για το φαινόμενο του ''φάσματος'' και πολιτικοθεολογική, τρεχούσης φύσεως, αναφορά

το φαινόμενο του ''φάσματος''  είναι αυτό, που κάποιοι, παρότι έχουν χάσει ένα μέλος (χέρι, πόδι...) παραπονιούνται μερικές φορές ότι κρυώνει το ‘’ανύπαρκτο’’ πόδι ή χέρι... και ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΔΙΚΟ καθότι, παρότι η νευρική απόληξη στο χέρι (πχ) λείπει, το αντίστοιχο κέντρο νεύρου στον εγκέφαλο υπάρχει. Εξ αυτού η αίσθηση. Η αύρα ακόμη υφίσταται και αγκαλιάζει το όλο εν δυνάμει σώο σώμα, παρότι είναι ελλειπές.

Από την άλλη, ο εγωιστής, κοιτάει και νομίζει πως αισθάνεται τον εαυτό του, ενώ στην πραγματικότητα κοιτάει τον εαυτούλη του. Χαϊδεύει τις και αναπαύεται στις, σκιές. Κι ενώ η φύση διδάσκει κι ο ίδιος ο οργανισμός μας το ένα μέλος να συμπονά και συμπάσχει και βοηθά το άλλο μέλος, ο εγωιστής έχει στήσει τείχη και απαγορεύει τέτοιες ‘’αισθήσεις’’. Αποκόπτεται εν επιγνώσει με διάφορες αφορμές, εγωπαθούς ατόμου ή παραφυσικής φιλοϋλίας μόνος του από το σύνολο μέσα στο οποίο ‘’φυσικά’’ ανήκει. Άλλοτε πανανθρώπινο (ΑΔΑΜ), άλλοτε (υγιές) πατριωτικό και τα δυο, επεκτεινόμενα από Ανατολάς έως Δυσμάς και από Άρκτου έως Μεσημβρίας (αρχικά ΑΔΑΜ).

Δεν περιμένουμε το αποκοπέν μέλος και σκέλος να βιώσει το φαινόμενο του ‘’φάσματος’’ γιατί δεν ενούται πλέον το ίδιο κατόπιν ελεύθερης επιλογής από το κέντρο αίσθησης. Αποκόπηκε από καρδιά και από εγκέφαλο… η αντίπαλη θεώρηση με τον εγωιστή, ως τάχα πραγματιστή, συνηθίσαμε (να μην πούμε πως χορτάσαμε) κατάκριση ως φαντασμένους, τους αισθανόμενους το παραπάνω αίσθημα.

Πονά και συμπονά και κρυώνει το όλον για το αποκοπέν μέλος. Το νεκρό είναι νεκρό έτσι κι αλλιώς. Η Άμπελος πονά για τα αποκοπέντα κλήματα (που κάποτε ήταν ενωμένα και επιλέξαν την ανυπαρξία από την ύπαρξη, το σκότος από το Φως, την ακαρπία από τους καρπούς.

Σε αντιδιαστολή, στο θεολογικό επίπεδο, τα αποκοπέντα θεωρητικολογούν αστόχως και αγαπολογούν οικουμενιστικώς και αναληθώς, αντιτιθέμενοι της οικουμενικότητος της Ορθοδοξίας και της Μίας Αληθείας, που προς στιγμήν ‘’αμύνεται’’.

  

Σε πατριωτικό επίπεδο και στο σώμα της Ελλάδος, ασελγούν και ως πεσούσα δρυς ξυλεύονται (και ξεπουλάνε) κι αντί να μαζέψουν τα αποκοπέντα, διαλύουν και τα χαρίζουν κι αυτά σε άλλους, ως πολιτικοί υπόδουλοι ΕΕ, ΝΑΤΟ, τρόϊκας, κοσμοκράτορος ως μασώνοι ή σατανιστές. Εθνομηδενιστές και τσιράκια (με το αζημίωτο) της ‘’ποθούμενης’’ παγκοσμιοποίησης που σχεδιάζεται και υλοποιείται.

Λέγει όμως ο αγ.Παΐσιος

Κι η ΙΩΝΙΑ είναι ένα εκκοπέν μέλος από το σώμα της Ελλάδος. ΔΕΝ το αισθάνονται όλοι, αλλά όποιοι έχουν κοινωνία με την κεφαλή, αισθάνονται το ''κρύο'' . Κι η ελπίδα της γεφύρωσης ως Θεού ελπίς, ου καταισχύνει... [αλλά θα (εκ)πληρωθεί δια του αγίου Του Ιωάννη Βατάτζη, που πληροί ΚΑΙ την φιλοθεΐα ΚΑΙ την φιλοπατρία. Την ακριβή ρωμηοσύνη, που θα καταργήσει το ψευτορωμαίικο].

