Σταυροκεντρική παιδεία από ίχνος έως πληρότητος

Με τις δύο παραπάνω με έντονα γράμματα σημειωθείσες παρατηρήσεις των αγίων (των προηγούμενων άρθρων1) :

Διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Θείου 'Ὀνόματος θέτομεν εἰς κίνησιν παν τό κεκρυμμένον ἐντός ἠμῶν. Ἡ προσευχή ὁμοιάζει πρός δέσμην ἀκτίνων Φωτός, ἠτις πίπτει εἰς τόν σκοτεινόν τόπον τῆς ἐσωτερικῆς ἠμῶν ζωής  καί ἀποκαλύπτει ὅποια πάθη καί προσκολλήσεις ἐμφωλεύουν ἐντός ἠμῶν. (αγ.Σωφρονίου)

και  …οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. (αγ.Νεκταρίου)

Μας γίνεται γνωστή και οικεία η μεθοδολογία και αποτελεσματικότητα εκ της ‘’εισόδου Του Φωτός’’ ως θεία κοινωνία (άμεση και έμμεση) στον κόσμο και κόσμο μας. Ψυχικά εντός αλλά και προβαλλομένη στον κόσμο έξω, καθόλου τυχαία, υποκείμενη σε πνευματικούς νόμους. [Μη θεωρηθεί φυσικά ίσα και όμοια η μία θεία κοινωνία με την άλλη, αλλά μπορεί να νοηθεί ως μία ημιευθεία. Μια καλή αρχή φωτισμού και θερμότητος όσο ο άνθρωπος τοποθετεί την καρδία του ευθέως και απέναντι ως άλλος ΑΔΑΜ (Γεν.γ’24) του νοητού ηλίου. Απέναντι κι όχι κατέναντι (Γεν.δ’16 θέσις του κάιν) αφού κατέναντι ‘’φωτίζεται’’ διαστρεβλωμένα από πλάνο, ψυχρό, έρπων φως. Το δε ατελεύτητο τέρμα της

μετοχής της ευθείας καρδίας, από ελλάμψεως, απόπου ξεκινά και η κατά Θεόν παιδεία, πυρ.  ].

Ομότροπη της Δ´ ευχής βαδίζοντες προς θεία μετάληψη…. , του αγ.Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου : Οὔκ εἰμι ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπὸ τὴν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ᾿ ἐπειδὴ βούλει σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαῤῥῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ὡς τοῦτο ποιήσεις· οὐ γὰρ Πόρνην προσελθοῦσὰν σοι μετὰ δακρύων ἀπέφυγες, οὐδὲ Τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδὲ Λῃστὴν ἐπιγνόντα τὴν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδὲ Διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὃ ἦν· ἀλλὰ τοὺς ὑπὸ τῆς μετανοίας προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

…ώστε όλη η βιωτή, ΑΝ θελήσουμε να την δούμε έτσι, στην πραγματική της διάσταση, ως εξαρτώμενη από το Φως, γιατί άλλος ευστοχότερος και ωραιότερος άξονας στη γη δεν υπάρχει, αφού έτσι κι αλλιώς είμαστε ‘’φωσφορούχοι’’ … ώστε να κατανοήσουμε ότι όλη η ζωή μας, με τα καλά και άσχημά της, είναι τελικά παιδεία και νουθεσία Κυρίου, εκδηλωμένο το θέλημα του Θεού (η επίγνωση της Αληθείας και η σωτηρία μας) προσαρμοσμένο ρευστά στην ιδιαιτερότητα του προσώπου μας, που όσο εκμεταλλευόμαστε την ελευθερία μας, είτε προς θετικό σκοπό είτε αρνητικό, ενόσω ζούμε, διευθετεί Ο Κύριος τα σύμπαντα, (όπως χωρίς κόπο διευθετεί  ένας μαγνήτης τα άτακτα ρινίσματα σιδήρου σε δυναμικές γραμμές) με την πανσοφία Του, απόλυτη  παντοδυναμία και παναγαθότητα, οπότε μας τυχαίνουν περίεργες καταστάσεις, αλλά διόλου τυχαίες, με σκοπό την ψυχική μας ωφέλεια και κατάληξη στους κόλπους Του Πατρός που εξοστρακιστήκαμε από αδιακρισία και ανοησία μας….   ΕΑΝ συμ-φωνήσουμε. ΕΑΝ συνεργαστούμε. ΕΑΝ θελήσουμε, έστω και την τελευταία στιγμή, σαν  τον ευγνώμονα ληστή, που με ένα ‘’μνήσθητι’’ του ανοίχτηκαν οι θύρες.

Ίσως τότε, υπό αυτήν την παιδαγωγία, το ‘’κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα’’ λαμβάνει βιωματική διάσταση, αποδίδοντας καρπούς το Άγιο Πνεύμα…. 22 ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. (Γαλ.ε’)

Μακροθυμία, πραότητα, ειρήνη…. κατανόηση, συγχωρετικότητα του συνδούλου… κατά το σταυρικό βίωμα ‘’ευλογημένος ο ερχόμενος… από 4 πνευματικές κατευθύνσεις… που Ο Κύριος οικονομεί τις προς αντιμετώπιση ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΕΣ καταστάσεις, όπως ανεπανάληπτο είναι κάθε πρόσωπο, για την ωφέλειά μας). Εφόδια (και δώρα) απαραίτητα στην πορεία στην έρημο, αφού (λέμε πως) εξήλθαμε από την δουλεία της αιγύπτου.

Κι ενώ μοιάζει ευθεία και οριζόντια, είναι ανοδική προς θεοπτία, όπως συνέβη εν σκιά στην ΠΔ με την ανάβαση στο θεοβάδιστο όρος Σινά, των δύο κορυφών, σκιώδης αλλά ουσιαστική προτύπωση του όρους Θαβώρ, των δύο παραστατών. Την πνευματική γνώση των λόγων των όντων της φύσης (προφ.Ηλίας) και την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών (προφ.Μωυσής). μια ανάβαση, που χωρίς την προσκύνηση (και ενέργεια) Της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου, Παναγίας, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Νοητή αίγυπτος είναι οι πρόποδες του όρους Σινά, όπου προσκυνούνται τα είδωλα (ο χρυσούς βους) κι αν δεν έλθει η θεία έλλαμψις δια Της Μητέρας Του Φωτός, αυτά δεν πέφτουν με εμάς στην ζοφερή κατάσταση της θρησκοληψίας, ή της χλιαρότητος, της νοσηρής θρησκευτικότητος και φαρισσαϊκής παρουσίας στην εκκλησία σαν επισκέπτες, με επικρεμάμενη επί των κεφαλών μας, η βαρεία απόφαση Του Κριτού… ουκ έγνω υμάς…. Δεν υμνείται Η Θεοτόκος ΜΟΝΟ για την αίγυπτο, αλλά ιδίως για τον κόσμο της ψυχής μας… Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας του ψεύδους τὸ σκότος, τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης, Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν, οἱ τούτων δὲ ῥυσθέντες ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον…   

Άλλωστε, όλος ο δρόμος, είτε εν σκιά είτε σαν πραγμάτωση δεν είναι σταυρικός;

δια σταυρού η νομική έξοδος στην έρημο από αίγυπτο έως αγίους τόπους, ως οριζόντια σκιώδη αποτύπωση. 

Δια σταυρού η ανάβαση (καθέτως) εντός της ερήμου από τους πρόποδες στην κορυφή του όρους Σινά, όπως τον βάδισε ο θεόπτης Μωυσής σαν πρότυπο κάθε ορθοδόξου.

Γιαυτό και επιλέχθηκε ως οπισθόφυλλο το όρος Σινά, που είναι το ίχνος της πορείας προς φωτισμό. 40 χρόνια περιπλανιόταν ο ισραήλ για να φτάσει από την αιχμαλωσία στον πόδα της ελευθερίας (κάτω  ιερουσαλήμ). 40 μέρες προ του Πάθους κι η ανάβαση στο όρος Θαβώρ (πάλι για φωτισμό), που είναι και το κέντρο άξονα της παιδείας του Θεού, για να μας κάνει μετόχους της απείρου δόξης Του (έδειξας τοις μαθηταίς την δόξαν Σου καθώς ηδύναντο… όσο εχώρουν). Με το 40 (νεκρού και νεογέννητου), να δείχνει το πέρασμα και τον όλο δρόμο. Από το ίχνος και ακτινούλα ακτίστου Φωτός που έλκει την ψυχή μας η γλυκύτητά Του, έως την πληρότητα του  ‘’δεύτε λάβετε Φως ανεσπέρου’’ …. Η συγκύπτουσα, που ταλαιπωριόταν έτη δεκαοχτώ… να ανορθωθεί χάριτι. Μην τύχει και περιορίσουμε την ανάβαση μόνο στον γολγοθά και χάσουμε όλα τα υπόλοιπα εύσπλαγχνα σημάδια που έστησε Ο Κύριος, όλους τους λόγους φύσης και Γραφών ενεργεία προφ.Ηλία και Μωυσή, από την γη στον ουρανό και από τον θάνατο στην Ζωή. [ναι συμπυκνωμένα (μικρο)σταυροφόροι, ακόλουθοι Του Μεγάλου είμαστε, αλλά προ της μεγάλης εβδομάδος, και κυρίως αγώνα, προηγούνται οι προπονήσεις, οι προτυπώσεις, τα τεστ που πρέπει να περάσουμε νικηφόρα, η προπαιδειά Κυρίου].

Σταυρός η νόηση (οριζοντίως απλωμένη) και η πίστη (που ανυψοί). Γιαυτό και η Αγία Γραφή νοείται σαν συμπυκνωμένη κλίμαξ πίστης, από την γη έως τον ουρανό. Κάπου κάπου ακούγεται μία θέση, ‘’ο νοών νοείτω’’ και προχωρά. Όποιος θέλει να κατανοήσει το γραφούμενο, εξέρχεται του κλιμακοστασίου, απλώνεται οριζοντίως σε  οροφοδιαμερίσματα που ενέχουν μέσα τους την γνώση, ώστε αφού ο εν-δια-φερόμενος για το συγκεκριμμένο κόμβο νόησης + πίστης, να το κατακτήσει και μετά πάλι να επανέλθει προς ύψωση.       

Σταυρός η αγάπη (οριζόντια σαν απλωμένα χέρια – πάντα τα έθνη εκάλεσε) μαζί με την Αλήθεια που εκ της γης ανατέλουσα δίνει την δική της κάθετη ανυψωτική διάσταση.

Σταυρός ισοσκελής εντός μας ο μεταβολισμός, απαραίτητος βιολογικής και πνευματικής ζωής, ώστε ο αντιδρών στον σταυρό, να αντιδρά εν γνώσει ή εν αγνοία του στην Ζωή και στην Αλήθεια και στην Αγάπη, κι ας θεωρητικολογεί ότι είναι ‘’υπερασπιστής και τιμητής αυτών των εννοιών’’ που για μας δεν είναι απρόσωπες ενέργειες, αλλά Πρόσωπο. Όχι τι; Αλλά τις. Κύριος.  

[ πίστη+νόηση,

αγάπη+αλήθεια,

μεταβολισμός φυσικός + πνευματικός,

η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε, ]

στο σύνολο, Σταυρός και σταυροί σαν σχήματα και οχήματα, συνοδοιπόροι με Τον αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας Κύριο, επί τω αυτώ. Την Ανάσταση, με ενεργούσες στο ίδιο πεδίο οι αρνητικές δυνάμεις καταποντισμού μας στον ΑΔΗ κι εμάς επιλέγοντες, ή με τον σταυρό και Ζωή ή ενάντιά Του, όλα, ως προαίρεση και πραγμάτωση, σε θεωρία και πράξη.

Προαίρεση, η μόνη δική μας που θα αποδώσει λογαριασμό για την διαχείριση νου και χου. Της δοθείσης πνοής και της δοθείσης λάσπης.

Αμήν καλή απολογία και ευπρόσδεκτο, επί του φοβερού βήματος. Εκεί η κρίση, με πρόκριση αποτυπωθείσα ΚΑΙ στο ευαγγέλιο της Υπαπαντής* αλλά ευκρινέστερα για να μην δικαιολογούμε τον εαυτούλη μας ότι δεν γνώριζε, στα δύο εκατέρωθεν συσταυρωμένα με Τον Κύριο (κεντρικά) πρόσωπα των ληστών**.  

* Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον.

** Εν μέσω δύο ληστών, ζυγός δικαιοσύνης ευρέθη ο σταυρός σου· του μεν καταγομένου εις άδην τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων προς γνώσιν θεολογίας· Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι.   

Αμήν προπαιδευθέντες και αίροντες αυτόν καθ’ημέραν (καθώς με πανσοφία και ευσπλαγχνία ορίστηκε ότι μας αναλογεί) ως στάση ζωής, να καταλήξουμε όπου ο σταυρός οδηγεί. Στην Ανάσταση.  

---

1 ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Ἀρχιμ. Σωφρονίου

και

Ἅγιος Νεκτάριος: Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη

---

Πάρε δυό σανίδες καί φτιάξε ἕνα σταυρό. Έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Ἡ μιά σανίδα εἶναι ἡ προσευχή πρός τόν Θεό. Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλεημοσύνη πρός τούς ἀνθρώπους. Ἡ προσευχή σέ ἀνεβάζει ὅλο καί πιό ψηλά στόν Θεό.

Ἡ ἐλεημοσύνη πλαταίνει ὅλο καί περισσότερο στούς γύρω μας ἀνθρώπους. Ἡ γαλήνη πού δοκιμάζουμε, ὅταν ἀναθέσωμε τόν ἑαυτό μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό καρφί. Χρειάζεται νά ἔχωμε γαλήνη καί ὑπομονή. Γιατί μόνο τότε, μόνο μέ τό κ α ρ φ ί αὐτό θά στερεωθοῦν οἱ δύο αὐτές σανίδες (ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη) καί θά γίνουν πηγή εὐλογίας: Σ τ α υ ρ ό ς.


Μήν τήν ἀποχωρίζεσαι ποτέ τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή. Αὐτές θά κατεβάσουν τήν εὐλογία καί τήν παρηγοριά ἀπό τόν οὐρανό στήν καρδιά σου. Καί θά τήν δροσίσουν, ὅπως δροσίζει ἡ πρωϊνή δροσιά τό διψασμένο χορταράκι.

---

η κάθετος φιλοθεΐα κι η οριζόντιος φιλανθρωπία. Η ΜΑΡΙΑ με το Ι της ως ακινησία (κυκλική κίνηση νοός, προσευχή) και η ΜΑΡΘΑ της διακονίας (-) ως ευθεία κίνηση νοός (ελεημοσύνη και φιλανθρωπία), έμμεση δια δημιουργημάτων προς Τον Δημιουργό, και απόδειξη της πρώτης.

με παροιμιώδη την φιλοξενία (και κάθετη και οριζόντια) του αβραάμ... εξ ου και η θεία επίσκεψις.... και εφεξής η εμφύτευσις των τριών ράβδων (πεύκο κέδρο κυπαρίσσι) εξ ου και το Τίμιο Ξύλο, ως σπορά στην καρδιά κι όχι μόνο ως ιστορικό γεγονός.... εκεί το ζητούμενο. Εδώ εντός μας η ευλογία.