πέραν της αντικειμενικής και υποκειμενικής, η σταυρική αντιμετώπιση του covid, αλλά και κάθε ασθένειας

ίσως απαραίτητα εισαγωγικά

(από τον αγ.Πορφύριο) ….Ο Γέροντας, καθισμένος κάτω από ένα πεύκο, ένα καλοκαιρινό απόγευμα, μας μιλούσε για την απεριόριστη εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε στην πρόνοια του Θεού: «Ξέρετε, αυτό που λέει η Γραφή “και αι τρίχες της κεφαλής υμών ηριθμημέναι εισί”, είναι πραγματικότητα. Έτσι είναι.

Τίποτε στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Μας αγαπά πολύ, μας έχει στο νού του κάθε στιγμή και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μη φοβόμαστε τίποτε». Ρωτούσαμε τον Γέροντα Πορφύριο, μετά την εισβολή, τι θα γίνει με την Κύπρο κι έλεγε: «Ας κάνει ο Θεός τη δουλειά Του». Το ίδιο έλεγε, όταν γίνονταν οι μεγάλοι σεισμοί στην Ελλάδα κι έμενε ανεπηρέαστος από την κατάσταση.

Έλεγε: «Εμείς να γίνουμε καλοί κι ο Θεός ας κάνει ό,τι θέλει». «Σού έρχονται φοβίες μερικές φορές, όπως μου λες, γιατί δεν αγαπάς πολύ τον Χριστό. Αυτό είναι όλο. Άντε πήγαινε τώρα…»

“Ανθολόγιο συμβουλών”, Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 432-433.

 

…Μέσα στο αναστημένο Σώμα XC, την ορθόδοξη ΜΙΑ Εκκλησία, ο θάνατος καταργείται, όπως ψάλλουμε στα μνημόσυνα … ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας. Μας τόχει δώσει και σε ίχνος ψαυστό, αχειροποίητο, στο

οπισθόφυλλο της μύησης και ορθοδοξίας, όπου δείχνει τον αντίδικο της σωτηρίας μας μαρμαρωμένο.

 

Έξω στον κόσμο, ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. (Α’Πετρ.ε’)… γιαυτό  8 νήψατε, γρηγορήσατε·

 

Τα πράματα, δεν είναι μαγικά, αλλά άγια και πρέπει να λάβουν την διάσταση που τους πρέπει, με ΔΙΑΚΡΙΣΗ και αγωνιστικότητα.

 

''Η θεία Χάρις σκηνώνει πρῶτα στὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων καὶ ἀπὸ τὶς ψυχὲς μεταδίδεται καὶ στὰ σώματά τους· καὶ ὅταν κοιμηθοῦν, μένει στὰ λείψανά τους καὶ στοὺς τάφους τους καὶ στὶς εἰκόνες τους καὶ στοὺς ναοὺς ποὺ εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾿ αὐτούς. Εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνοικεῖ στὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων καὶ ἐν συνεχείᾳ μένει καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνδέονται μὲ τοὺς Ἁγίους.'' ∽ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

 

Επανερχόμενοι στην πρόταση του αγ.Πορφυρίου, «Εμείς να γίνουμε καλοί (άγιοι) κι ο Θεός ας κάνει ό,τι θέλει» μπροστά μας απλώνεται ένας μονόδρομος… Ο Δρόμος, που συνοδοιπορεί και συμπλέει και μας θεραπεύει ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων, έως της συντελείας.  

 

Ψαλμικώς, …ἱνατί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ; ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με. (ψαλμ.48)

 

Μας πέρασε δόλια η ψευδοθεωρία, και δυστυχώς την πιστεύουμε, ότι τον θάνατο θα τον αντιμετωπίσουμε στο βιολογικό τέρμα της επιγείου ζωής μας, ενώ στην πραγματικότητα τον αντιμετωπίζουμε καθ’ημέραν με τα οψώνιά του. Την αμαρτία. Η καθ’ημέραν νίκη ή ήττα θα επισφραγισθεί με τον βιολογικό θάνατο (πέρασμα προς την αιωνιότητα) και τα 40 της κρίσης εκ του Δικαιοκρίτη Θεού.

 

Στο όλο ‘’οικοδόμημα’’ που διαθέτει και υπόγειο (παράλογο) και επίγειο (λογικό) και το υπερώο (υπέρλογο) τα κλειδιά των δύο πυλών, (προς τα άνω και προς τα κάτω) τα κρατάμε εμείς.

 

Πύλες, θύρες, σαν πλέγματα εντοπίζουμε και προς τα κάτω, απόπου περνάει στην φύση μας ο θάνατος αλλά και προς τα άνω, απόπου περνάει Ζωή και μετέχουμε αυτής (όσο).

 

Η πυκνότητα του πλέγματος, ως διαπερατό ή αδιαπέραστο τοιχείο, εξαρτάται από την όλη μας θεωρία και πράξη.  Η σχέση μας με τον Σταυρό που αφενός ‘’πατάει’’ τον θάνατο και αφετέρου ανοίγει τις πύλες του ουρανού. Η σχέση μας με Την αδιόδευτο Πύλη. Η σχέση μας με Την Θύρα. Όλα σε βιωματικό επίπεδο, θεωρίας και πράξης. Προσευχής και νηστείας. Ακρόασης και τήρησης (σύνολο τα τέσσερα άκρα του βιούμενου σταυρού) και με την θεία επίσκεψη, ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και δωδεκάτειχος πόλις. Αμήν εντός Αυτής δι ευχών και ενεργείας Της γλυκυτάτης Θεοτόκου.    

 

Αδιάκριτα, υποκειμενικά πέραν μιας αντικειμενικότητος μπορεί μόνοι μας με το πρόσημο της ‘’πίστης’’ ή να εισάγουμε στον εαυτό και φύση μας, την ασθένεια (μέσω αυθυποβολής και φοβίας)* ή να ασφαλιστεί χάριτι η κάτω θύρα (πλέγμα) ώστε να μην περάσει αυτή η ασθένεια στην φύση μας και να παραμείνει υπερλόγως υγιής και το μικρόβιο – ιός, παραδόξως για την επιστήμη (και αυστηρά της τετραγωνικής ‘’λογικής’’ αλλά χωρίς Λόγο), απενεργοποιημένος.

Και τι είναι τα αντισώματα; τα εμβόλια; το ίδιο το μικρόβιο και δηλητήριο, αλλά σε παθητική μορφή. Κι όπως το αίμα του πατέρα πελεκάνου στην φύση, που κοινωνούν τα μικρά πελεκανάκια που δαγκώθηκαν από δηλητηριώδη όφι, είναι ικανό να τα προστατέψει και λυτρώσει από τον βέβαιο θάνατο, έτσι αναλογικά το Αίμα Κυρίου (στην ισχύουσα με αποστολική διαδοχή ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ) με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, γίνεται το ιδιαίτερο αντίσωμα για κάθε ασθένεια.

 

Όχι ότι ο άνθρωπος μαγικά δεν θα ασθενήσει ή δεν θα πεθάνει, αλλά παρά τον βιολογικό θάνατο και όποια ασθένεια, (επιτρέψει ο καλός Θεός που ακόμη και για τις λεπτομέρειες επιβλέπει) θα έχει κερδηθεί η απείρως σπουδαιότερη αιώνια Ζωή και αιώνια υγεία.

 

Μέσα στην (ορθόδοξη) εκκλησία το όποιο μικρόβιο και ιός είναι απενεργοποιημένο και έξω Αυτής μπορεί δυνητικά να ενεργοποιηθεί, κατά την πτέρνα ως δικαιώματα, ή το πνευματικό συμφέρον μας, μέσα στο επιτρέπεται.

 

Θα ομολογήσουμε ΜΕΣΑ στην εκκλησία. Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι. Μακάρι και ‘’έξω’’. Θα ομολογήσουμε ‘’μέσα’’ στον χειροποίητο ναό, ότι Σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα και η ευχαριστία και η προσκύνησις … μακάρι και ‘’έξω’’ , μη γενόμενοι κλέπτες της δόξης (με την ματαία φιλοδοξία)  της ευχαριστίας (ότι τάχα οι άνθρωποι σε ΜΑΣ χρωστάνε προσκύνηση ευχαριστία…) γιατί τότε και έτσι, όσο εμείς είμαστε κλέπτες τόσο δίνουμε δικαιώματα του κλέπτη. Τόσο υποκριτικά, αφού, άλλα λέμε (και τάχα) πιστεύουμε μέσα στο γήινο οικοδόμημα της εκκλησίας που είναι ίχνος του ουρανού επί γης, αλλά άλλα πράττουμε στον αγωνιστικό χώρο και ζωή μας, που εκεί αποδεικνύεται το πόσο έχουμε ξεφύγει ‘’λίγο’’ εκ του σαρκικού φρονήματος.