Τρέχει ο τσίπρας στην Θράκη με επαφές στα αρριανά (σφηκοφωληά τούρκικη) σε μειονοτικά Ξάνθης και λένε τα δικά τους. Να πουλήσει, να γίνει ΕΟΖ, να χαϊδέψει τους ανθέλληνες και αντίχριστους ψηφοφόρους του που τους χρωστά την θεσούλα…

Ξέρουμε από τους αγίους και πληθαίνουν και τα ‘’σημεία’’, όπου η αλεπού ''τρέχει'' προς το ''ω'' της... (να πιαστεί ως οι προφήτες είπον, στο δόκανο με τα τέσσερα...).

Κι αν τα κάτω ‘’τρέχουν’’ με περισσή βουή που προξενεί ως αρά, ταραχή, μας διέφυγε η ήσυχη επίσκεψη χωρίς σπουδή, της όντως χαράς και πηγής της χαράς.

Η καλή μας Παναγία (Παναχράντου) από Άνδρο και αγ.Παντελεήμων ο ιαματικός αυτό το τριήμερο ''καταλάθος'' επισκέφτηκε την Κομοτηνή. 

Μας γνωστοποιεί λοιπόν ο γέροντας Ευδόκιμος ότι Η Παναγία, από τα 1000 και παραπάνω χρόνια που είναι στην ΙΜ, 2 ΜΟΝΟ φορές ''βγήκε''. Μια στην Κύπρο και μια στην Κομοτηνή, τώρα.

Τώρα, με την ''παράλληλη'' εν σκιαίς επίσκεψη τσίπρα στην Θράκη...

Μπροστά στα μάτια μας εξελίσσονται ΚΑΙ τα δύο σχέδια κι όχι μόνο το ένα που μας γέμει απελπισίας και μαυρίλας… ''ψάχνουν'' για συνεργάτες οι ''υψηλά'' ιστάμενοι πολιτικοί και άρχοντες του κόσμου τούτου.

Κοσμούν αυτές οι επισκέψεις τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των ΜΜΕ. Πολυδιαφημίζονται σαν τον γίγαντα πολύφημο*. Έτσι ήταν έτσι είναι…

Η καλή μας Παναγία (Παναχράντου) από Άνδρο και αγ.Παντελεήμων ο ιαματικός αυτό το τριήμερο ''καταλάθος'' επισκέφτηκε την Κομοτηνή.

Ήρθαν για να συστρατεύσουν δικούς Τους συνεργάτες, του θείου (εν εξελίξει) σχεδίου, ώστε τεθεραπευμένοι και ανδρείοι (ιαματικός και από Άνδρο) να προχωρήσουμε κι εμείς...

Ας μας έχει υπό την σκέπην Της κι ας ενεργεί (με την συγκατάθεσή μας, ΦΟΒΕΡΟ ΠΡΑΜΑ η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ) στον καθένα ξεχωριστά και σε όλους μαζί σαν Ελλάδα (ΘΡΑΚΗ - κεφαλή σώματος) τα ωφέλιμα... παρότι χορτάσαμε από τον χαρακτηρισμό του αφελούς (ακόμη και επικίνδυνους) από τους εγωπαθείς.  

---

Σχετικά

Σταυρός και Ελλάδα (ευλογία)

Σώμα Χριστού, άρραφος χιτών, ιμάτια

Βιολογικό σώμα, κοινωνικά σώματα και Σώμα Χριστού = Ορθόδοξη Εκκλησία

μέλη του ίδιου σώματος

‘’κάτω’’ από το επί-χρισμα

Ο Φίλης, νονός... η άλλη όψις

Με μας να επιλέγουμε κατά την προαίρεσή μας, ή την Ζωή ή την απώλεια με την Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας οπότε ή θα συναισθανθούμε την έννοια του ‘’φάσματος’’ και θα εργαστούμε ανάλογα προς την πρόοδο του εαυτού, της αγαπημένης πίστεως και πατρίδος περί ων ο αγώνας***, περί της πανανθρωπότητος (ΑΔΑΜ) ή θα χαθούμε κι εμείς κι αυτά.

Κύριε ελέησον, Κύριε έρχου, Κύριε ενέπνευσε αφού ήδη είσαι συμπλέων τοις πλέουσι, συνοδοιπορών τοις οδοιπορούσι και ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων, θεράπευσον. Αμήν γένοιτο δι ευχών.

ενόψει αναμενόμενων εξελίξεων ... παρακλητικόςκανών στην Υπεραγία Θεοτόκο επί προσδοκία πολέμου

---

* αφού έτσι ήταν (σκιωδώς) και έτσι είναι, ο πολύφημος θα νικάται από έναν άσημο (κανένα) και μικρό αλλά διασκοπικό σαν όραση Οδυσσέα. Ο φημισμένος Λυαίος από έναν φλογερό άσημο υπερασπιστή της Ορθοδοξίας Νέστορα να τον ταπεινώνει, έναν φημισμένο Γολιάθ να χτυπιέται στο δόξα Πατρί από την σφεντόνα και πέτρα ενός μικρού άσημου Δαβίδ και εθνικά όπως με τις θερμοπύλες και το ’40 πολυπληθέστεροι πάνοπλοι, αλλά οι έχοντες τον ΣΤΑΥΡΟ, τάχα άοπλοι να εξέρχονται νικητές.

Σήμερα είναι η δική μας σειρά με τα ανάλογα όπλα** να νικήσουμε τον ίδιο εχθρό….

** Λένε, πως όταν ήταν ο Δαβίδ να πάει να παλαίψει με τον Γολιάθ, οι δικοί του, τον ντύσανε ανάλογα. Τον αρματώσανε και στα χέρια και στα πόδια και στο στήθος και στο κεφάλι με τόσο βαρηά άρματα, που ο μικρόσωμος δεν μπορούσε να κινηθεί. Τα πέταξε όλα από πάνω του και κράτησε μόνο 5 πέτρες. Με αυτές και την ευελιξία, νίκησε τον μεγαλόσωμο φιλισταίο (όχι τυχαία κρήτα - γαστέρα) ... Γρήγορο νου (ευελιξία) και Κύριε ελέησον... / 5 ''πέτρες'' 

Η ΑΣΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

---

*** 25 Νοε 2016… Σήμερα εορτάζει η αγία και πάνσοφος νύμφη XC Αικατερίνα σήμερα όμως και ο άγιος Μερκούριος υπενθυμίζοντάς μας το επαναλαμβανόμενο της ιστορίας, με την ακολούθηση του οποίου κανόνος και χάριτος ΑΝ θέλουμε και θέλει ο καλός Θεός, θα αναδειχθούμε νικητές. Νικητές Ζωής.    

…Εκείνη την περίοδο βάρβαροι λαοί εισήλθαν στα ανατολικά σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και ο αυτοκράτορας Βαλεριανός (253-259 μ.Χ.) έστειλε τον Μερκούριο με το στράτευμά του να τους πολεμήσει. Οι βάρβαροι ήταν πολλοί, και ο άγιος σκεπτόταν με απορία τι να κάνει.

Ξαφνικά, παρουσιάστηκε μπροστά του ένας λευκοντυμένος άγγελος, κρατώντας ξίφος* στο χέρι. Το έδωσε στο νέο και του είπε: «Αγαπημένε μου φίλε Μερκούριε, με έστειλε ο Κύριος για να σε ενθαρρύνω και να σε δυναμώσω. Χτύπησε τους εχθρούς σου, και, με τη βοήθεια του Θεού, θα νικήσεις. Με τη νίκη αυτή θα γίνεις παντού περιβόητος. Πρόσεξε όμως, να μη φανείς στον Ευεργέτη σου αχάριστος, αλλά πάντα να θυμάσαι τη βοήθειά Του. Στην ψυχή σου πρέπει να ριζώσει ο πόθος Του, γιατί κάποια μέρα θα μαρτυρήσεις για το άγιο όνομά Του και θα λάβεις του μαρτυρίου το στεφάνι».

Ο Μερκούριος, με αυτά που άκουσε, πήρε θάρρος και δύναμη. Όρμησε ακάθεκτος στη μάχη και κατατρόπωσε τους εχθρούς με το σπαθί του αγγέλου. Οι βάρβαροι βλέποντάς τον, να τους θανατώνει σαν άγριο λιοντάρι, έφυγαν έντρομοι. Έτσι ο Μερκούριος αντιμετωπίζοντας μόνος του τον αρχηγό τους Ρήγα, τον σκότωσε. Οι υπόλοιποι βάρβαροι βλέποντας ότι ο αρχηγός τους έπεσε νεκρός, έφυγαν όλοι. 

Ο αυτοκράτορας θαύμασε τον ηρωισμό του και τον ανακήρυξε στρατηλάτη (αρχιστράτηγο). Κι όχι μόνο αυτό, αλλά του πρόσφερε δώρα, τον διαφήμισε στο λαό και τον προσκαλούσε καθημερινά στο βασιλικό τραπέζι. Η πολλή όμως αγάπη του επίγειου βασιλιά έκανε τον άγιο να λησμονήσει τον ουράνιο…. (και λοιπά στον παραπάνω δεσμό). 

* ένα ξίφος, ομόρροπο του ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, που κι εμείς αιτούμαστε ως μπροστάρη στην ευλογημένη άμυνα, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.