μυστική μεθοδολογία προσέγγισης του θησαυρού των Γραφών…

Αρκετοί διαβάζουν, λιγότεροι ερευνούν  τας Γραφάς κατά παραίνεση Του Κυρίου (Ιωαν.ε’39), αλλά η απόκτηση του θησαυρού αργεί, γιατί ίσως δεν γινόμαστε αγαθοί τυμβωρύχοι, δεν ανευρήκαμε ακόμη τον τόπο και τρόπο προσέγγισης και κατοχής αυτού, που δίδεται δωρεάν. Χρησιμοποιώντας το σωστό σκαπτικό εργαλείο η εμβάθυνση είναι ανάλογη της χωρητικότητος και πάει παράλληλα της βιωτής μας, του καθαρού νοός και του πακέτου αγιασμού.

Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον. … με όλην την διαδρομή από την εξωτερική ερμηνεία κατά γράμμα έως την χάριτι κατά πνεύμα.  

Από τα ίχνη και οδοδείκτες της ΠΔ και φύσης (λόγοι) όλα εν σχήματι, στην εμπεριεχόμενη ουσία τους διδόμενη από Τον Λόγο.  

και λέγει Ο Κύριος… 47 εἰ δὲ τοῖς ἐκείνου γράμμασιν οὐ πιστεύετε, πῶς τοῖς ἐμοῖς ρήμασι πιστεύσετε; (Ιωαν.ε’47) για να διορθώσει όσους απορρίπτουν την ΠΔ,

τους ψαλμούς … με οποιαδήποτε πρόφαση. Ότι η άνοδος από το 4 και δουλεία στο 7** και σεπτά (σεβάσμια) δεν γίνεται δι άλλης οδού, αναπτύσσοντας για όλους εμάς τους ιχνηλάτες δύο ισάξια σκέλη προς προσέγγισή Του. Της σοφίας και της δύναμης. Την πνευματική γνώση τωνλόγων της φύσης (προφ.Ηλίας) και της πνευματικής γνώσης των λόγων των Γραφών(προφ.Μωυσής), ισότιμους και ταυτοδιδάσκαλους παραστάτες της ΘείαςΜεταμορφώσεως, (κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή) αμήν και της δικής μας εις τέκνα Φωτός.

Αφού Ο Κύριος συνοδοιπορεί μαζί μας έως της συντελείας (όπως με τους αποστόλους προς Εμμαούς, έτσι και με όλους μας) με την αψευδή υπόσχεση και θέλησή Του ‘’συνανυψώ’’ ημάς… και αφού η βασιλεία των Θεού  εντός ημών εστί.. (Λουκ.ιζ’21) πρέπει όλα τα εξωτερικά αναφερθέντα θεία γεγονότα και πρόσωπα, να βρεθούν εντός. Εκεί ο τόπος, με τρόπο την μετάνοια (μεταστροφή του νοός στον Τριαδικό Θεό). Διόρθωση βίου, καθαρότητα, καρδιά καιομένη και αγαθή προαίρεση που μυστικά ενεργούμενη και μυστηριακά επισφραγισμένη, είναι η προϋπόθεση για τον φωτισμό, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να ισχύσει το …45 τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς (Λουκ.κδ’) όχι τυχαία αναγινωσκόμενο το εδάφιο την εορτή της Αναλήψεως, δείχνοντας ότι ''συνοδοιπορούν'' η διάνοιξη νοός, του συνιέναι ... με την διάνοιξη ουρανών προς ανάβαση/ανάληψη και διάνοιξη οφθαλμών. (…και πέρασμα από τα 4 εξωτερικά στοιχεία της φύσης και σχήμα στην πεμπτουσία 5 και από το κατά γράμμα στο κατά πνεύμα ΜΟΝΟ δια της διανοίξεως του νοός από Τον Κύριο στο να καταλαβαίνουμε τις Γραφές, όπως θέλει Ο Κύριος κι όχι όπως εμείς φανταζόμαστε ότι τις κατανοούμε…).

Το έσχατο όριο ας πούμε α-νοησίας (παρά το οξυδερκές της διανοίας που μπορεί να υπερέχει σε επιστήμες της πεπτωκυίας φύσης, αλλά όχι της έρευνας της καινής κτίσης) είναι να μελετώνται και αντιμετωπίζονται ΟΛΕΣ οι γραφές και φυσικά φαινόμενα, εκτός ημών, και μόνο ιστορικά. Τότε, το εντός ημών ταμείον είναι άδειο από τον θησαυρό, αφού δεν καταφέραμε με μίτους να ενώσουμε τα έξω με τα έσω (1). Αρχίζει να θησαυρίζει ο άνθρωπος όσο σιγά σιγά εννοεί την σχέση όλων όσων αναφέρονται στις Γραφές με τον εαυτό. Κι όπως μέσα στον Νου Χριστού και Εαυτό Του εμπεριέχονται όλα εκτός αμαρτίας, έτσι κι εμείς για να αποκτήσουμε νου XC, πρέπει κι εμείς να τα βρούμε εντός μας.

Έρχονται βοηθητικά οι τυμβωρύχοι άγιοι να μας  νουθετήσουν με πρώτη την καλή μας Παναγία με το Σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν, Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα …  γιατί η εμμονή στην εξωστρεφή μελέτη των πάντων είναι ενέργεια της φυγοκέντρου (Ι) και κλέπτη και φθορέα του νοός που μπορεί εξαιτίας της απροσεξίας και μεθοδολογίας μας, να χαρακτηριστούμε άφρονες αντί σώφρονες, παρά τα χίλια ντοκτορά και περγαμηνές, πάμπτωχοι αφού μας έχει συλήσει τον νου, παρά τους πολλούς επίγειους θησαυρούς, αργούς και βαρυκάρδιους.

Κι εμείς δεν θα πάψουμε να ζητούμε γρήγορο νου σώφρονα λογισμό καρδία νήφουσα…  και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον.

Με τέλειο νου τον αφάνταστο νου, έχουμε να παλαίψουμε με τις φαντασίες (είδωλα) ακόμη και με την πεποίθηση μερικών που προτεσταντικώς ή χιλιαστικώς θεωρούν τον εαυτό τους βαθείς ερευνητές, βαθειά θρησκευόμενους και αρέσκονται να διδάσκουν τους ''πλανεμένους'' (2)…

Αυτή η πάλη, μας παραπέμπει στον πατριάρχη Ιακώβ που επάλευε ολονυκτίς…  τί τὸ ὄνομά σου ἐστίν, ὁ δὲ εἶπεν· ᾿Ιακώβ. 28 καὶ εἶπεν αὐτῷ· οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου ᾿Ιακώβ, ἀλλ᾿ ᾿Ισραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά σου (Γεν.λβ’). Ισραήλ όμως σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ αφορώντας έτσι, όχι ένα δύστροπο κράτος, αλλά κάθε νου που θέλει να γνωρίσει και γνωριστεί, ιδεί και ιδωθεί από τον Αληθινό Θεό.

Κι η Ραχήλ, στον τύπο της θεωρίας, ''θάβει'' τα είδωλα (που έκλεψε από τον πατέρα της) στο όρος όπου ο Ιακώβ εκεί στο φρέαρ είδε ανεωγμένους τους ουρανούς και την (αδιόδευτο) πύλη και κλίμακα... (Θεοτόκο) ... κι η Ραχήλ, εκάστου θεωρία πρέπει να θάψει τα είδωλα για να δει Την Θεοτόκο. Και όχι τυχαία πάλι, πεθαίνει η Ραχήλ η θεωρία σκιά πάνω στην γέννα του Βενιαμίν και θάπτεται κι η ίδια στην βηθλεέμ. Θάπτεται η σκιά, εκεί όπου γεννάται η θεία θεωρία XC. Κι αν δεν θάψει (τα είδωλα) και δεν θαφτεί η σκιά μαζί με τις σκιώδεις θεωρίες, Χριστός και Φως ΔΕΝ έρχεται. Κι αν δεν έλθουν βιωματικώς τα Χριστούγεννα, πως υψηλοφρονώντας ζητούμε και την οροφή των βιωμάτων πεντηκοστή, αφού ούτε καν το θεμέλιο δεν στερεώθηκε;;; 

Δόθηκε μια ένδειξη ταυτότητος έξω προσώπων με τον εαυτό μας. Κι ο Ιακώβ, ‘’εγώ’’ (με την όση πάλη μου υπέρ της φιλαληθείας) κι η Λεία κι η Ραχήλ νάναι η πράξη και θεωρία μου, αναμένοντας την εκ Θεού δωρεά και χαρίσματα (τεκνία).

6 από την Λεία (σώμα) 2 από την δούλη της (σάρκα) 2 από την δούλη της Ραχήλ (διάνοια) και τέλος 2 από την ίδια την αγαπημένη Ραχήλ και κυρία (νους) όλα, τεκνογονία εξ Αγίου Πνεύματος κατά τάξιν και ετοιμότητα ως σύμπραξη χάριτος και ‘’εργασίας’’ ως ο Ιακώβ για αυτές.   

[(εκ του μεγάλου κανόνος) Γυναῖκάς μοι δύω νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ· τὴν μὲν Λείαν πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ραχὴλ δὲ γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχή, κατορθωθήσεται.]

Κι ο Άβραμ εγώ κι η Σάρα (λίγο πιο μπροστά) πάλι εγώ, αναμένοντας την θεία επίσκεψη και μετονομασία*** σε Αβραάμ και Σάρρα. Μια ουράνια επίσκεψη που προσθέτει το Α στην κεφαλή (από άβραμ σε αβραάμ) το Α της αγάπης και αληθείας και το Ρ στο σώμα (από σάρα σε σάρρα) ως δικαιοσύνη.

Μήπως πάλι δεν μούδειξαν την μυστική ταυτότητά μας με τα ενεργούντα πρόσωπα στις Γραφές, οι μυστικοί μας άγιοι; Όλην την γκάμα από κακούς εργάτες έως καλούς που κατά την προαίρεσή μας (αγαθή και φιλόθεη ή απάνθρωπη) ομόπνοα με αυτούς ενεργούμε;  και σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι.

Κι Ο Ιησούς του Ναυή αγωνιζόμενος ενάντια στον αμαλήκ ως συνείδηση με κεφαλή τον Μωυσή επί του λόφου και τα χέρια άλλοτε βαρηά άλλοτε υποβασταζόμενα από τον Ααρών και τον Ωρ δλδ μυστικά από τον Α και Ω , Κύριο…. πάλι ''ο καθένας μας'' στον πνευματικό πόλεμο της εποχής του με τον Κύριο καταφυγή, βοηθό και υπερασπιστή (15 καὶ ᾠκοδόμησε Μωυσῆς θυσιαστήριον Κυρίῳ καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Κύριος καταφυγή μου· 16 ὅτι ἐν χειρὶ κρυφαίᾳ πολεμεῖ Κύριος ἐπὶ ᾿Αμαλὴκ ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεᾶς.). Όπως και ο Λώτ ποιος είναι που μετέφερε νερό από τον Ιορδάνη να ποτίσει το τρίκλωνο δέντρο; (και πηγή του Σταυρού μας εν ημίν) αν όχι εμείς για εμάς με καθαρά εξομολόγηση και μετάνοια που να μην πειραστεί από τον πονηρό και πίει και αυτός...  Να μην πίει γιατί αυτό δεν θάναι μετάνοια αλλά μεταμέλεια και θα με κλέψει, αφήνοντας την ψευδαίσθηση να με πλανά…. Τζάμπα θα παν οι κόποι, τζάμπα τα δάκρυα, τζάμπα το Κύριε Κύριε… τζάμπα το ‘’ξεφλούδισμα’’ του κρεμμυδιού (των Γραφών) αλλά πυρήνα δεν θα φτάσω με αυτήν την νοοτροπία εξαιτίας του πολύπειρου αντίδικου της ανθρωπότητος, κλέφτη. Ματαίως αγρυπνώ ματαίως προσπαθώ να οικοδομήσω αν δεν φυλάξει και δεν οικοδομήσει Κύριος. Κύριε ελέησον.  

Πάλι με βλέπω στο πρόσωπο του τεθνεώτα Λαζάρου φίλου του Χριστού, με πράξη και θεωρία τις αδελφές μου Μάρθα και Μαρία… (με διακόνισσα την ΜΑΡΘΑ ως προς την φιλανθρωπία και ακινητούσα παρά τους πόδας την ΜΑΡΙΑ ως φιλοθεΐα και προσευχή  - κυκλική κίνηση του νοός, τώρα όμως μηδαμινή…) παρόλα αυτά, έστω και με θράσος, αναμένω την ανάσταση.

Μήπως η αιμορροούσα, η συγκύπτουσα, η κόρη του ιαείρου, η σαμαρείτιδα**** δεν είμαι ο ασθενής και τεθανατωμένος τη αμαρτία, εγώ; (και με συμφέρει κάπως να επαναλαμβάνω τόσες φορές το εγώ… για να μην κρύβομαι μπροστά στον παντεπόπτη Κύριο). Αυτός είμαι. Αυτή είναι η φύση μου, που ενώ κοινωνεί δεν μπορεί να κρατήσει την χάρι, κι αυτός ο νους που συνέχεια είναι προσκολημμένος στα γήινα (συγκύπτων) και πάλι αυτή η φύση που λειτουργεί με άλλους νόμους ωσάν άνδρες της σαμαρείτιδος προ του ευαγγελίου…   

Μήπως ο Ζαχαρίας δεν είναι η άφωνος κεφαλή μου όσο δεν εξομολογούμαι ενώ η Ελισάβετ το σώμα που κυοφορεί την μετάνοια; (για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...)

Μήπως δεν είμαι φονευτής της ψυχής μου (ώσπερ άνδρα) του νου μου (ως νεανίσκο) του αδελφού μου (ως σώμα) … πόσο μακρυά από μένα είναι ο Λάμεχ;;; Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!

…μήπως δεν κατασπαταλώ την ΟΥΣΙΑ κι όχι περι-ουσία μου ασώτως;

όλα εγώ***** (ή καλύτερα εντός εαυτού αν ενοχλεί) και γιατί όμως να ενοχλεί όταν με βοήθεια την κατά Θεό αυτογνωσία μας ο δρόμος  είναι ανοιχτός από το εγώ στο Εσύ Κύριε; από την ακραία μου παναμαρτωλότητα Στον Μόνο υψηλό Αναμάρτητο;  (που κατέβηκε και απέθανε για εμέ ίνα με αναστήσει και συνανυψώσει; ) … μακάρι ως ο Πέτρος να προτείνω χείρα να με ανελκεί.

Ίσως φάνηκε κουραστική πολυλογία, αλλά νομίζω πως αυτή είναι η μυστική μεθοδολογία που ίσως βοηθά τον τρόπο προσέγγισης των Γραφών.

Κι όταν πάω να διαβάσω ΠΔ με άλλη τάχα ‘’φιλοσοφία’’ που ίσως ξενίζει τους αγαπολόγους (που απομονώνουν την θεία ιδιότητα της δικαιοσύνης από την ευσπλαγχνία Του) ή αρχαιοελληνιστές που ήδη παντελώς και ασυζητητί την απορρίψανε, ΑΝ ΚΑΤΙ είτε σε πρόσωπα είτε σε συμπεριφορές ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ άμεσα και εύκολα εντός μου, ας το προσπερνάω (και μη μένοντας ισχυρογνωμόντας εξωστρεφώς, πολύ αστοχότερα κατακρίνοντας και υβρίζοντας για χάριν του δυσσεβούς σταυρωτού όχλου τους δικαίους και αγαπημένους Του, καίγοντας τα χλωρά μαζί με τα ξερά... λες  και όλοι οι αρχαίοι έλληνες είχαν υγιή φιλοσοφία και βιωτή...) περιμένοντας αν ο καλός Θεός οικονομήσει και τον δικό μου φωτισμό να τα ενώσω με την εντός θεία οικοδομή, και εννοήσω…. όπως τα πρωτότοκα των αιγυπτίων νοούνται τα πάθη. Όταν αναφέρεται στον βασιλέα, εννοεί τον ηγεμόνα νου.... Η αιχμαλωσία των ισραηλιτών στην βαβυλώνα είναι ο νους που μετεωρίζεται****** με ανάλογη θεραπεία από την καλή μας Παναγία… καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου…

Στο σύνολο όμως: … Ἀλλ᾿ ἡ τεκοῦσα τὸ ἀληθινὸν φῶς, φώτισὸν μου τοὺς νοητοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας· ἡ τὴν πηγὴν τῆς ἀθανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τὸν τεθανατωμένον τῇ ἁμαρτίᾳ, ἡ τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, ἐλέησόν με, καὶ δὸς κατάνυξιν καὶ συντριβὴν ἐν τῇ καρδίᾳ μου καὶ ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανοήμασί μου, καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου…        

γιατί από τους αγίους ακούμε όχι μόνο για την προσέγγιση των Γραφών αλλά και στο σύνολο της ζωής (1), ότι στήν πλάνη πέφτουμε εἶτε ἀπό ἀπειρία, εἶτε ἀπό ὑπερηφάνεια! (αγ.Σιλουανού) και για το ότι η πλάνη οφείλεται σε αμέλεια - Αγίου Νεκταρίου δείχνοντας την σοβαρότητα στην ανεύρεση του ανοιχτού μεν αλλά δυσπρόσιτου λόγω παθών θησαυροφυλακίου, ότι η υπερηφάνεια η αμέλεια και η απειρία , μπορεί να μας χαρίσουν θησαυρό, αλλά να αποδειχθεί ‘’άνθραξ’’. Αυτός και εμείς μαζί. Όντες μονάδες άνθρακος με δύο ακραίες υποστάσεις. Ή ΑΔΑΜαντες που δημιουργούνται κάτω από ισχυρές πιέσεις και θερμοκρασίες που εννοούν την σταύρωση (σχηματικώς με τα 4 ελεύθερα ηλεκτρόνια στην τελευταία στοιβάδα να μην ερωτοτροπούν – χημικός όρος – με την γη, αλλά με το κέντρο τους και Θεό) ή αν επιλέξουν την μετά της γης ερωτοτροπία να ξέρουν ότι θα καταλήξουν κάρβουνα.    

Ο Σταυρός και το ΕΝ (ορθόδοξο) Βάπτισμα… ομόρροπο πέρασμα και σκαπτικό εργαλείο καθαίρεσης του θανάτου προς Ζωή.

Αμήν να βάλουμε αρχή δι ευχών, να πετάμε τα μπάζα που παράχωσαν και παραχώνουν δολίως τον θησαυρό…. αμήν αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν Κύριε... 

Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Δυο σχετικές συμπληρωματικές σκέψεις

---

* …ἴθυνον τὴν ζωὴν ἡμῶν πρὸς τὰς ἐντολάς σου. Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης. Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα της πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν της ἀπροσίτου σου δόξης, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

** κάθετος πνευματικός κύκλος (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει...

*** 5 καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου ῞Αβραμ, ἀλλ᾿ ἔσται τὸ ὄνομά σου ῾Αβραάμ, …   15 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ ῾Αβραάμ· Σάρα ἡ γυνή σου οὐ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτῆς Σάρα, ἀλλὰ Σάρρα ἔσται τὸ ὄνομα αὐτῆς.  (Γεν.ιζ’5 και 15)

**** Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;

***** Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)
με το εγώ και εαυτό από την πλούσια ελληνική γλώσσα κιβωτό θησαυρού θησαυρός κι αυτή, να μας δείχνει την διαφορά των εννοιών, μην νομίσουμε ότι είναι ''κάτι'' το εγώ μας και χάσουμε από τον μεγαλοϊδεατισμό τον θησαυρό που μας φυλάττει Ο Κύριος από δω και στους αιώνες. [Προς τι να καυχηθούμε; για το πνεύμα; δική του η πνοή. Για την σάρκα; δικιά Του η λάσπη. Με μας δικιά μας, ΜΟΝΟ η προαίρεση και η θέληση (αμήν να κολλά, να γνωρίζει και να ακολουθεί την άγια θέλησή Του)]. Ε-γώ είναι η εικών επί γης, χοϊκή, ενώ ο ε-αυτός, η εικών Αυτού. Που, όσο ο εαυτός πληρούται με Φως τόσο καταργούνται οι σκιές του εγώ. Όλα, πάνω στην διαδρομή από το κατ'εικόνα προς το καθ'ωμοίωσιν...   

Ως σκιερή εικόνα απόλυτα εξαρτώμενη από την χάριν, εν επιγνώσει του εαυτού και Αυτού, ζητάμε… Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών, φιλάνθρωπε Δέσποτα, το της σης Θεογνωσίας ακήρατον φως και τους της διανοίας ημών διάνοιξον οφθαλμούς εις την των ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα τας σαρκικάς επιθυμίας πάσας καταπαντήσαντες, πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες. Συ γαρ ει ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω άναρχω σου Πατρί, και τω παναγίω και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

****** Περί ησυχίας και περί των δύο τρόπων της προσευχής. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης

(1) συνάφεια εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου... (ήταν 13 Μαϊ όταν συνέβη...)

(2) Νὰ ἱκετεύεις τὸ Θεὸ μὲ προσευχὲς καὶ δάκρυα νὰ σοὺ στείλει ὁδηγὸ ἀπαθῆ καὶ ἅγιο. Ἀλλὰ καὶ σὺ ὁ ἴδιος νὰ μελετᾶς τὶς θεῖες Γραφές, καὶ μάλιστα τὰ πρακτικὰ συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων... ~ Ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος

...Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, διάνοιξον τὰ ὦτα καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας μου, τοῦ ἀκοῦσαί με τὰ λόγιά Σου καὶ συνιέναι καὶ ποιῆσαι τὸ θέλημά Σου, ὅτι πάροικός εἰμι ἐν τῇ γῇ. Μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς Σου, ἀλλὰ ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ Νόμου Σου. Ἐπὶ σοὶ γὰρ ἐλπίζω ὁ Θεός μου, ἵνα Σύ μου φωτίσεις τὴν διάνοιαν· ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν

διάνοιξη αισθητηρίων ‘’παράλληλη’’… από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’

---

όντας το θησαυροφυλάκιο στην Βασιλεία των ουρανών και εντός ημών…

Η Θεία Λειτουργία είναι ένας αρραβώνας με τον Χριστόν, ένας γάμος. Μας βάζει εις την Βασιλείαν Του. Ύστερα θα βγούμε πάλι, θα πάμε στο σπίτι μας με τα πάθη μας, με τις αμαρτίες μας, με τις μιζέριες μας. Δεν έχει σημασίαν! Θα πάμε πάλι στην Λειτουργία, θα αρπάξωμε πάλι τον Χριστόν, θα μας θεώση ξανά. Και έτσι με συνεχή αγώνα, με συνεχή πορεία, μπροστά ο Ιερεύς, πίσω εμείς, θα φθάσωμε εις την Βασιλείαν των Ουρανών. Πηγαίνομε εις την Λειτουργίαν με τον πόθο αυτόν; Εξασφαλίσαμε την Βασιλείαν των Ουρανών.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης († 9 Μαΐου 2019)

... ''βλέπουμε'' την Παναγία να βαδίζει προς Ιεροσόλυμα** μαζί με 6 ιερείς … από: 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ!

Η θεία λειτουργία είναι το δώρο Θεού, ο ουρανός επί γης στην εκκλησία,  συμπυκνώνοντας την όλη πορεία του ανθρωπίνου γένους από γενέσεως έως συντελείας και απόκτησης καλής μερίδος, μέσα σχεδόν σε ένα τρίωρο.  Κι όλοι μας, σε μικρογραφία από την σκέψη δύο ανθρώπων ‘’ποιήσωμεν άνθρωπον’’ … και σύλληψη έχουμε την μετά 9 μήνες γέννηση, στον τύπο της στον μακρόκοσμο συλλήψεως της σκέψεως Της Παναγίας Τριάδος ‘’ποιήσωμεν άνθρωπον’’ και γένεση σε 6 ημέρες, έχοντας η συνείδηση την υποχρέωση να τρέξει από τον όρθρο συστοιχούμενη με την ΠΔ και προ Χριστού χρόνους με σπερματικό Λόγο και μερική αλήθεια, την Καινή με πληρότητα αληθείας (ορθοδόξως) και να μεθέξει (με προϋποθέσεις) Ζωή στο τέλος εκ του Αγίου Ποτηρίου, ως προσωπική αποκάλυψη.

  

  

Αυτήν την υπέρβαση δεν μπορεί να την κάνει κάποιος εκτός εκκλησίας και εκτός θείας λειτουργίας. Στο διάβα αυτού του μυστηριακού τριώρου όπως μας έχει παραδοθεί η ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας - άγιος Νικόλαος Καβάσιλας (και μυσταγωγία του αγ.Μαξίμου ομολογητού)  δίνει εκείνα τα σύμφωνα μυστικά εφόδια νίκης του χρόνου. Και αφού πρώτα την βασιλεία επιζητήσουμε μετά θα προστεθούν όλα τα υπόλοιπα… μην χάσουμε λόγω εμπάθειας ή αναληθείας, την ορθή ιεράρχηση. Τον Σταυρό της ακριβούς φιλοθεΐας και ακινησίας και θεάρεστης φιλανθρωπίας και διακονίας.

Κι εκεί, μέσα στην εκκλησία μεταξύ άλλων αλλά ως άξονα, ομολογούμε: ότι Σου εστίν η βασιλεία κι η δύναμις κι η δόξα κι η ευχαριστία κι η προσκύνησις…. Βγαίνουμε έξω των χοϊκών ορίων της εκκλησίας, έχοντας μαθητεύσει στα σπουδαία ‘’σημεία’’ της παρουσίας Χριστού και θέλησής Του και επικοινωνίας με Αυτόν για να αποδείξουμε ‘’εκτός’’ τι μάθαμε. Και πάλι από την αρχή με σχολείο και νοσοκομείο την εκκλησία και πεδίο εφαρμογής μαθητείας και υγείας στον κόσμο.

Όσο βέβαια δεν υπάρχει συμ-φωνία μέσα και έξω θα υπάρχει απόσταση βιωμάτων μυστικών και μυστηριακών και θα υψώνεται ‘’απαγορευτικός’’ μεσότοιχος.  Αλήθεια, στον χώρο ενασκήσεώς μας ακούγεται εκείνο το ότι Σου εστίν η βασιλεία κι η ευχαριστία κλπ… ή είμαστε κλέφτες και άρπαγες οικειοποιούμενοι τα δικά Του ως δικά μας, οφείλοντας οι άλλοι να μας δοξάζουν, προσκυνούν, ευχαριστούν…. όταν ‘’μέσα’’ στην εκκλησία προσκυνάμε και ασπαζόμαστε τις εικόνες και του πνεύματος αυτών στα άγια πρόσωπά Τους, όπως αγνότητα, μετάνοια και ανάλογα χαρίσματα και ιδιότητες των αγίων, ‘’έξω’’ των φυσικών ορίων της εκκλησίας μέσα στον κόσμο, σαν σε αγωνιστικό χώρο απόδειξης του πνεύματός μας, είμαστε σύμφωνοι; ή αμετανόητοι, εμπαθείς, ανέραστοι θείου διάγουμε την ζωή μας;;;

"Χριστιανός χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς προσευχή, χωρίς εξομολόγηση, χωρίς Θεία Κοινωνία, είναι ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου ανά πάσαν στιγμήν η πόρτα είναι ανοιχτή να μπούν μέσα οι κλέφτες, δηλαδή οι δαίμονες, να το αλωνίσουν." ~ Παπα Χαράλαμπος Διονυσιάτης ("περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής..." )

Ισχυροποιώντας τους δεσμούς, ελκόμενοι πνεύματι και φύσει από την αγία ΜΙΑ Εκκλησία και ταυτίζοντας σε αγιασμό την έσω του ναού και έξω ζωή μας, ελπίζουμε στην ευσπλαγχνία Του. Με αυτήν την συμφωνία, δια των μυστικών και μυστηριακών εφοδίων, διανοίγονται οι οφθαλμοί μας και μας γνωρίζει ο καλός Θεός ως οικείους Του τους κρυμμένους λόγους και θησαυρούς των Νόμων (γραπτών και φυσικών) στο μέτρο που μας αναλογεί και μας συμφέρει.  

Το επί γης πέρας είναι η ανάσταση και νίκη του θανάτου, κατάσταση που μπορεί να επιτευχθεί ΜΟΝΟ αν και όσο ενσωματωνόμαστε στο (Αναστημένο) Σώμα Χριστού που πατεί τον θάνατο και καταργεί (διαχρονικά για χάριν κάθε αγωνιζόμενου) Ο Κύριος, τον διάβολο. Με την τύπωση εφ'ημών του τιμίου σταυρού, XC ανέστη εκ νεκρών (κεφαλή) θανάτω θάνατον πατήσας (κοιλία) .... βιώνουμε από αμυδρά έως εκτυπώτερον και τέλεια, αυτό που βλέπουμε και στον τελευταίο ψαλμό (151) του Δαβίδ (ως σκιά) ... Εξήλθε και σκότωσε τον αλλόφυλο. Τον γίγαντα και δυνατό φιλισταίο γολιάθ. Φιλισταίοι όμως είναι κρητικό φύλο, που συστοιχείται/αντιστοιχεί στην γαστέρα. Εκεί που εμφωλεύει ο δράκων και περικυκλώνει την καρδία με τα βοσκήματα των παθών.

Αποδεικνύοντας ότι οι θεόπνευστοι ψαλμοί είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το ορθόδοξο ήθος και καθόλου δεν απέχει από το ποθούμενο και πως μόνο δι ευχών μπορεί να φτάσουμε στο επίγειο πέρας. Μετά όμως την ανάσταση, η παιδεία και ''ανύψωση'' δεν σταματά αλλά ακολουθεί η ανώτερη ανάληψη, που είναι η μετά σώματος ανάβαση στον θρόνο του Θεού. Έπεται η πεντηκοστή και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Αυτός και ο στόχος μας. Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. 

Και μετά το θεωρητικό πέρας, αρχίζουμε πάλι από την αρχή και πρακτικά.... 

Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι

Με λίγη προσοχή και πολύ εκ Θεού βοήθεια, δι ευχών, όλα καλά θα πάνε….   και γιατί αυτό; γιατί χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Χάρις η ανάστασις που δίδει Ο Κύριος (με ένδειξη στον Δαβίδ για τον αγαπημένο Του προφήτη και για όλους εμάς επόμενους), χάρις η ανάληψη, δωρεά του συνιέναι τας Γραφάς (αρχής γενομένης από πίστεως Στον Κύριο) η ανέλιξις (9, αφού έτσι σχηματικά ορίζεται η διαδρομή προς τελειότητα) αλλά και εκράτηντο οι οφθαλμοί, σκοτίζεται ο νους, πωρώνεται η καρδία στους απιστούντες και έχοντες προδιάθεση πίστης στον ‘’άλλον’’ (6) αντ’Αυτού , δλδ αντίχριστο και αντίποδα…. πλανώντες και πλανώμενοι (όσον αφορά τις ερμηνείες των γραφών*)…. πάλιν εἶπεν ῾Ησαΐας· 40 τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 41 ταῦτα εἶπεν ῾Ησαΐας ὅτε εἶδε τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ. (Ιωαν.ιβ’)

* προς τι λοιπόν η χαρά των σταυρωτών ιουδαίων (7 μέρες χάνουκα) που νίκησε ο Δαβίδ τον γολιάθ, ο ευλογημένος ισραηλίτης τον έλληνα (εδώ ειδωλολάτρη και για μας γαστέρα και επί του ομφαλού δράκοντα) ; δεν νοούν τι σημαίνει δεν βλέπουν και δεν θα δουν ανάσταση προς δόξαν αλλά προς κρίση και κατάκριση…

---

μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν κι η πνευματική του αναγωγή, μην μείνουμε στο φαρισσαϊκό κατά γράμμα, μην μείνωμεν έξω του Νυμφώνος XC.

---

τέλος, συμπερασματικά και ευλογημένα, από το περί ησυχαστών και επιστολές του αββά Αμμωνά, μας παραινεί: Η επιθυμία να εξετάζης με περιέργεια την Αγ. Γραφή γεννά εχθρότητα και διαμάχη, ενώ ο θρήνος για τις αμαρτίες φέρνει την ειρήνη. Είναι αμαρτία για τον μοναχό πού κάθεται στο κελλί του, να εξετάζη με περιέργεια την Αγ. Γραφή παραμελώντας τις αμαρτίες του.

Οποιος απασχολεί την σκέψι του, πριν γνωρίση τον εαυτό του, με το πως ήταν γραμμένα τα διάφορα γραφικά χωρία, αυτός έχει περιέργεια στην καρδιά και είναι φοβερά αιχμάλωτος στο πάθος του αυτό.

Οποιος όμως φυλάγεται απ' αυτή την αιχμαλωσία, επιδιώκει να ταπεινώνεται ενώπιον του Θεού. Όποιος αναζητεί υλικό ομοίωμα του Θεού, βλασφημεί τον Θεό. Όποιος όμως φροντίζει να Τον τιμήση, αγαπά να ζή με καθαρότητα και φόβο Θεού.

Οποιος σέβεται τις εντολές του Θεού και τις τηρεί σαν χρεώστης, αυτός γνώρισε τον Θεό. Μην αναζητήσεις τις υψηλές θεολογικές έννοιες, ενώ ακόμη ζητάς την βοήθεια τον Θεού, για να έλθη και να σε σώση από την αμαρτία. Οι υψηλές θεολογικές έννοιες μόνες τους έρχονται, όταν η ψυχή αγνισθή και καθαρισθή.