 

Πιστεύοντας μάλιστα την ισοπεδωτική εξομοίωση εκ των αθέων και δυσπίστων** (τάχα αντικειμενικών επιστημόνων, οι οποίοι όμως χρηματίζονται και καθοδηγούνται από τον ύποπτο Π.Ο.Υ.) των χώρων συγκέντρωσης ότι δεν διαφέρει από σούπερ μάρκετ …. εμβάζουμε δια του κοσμικού φρονήματος την φοβία και όχι απλά αλλοιώνουμε την θεοπαράδοτη πίστη, αλλά και υβρίζοντες την χάρι, καταφέρνουν με ένα δόλιο μέτρο μασκοφορίας, να μην αφεθεί η βλασφημία στους αιώνες….  

 

Ας μην τους κάνουμε την χάρι, αρχής γενομένης της πίστης στην αχειροποίητο καρδία μας, όπου ο καλός Θεός θέλει ναό να ποιήσει, (μονήν παρ’αυτώ ποιήσωμεν) αφού όπως αναφέρει ο Γέροντας Εφραίμ: «Η καρδία του ανθρώπου είναι το κέντρον των υπέρ φύσιν, των κατά φύσιν και των παρά φύσιν κινήσεων. Τα πάντα ξεκινούν από την καρδίαν. Εάν η καρδία του ανθρώπου καθαρισθή***, τότε βλέπομεν τον Θεόν. Ο Θεός είναι αθεώρητος· ο Θεός είναι Πνεύμα. Δύναται όμως να βασιλεύση εις την καρδίαν του ανθρώπου, όταν γίνη αυτή καθαρόν δοχείον.

Διά να γίνη δεκτικόν δοχείον η καρδία του ανθρώπου, πρέπει να γίνη καθαρή. Δηλαδή, να γίνη καθαρή από ακάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθή όμως η καρδιά, πρέπει να μπη εις αυτήν κάποιο φάρμακον. Το φάρμακον αυτό είναι η νοερά προσευχή. Όπου πηγαίνει ο βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί· και όταν μπη εις την καρδιά ο Χριστός, το όνομα Του το Άγιον, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες. Όταν ενθρονισθή μέσα καλά-καλά ο Χριστός, τότε υπάκουουν τα πάντα.

Κι επειδή ο σταυρός είναι το μέσον και το κριτήριο και Ο Μεσσίας, ακόμη και σε ισοσκελές ενεργειακό σχήμα, πρόσωπο και σχήμα, αφού ο μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός σχηματίζουν σταυρό, αυτός δίνει την ΔΙΑΚΡΙΣΗ της αληθείας ώστε να αντιμετωπιστεί ισόρροπα οποιαδήποτε ασθένεια. Χωρίς Σταυρό (υπέρλογο) και σταυρό (λογικό), η όποια αντικειμενικότητα ή υποκειμενικότητα θα χωλαίνει για να μην πούμε ότι ‘’υπηρετεί’’ χωρίς να το θέλει, το παράλογο.   

 

Ο αντικειμενικός που δεν δέχεται την υποκειμενικότητα, υστερεί στην αλήθεια κι αυτή τον ελέγχει με τις ‘’συμπτώσεις’’ Της. Ο θέλων είναι αντικειμενικός, που όμως υποτιμά τις παραμέτρους που αλλάζουν την ροή της ασθένειας μέσω πίστης, φόβου, δικαιωμάτων φυσικών και πνευματικών, αδυνατεί να διακρίνει την μέση, βασιλική αλήθεια, υποτιμώντας ΚΑΙ το πρόσωπο του Ιατρού κάθε ψυχικής και σωματικής ασθενείας ΚΑΙ το πρόσωπο του συνανθρώπου, που με το πρόσημό του νικά ή ηττάται, έλκει ή απωθεί. Από την άλλη, πάλι ανισόρροπα, ο υποτιμών την αντικειμενικότητα, φαντάζεται ότι είναι άτρωτος και αδιάκριτα εκτίθεται. Η δε φαντασία, δεν είναι ένδειξη υγιούς νοός, ειδικά όταν συνοδεύεται και από μη ορθή πίστη, στηριζόμενος στην αυθυποβολή και τις δυνάμεις του, εγωιστικά. Και να μην ασθενήσει βιολογικά, ήδη έχει υποπέσει σε βαρύτερη πνευματική. 

 

Ο αγ.Παΐσιος αναφέρει, πως αν μια αρρώστεια την αφήσεις να δρα, νομοτελειακά θα σε οδηγήσει εκεί που θέλει αυτή. Με την προσευχή (και νηστεία και ακρόαση και τήρηση των εντολών στο σύνολο ΣΤΑΥΡΟΣ) αλλάζει ο ρους και το μέλλον αυτής.

 

Όπως εμβάς ο Κύριος στον Ιορδάνη στρέφονται τα ρείθρα του, που νομοτελειακά θα εξέβαλλε ο ποταμός στην νεκρά θάλασσα, έτσι και εμβολιζόμενη η δύναμη του Σταυρού και Ο Ίδιος, στην ζωή και στον ρου του ποταμού μας, που νομοτελειακά θα οδηγούμασταν στην ‘’νεκρά’’ θάλασσα, αλλάζει η κατεύθυνση και μας οδηγεί στην όντως Ζωή.               

και... μιας και μιλάμε για ''εμβόλιο'' , ο άνθρωπος καλείται να επιλέξει μετά από ζύγισμα όλων των νέων δεδομένων, (περί επέμβασης στο dna και σπείρας του) μια κρίσιμη επιλογή και πορεία..... Να στηρίξει την ζωή του στους δερμάτινους χιτώνες σαν τον Ιούδα (6) ή στον ζωοποιό σταυρό (9)....  [Ιούδας ισκαριώτης, κατά Θεόν παιδαγωγία και εμβόλιο (δύο όψεις και προοπτικές)]

---

 * σε ένα σπίτι βάλανε κάποιον και του είπανε ψέμματα, ότι ο προηγούμενος ένοικος είχε φυματίωση. Σε τρεις μήνες ενώ αντικειμενικά δεν θα έπρεπε να ισχύσει, ο φοβισμένος άνθρωπος εκ του μηδενός, εκδήλωσε φυματίωση.

 

Φαίνεται, πως λειτουργικά, και από τον φόβο (από υποψία έως έμμονη ιδέα) διάνοιξε το πλέγμα του προς το υπόγειο και εξ αυτού, εισήγαγε την εν λόγω ασθένεια.  

 

Μήπως πρακτικά δεν ισχύει το: … ό,τι φοβήθηκα, επ εμού ήλθε;

 

Από την άλλη, εκ πίστεως και πρόσθεσης χάριτος, με την θεία κοινωνία και κατάλυση (πολύ περισσότερο) ακόμη και σε λοιμώδη και μεταδιδόμενα εύκολα δια του σιέλου, νοσήματα, ενώ ‘’νομοτελειακά’’  έπρεπε να νοσήσει ο κοινωνών, αυτό δεν συνέβη, ούτε θα συμβεί.

 

**τώρα αρχόντων ανθελληνικών και αντιχρίστων μασώνων, πολεμίων της χάριτος του Αγίου Πνεύματος

 

*** ας μην προσθέτουμε αυτοβούλως μαζί με τα υλικά μικρόβια και τα πνευματικά…. στην καρδιά και ψυχή και ζωή μας.

 

Πνευματική έποψη του κοροναϊού

 

περί 13033 σημείου αναφοράς και covid19. Η άλλη όψις

 

μια κουκίδα ο άνθρωπος (περί θανάτου και Ζωής δια Σταυρού)

 

Περί θανάτου…

 

περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής...

ασφαλίζοντας τις θυρίδες με αίμα αμνού … για να μην εισέλθει δι αυτών, ο θάνατος….

ΠΕΡΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΘΛΙΨΕΩΝ (οσ.Θεοφάνους του εγκλείστου)

Η αντιμετώπιση των ασθενειών – Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου