αρμονικές, λόγοι φύσης και Λόγος

Ο Πυθαγόρας είχε πει κάποτε το εξής ημιπαλαβό απόφθεγμα: "Αυτά που δημιουργεί η φύση, αποτελούν μουσική που στερεοποιήθηκε" 

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε στο πάνω της μέρος ένα γράφημα με την ακολουθία των αρμονικών νοτών, και στην από κάτω την ακτινογραφία από το καβούκι κάποιου γλοιώδους σαλιγκαριού.

Μοιάζουν πράγματι τα άνω με τα κάτω, από μικρομικρόκοσμο έως  μακροκόσμου, με τις ελίξεις τους, που μας παραθέτει η φυσιογνωσία. Επιπλέον, η ενδιάμεση αρμονία και ‘’μουσική’’ , με τους λόγους της, πάλι σαν  φύση, μας διδάσκει ισότιμα [όπως παρατηρεί ο αγ. Μάξιμος ομολογητής (1)] όπως και ο γραπτός λόγος. Καταστάσεις ‘’καθαρές’’ και εύτακτες μπροστά στην ανθρώπινη επιβολή αταξίας, που θολώνει σαν νέφος την καρδιά και νου, αλλά και διαστρεβλώνει το θείο μήνυμα. 

Εκτυπώνεται η αρμονία του μέλλοντος αιώνος στους αιώνες που διάγουμε, με αρμονικές της. Σκοπός είναι να μην επαναπαυτούμε στην γνώση των αρμονικών αλλά να αναχθούμε στην κύρια συχνότητα. Από τους έγχρονους φθοροποιούς αιώνες, στον η’ αιώνα, ανέσπερο και άχρονο, που της βασιλείας ουκ έσται τέλος.   

Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος. 

Κι η σταδιακή μετάβαση στην πνευματική τελείωση, περνάει από την καθαρότητα και διαφάνεια. 

Επιζητούνται βιώματα ανάστασης Δίδου ημίν εκτυπώτερον*... και  μετοχή στην κύρια συχνότητα αντί επαναπαύσεως σε αρμονικές μακράν και εκτός του Σώματος

Χριστού. Σε θεωρία και πράξη... δια Σταυρού. Και γιατί δια σταυρού; διότι  αυτές οι αρμονικές καμπύλες και ελλείψεις καταγράφονται πάνω σε δύο άξονες. Έναν κάθετο και έναν οριζόντιο. 

Στην πράξη, καταγραφόμενη η φιλοθεΐα και θεωρία όπως το Ι της Μαρίας, που με την ακινησία της παρά τους πόδας Του Κυρίου ήκουε τους λόγους, ως προσευχητική στάση και την οριζόντια φιλανθρωπία, ως το Θ της Μάρθας και διακονία. (2) 

Ουράνια αρμονία και κλίμακες που εντοπίζει τα κενά και περάσματα σαν μοναδική λύση την ανάσταση (Σαβ/Κυρ – si/do – Saturday/Sunday, κρόνος-χρόνος/η’ ημέρα Κυριακή και Κύριο) και την απόδοση του πάσχα (Τρ/Τε, mi/fa…) 

Με επί του πρακτέου, άσχετα την φυσιογνωσία που μπορεί να προηγείται ή έπεται απλά ενημερωτικά, ότι κάθε μας πράξη και σκέψη απαραιτήτως ή μας προσεγγίζει (προς την κύρια συχνότητα και ανάσταση) ή μας απομακρύνει σε αρμονικές της… και είδωλα. 

Με εμάς, από τις επιλογές μας να κατευθυνόμαστε και οικειούμαστε ή με την όαση (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ-999) ή με τον αντικατοπτρισμό της (ΙΑΠΕΤΟΣ-666)… δια Της κλίμακος που κατεβαίνει ο Θεός και Την γέφυρα που μας ανεβάζει στον ουρανό. Είναι Η Κυρία που ''ενώνει'' τα εναντία και το έργο θεομητορικό όταν γίνεται η καταγραφή, υποδοχή και κίνηση όλων των λόγων που οδηγούν Στον Λόγο, παρά την υποτίμηση της φύσης ως διδασκάλου και την φοβία πολλών.    

Στο μπλογκ με ετικέτα αρμονικές Φωτός & αντικατοπτρισμοί  μαζεύτηκαν μερικά σχετικά άρθρα, που ενώ φαίνεται ότι απλώνονται σε άλλες θεωρίες, στην πραγματικότητα ερεθίζουν τον φιλαλήθη να ενώσει όσα επιδέχονται ένωσης προς δόξαν Θεού που στήνει οδοδείκτες στην μερική αλήθεια των εθνών και σπερματικό λόγο στην ΠΔ, για να ελκύσει τους πάντες προς σωτηρία και επίγνωση Αληθείας. Όλα, εφόδια προς οικοδομή. 

‘’Σήμερα’’ 2 Ιουλ , εορτή καταθέσεως της Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου, τα αναγινωσκόμενα απόστολος και ευαγγέλιο**, δίνουν την προτύπωση και την λύση. 

Προτύπωση Θεοτόκου, Ουσία και περιβόλαιον σχήμα (τιμία εσθήτα) που βοηθούν το πέρασμα από τις αρμονικές και λόγους (εδώ Γραφών) στην κύρια συχνότητα και Λόγο. Και, όπως στην φύση δια Της Θεοτόκου Ο Λόγος σαρξ εγένετο, πάλι στην φύση οι λόγοι δια Της Θεοτόκου σαρκούνται, ανάγοντάς μας η γλυκυτάτη Θεοτόκος και πρότυπο ανθρώπου από την γη (όπου εντοπίζεται κάθε ίχνος - λόγος που πέφτει στην αντίληψή μας), στον ουρανό ως γέφυρα...  Μία διαρκής ολκάς των θελόντων σωθήναι.

Ζητάμε κι εμείς ελθέ και σκήνωσον εν ημίν … ώστε με την Θεία Κοινωνία να ισχύσουν τα: 

Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.... 

Να μας ρυθμίζει στον συντονισμό της ύψιστης συχνότητας, δια της κάθαρσης από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, δι εξαγνισμού, δια συνετίσεως, φωτισμού… βιώνοντας κατά τάξη και ετοιμότητα την δόξαν της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπως χαιρετάτε: …. Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου. χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων… 

Για να βρούμε Αυτήν στα άγια, ως λυχνία, ως τράπεζα και πρόθεση των άρτων … και μας εισαγάγει στα άγια των αγίων όπου θα Την δούμε ως χρυσούν θυμιατήριο, ως κιβωτό, ως στάμνα έχουσα το μάννα και την ράβδο που βλαστάνει μαζί με τις πλάκες της διαθήκης. Όχι όπως ήταν παληά προτυπωμένα εν λιθίναις πλαξί, αλλά εν σαρκίναις καρδίαις το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος…. λύσεις ουσίας του λαού των αγνοημάτων (και διάκριση Αληθείας από κάθε εκτυπωμένη αληθοφάνεια και ειδώλων). Λύση που προτείνει το ευαγγέλιο, με την παραμονή ωσεί μήνας τρεις κοντά στην ψυχή και σώμα που κυοφορεί την μετάνοια, για να ‘’διορθώσει’’ την αφωνία του Ζαχαρία*** (όποιας κεφαλής) δεν εξομολογείται.    

Αμήν δι ευχών και ενεργείας… απαραίτητα εφόδια αντίληψης και των τωρινών δυσχερειών (καταπάτησης ελευθεριών και πολέμου Εκκλησίας) που είναι μια αρμονική στα προέσχατα, όσων θα συμβούν εντονότερα στα έσχατα. 

--- 

(1) 

(2) φιλοθεΐα και φιλανθρωπία

ελικοειδής κίνηση νοός (11)

ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ (5)

* ῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου. 

** Απόστολος

Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων, (Εβρ. θ' 1-7) 

Ευαγγέλιο

᾿Αναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν ᾿Ιούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν ᾿Ελισάβετ. καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ ᾿Ελισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου ἡ ᾿Ελισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ῎Εμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. (Λουκ. α' 39-49 & 56) 

*** για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού

...με τον διττό άνθρωπο να είναι το τελειότερο θείο δημιούργημα που συμπυκνώνει τα πάντα εντός του [θεοΰφαντο σώμα και ψυχή/πνοή με ένα κατ'ευδοκία σχέδιο για τον καθένα και αποστολή στον κόσμο (2) όχι προς τα έξω, αλλά πρωτίστως μέσα, όπου και η βασιλεία, μέτοχος δόξης, με την επίγνωση της Αληθείας και την σωτηρία] πάνω στα οποία επεμβαίνουμε με πινεληές και μουντζούρες αλλοιώνοντάς τα, εργαζόμενοι σε πράξη και θεωρία ατάκτως και δυσαρμονικώς, λόγω παραφυσικών επιλογών και χαμηλών συχνοτήτων…. vs της φυσικής τάξης και υπερφυσικής κλήσης. Κατάσταση, που μόνο με επιστροφή και μεταστροφή του νου στον Νου, πρόσθεση μυστικών βιωμάτων και τα ορθοδόξως ισχύοντα μυστήρια της εξομολογήσεως και Θείας ευχαριστίας επανέρχεται στο πρότερον κάλλος και του Θεού την ''γεωμετρία'' και δικούς Του λόγους.... 

για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(2) είναι η  ευστοχία και εναρμόνιση σε δυναμικό και κινητικό επίπεδο του ανθρώπου και λόγου με τους λόγους και Λόγο του Θεού, κατάσταση που μόνο Σταυρικώς μπορεί να επιτευχθεί, αφού δια Σταυρού μπορεί να μετεχθεί το ακίνητο αεικίνητο, η απόλυτη τιμή της κίνησης και δύναμης. Δια Σταυρού ακινητεί το σώμα και η ψυχή ως προς την αμαρτία (συγκαθήλωσον φόβω...), δια Σταυρού ακινητεί η ψυχή όταν αυτή ευστοχήσει μέσα στην μήτρα (Ορθόδοξη Εκκλησία) Σώμα Χριστού, οπότε και αρχίζει να γνωρίζει την δυναμική της άλλης Ζωής και δόξα Τριαδικού Θεού. [Αν βέβαια ακινητήσει η ψυχή σε οτιδήποτε δημιούργημα αντί Του Δημιουργού, αυτή η ακινησία, όχι μόνο δεν σώζει αλλά ''ζει'' την ακινησία της (κόλαση) από τώρα.].  

Καλούμαστε, κατά την διάρκεια της επιγείου μας ζωής η κινητικότητα του σώματος και πνεύματος, να συναρμοστεί με έργα και σκέψεις αγαθές, ώστε από τώρα και ειδικά μετά θάνατον, να δυναμικοποιηθεί (γενόμενο χαριτωμένο). Παράλληλα, η ψυχή να ακινητήσει παρά πόδας Του Κυρίου, ώστε, όταν ακινητήσει το σώμα (λόγω βιολογικού θανάτου) και αυτό να δυναμικοποιηθεί, αλλά και η ψυχή, από ακίνητη στην έννοια του Θεού (από τώρα και στους αιώνες), να έχει πλέον την ελευθερία κίνησης, αντί να είναι ακίνητη αιωνίως και σιδεροδέσμια, ως αποτέλεσμα πίστης στα είδωλα [...ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς.... (ψαλμ.ριγ')]. 

Είναι αυτό που αναφέρει ο Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς  : ''Η θεία Χάρις σκηνώνει πρῶτα στὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων καὶ ἀπὸ τὶς ψυχὲς μεταδίδεται καὶ στὰ σώματά τους· καὶ ὅταν κοιμηθοῦν, μένει στὰ λείψανά τους καὶ στοὺς τάφους τους καὶ στὶς εἰκόνες τους καὶ στοὺς ναοὺς ποὺ εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾿ αὐτούς. Εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνοικεῖ στὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων καὶ ἐν συνεχείᾳ μένει καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνδέονται μὲ τοὺς Ἁγίους.''