά απαραίτητα να έλξουν το θείο έλεος. Αμήν ελεήσωμεν ίνα ελεηθώμεν…. αμήν συγχωρέσωμεν ίνα συγχωρεθώμεν…. αμήν φύγωμεν την υψηγορίαν… 

Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν, καὶ Τελώνου μάθωμεν, τὸ ταπεινὸν ἐν στεναγμοῖς, πρὸς τὸν Σωτῆρα κραυγάζοντες· Ἵλαθι μόνε ἡμῖν εὐδιάλλακτε. 

βαθμίς πρώτη πνευματικής ζωής.