Κι
ενώ στην μυστική (και μυστικιστική) ινδιάνικη παράδοση έχουμε την δεξιά
και αριστερή επίγνωση, αλλά περιορισμένα οριζοντίως επί γης μετάβαση από το
ορατό στο αόρατο και αντίθετα, (Κ = | < ) δια της μυστικής και μυστηριακής
ορθοδοξίας έχουμε την μετάβαση από την γη στον ουρανό δια της κλίμακος*,
στο απεριόριστο και ατελεύτητο [Λ και Λόγο και όντως ΚΑ(Λ)Ο**] ολόσωμα και
ολοπνευματικά (ορατό και αόρατο σκέλος της ύπαρξής μας) με ζωντανό παράδειγμα
τον αγ.Ευφρόσυνο
τον μάγειρο. Πρόταση έγγισης και μετοχής στην απ’αιώνων προετοιμασθείσα
θέση, όντες όλοι δίδυμοι***, με τον έναν ‘’αδελφό’’ βιολογικά περιορισμένο και
τον άλλον ελεύθερο δια και εν XC.
Αμήν δι ευχών
...και, ποιος είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας που βρίσκεται στην μέση; τι είναι αυτό που παρεμβάλλεται και θολώνει την όραση και δυσχεραίνει την κίνηση από την κοιλία (αεί) στην κεφαλή (και νυν) ...και συγχρόνως από το χοϊκό σκέλος δεξί ορατό να περάσουμε με λεπτότητα στο αριστερό πνευματικό (και από την απλή ακρόαση στην τήρηση των εντολών; ) . Είναι η κατάσταση της καρδίας, κέντρο των υπερφύση, καταφύση και παραφύση κινήσεων. Αυτό δε, που θολώνει τον νου και τον κάνει ακόμη και να δυσπιστήσει για την ύπαρξη αοράτων (προς αριστερά) και Θεού (προς τα άνω) είναι το νέφος των παθών, που σκοτίζει το ηγεμονικό.
Είναι το ανεπαίσθητο, έως ασήκωτο ψυχικό ''βάρος'' (ανάλογα της ευαισθησίας) που πλακώνει το στήθος μας. Και στην ακρίβεια, την καρδιά μας. Το σύννεφο μεταξύ κεφαλής και κοιλίας, αριστεράς και δεξιάς πλευράς (επίγνωσης της Αληθείας επίγνωσης του Σταυρού, εφ'ημών και εντός ημών), μια κατάσταση που ''θέλει'' μυστικά και μυστηριακά εφόδια για να αρθεί, όπου, με καρδία καθαράν και πνεύμα ευθές θεάται και μετέχεται ο Θεός, χαρίζοντας όλην την συμφέρουσα γνώση, με την προϋπόθεση
βέβαια ότι στον θρόνο
της καρδιάς, αρχής γενομένης από τα Χριστούγεννα, βρίσκεται Ο XC κι όχι εμείς, τα πάθη κ τα είδωλά μας.
Θεραπεία (και ελευθερία) που δίνεται
ΜΟΝΟ δια Ορθοδοξίας .... νέφος, που διαλύεται (ως παρεμβαλλόμενος μεσότοιχος
χνους
μεταξύ νου και χου), πάλι και ΜΟΝΟ σταυροειδώς, με προσευχή (κεφαλή και
κορωνίδα) νηστεία (βάσις και κοιλία) ακρόαση και τήρηση εντολών κατά το πρότυπο
και βοήθεια Της δωδεκάτειχης Πόλης και χρυσοπλοκότατου πύργου... Τότε
διανοίγεται δια Της αδιοδεύτου, η Θύρα, ευλογούνται (τα περάσματα) οι είσοδοι και οι
έξοδοι και νομήν βρίσκουμε.
*** Θωμάς, μεθερμηνευόμενος δίδυμος
Δια Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω… και η νίκη κατά της σαρκός, του κόσμου, του διαβόλου
Σταυρωτές,
σταυρούμενοι και κληρονόμοι (2 υποκεφάλαια από την έσω Ζωή)
μεταβολισμός
φυσικός και πνευματικός
---
Αυτό το πάνω και κάτω, για να
μην το ψάχνει κάποιος έξω, σαν τον νασρεντίν χότζα που έχασε τα κλειδιά του
μέσα στο σπίτι αλλά τα έψαχνε στην αυλή του με την δικαιολογία ότι έξω έχει
περισσότερο φως… εντυπούται επί του σώματός μας (και εντός ημών, όπου είναι η
βασιλεία) σαν δρόμος ανάβασης από την κοιλία (αεί και αεί χρόνος) προς την
κεφαλή (νυν, αιώνιο παρών και άχρονος) δια της όρθιας σπονδυλικής στήλης των 33
σπονδύλων, στον τύπο του ορθίου κρεμασθέντος όφεος επί της ράβδου του Μωσέως.
Από την κοιλία - γαστέρα γη, στον ουρανό βαθεία καρδία, περνώντας συγχρόνως ο
άνθρωπος, από την ματαία εξωστρεφή φιλοσοφία στην ψυχωφελή και απλανή φιλοκαλία.
Γιαυτό και τυπώνουμε με το
σημείο του σταυρού* στην κεφαλή XC ανέστη εκ νεκρών… και στον ομφαλό το: ‘’θανάτω θάνατον
πατήσας’’. Εκεί αυτός ενεργεί. Εκεί ορατώς και αοράτως.
Από νοερά προσευχή Νικηφόρου του Αγιορείτου και άλλων πατέρων (εκτυπωθέν
το 1852) περί νήψεως και προσοχής νοός...
* Χωρίς να
υποχρεούται κάποιος να κάνει το σημείο του σταυρού στο ‘’σημείο’’ που
αναφέρεται το σύμβολο της πίστεως (πιστεύω) … Ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων… ‘’μπορεί’’
κάποιος δια του ενωτικού σταυρού, του ορθοδόξως βιούμενου, να εντοπίσει τα
τέσσερα άκρα Του, εφ’ημών: …ουρανού (κεφαλή) και γης (κοιλία) (κάθετο σκέλος) ορατών
τε πάντων (δεξιά και δεξιά επίγνωση) και αοράτων (αριστερά και αριστερή
επίγνωση) (οριζόντιο σκέλος), χωρίς Τον Οποίο, XC πρόσωπο και Σταυρό (πρόσωπο) δεν
μπορεί κάποιος να ολοκληρωθεί (σωθεί εκ του σώος). Αμήν Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει Σου…
---
Η ΑΣΚΗΣΙΣ ΤΗΣΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ Του
μακαριστού Γέροντος και κτήτορος της Μονής
του Τιμίου Προδρόμου Essex Σωφρονίου Σαχάρωφ από
το βιβλίο ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΉΣ, εκδ. Ι. Μ. Τιμίου
Προδρόμου.
…ο
αγ.Εφραίμ ο μεγαλομάρτυρας στην αγιογραφία του κρατά μια λευκή φλόγα στο
αριστερό του χέρι στο ύψος της
καρδιάς (στο πνευματικό κέντρο όλων των υπερφύση - κατά
φύσιν και παραφύση κινήσεων του ανθρώπου)....
αμήν
να αναιρεί την σκληροκαρδία μας, διορθώνει την χλιαρότητα και προσθέτει ζέουσα
πίστη και ουράνιο πυρ, εκεί ακριβώς που εντοπίζεται το σκιώδες ''νέφος'', που
''απαγορεύει'' θέα και κίνηση από
την κοιλία (αεί) στο νυν και κεφαλή και από την χοϊκή επίγνωση (δεξιά) στην
πνευματική (αριστερά) ... το ομιχλώδες νέφος που παρεμβάλλεται μεταξύ γης και ουρανού, ορατών και αοράτων....
νάρθει η χάρις του Σταυρού, να λύσει το πρόβλημα ζωής…. αμήν δι ευχών
ακριβώς
όπου εντοπίζεται ο χνους και απαγορευτικός για την ένωση, μεσότοιχος ... νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου