Θυμίζει την κλοπή (μέσα στο επιτρέπεται ** ) Του Τιμίου Σταυρού από τους πέρσες, ώστε με το άλλο Φως και άλλο πυρ, ήλκυε τους πυρσολάτρες στην ορθοδοξία και από την μερική τους αλήθεια (έστω και φανταστική αληθοφάνεια) στην Αλήθεια.
Από το άκρο της δημιουργίας ‘’ειδωλική αλήθεια’’ (ψεύδος) ΙΑΠΕΤΟΣ = 666, (αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης) έως Τον Αληθή Τριαδικό Θεό (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ
ΘΕΟΣ = 999) δια Του Μεσσία και κλίμακος και κεντρομόλου Ιησού (ΙΗΣΟΥΣ = 888). Πορεία (1), πραγματικά ξεδιψαστική από τον αντικατοπτρισμό της (φανταστικής) όασης (ειδώλων) προς την πραγματική όαση, διανοίγοντας κι όχι σκοτίζοντας τον οφθαλμό (νου) που συμπεριφέρεται τον καθένα μας ως κόρη οφθαλμού (ΡΑΒΔΙΑ+ΚΩΝΙΑ=999) και στο σύνολο την κόρη του Φωτός (Ελλάδα). Τι τιμή ; τι ευλογία ; τι υποχρέωση;;; !!!Έτσι, πιο το κέρδος να χρησιμοποιούνται τα ευλογημένα σχήματα και όλες οι έννοιες και λόγοι, αν δεν οδηγούν τον νου και την όλη ζωή στο τέρμα από όπου και ξεκίνησαν ; Α+Ω ; Κι αν όλα αυτά φαντάζουν ''εν-δια-φέροντα'' και ελκύουν τον νου να τα ερευνήσει ως γνωστικό αντικείμενο, στην Ορθοδοξία που δεν καταργεί τα έξω αλλά τα συμπληρώνει (αφού τα αφήνει ως οδοδείκτες) γνωρίζουμε ότι Ο Κύριος δεν γνωρίζεται ως αντι-κείμενος, αλλά ως συγ-κείμενος. Συμπλέων, συνοδοιπορών, και θεραπεύων ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων. Και θεραπεύοντας, εξυγιαίνει τον νου, χαρίζοντάς του διάκριση ποιο είναι δικό Του και πιο όχι.... Έτσι, αν όλα αυτά τα ίχνη και σκιές και σχήματα δεν βρεθούν ή δεν επαναφέρουν τον νου εντός, όπου και η Βασιλεία, για να ισχύσει και το εν - διανοία - φέροντα, ως επιστροφή της σοφίας στο κρανίου τόπο (γολ-γολ = κρανίο), κλείνοντας τον κύκλο εξωτερικής ζωής, ''θαφτεί'' για να ανυψωθεί, αναστηθεί, αναληφθεί και τέλος γίνει δοχείο του Πνεύματος με την δόμηση του ναού / πεντηκοστή, ποιο το όφελος της φιλοσοφίας και όλης της σχετικής ''γνώσης'' ; αλοίμονο. Θα χαρακτηριστούμε δικαίως άσοφοι και άλογοι - χωρίς Λόγο εντός.
Η τελειότητα των σχημάτων της ελληνικής γλώσσης (όπως αναλύθηκαν στο πόνημα Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας (φυσικό σώμα και ουσία της κιβωτού) σε ψηφιακή και εδώ σε αναλογική μορφή), αυτής της αγγελικής (σημαδιών) γλώσσας, αν δεν τείνει προς την γλώσσα της πεντηκοστής, πιο το όφελος; μην τύχει και μαγνητίζει ‘’αλλού’’ τον άνθρωπο και δια μελετών της ευλογημένης και θεοεπίβλεπτης στην δόμηση γλώσσας, ακόμη και λεξαριθμικά, τον αναγκάζει να χαμαιτυπεί και σαν συγκύπτουσα (νους) αντί να κοιτάξει και προσεγγίσει ψηλά την πηγή, μένει στα ίχνη, σκιές και οδοδείκτες.
Μήπως όλοι μας δεν ‘’δικαιολογούμαστε’’ ότι διακατεχόμαστε από φιλοθεΐα και φιλανθρωπία ; αλλά ποιον θεό φιλούμε και ποιον άνθρωπο; μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; ποιανού όμως αποστολικό έργο εκτελούμε και τι σταυρό φέρουμε; (επί τραχήλου και στην καρδία; αγκυλωτό, αρμονικό απρόσωπο ισοσκελή ελληνικό ή ορθόδοξο; ) ποιαν ‘’οικοδομή’’ με την στάση ζωής (σε θεωρία και πράξη) δομούμε; της εξωτερικής βαβέλ όπου εδαφιεί τα νήπια της ευλαβείας αποκτείνοντάς τα; ή του εν ημίν ναού οπότε ισχύει για τις αμαρτίες (και σαρκικό φρόνημα) το… μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν. … Έτσι, ο καθένας επιλέγοντας να είναι χριστόφιλος ή χριστομάχος (2), αποφασίζει τελικά τον προσανατολισμό του προσώπου του και κινείται σε έναν από τους δύο (μόνους) κύκλους να περιπατεί και ζει…. κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…
Κινείται ο νους, ευθέως (δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό) κυκλικώς (προσευχητικά) και ελικοειδώς συνδυασμένα, προς έγγιση ή απομάκρυνση (3), με όλα να ευρεθούν στην καθαρή τους διάσταση στο επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση.
Για όσους έχουν φιλοσοφήσει υγιώς, ‘’είδαν’’ ότι επιβεβαιώθηκε πλειστάκις (όχι προς υπερφίαλη έπαρση, αλλά λόγω μεγάλης εκ Τριαδικού Θεού ευλογίας, υποχρεώσεων διακονίας*** σ’ όλον τον κόσμο), ότι η ελληνική γλώσσα είναι η κιβωτός Του Θησαυρού, θησαυρός κι αυτή, όσο οι λόγοι της εμπεριέχουν τα χαρίσματα του Θησαυρού.
Έχει την (όση) αξία του το ποτήρι – καλούπι (από ευτελές έως ακριβό υλικό για τα μέτρα του κόσμου), αλλά η αληθινή πνευματική αξία θα χαρακτηρισθεί από το περιεχόμενο. Γιατί, το όφελος καθορίζεται από το περιεχόμενο. Αν είναι λάλον ύδωρ ή αν είναι κενό ξεδιψαστικής χάριτος. Τι κι αν είναι από χρυσό (ελληνική γλώσσα) αλλά είναι γεμάτο από θεομάχο δηλητήριο; οπότε και συνειρμικά καλό θα ήταν να αναζητούμε διάκριση πνευμάτων, των υποκινούντων αυτά σχημάτων, παρά να δαιμονοποιούνται (κατά την συνήθη τακτική των ζηλωτών ορθοδόξων, που όταν ακούνε για ελληνικά (γράμματα, αριθμούς), άμεσα αποφαίνονται περί της ‘’δαιμονικότητάς’’ τους, ως ειδωλολατρικά….). Αν είναι όμως έτσι, γιατί συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε αυτά τα σχήματα (οχήματα ενεργειών) ; οι άγιοι φωστήρες της τρισηλίου θεότητας τρεις ιεράρχες, μας έδειξαν όπως και όλοι οι λόγιοι άγιοι, ότι τα σχήματα και οι λόγοι εννοιοδοτούνται με την πρόσθεση Του Λόγου μέσα σε αυτά, με πνεύμα και αλήθεια. Αλλιώς κενά και επιβλαβή.
Κι είναι ευθέως χαρά και
έλξις χάριτος η ταπεινότητα και ευθέως απομάκρυνση η υπερηφάνεια…. 4 ὅστις
οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ
τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.ιη’) και… 12 ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ
ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. (Ματθ.κγ’)
Κι Ο Κύριος, για να μας δώσει την αγάπη Του και μας τελειώσει σε σοφία και δύναμη εν ταπεινότητι, ‘’κανονίζει’’ τον φιλόσοφο (έλληνα) να τον ταπεινώνει με τον άσοφο εβραίο και τον φιλοδύναμο εβραίο να τον ταπεινώνει με τον αδύναμο έλληνα… ώστε δια της μωρίας ή του σκανδάλου του Σταυρού, να τους ελκύσει προς την κορυφή Λ (Λόγο) από τα δύο κάτω διαφορετικά σκέλη προσέγγισής Του. … 27 ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, 28 καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, 29 ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 30 ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις, 31 ἵνα, καθὼς γέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. (Α’Κορ.α’)
Μήπως δεν ‘’ενώνει’’ ο Κύριος αυτά τα δύο άκρα εν Εαυτώ; ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες... (σαν εικόνες και έννοιες; ) μήπως δεν έχει εμβάσει ελεύθερα προς ακολούθηση και τα δύο Ι, (φυγόκεντρος και κεντρομόλος) σε κάθε ΕΙΝΑΙ από το ΕΝΑ που προήλθαμε; Εκ του μη όντος στο είναι… μήπως δεν έχει επιστρατεύσει και τους δύο υιούς με την υγιή διάσταση της φιλοσοφίας και φιλοδυναμίας τους (όλα δικά Του χαρίσματα) προς τον αυτό σκοπό; με μας, να διακρίνουμε αν θέλουμε τους δύο στρατιώτες που κινούνται προς τον πόδα ανόδου…. όπως αναπτύχθηκαν / σχηματοποιήθηκαν στο περί μακεδονίας, μεγαλέξανδρου, το διαχρονικό τους φυσικό έργο και πρόταση πνευματική… με μας να διακρίνουμε τις διαφορές της Μίας Εκκλησίας (αμήν χάριτι) από τις άλλες εκκλήσεις που καταχρηστικά σαν σειρήνες ψυχοφθόρες μας καλούν...
Ήλθε Ο Κύριος διακονήσαι και ου διακονηθήναι … και ‘’εμφύτευσε’’ και τον εβραίο (σπερματικά προ Χριστού, ως ενδεικτική ΠΔ εν σκιαίς) και έλληνα (μετά και με Χριστό) για τον ίδιο σκοπό. Αμήν να μας τον γνωρίσει (προσωπικά και συλλογικά σαν ρωμαΐικο έθνος) και εργαστούμε στον αμπελώνα Του, όχι σαν ου κατ’επίγνωσιν ζηλωτές, αλλά όπως θέλει Ο Κύριος και σε χρόνο που Ο Ίδιος καθορίζει. Αμήν εμείς να αληθεύουμε με καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές αναβαίνοντες, ώστε η δικαιοσύνη Του να διακύψει…. αμήν ταχέως να αναδείξει τους εργάτες Του. Αμήν ανάστα Κύριε, αμήν έρχου****…
---
(1) αυτή η πορεία, η τόσο μεγάλη καταγεγραμμένη στις Γραφές, που καλούμαστε να ακουμπήσουμε θεωρητικά με τον νου και να αποδεχτούμε ή απορρίψουμε, από γενέσεως έως συντελείας, συμπυκνώνεται σε μικρογραφία στην πράξη, από γεννήσεώς μας έως θανάτου, και συμπεριλαμβανομένης της ζωής μας δύο περιόδων, μίας της από συλλήψεως έως γεννήσεως εμβρυακής κατάστασής μας και μία ως ανθρώπου, έτσι χωρίζεται αλλά είναι συμπληρωματικά, η περίοδος προ Χριστού ως σπερματικός λόγος εν σκιαίς (σοφίας και δύναμης) μέχρι Γεννήσεώς Του και μία ως Άνθρωπος (θεάνθρωπος εν σαρκί) ως Αγάπη και Αλήθεια (Σταυρός) και ΚΔ. Πάλι, συμπυκνωμένα μέσα στο πιο τέλειο και ενεργούν εν ημίν Πρόσωπο, Την Θεοτόκο, χωρίζεται η όλη περίοδος ''ενηλικίωσης'' Του Κυρίου (οπότε και εν ημίν) από ευαγγελισμού (Εμμανουήλ στην κεφαλή εξάκτινο) έως γεννήσεως σπερματικώς και μετά την Γέννηση και Ανατολή έως Δύση (Μ.Παρασκευή) και εφεξής, ανάσταση, ανάληψη, πεντηκοστή... φωτισμός...
οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου
Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκημαθητεία στην ‘’ανάγνωση’’ των Γραφών (αμήν βοηθητικά) ... αλλά αντικειμενικά, διακρίνοντας την Μία Εκκλησία που μέσα Σε Αυτήν μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει να τελειωθεί, (αφού καθαριστεί και φωτιστεί) την στιγμή που ΜΟΝΟ Αυτή διαθέτει τα θεραπευτικά μέσα και τα προσφέρει δωρεάν, σε σχέση με τις άλλες που κάνουν έκκληση, ψευδεπίγραφες και καταχρηστικά επονομαζόμενες ‘’εκκλησίες’’.
(2) είναι η ροπή της ψυχής, νάναι πραγματικά κάποιος φιλαλήθης, φιλάγαθος... να θέλει να ανακαλύψει τις ακριβείς έννοιες, παρότι στην αρχή απρόσωπες ιδέες, από όποιον χώρο κι αν προέρχεται, οπότε ο Θεός ανταποκρινόμενος σε τέτοια καλοδιάθετη ψυχή, θα του αποκαλυφθεί ως πρόσωπο... Εγώ ειμί... [16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν. (Ιωαν.ι')] ώστε να τα ελκύσει το κεντρομόλο Ι και φωτίσει (16, 2ο 8άρι) κατά την προϋπόθεση της καθαρότητας (1ο 8άρι)... (με 3ο 8άρι 3Χ8=24, το τέλειο Ω και τελείωσις των αγίων).
(3) με την προσέγγιση στον θείο Νου, ο νους ''παρασύρει'' και τον χου, λεπταίνοντας τον με την αποφυγή αμαρτιών και τις ασκήσεις, αφού πνευματικοποιεί την σάρκα, ενώ με την απομάκρυνση, η παχυλότητα του εμπαθούς νοός, σαρκοποιεί και βαραίνει το πνεύμα... Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας. Κι επειδή δεν είναι μόνο ο σκοπός άγιος αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό κι αυτός άγιος, όσο ο άνθρωπος αγιάζει το σώμα του που είναι σχήμα και ναός μέσα στο οποίο ενοικεί και ασκείται δια της ζωής ο νους, τόσο συμπαρασύρει προς αγιασμό και καθαρότητα και τα έξω σχήματα και οι έννοιες που αυτά κυοφορούν και οδηγούνται από το πνεύμα.
Η καθαρότητα τα τακτοποιεί ενώ ο μολυσμός δίνει δικαιώματα αταξίας, προσβολής και εισβολής στο ευρύτερο χώρο της ζωής μας…. κι όλα αυτά, είναι ένα ‘’πακέτο’’ , δλδ, δεν μπορεί κάποιος νάναι σαρκολάτρης και συγχρόνως να κατανοεί σε ‘’καθαρό’’ βαθμό τα σύμβολα και σχήματα, λόγους Του Θεού (φυσικούς και γραπτούς) που ενσαρκώνει (σχηματοποιεί εμπράγματα) για την δική μας παιδαγωγία, την στιγμή που κάποιος αρνείται Την Ενσάρκωσή Του ή την υποτιμά. Υποτιμά, μπορεί και να πολεμά την καθαρή πηγή, αλλά ''θέλει'' τα ύδατα εξ αυτής... Χωρίς όμως Χριστό, τα νερά είναι θολά και επιβλαβή για τον άνθρωπο…
Πάλι, ποιο το κέρδος αν κατέχουμε όλην την γνώση και όλες τις γλώσσες αλλά δεν ενδιαφερόμαστε για την ψυχή (την καθαρότητά της, δια της οποίας ο φωτισμός) και δεν εκτελούμε τα της έμπρακτης αγάπης (σταυροειδώς προς Θεό και προς άνθρωπο ; ) Ανάμεσα στο η γνώσις είναι δύναμη αλλά και φυσιοί, καλό θα είναι να βρίσκεται η βασιλική οδός, [και η οικοδομή της αγάπης (Α'Κορ.η')] όπου η χρησιμοποίηση αυτής (γνώση) πρέπει να γίνεται με φίλτρο και γνώμονα την διάκριση και ωφέλεια προς αυτογνωσία ως καλό ερέθισμα και βάσις θεογνωσίας, γιατί (πάλι) ποιο το όφελος όλων των γνώσεων αλλά να μην είναι ικανά να μας περάσουν μέσα στον Νυμφώνα αφού θα μας λείπει το κατάλληλο (καθαρό) ένδυμα; διάφανους δερμάτινους χιτώνες…
(4) είναι γνωστό, ότι όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται.... ότι το ψεύδος ντύνεται με το ένδυμα της αληθείας, για ειρήνη μιλά και πασχίζει, αλλά αυτήν του αμαλήκ και οι παρεχόμενες ''ελευθερίες'' (που έχουν κεντρικό άξονα τις ανέσεις) έχουν κόστος την ύπουλη πνευματική αιχμαλωσία, πολεμώντας την πραγματική ελευθερία.... αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση στις μηχανές του αντιπάλου... είναι που εισέρχονται λάθρα στο πολυκατάστημά μας αυτοί οι επίδοξοι (αόρατοι) ληστές (όσο εμείς είμαστε απρόσεκτοι), δεν μας αφαιρούν τις έννοιες, αλλά αλλάζουν τις τιμές και αξίες.... αξίες και εκπτώσεις (όπως και ο αντίχριστος στα έσχατα, δεν θέλει να αδειάσει τις εκκλησίες, αλλά να τις γεμίσει με νόθο δόγμα και αιρέσεις... στοχεύοντας και επιτυγχάνοντας πολλές φορές, Θεός φυλάξοι, να ρυπαίνει την καρδιά). Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐβγῆκαν ὅλες αἱ πλάνες καί ἔγιναν αἱ αἱρέσεις ∽ Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής †
* αρμονικές, λόγοι φύσης και Λόγος
αρμονικές Φωτός & αντικατοπτρισμοί (17)
** οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει… (Ιωαν.ιθ’)
*** κείμενο του Αγίου Νεκταρίου για τον κοσμοϊστορικό ρόλο των Ελλήνων (μονοτονικό) Εν Αθήναις τη 17 Ιουνίου 1896. Ο Πενταπόλεως ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και πολυτονικό.
Από το Ὁ γέροντας Παΐσιος για τήν Ἑλληνική Γλώσσα διαβάζουμε: … Ἡ ἑλληνική ὅμως γλώσσα ἔχει «γλώσσα» ἀπό τίς πύρινες Γλῶσσες τῆς Πεντηκοστῆς! Τό δόγμα τῆς πίστεως μας καμμιά γλώσσα δέν μπορεῖ νά το αποδώση. Γι' αὐτό οἰκονόμησε ὁ Θεός καί ἡ Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα στην ἑλληνική γλώσσα καί τό Εὐαγγέλιο γράφτηκε στήν ἑλληνική γλώσσα.
**** 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος. (Αποκ.κβ’)
…γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον. δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι. (ψαλμ.ρμβ’) μια πορεία ψυχής (ρ – 100 - ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου) δια ειλικρινούς μετανοίας (μ – 40, αιτία του… ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου) πορεία προς τον οίκο Σου (β’ 2, μπεθ και οίκος και Λόγος Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον) ποιώντας το θέλημα, οδηγώντας μας εν γη ευθεία, το πνεύμα το αγαθόν, ζωοποιώντας μας το Όνομα (το υπέρ παν όνομα που κλίνει γόνυ επουράνιο, επίγειο και καταχθόνιο)…. Κύριε δόξα Σοι!!
---
Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου