Για τις ‘’εναλλακτικές θεραπείες’’ *

Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή, πρὸς σὲ καταφεύγω τὴν Κεχαριτωμένην, ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, σύ μοι βοήθησον….

Η αρτοκλασία στα πρώτα χρόνια γινόταν εν ονόματι Κυρίου. Μετά παρουσιάστηκε η Παναγία και όρισε εφεξής η αρτοκλασία να γίνεται εν ονόματί Της. Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη…

Ας μην περάσει όμως από κάποιον λογισμός, ότι οι βαρηά άρρωστοι είναι εξ αμαρτιών απαραίτητα. Τότε, θα μακαριζόταν ένας (κοσμικός) που δεν έχει συνάχι και θα εκατηγορείτο ένας σαν τον γέροντα Παΐσιο που είχε καρκίνο, ως ‘’αμαρτωλότερος’’. Άπαγε της αδιακρισίας… εν τω μεταξύ και μεταξύ μας, υπάρχουν ιώβειες ψυχές, που κρύβονται δοξάζοντες τον Θεό, φαινόμενα ΜΟΝΟ τα προβλήματά τους. Για ταπείνωση; Για ταπείνωση και πίστη και αγάπη. ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!!!  

Μια ψυχοσωματική συνάφεια ισχύουσα υπό τον νόμο κι όχι μέσα στην χάρι (αρκεί σοι η χάρις Μου… αφήνοντας τον σκώλωπα εν σαρκί), ναι μπορεί να ψηλαφούμε. Μην μπερδεύουμε όμως τα άρρωστα (ταπεινά και κεχαριτωμένα με πίστη και αγάπη) αρχοντόπουλα με τους υπό νόμον ‘’υγιείς’’ δούλους.

Γαλ.δ’\ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. 

Η πραγματική θεραπεία έγκειται στην πνευματική μας ανύψωση από δούλους σε υιούς, Από την επιτροπείαν του κόσμου στην σκέπη Του Πατρός κατά τάξη και ετοιμότητα και άχρι της (προσωπικής) προθεσμίας. Ακόμη κάτι, περί αμαρτίας. Όταν οι αρχαίοι Έλληνες στόχευαν σε εκείνους τους ομόκεντρους κύκλους με τόξο κ.α. και έπεφτε οπουδήποτε αλλού εκτός του κέντρου, έλεγαν ήμαρτον δλδ αστόχησον και ξαναπροσπαθούσαν. Καλούμαστε να ευστοχήσουμε και στο ηθικό σκέλος (όπου αστοχούμε δια της αμαρτίας) αλλά ΚΑΙ στην θεωρία εξ ευθέως φωτισμού (όπου η αστοχία σε ανομία και πλάνη). Δυστυχώς διαδίδεται σαν λοιμική νόσος και ‘’κυκλοφορεί η ασθένεια’’ της υποτίμησης της σοβαρότητος του κεφαλαίου της Αληθείας με παράλληλο ηθικολογικό και μόνο για την αμαρτία, υπερτονισμό και ισοπέδωση των πάντων.

Είναι στενάχωρη η αδιάκριτη υπερσκέλιση. Μιλάμε μόνο για αμαρτία και δεν μας ενδιαφέρει η ανομία. Ο προφητάναξ όμως Δαβίδ, αναφέρει καθαρά, ότι μεριμνά ΚΑΙ για ανομία ΚΑΙ για αμαρτία.

Καυχόμαστε εν Κυρίω για τη δοθείσα Αλήθεια και αυτή η ''καύχηση'' είναι τιμή και υποχρέωση, όχι δικαιώματα γαιώδη ‘’υγείας’’ . Ευχόμενοι την κατ’άμφω υγεία, δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό για την Αλήθεια που έχει στήσει την Οικοδομή (Ορθόδοξη Εκκλησία ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ) επί Πέτρας, εκεί να ευστοχήσουμε, εκεί να μεγαλώσουμε, εκεί να μείνουμε κι όσο μπορούμε με αγώνα και ιδίως χάρι, να αποφύγουμε τον βούρκο που κυλιέται το άλλο σκέλος και τα δυο ικανά, το ένα να τραβήξει προς το μέρος του το άλλο και όλον τον εαυτό.
Κύριε ελέησον. Η Ορθοδοξία έχει τα Μυστήρια (και φάρμακα) και για την θεραπεία των δύο αδυναμιών/αστοχιών, ανομιών και αμαρτιών.

Ορθοδοξία όμως, δεν είναι μόνο ο σκοπός, αλλά και ο δρόμος προς τον σκοπό. Κι Ο Δρόμος, απλώνεται ή καλύτερα υψώνεται από το κατέναντι δια του απέναντι, στο μέσα. Στον Λόγο οι λόγοι (άνθρωποι) δι ευλογημένων λόγων φυσικού και Γραπτού Νόμου.

Σκοπός είναι να μη μείνουμε κατέναντι υγιείς και αυτό να μας επαναπαύει. Να θεραπευόμαστε ανυψούμενοι από τα έμμεσα στο άμεσο. Από τα αποκομμένα ‘’ενεργειακά’’ (δαιμονικά ως αποκομμένα) στην εξερχόμενη εκ Θεού δύναμι, η οποία αφού εσκύλευσεν τον Άδη μπορεί να εντοπιστεί και στα εν σκότει, παρέχοντας ΦΩΣ και ίαση. Όχι βέβαια από τους εκτελεστές της ‘’ιατρικής’’ που ‘’δένουν’’ ενέργειες με τα ‘’ιάματα’’ και συγχρόνως δένοντας τους ασθενείς που ‘’γιατρεύουν’’ βιολογικώς στην πίστη του κατέναντι και των μεθόδων τους.

Μπορεί κάποιος να συνεντάξει εκείνο το παράδειγμα του μηχανικού, που κάθε φορά που τον παίδευε μια βίδα που δεν ξεβιδωνόταν έβριζε και μετά αυτή ξεβίδωνε. Μια συνεργασία δαιμόνων, που το ένα την έσφιγγε και αφού ετελείτο η πράξη της ύβρεως (χειρότερη) έφευγε το δαιμόνιο και πλέον εύκολα ξεβιδωνόταν. Γιαυτό και το με έντονα γράμματα υπογραμμισθέν επόμενο, που οδηγεί εν αγνοία τον άνθρωπο, βιολογικά ίσως  ‘’θεραπευμένο’’ αλλά φυσικοπνευματικώς οπωσδήποτε εις το χείρον… :      

Μαρκ.ε’25 Καὶ γυνή τις οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, 26 καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ᾿ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, 27 ἀκούσασα περὶ τοῦ ᾿Ιησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· 28 ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι. 29 καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος. 30 καὶ εὐθέως ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων;

Μη μείνουμε στάσιμοι με κέντρο άξονα τη βιολογική υγεία με όποια επιπλοκή στον εαυτό (θεόσδοτο λόγο), αποσπώντες αυτήν από την κλασσική ιατρική που κι αυτή στα έσχατα, ως βιομηχανικοποιημένη και κερδοφόρα έχει περισσές παρενέργειες, όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο πνεύμα. Γνωστή και η ‘’αρχή’’ της ΝΤΠ περί μείωσης πληθυσμού και ελέγχου μέσω ιατρικής, εμβολίων… Μη μείνουμε στοχοποιούντες τις ήδη εγνωσμένες αποκομμένες εναλλακτικές θεραπείες επειδή φέρουν τον τίτλο ενεργειακές, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ‘’κλασσική’’ που από πίσω της κρύβονται άλλες ενέργειες. Ενέργεια είναι εξελθούσα εκ του ιματίου δύναμις.

Αμήν να περάσουμε από τις μεν στις δε, υπό την σκέπην του ιματίου της γλυκυτάτης Θεοτόκου. Να κρατηθούμε από την ποδιά Της. Της ολκάδος των θελόντων σωθήναι…. (εξ ου και η αρχική εξύμνησις στο Πρόσωπό Της) ώστε δι ευχών να περάσουμε από τα ιμάτια στην έσω Ουσία και από το προσωπείο στο πρόσωπο. Αρχής γενομένης του επερχόμενου τριωδίου, αμήν πρόσωπο προς Πρόσωπο. Από την στάση και επανάσταση, με εμπιστοσύνη στην Ανάσταση.

---

* με αφορμή αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=Sv38Ri2POhw