Ἡ μοναδικότητα τῆς παραδόσεως τῆς Ὀρθοδοξίας Φώτης Κόντογλου

...Ὡστόσο, αὐτὰ τὰ εἰκονίσματα προσκυνούσανε ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Χρυσόστομος, ὁ Φώτιος, ὁ Παλαμᾶς, κι ἀπ᾿ αὐτὰ φούντωνε μέσα τους ἡ φλόγα τῆς πίστης. Αὐτὰ τὰ ἔργα κάνανε τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Νύσσης, τὸν ἄξιο ἀδελφὸ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, νὰ χύνει δάκρυα κατανύξεως, καὶ τὸν Χρυσόστομο νὰ μὴ μπορεῖ νὰ ζήσει καὶ νὰ προσευχηθῆ, χωρὶς νὰ ἔχει κρεμασμένο στὸ κελλί του τὸ εἰκόνισμα τοῦ Ἁγίου Παύλου, ποὺ τὸ ἀσπαζότανε κι ἔκλαιγε. Αὐτὰ τὰ ἔργα ἔβλεπε ὁ Μέγας Φώτιος νὰ καταστολίζουνε τὴν Ἁγία Σοφία, καὶ σκιρτοῦσε ἀπὸ θεῖον οἶστρο, καὶ τὰ ἐγκωμίαζε στὶς ὁμιλίες του. Ναί, αὐτὰ τὰ ἔργα μᾶς παραδώσανε, μαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξο πίστη, οἱ μεγάλοι Πατέρες, γιὰ νὰ τὰ προσκυνοῦμε στὸν αἰῶνα, ὅσο θὰ ἔχουμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Γιατὶ δὲν εἶναι ἕνα φόρεμα φθαρτό, ποὺ τῆς τὸ φορέσαμε μιὰ φορὰ καὶ ποὺ πάλιωσε, καὶ ποὺ θέλετε ἐσεῖς οἱ νεωτεριστὲς νὰ τ᾿ ἀλλάξετε, ἀλλὰ εἶναι στολὴ ἄφθαρτη, ποὺ μ᾿ αὐτὴ θὰ ὑπάρχει στολισμένη στὴν αἰωνιότητα. Εἶναι περισσότερο ἀπὸ στολὴ ἄφθαρτη.

Κύριε ελέησον...

Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ὁ πανταχοῦ παρών, δὲν εἶσαι ἐντός μου διὰ τὴν ἁμαρτίαν μου, διὰ τοῦτο δὲν Σὲ ἀκούω, δὲν Σὲ βλέπω, δὲν Σὲ κατανοῶ.
Ὦ Παντελεήμων Κύριε, κατέβα, ταπεινώσου ἐντὸς τῆς καρδίας μου, τῆς ψυχῆς μου, τοῦ σώματός μου, ποὺ εἶναι ἅδης.
Ἀλλὰ Σὺ καὶ εἰς τὸν ἄδην κατῆλθες καὶ πάλιν ἔμεινες Θεός, ἔλα εἰς τὴν κόλασιν, διὰ νὰ τὴν μεταβάλῃς εἰς παράδεισον.
Διότι, ὅπου εἶσαι Σύ, ἤδη ἐκεῖ εἶναι ὁ παράδεισος, καὶ ὁ ἄνθρωπος διὰ Σοῦ ἤδη εἶναι ἄγγελος.
Ὅλη ἡ πεπτωκυία φύσις προσπίπτει ἐνώπιόν Σου μὲ μίαν σπαρακτικὴν κραυγήν: Κύριε ἐλέησον!
Ὁ πόνος μας μαζεύει ὅλον τὸν ἀνθρώπινον λόγον εἰς μίαν προσευχητικὴν βοήν: Κύριε ἐλέησον!
Ἐστραμμένοι πρὸς Σέ, εὑρίσκομεν ὅλην μας τὴν ὕπαρξιν νὰ πλημμυρίζει ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν ἀναστεναγμόν: Κύριε ἐλέησον!
Τὰ δάκρυα ρέουν καὶ Σοῦ καταθέτουν ὅλην μας τὴν ψυχὴν μέσα εἰς αὐτὰς τὰς δύο λέξεις: Κύριε ελέησον!

---

Θα συγκεντρώνετε το νου σας στην καρδιά, τους λέει, εκεί που φυλάτε την αγάπη σας για το Θεό.

Θα συγκεντρώνετε το νου σας στην καρδιά, τους λέει, εκεί που φυλάτε την αγάπη σας για το Θεό, στην πιο βαθιά γωνίτσα της, και δε θα τον αφήνετε να σκορ­πά κατά δω και κατά κει, στα πράματα του κόσμου, κι εντέλει να παρασέρνεται από τα πράματα του κόσμου.

Όταν το καταφέρετε αυτό, ο νους σας θα

Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

10 Καὶ ἐξῆλθεν ᾿Ιακὼβ ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ ὅρκου καὶ ἐπορεύθη εἰς Χαρράν. 11 καὶ ἀπήντησε τόπῳ καὶ ἐκοιμήθῃ ἐκεῖ· ἔδυ γὰρ ὁ ἥλιος· καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τῶν λίθων τοῦ τόπου, καὶ ἔθηκε πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ. 12 καὶ ἐνυπνιάσθη, καὶ ἰδοὺ κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ, ἧς ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον ἐπ᾿ αὐτῆς. 13 ὁ δὲ Κύριος ἐπεστήρικτο ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς… (Γεν.κη’)

…ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾿ ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. 18 καὶ ἀνέστη ᾿Ιακὼβ τὸ πρωΐ καὶ ἔλαβε τὸν λίθον, ὃν ὑπέθηκεν ἐκεῖ πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἔστησεν αὐτὸν στήλην καὶ ἐπέχεεν ἔλαιον ἐπὶ τὸ ἄκρον αὐτῆς. 19 καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Οἶκος Θεοῦ·

Ο Κύριος ενχρονίσθη και εχωρήθη στον πανάξιο Οίκο της Θεοτόκου. Η τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ έγινε και είναι διαχρονικά η επουράνιος κλίμαξ δι ης κατέβη ο Θεός και η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.  

Από απρόσωπη και εν σκιά (όπως όλη η ΠΔ) πριν, σε Πρόσωπο κεχαριτωμένο και μετοχή (με προϋποθέσεις) αυτής της μακαριότητος, στους αιώνες.

Μυστικιστικά τάγματα

και η διαφορά τους από τα προσφερόμενα μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Ορθοδοξίας

Δυο σκέψεις, με αφορμή αυτό: "Σκοτώνουμε μέσα μας ένα κόσμο με σκοπό να κτίσουμε έναν άλλο κόσμο, ανώτερο που θα φτάνει μέχρι τους Ουρανούς." Corneliu Zelea Codreanu: European Hero
Ηγέτης της Λεγεώνας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ*.

Πράγματι έτσι είναι. Εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού... αλλά αυτός ο ‘’ανώτερος’’ ουρανοξύστης, δεν είναι δόμηση μιας ανθρώπινης κατασκευής εκτός, αλλά εντός και χάριτι, αφού η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί κι η αναφορά της ανάστασης του ναού του Σολομώντα ενώ είναι ΕΝΑ οικοδόμημα εξωτερικό (Η ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, το ΕΝΑ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑ, θεανθρώπινης ‘’κατασκευής’’) εσωτερικά είναι πολλά, όσες και πολλές εισίν αι μοναί εν τη οικία του Πατρός μου…

Η ζωή στο σπίτι την Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Στις Σαρακοστές καλό είναι να γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στο σπίτι. Τί θα κάνεις εκεί; Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να διατηρήσεις την προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την εκκλησία, τρέξε στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά από τον Θεό να σε βοηθήσει, ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου στο σπίτι με τρόπο ωφέλιμο για την ψυχή σου.

Ύστερα κάθισε και ξεκουράσου για λίγο. Αλλά και τότε μην αφήνεις τους λογισμούς σου να ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, επαναλάμβανε νοερά την ευχή : “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!”. Αφού ξεκουραστείς πρέπει ν’ ασχοληθείς με κάτι, είτε προσευχή είτε εργόχειρο. Τί εργόχειρο θα κάνεις δεν έχει σημασία∙ ξέρεις ήδη τί σου αρέσει.

Είναι, βλέπεις, αδύνατο να ασχολείσαι όλη την ώρα με πνευματικά πράγματα∙

Συνομιλία ψυχής και νου

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Ψυχή: Θλίψη ανυπόφορη αισθάνομαι. Πουθενά δεν βρίσκω χαρά και παρηγοριά, ούτε μέσα μου ούτε γύρω μου. Δεν μπορώ να βλέπω συνέχεια στον κόσμο την πλάνη, την απάτη, την ψυχοκτονία. Το αφηρημένο κοίταγμα του κόσμου, οι λίγες απρόσεκτες ματιές στους πειρασμούς του και η παιδιάστικη, από έλλειψη πείρας, εμπιστοσύνη μου σ αὐτόν τράβηξαν επάνω μου τα φαρμακερά του βέλη, που με γέμισαν θανάσιμες πληγές.
Γιατί να κοιτάζω τον κόσμο; Γιατί να τον περιεργάζομαι, γιατί να μαθαίνω κάθε λεπτομέρειά του, γιατί να αφοσιώνομαι σ αὐτόν, αφού είμαι μια φευγαλέα σελίδα στο πελώριο βιβλίο του; Οπωσδήποτε θα τον αφήσω κάποτε, μόνο που δεν γνωρίζω το πότε. Κάθε μέρα και κάθε ώρα πρέπει να είμαι έτοιμη για τη μετάβασή μου στην αιωνιότητα. Όσο κι αν παραταθεί η περιπλάνησή μου στην έρημο του κόσμου τούτου, αυτή δεν είναι τίποτα μπροστά στην ατέλειωτη αιωνιότητα, όπου δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις ώρες, τις μέρες, τα χρόνια και τις εκατονταετίες. Ο ίδιος ο κόσμος με όλα τα τεράστια κατασκευάσματά του θα πάψει να υπάρχει: « Η γη, όπως και όλα όσα θα έχουν γίνει πάνω σ αὐτήν, θα κατακαούν»1. Θα κατακαούν, γιατί είναι καρποί της πτώσεως και της αποδοκιμασίας των ανθρώπων.

ΚΥΡΙΑΚΗ μνήμης της Εξορίας του ΑΔΑΜ

... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα.

Γεν.γ’24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Γεν.δ’16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ.

Γεν.δ’25 ῎Εγνω δὲ ᾿Αδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήθ, λέγουσα· ἐξανέστησε γάρ μοι ὁ Θεὸς σπέρμα ἕτερον ἀντὶ ῎Αβελ, ὃν ἀπέκτεινε Κάϊν. 26 καὶ τῷ Σὴθ ἐγένετο υἱός, ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ενώς· οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθα τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ.

Όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης Θείας Οικονομίας

Αγίου Λουκά του Ιατρού 

Θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού.

Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε.

Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι.

Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος :

τον ταπεινό λογισμό.

Ορθοδοξία, εφαρμοσμένη Ορθοδοξία και εθνικισμός

Μεταξύ θεωρίας και πράξεως, πολλές φορές απλώνεται χάσμα. Άλλοτε αγεφύρωτο και άλλοτε δι ενεργείας Της τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, Της επουράνιας κλίμακος δι ης κατέβη Ο Θεός, Της γέφυρας της μετάγουσας τους εκ γης προς ουρανόν, βατής.

Ή λοιπόν θα βατολογούμε, εντοπίζοντας ότι η πράξη μας απέχει από την θεωρία ‘’μας’’ (εννοώ για μας τους ορθοδόξους) ή δι εφαρμοσμένης και ενσαρκούμενης χάριτος θεωρία και πράξη θα υπηρετούν τον ίδιο σκοπό.

Στην αρχή η πράξη ‘’πουλάει’’ από φθόνο την μεγαλομανή θεωρία. Κι αυτή ως σκλάβα, στεναχωρούμενη ωριμάζει ώστε με θεία χάρι, να μεγαλουργήσει και ‘’υποτάξει’’ καλύτερα εντάξει (και συγ-χωρήσει) και θρέψει τελικώς την πράξη. Ο νους ελκύοντας την διάνοια, συνελκύει και την όλη πράξη.

Πάνω σε αυτόν τον δρόμο ‘’δουλεύουμε’’ με τον καθένα, κατά ιδιαιτερότητα, κατά τάξη και ετοιμότητα, από κάποιο (ρευστό όσο ζούμε) μεταίχμιο προς ισορροπία και πρόοδο.  

Στην ΠΔ ο Ιακώβ, στον τύπο και σκιά του Αγίου Πνεύματος, μετά τον τύπο και σκιά του Πατρός (Αβραάμ πατέρα δύο διαθηκών) και Ισαάκ (στον τύπο του υπάκουου προς θυσίαν υιού), γεννά εκ της πράξεως (Λείας) και Ραχήλ (θεωρίας) τεκνία. Τα πρακτικά και θεωρητικά χαρίσματα.

Προφήτης και άγιος Συμεών ο πρεσβύτης

ο άγιος που ενδεικνύει για όλους μας, τις προϋποθέσεις θεοδοχίας ψυχής και σώματος

Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν!!

Θεού δοχεία είμαστε, εν τύπω του θεοδόχου.

Ο σήμερα εορτάζων προφήτης και δίκαιος και άγιος υπέργηρως Συμεών, αγκάλιασε και εγκόλπωσε Τον Κύριο προτυπώνων την αγκαλιά Του Θεού Πατρός εν σκιά. 40 μέρες μετά την γέννηση που του παρείχε σπήλαιο ο Ιωσήφ, σε αναλογία πάλι με την αναγέννηση (και Ανάσταση) και αφού του έδωσε μνήμα (σπήλαιο ταφής) ο Ιωσήφ από αριμαθαίας, περνούν 40 μέρες όπου συμβαίνει η δεσποτική εορτή της Αναλήψεως και η εκ δεξιών παράσταση στους πατρικούς κόλπους ο Υιός.

Για ‘’σήμερα’’ στο μεταίχμιο της σκιάς προς ανατολή και φως ο πρεσβύτης Συμεών, με το νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα …φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξα λαού σου Ισραήλ, αναπτύσσονται άλλα βαθύτερα νοήματα από ένα απλό  ιστορικοθρησκευτικό γεγονός*. Αυτό το ‘’σήμερον’’ και μόνο για να συλληφθεί, (δεν μιλάμε για να κυοφορηθεί και γεννηθεί/εκδηλωθεί) θέλει γρήγορο νου. Νου που συγκινείται με την ταχύτητα του Φωτός. Θέλει σώφρωνα λογισμό για να μην μείνουμε μόνο στην οξυδέρκεια, θέλει καρδία νήφουσα.

Ο Γέροντας Θαδδαίος για τις ψυχές των κεκοιμημένων

Ερώτηση: Πάτερ, τι μπορείτε να μας πείτε για τις ψυχές των κεκοιμημένων;

Απάντηση: Δεν πρέπει να θρηνούμε για τους νεκρούς, αλλά να προσευχόμαστε φλογερά ώστε ο Θεός να αξιώσει τα αγαπημένα μας πρόσωπα, που έχουν «αναχωρήσει», να συγκατοικήσουν με τους αγγέλους. Αυτό είναι ότι θέλει Εκείνος από μας. Οι θρηνωδίες δεν μας βγάζουν πουθενά. Ο θρήνος ενδέχεται να αποβεί όχι μόνο βλαβερός για τη δική μας υγεία, αλλά και ενοχλητικός για την ειρήνη που έχει χαρίσει ο Κύριος στην ψυχή του αγαπημένου μας προσώπου.

Πρέπει να προσευχόμαστε για τους αγαπημένους μας. Δεν πρέπει να είμαστε θλιμμένοι και απελπισμένοι. Η εξεζητημένη θλίψη για τους αγαπημένους που έφυγαν από αυτό εδώ τον κόσμο, δεν είναι χριστιανική πράξη, αλλά πράξη που φανερώνει έλλειψη Θεού. Σ” αυτή τη ζωή προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για την αιώνια ζωή. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για καθετί και να ευχαριστούμε τον Θεό που πήρε την ψυχή των αγαπημένων μας νεκρών κοντά Του.

Αν έφυγαν από τούτο τον κόσμο, χωρίς να έχουν μετανοήσει, πρέπει να προσευχόμαστε να τους συγχωρήσει ο Θεός τις αμαρτίες. Πρέπει να κάνουμε πράξεις ελέους στο όνομα τους και στη μνήμη τους, για την ειρήνη της ψυχής τους, και ο Θεός θα αποδεχθεί τέτοιες ενέργειες αγάπης.