πρόνοια και αγάπη του Θεού (αγ.Λουκά)

Γνωρίζει ὁ Κύριος τὴν σημασία ποὺ ἔχουν στὴν ζωή μας οἱ στενοχώριες, οἱ θλίψεις καὶ οἱ καθημερινὲς ἀνάγκες. Τὸ γνωρίζει καὶ γι' αὐτὸ προνοεῖ καὶ φροντίζει γιὰ ὅλα αὐτὰ ἐπειδὴ Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ἀγαπᾶ πολύ τους ἀνθρώπους. Ἡ πρώτη φροντίδα τοῦ Θεοῦ εἶναι γιὰ τοὺς δίκαιους ἀνθρώπους, αὐτοὺς ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν σωτηρία τους. Αὐτοὺς ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς, ἀρνοῦνται αὐτὸ τὸν δρόμο καὶ παραδίδονται στὴν ἁμαρτία καὶ ἀνομία, τοὺς ἀφήνει ὁ Κύριος. Ὁ ἄγγελος φύλακας ἀπομακρύνεται ἀπ' αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους κλαίγοντας, καὶ αὐτοὶ παραδίδονται στὴν τύχη τους.

Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Κύριος φροντίζει ὅλους τους δικαίους ἀνθρώπους, μᾶς τὸ λέει καὶ ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ ψαλμοὶ τοῦ Δαβίδ, γιὰ παράδειγμα: «Ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους, καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν» (Ψᾶ. 33, 16). «Τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν» (Ψά.102, 17). Ὁ ἐλεήμων Κύριος προστατεύει τὸ καλὸ «Φυλάσσει Κύριος πάντας τοὺς ἀγαπώντας αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολοθρεύσει» (Ψά. 144, 20). «Φυλάσσει Κύριος», - καθαρὰ τὸ λέει ὁ ψαλμός.

Τὸ ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ θεῖος ἀπόστολος Πέτρος, λέγοντας: «Οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ρύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἥμεραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν» (Β΄ Πέ. 2, 9). “Όλα τὰ γνωρίζει ὁ Κύριος καὶ ὅλα τὰ οἰκονομεῖ. Γνωρίζει ὅτι οἱ καθημερινές μας ἀνάγκες καὶ οἱ θλίψεις ἔχουν σημασία, μεγάλη σημασία, γιὰ τὴν πνευματική μας ζωὴ καὶ γι' αὐτὸ καμμία, ἀκόμα καὶ ἡ πιὸ μικρὴ ἀνάγκη, θλίψη ἢ στενοχώρια μας δὲν ἀφήνει τὸν Θεὸ ἀδιάφορο καὶ δὲν μένει ἔξω ἀπὸ τὴν θεία πρόνοια.

Γι' αὐτὸ νὰ παρακαλᾶμε πάντα τὸν Θεὸ γιὰ ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε χωρὶς κανένα δισταγμό, καὶ χωρὶς νὰ ἔχουμε μέσα μας τὸν λογισμὸ ὅτι δὲν ταιριάζει στὴν μεγαλοσύνη τοῦ Θεοῦ, νὰ Τὸν παρακαλᾶμε γιὰ τὶς δικές μας καθημερινὲς ἀνάγκες. Σὰν τὰ μικρὰ παιδιὰ νὰ ἁπλώνουμε πάντα τὰ χέρια μας πρὸς τὸν Θεὸ ζητώντας τὰ ὅλα χωρὶς νὰ διστάζουμε. Μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ εὐπιστία ποὺ ἔχουν τὰ παιδιά, νὰ περιμένουμε τὴν βοήθειά του, ἄν, βέβαια, αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημά του. Ἀμήν.

~ Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπίσκοπου Κριμαιας, Λόγοι καὶ Ὁμιλίες Τόμος Β’, σέλ. 172 - 173