Το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι…

(η ευθεία κίνηση του νοός, ως πρακτική προσευχή και παιδεία για αυτήν…)

μπορεί να περιμένουμε να το ακούσουμε σε μερικές ημέρες (Μ.Τρίτη) από το αναλόγιο, αλλά διαρκώς είναι μπροστά μας ως επιλογή.

Μετά την καμπή, μεσούσης της εορτής (σταυροπροσκυνήσεως) και δια σταυρού, Ιδού αναβαίνομεν… 1 στην κλίμακα με συνοδοιπόρο και τέρμα Τον Κύριο.

Δεν αρκούν οι καλές πράξεις και οι αρετές που υπενθυμίζονται τις προηγούμενες μέρες από το δοθέν τάλαντο (όπως μη καυχήσεται πάσα σαρξ…). Χρειάζεται να μπολιαστεί με ταπεινότητα η ζωή με προσευχή. Με τις υγειές φυσικές κινήσεις του νοός, την ευθεία και την κυκλική. Την έμμεση δια σχημάτων και άμεση υπεράνω αυτών (επι)κοινωνία Θεού και ανθρώπου. Την σταθερή και αδιάλειπτη νευρική ένωση μέλους με Σώμα.

Με αφορμή την μη τυχαία κοίμηση του στήβεν χόκινγκ… που έγινε την 14/3 (ημέρα του ‘’π’’) και ετών 76, δυο συμπληρωματικές σκέψεις, για το δοθέν στον καθένα τάλαντο.

Είναι λογικό και αποδεκτό από όλους, αθέους και ενθέους, πως ο κάθε άνθρωπος, είναι ένα ανεπανάληπτο και μοναδικό πρόσωπο, με χαρίσματα κληρονομικά και επίκτητα, είτε αυτά τα ονοματίζει κάποιος τάλαντα, είτε όχι.

Πολλοί καυχώνται όχι εν Κυρίω, αλλά στις ανακαλυπτόμενες / αποκτούμενες δυνάμεις (φιλοϊουδαϊκώς που σημεία αιτούσι) και σοφίες (φιλελληνικώς που σοφία ζητούσιν Α’Κορ.α’) οπότε, και χωρίς τον ορθό / ορθόδοξο προσανατολισμό και χωρίς την μωρία του σταυρού, υψηλοφρονούντες υποβιβάζονται, δεν ξεκολλάνε από την γη και τα τάλαντα, με την εξάντληση της επιστημονικής έρευνας στα χοϊκά, τα θάβουν στην γη. Το αποτέλεσμα είναι τα συγκεκριμμένα μέλη / κύτταρα, να ΜΗΝ ενώνονται προσευχητικά, νευρικά με το Όλον Σώμα, οπότε να ιδιωτεύουν.   

Οδεύει ο αποδημήσας είτε το πίστευε είτε όχι (το ίδιο ισχύει για όλους), προς κρίσιν. Προ του ευαγγελίου της κρίσεως, αναφέρεται η παραβολή για τα δοθέντα τάλαντα*… Κατά την διάρκεια της ζωής ο καθένας, είτε τα πολλαπλασιάζει είτε τα θάπτει στην γη. Το θέμα είναι, τι σημαίνει ‘’θάπτεται’’ το τάλαντο, μην τύχει και ενώ κι εμείς το θάπτουμε, νομίζουμε πως το πολλαπλασιάζουμε.

Είναι γνωστή η αναλογία Μ.Τετάρτης σαν προδοσία και Μ.Παρασκευής σαν σταύρωση με όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές του έτους σαν μικρογραφία. Μικρογραφίες και μεγεθύνσεις ανάλογες που ενδεικνύουν στάση ζωής. Περνά ο μεγάλος μαγνήτης και διευθετεί τα άτακτα ρινίσματα σιδήρου σε δυναμικές γραμμές. Επειδή όμως ο άνθρωπος έχει ελευθερία, μπορεί και να ανθίσταται σε αυτήν την τάξη.

Η αναλογία ηλίου και ηλίανθου είναι γνωστή και ενδεικτική μιας μεγαλύτερης διάστασης προτροπή. Ο ‘’φυτεμένος’’ στην γη άνθρωπος που ωμοιάζει τον Θεό, καθ’όλη την διάρκεια που βρίσκεται στο ‘’οπτικό του πεδίο’’ τον παρακολουθεί. Συγ-κινείται και αυτό είναι φυσικό. Σταματά να συγκινείται και να προσβλέπει σε αυτόν, αν μπει σκουλήκι. Τότε είναι για το πυρ…    

Η ευθεία κίνηση του νοός διακρίνει πίσω από τα φαινόμενα2 την ουσία και Δημιουργό και τα ενώνει, όσα επιδέχονται ένωσης.

Θα μπούμε σιγά σιγά στην Μ.Εβδομάδα (την κορωνίδα του χρόνου, που εγγίζει τον υπεράνω χρόνου Θεό και) που είναι η καθ’ύλην κλίμαξ από την γη στον ουρανό. ‘’Σήμερα’’ η δ’ νηστειών Κυριακή της κλίμακος μας ερεθίζει να προβούμε σε αυτοκριτική και σε ποια βαθμίδα είμαστε, αλλά και πως να προοδεύσουμε. Να ‘’διέλθουμε’’ εκ της γης προς τον ουρανό. Από τα έξω στην εντός ημών Βασιλεία. Πώς να μην θάψουμε το τάλαντο ή πως ξεθάβεται, αν αντίθετα από το θείο θέλημα και συμφέρον μας, εργαστήκαμε.    

Σταθήκαμε αυστηροί κριτές στον ιούδα, αλλά μας διαφεύγει πως κι εμείς ‘’κρεμάμε’’ (στηρίζουμε) την ζωή μας στην συκή και δερμάτινους χιτώνες, παρά το ότι σιγοψάλλουμε … την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι….

Το ίδιο αυστηροί κριτές ενάντια στους ρωμαίους και εβραίους που σταυρώνουν Τον Χριστό, βγάζοντας εμάς απέξω. Και επιμένουμε… τι σου έκαναν κι όχι τι σου έκανα, μη γκρεμίζοντας τον παλαιό φαρισσαϊκό ναό.

Μπροστά μας πρόσφατα ένας ακινητών φυσικώς σε καροτσάκι, που θα μπορούσε να ερεθίσει την αυτοκριτική για την δική μας πνευματική ακινησία, προσπερνάτε περισσότερο κατακριτικά λόγω αθεΐας και θαφέντος στην γη ταλάντου, οπότε χάνεται άλλη μια ‘’καλή ευκαιρία’’ μεταστροφής του νου προς τα μέσα, με εμάς αδιόρθωτους εξωστρεφείς.    

Ο άγ.Ιωάννης χρυσόστομος, παρατηρεί και προτείνει : …Μὴν κοιτάζεις πῶς θὰ κάνεις τὸ παιδὶ σου νὰ προκόψει μὲ τὴν ἔννοια ποῦ τὸ κοσμικὸ φρόνημα θεωρεῖ προκοπή, φρόντισε νὰ ἀξιωθεῖ νὰ ζήσει τὴν ἀτέλειωτη καὶ αἰώνια ζωὴ!

Συνεχίζοντας στα της παιδείας XC, λέει: …Ἂν τὸ παιδὶ διδαχτεῖ ἀπὸ μικρὸ νὰ σκέπτεται μὲ σωστὸ τρόπο, τότε ἔχει ἤδη ἀποκτήσει μεγάλο πλοῦτο καὶ δόξα. 

Παιδεία και τάλαντο και πλούτος, συνοδοιπορούν με Τον Κύριο της δόξης….

…7 Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· 8 ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. (Γαλ.ς’)

Μας συμφέρει να σπείρουμε και προκόψουμε στα πνευματικά, κι όχι στα της σαρκός και γης που ο καρπός είναι φθορά.

Είναι γνωστό πως προβάλλονται ευρέως αξίες και τιμές... με γνώμονα τον λοξό και ασθενή κόσμο και όχι τον κατά Θεό αντικειμενικό πλούτο και φτώχεια... 

Η επιστήμη όσο προοδεύει (και πολύ καλά κάνει αν βοηθά τον άνθρωπο και τον ωφελεί), διαρκώς θα αναδεικνύει μικροθησαυρούς. Δυστυχώς όμως, έχει την νοοτροπία να τους αφήνει αποκομμένους από τον όλο θησαυρό.

Όπως αν μέρος ενός χαρτονομίσματος αποκοπεί από το σώμα του, δεν έχει αξία, παρότι απαιτεί αυτήν, (πχ το 1/10 του εκατοστάρικου ΔΕΝ αξίζει από μόνο του 10 €) … ανάλογα ισχύουν τα παραπάνω μελετούμενα. 

Το να εξαντλείται μια επιστήμη δλδ να κατατίθεται από τον άνθρωπο όλη η ικμάδα και διανόηση και ψυχικές δυνάμεις του, στα του κόσμου χωρίς Χριστό, είναι ελλειπές, όπως ο νόμος (φυσικός και γραπτός), που δεν καταργείται, αλλά πληρούται (και συμπληρούται) με την ζωντανή παρουσία Του Α+Ω. Αναλογικά ισχύει η έλλειψη και πλήρωση στα 22 γράμματα της εβραϊκής αλφαβήτου, με το Α+Ω για να δώσει την πληρότητα της 24γράμματης ελληνικής. Η διαφορά του ουκ έχομεν βασιλέα ή μη μόνο καίσαρα με την ομολογία του Λόγου ως παμβασιλέως και παντοκράτορα, δεν είναι τόσο αμελητέα για να προσπεραστεί από σώφρωνες ανθρώπους… οὐκ ἐλάτρευσαν, τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες, παρὰ τὸν κτίσαντα…

Σαν να μελετά η επιστήμη το ρολόι (εδώ σύμπαν) αλλά, όχι απλά να μην θέλει να ακούσει οτιδήποτε για τον κατασκευαστή του, αλλά να αρνείται επιμόνως την ύπαρξή του…

Η επιστήμη είναι λογικό και επιθυμητό (εν μέρει) να προοδεύει αλλά από τον καθένα εξαρτάται αν όλα αυτά τα μικρά μαργαριτάρια θα τα ‘’πουλήσει’’ για την απόκτηση του μεγάλου, όπως ωμοιώθη η Βασιλεία. Ανευρίσκει λόγους, αλλά δεν τους ενώνει με Τον Λόγο από Τον οποίο χαρίστηκαν. Δεν τον ενδιαφέρει να ‘’ενώσει’’ το μελετούμενο ρολόι με τον ρολογά, το δημιούργημα με Τον Δημιουργό, τους λόγους με Τον Λόγο.

Είναι έμπρακτα η ακινησία του νοός στο να διαπερνά την παχυλή ύλη και να διακρίνει τον Θεό πίσω από τα πάντα. Καυχάται ότι βλέπει ολοέν και πιο καθαρά την μία όψη αλλά του διαφεύγει η άλλη. Δρα σαν γίγαντας μονόφθαλμος πολύφημος, υπό το κράτος και προστασία σαν υιός του ποσειδώνα ‘’θεού’’ των κάτω υδάτων, μη ζητώντας να γευτεί και ξεδιψάσει εκ των άνω. Ούτε σαν ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ με την βάπτιση να διέλθει...

Γνωρίζοντες ότι η διασκοπία θα μας προσδώσει την αντίληψη του βάθους, πρέπει να κυνηγάμε την ‘’όραση’’ και των δύο όψεων (όπως προτείνει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής στην παραπάνω εικόνα). [για την άλλη όψη (μαζεμένα)]…

Συγκινείται ο άνθρωπος με διάφορα, αλλά αυτός ο κραδασμός, δεν είναι ικανός να τον περάσει στα επέκεινα που σαν αιθήρ είναι εμπεπλεγμένα με την καθημερινότητα και όχι μακρυά σαν τόπος, αλλά σαν τρόπος.

Λένε οι άγιοι, πως το σχέδιο του Θεού από την κάτω του όψη φαίνεται να έχει πολλές ατέλειες, όπως κόμπους, παραπανίσιες άτακτες κλωστές μαζεμένες κ.α….  όταν θα ανεβούμε και θα μας διανοιχτούν οι οφθαλμοί να κατανοήσουμε την άλλη όψη, τότε και από πάνω θα δούμε το σχέδιο, με ακρίβεια και χωρίς ατέλειες.

Αν αυτή η ένωση δεν επιτευχθεί, αν αυτή η διττή οπτική (φυσική και πνευματική) δεν εγκατασταθεί χάριτι και με παιδεία, ισχύει η παρατήρηση του Κυρίου…  ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε, καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε; (ούτε νουν του συνιέναι…). Αλλού πάλι βλέπουμε ότι επειδή επωρώθη η καρδία των ισραηλιτών, δεν βλέπουν … αλλά και τα μάτια των αποστόλων (Λουκά και Κλεώπα προς Εμμαούς) μέχρι την κλάση του άρτου, εκράτηντο…. ενδεικνύοντας ότι η εσωτερική αντίληψις με την διάνοιξη των αισθητηρίων και πέρασμα από χοϊκά σε πνευματικά, ακολουθείται από το κατά τάξιν και ετοιμότητα , νόμο και χάρι.

Μας συμφέρει να μην μείνουμε στην ψηλάφηση της γεωμετρίας της κάτω όψης διανοητικά και περιορισμένα, αλλά με αφορμή αυτήν, να περάσουμε δια του νου Στον Γεωμέτρη… (όχι στον ομοιάζοντα και αληθοφανή των στοών ΜΑΤΣ, αλλά στον Αληθινό ποιητή ουρανού και γης). Στην όαση (999) κι όχι στον αντικατοπτρισμό της (666)…    

καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μόνο αν ο καλός Θεός άρει το κάλυμμα των παθών που σκοτίζει το ηγεμονικό της ψυχής και γκρεμίσει τον διαστρεβλωτικό μεσότοιχον, και μόνο τότε ο νους θα αρχίσει να κινείται υγιώς (με την ευθεία του ‘’φυσική’’ κίνηση). Μέχρι τότε ο νους ακινητεί. ΑΝ βλέπαμε τον νου μας να ακινητεί, να μην συγκινείται με την πρόνοια και σχέδιό Του προσωπικά και συλλογικά, δεν θα απέχαμε σαν αυτογνωσία της εικόνος που προβάλλεται με τον στήβεν στον καροτσάκι….

«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῶς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

   

Σκοπός της παιδείας, να μάθουμε στο παιδί, πώς να σκέπτεται σωστά. 

Παιδεία με άξονα την κάθαρση*** των αισθητηρίων, νοός και καρδιάς για αποδοχή φώτισης και με μονιμοποίηση της χάριτος και ανάπαυσης του Θεού εν ημίν, προς τελείωση… τέλειοι γίνετε ότι τέλειος ειμί…

Να φέρουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους υπολοίπους μπροστά Στον Κύριο για να διανοίξει οφθαλμούς, ώτα, γλώσσα του λαλείν. …32 καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν μογιλάλον καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα. 33 καὶ ἀπολαβόμενος αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατ᾿ ἰδίαν ἔβαλε τοὺς δακτύλους αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ, καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης αὐτοῦ, 34 καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἐστέναξε καὶ λέγει αὐτῷ· ἐφφαθά, ὅ ἐστι διανοίχθητι. 35 καὶ εὐθέως διηνοίχθησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαὶ καὶ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶς. 36 καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν· ὅσον δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο, μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον. 37 καὶ ὑπερπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· καλῶς πάντα πεποίηκε· καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ ἀκούειν καὶ τοὺς ἀλάλους λαλεῖν. (Μαρκ.ζ’) ευαγγέλιον 17 Μαρ.

Κι αν δεν καταφέρουμε την πρώτη ανάσταση και εξυγίανση, από κωφοί και άλαλοι, περνάμε στην δεύτερη χειρότερη πτώση, της δαιμονοκατάληψης από πνεύμα άλαλον… Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 18 Μαρτίου 2018, Δ΄ Νηστειῶν – Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακος (Μάρκ. θ΄ 17-31)

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. καὶ κρᾶξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Δύο διαδοχικές καταστάσεις ασθενείας από ελαφρύτερη σε βαρύτερη, αναλογώντας αυτές στους καλοπροαίρετους ιστάμενους απέναντι που θέλουν υγεία, σε σχέση με τους εμμένοντες στο κατέναντι εκτός εαυτού…  

Δια πίστεως σωτηρία. Με προσευχή και νηστεία. (ακρόαση και φύλαξη - ΣΤΑΥΡΟΣ). Αυτός ο σταυρός φέρνει την τάξη από το χάος. Έτσι, για να αρχίσει να τακτοποιείται ο άνθρωπος και να ‘’βρει’’ το ζώον θεούμενον εντός του ζώου (και ζωής του), την ουσία που κρύβεται πιο βαθειά από την επιδερμική ενέργεια (που έχουν και τα ζώα) χρειάζεται να βρει τον σταυρό και εξάγει εκ της γης, όπως τον βρήκε η αγία Ελένη (6/3). Ίσως παράλληλη ανεύρεση του ανθρώπου την 6^η ημέρα δημιουργίας, μετά τα ζώα της 5/3 και θεωρία Χριστού αντί δαρβίνου.  

και... στον δρόμο μεταστροφής και επιστροφής και έγγισης/παράδοσης της καρδίας για ενοίκηση στον Θεό, κατά τάξη χαρίσματα, πρώτα ευθεία (ΣΗΘ) και μετά κυκλική (ΑΒΕΛ). 

Βάζει Ο Τριαδικός Θεός το χέρι Του με το γενεαί δεκατέσσερις (τρισσώς) και γεννάται Ο Χριστός, βάζει το χέρι Του Ο Κύριος και αναγεννάται ο άνθρωπος με τα αισθητήριά του από πρώην αποκομμένα σε νυν ενωμένα.

Σκοπός της προσευχητικής στάσης, η κατανόηση και η δόξα, μη μένοντας στην μονομερή κατανόηση των έργων (επιστημονική προσέγγιση τάχα αντικειμενική), αλλά και στην δόξα της θεότητος (ως θεολογία, επιστήμη επιστημών, πράγματι αντικειμενική), συντονιζόμενος σε ‘’φωνή’’ με τους αγγέλους που διαρκώς Τον αινούν.

Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία) . Τρέφει, και ‘’τρέφεται’’ για να ανοίξει τον δρόμο και της άλλης τροφής. …   καὶ ἀπεκρίθη ὁ ᾿Ιησοῦς πρὸς αὐτὸν λέγων· γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ. (Λουκ.δ’4)

Αναζητώντας αυτήν την τροφή που θα μας ωριμάσει φυσικοπνευματικά, διακρίνουμε δύο σκέλη. Ένα μυστηριακό σαν μετοχή στο θείο ποτήριον (ισχύον μόνο στην ορθοδοξία την έχουσα αποστολική διαδοχή, ενωμένα τα κλήματα με Την Άμπελο φέροντα καρπόν…) και το άλλο μυστικό, σαν λόγοι (φύσης και γραφών)** που συμβάλλουν στην μεταμόρφωσή μας εις τέκνα Φωτός. Ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση να μην τα υποτιμάμε γενόμενοι στο τέλος ή από φοβία σημείων (τα οποία πρέπει να φιλτράρονται με την παράδοση και λόγους αγίων και Γραφές, αλλιώς, καν άγγελος ή επίσκοπος σας πει διαφορετικά πράματα, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΤΕ…) ή αδιαφορία, αυτοκατάκριτοι θεομάχοι…

Υπάρχει ένα γνωμικό στην ινδιάνικη παράδοση, ότι μέσα μας έχουμε έναν άσπρο και έναν μαύρο λύκο. Η ερώτηση ποιος θα νικήσει, έχει την απάντηση… όποιον ταΐζουμε.

Κι Ο Κύριος ‘’πεινά’’ και πλησιάζει την συκή … 18 Πρωΐας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· 19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. (Ματθ.κα’18)

Για τους αγίους πατέρες, τα φύλλα συκής είναι οι δερμάτινοι χιτώνες που ενδυθήκαμε… [7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα (Γεν.γ’)]. Πάνω στην συκή (δερμάτινους χιτώνες) ‘’κρέμασε’’ την ζωή του ο Ιούδας. Πάνω σε αυτούς τους δερμάτινους χιτώνες, δλδ στην ‘’γη’’ , κρεμάμε κι εμείς την ζωή μας, την πίστη μας, την ελπίδα μας, πριν και αν με επίγνωση κρεμάσουμε την ζωή μας στον σταυρό.

‘’Πεινά’’ και ο αντίδικος. …νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. (Α’Πετρ. ε’8). 

Μοιάζει παράλογο, πνεύμα νάχει τέτοια ανάγκη ‘’τροφής’’ , αλλά οι άγιοι εξηγούν πως όταν στην ΠΔ αναφέρεται ότι ο όφις γη θα τρώει πάσας τας ημέρας της ζωής του, εννοεί ότι θα τρέφεται από τα δικά μας πάθη, όπως στον πόδα ο Κύριος ψάχνει και αναπαύεται στις αρετές και καρπούς συκής… [14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου... (Γεν.γ’)].

Ως βρότειον γένος (με την έννοια του πυρός που μας διεκδικεί) όντες, ζητάμε την βοήθεια της Θεοτόκου και αγίων… προς πυρ ανακαινίζον (που εμπνέει την φλεγόμενη και μη καιόμενη βάτο, ως αφετηρία) αντί πυρός καυστικού και εξωτέρου.

Να ξεκολλήσουμε από την έρημο και βάση και πρόποδες του θεοβάδιστου όρους Σινά, προσκυνούντες την Θεοτόκο και δι ευχών να ανέλθουμε προς την κορυφή. Αν δεν γίνει αυτό, θα παραμένουμε προσκυνούντες χρυσό βου, χωρίς νου Χριστού, είτε το καταλαβαίνουμε, είτε όχι.   

Προσεύχεσθε ίνα μη εις πειρασμόν εισέλθετε. Φωτιά το ένα φωτιά το άλλο… εμείς διαλέγουμε, με τον εορταζόμενο σήμερα αγ.Ιωάννη της κλίμακος να παραινεί…(15^η βαθμίδα περί αγνείας) … Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης.

2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας. Αμήν δι ευχών…

Αμ ήν δια Της Κεχαριτωμένης, καθαρίζοντες τον οίκο μας, κάνοντας δια των πνευματικών πιο λειτουργικό το όχημά μας για να ενοικεί και οδηγείται από Τον Κύριο, όλη η φύσις γίνεται διάφανη και βλέπει ο άνθρωπος τον Θεό, αντί τον εαυτό του σε καθρέφτη… (ως θεό χωρίς Θεό).

Η ταπεινότητα ως πρώτιστον χάρισμα υψώνει τον άνθρωπο από εκεί που εξέπεσε, πρώτα απέναντι και μετά κατέναντι. Και από το υψηλόφρονον του 7 στην μονάδα και 1 και Κύριο και Κυριακή. 

Κι η αλεξανδρινή (δια σημείων και λόγων) θεολογική σχολή υποτιμήθηκε και περιθωριοποιήθηκε, οπότε και εμμέσως και ο προφ.Ηλίας που μας χαρίζει την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης, και δρά και θα δρα εντονότερον και εκτυπώτερον σωτήρια και βοηθητικά στα έσχατα και προέσχατα που ζούμε….

Με αυτήν όμως την υποτίμηση, η ισορροπία των παραστατών της Θείας μεταμορφώσεως και ισοτιμία των διδασκάλων χάνεται. Μαζί και η θεόσδοτη Ορθοδοξία που κινείται επί κόψεως ξυραφιού ως βασιλική Οδός… 

Τέθηκε σε μεγεθυντικό φακό η καθέδρα του γραπτού λόγου, ‘’αναγκάζοντας’’ πολλούς από τους σημερινούς αποφοίτους θεολογικών μαζί με ενασχολούμενους, να καταντούν και αντιδρούν σαν μονόφθαλμοι γίγαντες ενάντια σε όποιον τολμήσει και μιλήσει για σημεία… και έμμεση ομιλία του Θεού δι αυτών προς το αγαπώμενο πλάσμα... ισχύον διαχρονικά το:… τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι; (Ματθ.ιστ’3)

Κι η αυτογνωσία σαν βάση προτάθηκε κι η ακριβής θεολογία που δι αγγέλων ανεβαίνουμε στον ουρανό (57), και την πνευματική διάσταση του aids να αντιληφθούμε επεκτεινόμενοι από τις φυσικές ανακαλύψεις (και παραμένοντα ως θαμμένα τάλαντα αν ΔΕΝ ΑΠΟΔΩΣΟΥΝ το θείο μνμ), και μετάνοια δια ΙΜΙΩΝ… και με όπλο (τον σταυρό) να αρματωθούμε κινούμενοι προς την Πόλη… αλλά όλα περνούν για τους περισσότερούς μας, στα ψιλά και αζήτητα.

Συγγνώμη για το μακροσκελές παρόν… που πάλι δεν δίνω κουραστικούς δεσμούς, αφού σχεδόν όλη η αναφορά (βιβλίων, τόμων… σύνολο συγγραφικού έργου) αυτήν την παιδεία έχουν ως αντικείμενο. Αμήν ωφέλιμη, προς σωτηρία μας και προς δόξαν Θεού.  

---

1 πορείαΤου Λόγου από προ εξ ημερών, μέχρι μεθ' ημέρας οκτώ μια συνοδοιπορία Λόγου και λόγου, αρχής γενομένης από την ''ψηλάφηση'' και πίστη, έως την ανάστασή μας, στο πρόσωπο του Λαζάρου, για το βίωμα της Μ.Εβδομάδος, της υπέρ χρόνου κλίμακος που ανακαινίζει τον άνθρωπο εν XC δια XC στη Μία (Ορθόδοξη) Εκκλησία και (αναστημένο) Σώμα Του. Μια πορεία σωτηρίας (και εκ του σώος ολοκλήρωσις) όχι κατά μόνας αλλά ενσωματούμενοι Σε Αυτό. Μυστικώς και μυστηριακώς.

2 ένα ακόμη πόνημα σχετικό, που αναφέρεται σε αυτήν την υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως, είναι το 4ο... άνθρωπος θρησκεία θράκη που και μόνον το εξώφυλλο, ενδεικνύει ''αναλογίες'' αναγωγικές και σχετικές με γεωμετρία, πάνω από ανθρώπινες σκέψεις και κατασκευές, ωφέλιμες ΚΑΙ κατανόησης των έργων Του KAI δόξας της θεότητός Του.

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15) αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς

Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας

* … ῞Ωσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, 15 καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. 16 πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα. 17 ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. 18 ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. 19 μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον. 20 καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. 21 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 22 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. 23 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε· ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. 26 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! 27 ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. 28 ἄρατε οὖν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα. 29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 30 καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. (Ματθ.κε’)

Με εμάς, αν έχουμε προαίρεση κατανόησης και μη θαψίματος των ταλάντων, να μας δίδονται από του παρόντος και μετά την μετάσταση, οι απαντήσεις του ‘’γιατί’’ συνέβη εκείνο και όχι το άλλο, και τι μνμ εκ Θεού σήμαινε… όλα μέσα στο θέλημά Του… θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν…

** πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής)

*** 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ! … απεικονίζουν την Παναγία οδεύουσα προς την Ιερουσαλήμ συνοδευόμενη από «Έξη Ιερείς»…

άσκησις της προσευχής του Ιησού (Αρχ. Σωφρονίου) εμπεριέχων δεσμούς ωφέλιμους περί προσευχής.

‘’άσκηση’’ νηπίων