Ήταν το 1990, όταν πρωί πρωί φτάσαμε στην Παναγούδα με τον Γιώργο. Μας άνοιξε φιλόξενα και με πήρε αγκαλιά τραβώντας με απαλά κάπου να μείνουμε μόνοι μακρυά από τον φίλο μου.
Με κοιτά στα μάτια και μου λέει:
-«Άκουσε με, Ανδρέα. Πρώτα η σχέση σου με τον Θεό τον οποίο να Αγαπάς με όλη σου την καρδιά που σημαίνει να φυλάσσεις μέσα σου τις Εντολές Του.
Ύστερα, να αγαπάς τη γυναίκα σου, όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία!
Να αγαπάς, σημαίνει να Μετανοείς και να συγχωρείς!
Να έχεις πάντα σαν έγγαμος στο νου τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου που διαβάζεται στο Μυστήριο του Γάμου: Οι άνδρες να θυσιάζεστε για τη γυναίκα σας, όπως ο Χριστός θυσιάστηκε για την Εκκλησία και την παρουσίασε καθαρή ενώπιον του Πατρός.
Θυσία, σημαίνει Μετάνοια!
Να αγαπάς να βρίσκεις το σφάλμα σου, το δοκάρι σου, όπως λέει ο Χριστός και μετά θα διαβλέπεις – δηλαδή θα βλέπεις δια του Χριστού – το σφάλμα της γυναίκας σου, με συμπόνια δηλαδή και θα την συγχωράς από καρδίας.
Έτσι θα έρχεται από τον Θεό η Αγάπη που περιμένει η γυναίκα σου. Αυτή είναι η Αγάπη που περιμένει η γυναίκα από τον άνδρα, η Αγάπη που δίνει ο Θεός στον άνδρα που μετανοεί.
Όταν δεν υπάρχει ευσυνείδητη Μετάνοια, υπάρχει εξουσία άνδρα στη γυναίκα και η γυναίκα αντιδρά.
Όταν υπάρχει Μετάνοια στον άνδρα, η γυναίκα γίνεται αρνάκι και υπακούει σε όλα τον άνδρα, το κατάλαβες; Αυτό εννοεί όταν λέει οι γυναίκες να υποτάσσονται στον άνδρα, στον άνδρα που θυσιάζεται με την Μετάνοια!»
Έμεινα άφωνος.
Γιατί και τότε το 1990 και κάθε φορά, όταν βρισκόμουν μπροστά στους Αγίους Γεροντάδες, σώπαινε ο νους μου και άνοιγε η καρδιά μου και αυτοί έβλεπαν αυτά που ήθελα και είχα ανάγκη να ακούσω, όχι τόσο για να τα πω, όπως κάνω σήμερα αλλά, για να τα εφαρμόσω και βρω την υγεία μου, να θεραπευτώ.
Το 3ο μέρος της ομιλίας με τίτλο: «Μετάνοια, όπως την έμαθα από σύγχρονους Αγίους και Γεροντάδες», που πραγματοποιήθηκε στον Αγ. Δημήτριο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της Ημερίδας με τίτλο: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου».
Ανδρέας Χριστοφόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου