πνεύμα, πλέγμα και ύδατα

- Γέροντα, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.

- Δεν καταλαβαίνεις εσύ που την λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος και καίγεται και φεύγει. Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα, από την ευχή, απ' την προσευχή;

- Και βεβαίως θέλω!

- Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στον Θεό να σου δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή του Χριστού. 

Έκανε προσευχή ο γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, έκανε νηστεία, τριήμερο νηστεία, μόνο με λίγο νερό. Και μετά από τρεις μέρες δίνει στον υποτακτικό του ένα καλάθι και του λέει:

- Πήγαινε να το γεμίσεις νερό.

- Γέροντα, λέει, με συγχωρείς, τα μυαλά τα έχω, το λογικό το έχω, πως θα γεμίσει αυτό νερό; Γεμίζει το καλάθι νερό; Βρέχεται, ναι, αλλά να γεμίσει νερό;

- Καλά, παιδί μου, του λέει ο γέροντας, δεν ήθελες να δεις ένα θαύμα; Να δεις τι δύναμη έχει η ευχή; Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τί δύναμη έχει; Γιατί την παντοδυναμία της ευχής την παίρνει απ' τον παντοδύναμο Θεό, διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι καί σωτήρας του κόσμου, αλλά είναι και Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού. Δεν θέλεις να την δεις;

- Πως, πως, πως!

- Ε, κάνε αυτό που λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή. Θα πας και θα 'ρθεις χωρίς να την διακόψεις καθόλου. Θα λες συνέχεια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

- Να 'ναι ευλογημένο. 

Πάει λοιπόν ο υποτακτικός στό δρόμο, περπατάει να πάει μέχρι την πηγή που ήταν το νερό και έλεγε συνεχώς την ευχή. Και βάζει το καλάθι στη βρύση και τό νερό

γεμίζει το καλάθι! Και το καλάθι δεν τρέχει! Δεν βγάζει ούτε από τα πλάγια, ούτε από κάτω σταγόνα νερό. Δεν διακόπτει την ευχή και τη λέει συνεχώς. 

Μόλις είδε ο υποτακτικός το καλάθι γεμάτο, τρέχει να το δείξει στον γέροντά του. 

Στον δρόμο πηγαίνοντας αυτά τα πενήντα μέτρα, φανερώνεται ο διάβολος, αλλά με ανθρώπινη μορφή, σαν καλόγερος.

Του λέει:

- Καλόγερε, του λέει, πού πας;

- Πάω στον γέροντά μου.

- Πως σέ λένε;

- Γεώργιο.

- Πόσα χρόνια έχεις εδώ;

- Πέντε - έξι.

- Και τι δουλειά κάνεις; Τί διακόνημα κάνεις;

- Φτιάχνουμε σφραγίδια. 

Με τον διάλογο, αδειάζει το καλάθι και το νερό φεύγει από κάτω όλο. Έπιασε αργολογία, άφησε την ευχή. Πήγε στον γέροντά του με άδειο το καλάθι.

- Τί συμβαίνει παιδί μου; Γιατί μου φέρνεις το καλάθι άδειο;

- Γέροντα έτσι και έτσι...

- Ααα... Άφησες την ευχή παιδί μου. Και έπιασες διάλογο μ' αυτόν που φαινόταν σαν καλόγερος, αλλά δεν ήταν καλόγερος, Αλλά ήταν ο διάβολος! Εάν δεν του μιλούσες, το καλάθι θα ήταν γεμάτο νερό. Τώρα όμως που μίλησες και άφησες την ευχή, έφυγε το νερό. Βλέπεις λοιπόν, όταν έλεγες και όσο έλεγες την ευχή το καλάθι κρατούσε το νερό. Όταν την σταμάτησες και άρχισες την αργολογία σου, έφυγε το νερό. Η προσευχή, το κομποσχοίνι με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», είναι πνευματική ελεημοσύνη και νικά το έλεος του Θεού. Και το έλεος του Θεού είναι μεγάλο! (συνέχεια 1) 

--- 

Πίσω από το πλέγμα (και ψάθα μας) που αναπαριστάνει και την καθημερινότητά μας, κρύβονται δύο δρόμοι, ένας ανοδικός και ένας καθοδικός, δύο πνεύματα, ένα Άγιο και ένα πονηρό, δύο ύδατα, τα άνω και τα κάτω. Κι εμείς, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, Ζωής και θανάτου (πνευματικού, γιατί ο βιολογικός είναι αναπόφευκτος), αποφασίζουμε που θα ανοιχτούμε και ποιες ‘’τρύπες’’ (και πως) θα τις κλείσουμε. Αποφασίζουμε την σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας μας. 

Λέγει ο αγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης** Ο πόλεμος ημών είναι πολύπονος, είναι μεγάλη και αδιάλειπτος επιστήμη. Απαιτείται και σοφία αλλά και απλότης. Εάν η ψυχή αγαπήση την ταπεινότητα τότε όλα τα δίκτυα των εχθρών διαλύονται και όλα τα οχυρά των κρημνίζονται. Ο πόλεμος είναι μεν πεισματώδης, αλλά μόνον δια τους υπερηφάνους. Δια δε τους ταπεινούς είναι εύκολος, διότι αυτοί έχουν αγαπήσει Τον Κύριον, και Αυτός δίδει εις αυτούς το ισχυρόν όπλον Του, την χάριν Του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν φοβούνται οι εχθροί, διότι τους κατακαίει…. 

Αν κάποιος λογιστεί με μέσα τα μικροσκόπια, την πυκνότητα του ανθρώπου και υλικών, ακόμη και των φαινομενικά ‘’ισχυρών και τάχα αδιαπέραστων’’… (με τα κενά τους μεταξύ των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων), που αναλογικά μοιάζει και με τις αποστάσεις ηλίου (πρωτονίου) και πλανητών (ηλεκτρονίων) θα νοήσει ότι είμαστε γεμάτοι με γη και χώμα, κατά 3% και άδειοι κατά 97%. 

Το διαμπερές αυτών των σκιών ανθρώπων και σκιών αντικειμένων είναι ασύλληπτο. ‘’Λογικά’’ όχι απλά ψαθί που δεν μπορεί να μεταφέρει ύδωρ, αλλά πλέγμα με τεράστιες τρύπες. 

Στο, πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; ο άγιος Μάξιμος ομολογητής αντιστοιχεί με την πνευματική αναγωγή την ιστορική μία  αιμορροούσα με την φύση και την ψυχή του καθενός, που με τα πάθη αφήνει να της γλιστρήσει πρός την ύλη η δύναμη που της δόθηκε για τη δημιουργία έργων και λόγων δικαιοσύνης.  

Και συνεχίζουμε να κοινωνάμε Χριστό, αλλά να Τον χάνουμε. Να κουβαλάμε το λάλον ύδωρ Του και να Τον χάνουμε από τις τρυπούλες του πλέγματός μας. 

Δια αυτού του προσωπικού υλικού πλέγματος, αφού τον ρόλο φύλαξης τον αναλαμβάνει το ενδιάμεσο πνεύμα (και ενέργεια), από την μία πλευρά γεμίζει η ψυχή μας με τα ανυπόστατα*** και κάτω ύδατα, τα άτακτα, αλλά συγχρόνως μπορεί από την ασφάλεια, δια του θείου Ονόματος (μετά προσευχής και νηστείας) να μην χάνονται και χύνονται έξω από το δοχείο (ζωή μας) τα άνω τακτοποιημένα ύδατα (όπως φάνηκε ο αγιασμός στο μικροσκόπιο). Και από αυτό το άλλο ύδωρ, έστω και σε μικρή ποσότητα, μπορεί να αγιάσει και τακτοποιήσει το όλον σιγά σιγά.... και χαρίσει αθανασία.

Με ταπεινότητα (και τα άλλα μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Ορθοδοξίας) ισχυροποιείται το πλέγμα ώστε να γίνει αδιαπέραστο, ως άρρηκτο τείχος (Θεοτόκος), σε σχέση με τον εγωισμό που το κάνει διαμπερές, που, μέσα από τις τρυπούλες θα περνάνε χωρίς αντίσταση, χωρίς να τα διακρίνουμε πολλά βλαβερά.

Επί σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων το σύστημα, και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ, και Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα εξ ης Θεός εσαρκώθη, και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών. Την γαρ σην μήτραν, θρόνον εποίησε, και την σην γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις δόξα σοι.

Ο εφεστώς άγγελος μεριμνά να μην δίνει χώρα στον πονηρό δαίμονα να κατακυριεύει και καταδυναστεύει το θνητό τούτο σώμα... (από την ευχή) εργαζόμενος σαν πλέγμα ασφάλειας, μαζί με Την Κυρία των αγγέλων και τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ, όχι μόνο ασφαλίζοντας οίκους και οχήματα (που είναι η μετάφραση των χερουβείμ και σεραφείμ) αλλά και ποιώντας μας χάριτι, μετόχους της δόξης Της, όσο δι ευχών και ενεργείας Της ποιείτε εν ημίν καθαρός ναός του Πνεύματος, προς ενοίκηση και απόκτηση ως Οδηγού ζωής, Τον Τριαδικό Θεό ...   

Καθ'όλην την διάρκεια της ζωής μας, το έλεος Του Κυρίου μας καταδιώκει.... Ο συντηρών και τρέφων τα σύμπαντα, μας κρατά άμεσα στο χέρι Του και έμμεσα δια των αγγέλων Του ωσάν σύστημα, ωσάν πλέγμα για να μην πέσουμε πιο κάτω, δίνοντάς μας μια ευκαιρία απόδειξης της θέλησής μας, με ποιον θέλουμε να είμαστε. Ένα φρένο στην δαιμονοποίηση είναι αυτή η ζωή, γιατί αν δεν μας σταματούσε στο εύσπλαγχνο δίχτυ Του (της βιολογικής ζωής) η ακολούθηση της φυγοκέντρου από το προπατορικό θάταν σίγουρα το άλλο άκρο της δημιουργίας. Σκότος και χάος. Κι ερχόμαστε εμείς με κάθε επιλογή όχι μόνο κυκλικά 360 μοίρες, αλλά σφαιρικά κάθε βήμα μας επί γης με πνευματικό αντίκρυσμα να μας στηρίζει ένα όχημα (σεραφείμ) και να μας φιλοξενεί ένας οίκος (χερουβείμ), μέχρις... κοπεί το νήμα της ζωής και αποφασίσει ο Θεός την θεοκατοίκηση (αμήν) ή θεοεγκατάλειψη (μη γένοιτο) αλλά δίκαια, αφού έτσι αποφασίσαμε, σε ποιον κύκλο να συνεχίσουμε ως αιωνιότητα. Στον πυρήνα και κύκλο της Αληθείας Του  όπου ισχύει το ... ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ (από 90ό) και πως φαίνεται να εφαρμόζεται αυτό στην πράξη;;; με το συμβολικό κεραυνόμορφο κόππα ( ϟ ) (90ός) προσκολλημένοι με το Αγαθό, στο ''νυν'' και κεφαλή, εργαζόμενοι ωσάν τον ΣΗΘ την ευθεία κίνηση νοός αλλά σπουδαιότερο και απλανώς σαν τον ΑΒΕΛ, την κυκλική και ευχή στην καρδιά και παντοδύναμο όνομα... τότε ... ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου· ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, (νουν και χουν) ή κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι στην κοιλία (και αεί) όπου ισχύει κατά παραχώρηση ο δράκων και η υπηρέτηση των ψυχοφθόρων παθών... την άλλη στρεφόμενη 666 σπείρα... (όπως τον είδε ο π.Κλεόπας Ηλίε) ως χοάνη καθελκτική vs της ανέλιξης λόγω αναστάσεως από τον Τριαδικό Θεό (999)... όπου πατούν πόδες πραέων (2) Κύριε ελέησον...   

Κι όσα συνέβησαν και συμβαίνουν έξω ιστορικά, αντανακλώνται και έσω, όπου και ο κυρίως αγώνας.... Ο Κάιν θα κυνηγά τον Άβελ, ο Ησαύ τον Ιακώβ... ο πλούσιος θα ελκύει τον φτωχό στην σπηλιά να τον ταπεινώσει και ο αμαρτωλός τον δίκαιο, όπως η περιβάλλουσα σάρκα αντιστρατεύεται τα της ψυχής και πνεύματος... αλλά και τα πάθη την καρδία.... όπως το χώμα ή ανυπόστατον ύδωρ θέλει να σβήσει το πυρ. Αλλά έχει ο Θεός αν το ζητήσουμε.  

Μπορεί τα σχήματα του κόσμου, να μας ενδείξουν την διαφορά διαπερατότητος. Τι αντίσταση να προβάλει ένα σουρωτήρι μακαρονιών σε κάτι πολύ λεπτότερο, που όμως ένα φίλτρο τσαγιού ή αέρος θα μπορούσε να αντισταθεί στα έχοντα ικανό για αυτήν την άμυνα, διαμέτρημα; κι εμείς θα φοράμε με την διαταγή του καίσαρα μάσκες που οι ιοί κάνουν πάρτυ, κι οι δαίμονες γελάνε με την υπακοή αλλά και με την ανοησία της ψευδαισθήσεως της ασφαλείας που νιώθουν μερικοί. 

Δεν πειράζει πολύ, (τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να τρελαινόμαστε, χωρίς να υποτιμώ τις φυσικές βλάβες που προξενεί η μάσκα) αλλά εκμεταλλευόμενοι τα παραπάνω, γίνονται καλά ερεθίσματα για πνευματική άμυνα και μη διαπερατότητα*. 

Ξέρουμε από τους αγίους, πως τα πνεύματα είναι λεπτότερης ουσίας και διαπερνούν τοίχους, σώματα κλπ… Οι άγγελοι μπορούν να εισέλθουν στο σώμα και να θεραπεύσουν μέλη μας. Να διαπεράσουν ακόμη και την αντιστεκόμενη ‘’διάνοιά’’ μας και να μας φυτεύσουν αν έχουν λάβει εντολή και δικαίωμα (εξ άλλου προσευχομένου) να λαλήσει αγαθά στην καρδία… να εκτελεστεί το θείο σχέδιο, για χάριν των ολίγων (πάντα) ... 

Τα ίδια μπορούν να καταφέρουν και τα αρνητικά πνεύματα, να μας  αρρωστήσουν, σκοτίσουν, ταράξουν, απελπίσουν και στεναχωρήσουν υπερβολικά (που είναι δαιμονική ενέργεια) εμπνεύσουν προς το κακό… αλλά!!! αυτά την δουλειά τους, κι εμείς την άμυνά μας, την πνευματική μας λεπτότητα και διόρθωση, ισχυροποιώντας το πλέγμα μας, διακρίνοντας (χάριτι) τα προσεγγίζοντα για συνομιλία… πνεύματα. Αυτά θα πυρώνουν νεφρά και μέλη, θα ενεργοποιούν πάθη, θα ξεσηκώνουν ορμές, κι οι άγιοι άγγελοι θα σβήνουν τα πεπυρωμένα βέλη, θα καταστείλουν τα πάθη (αν τους το ζητάμε) με την άλλη φωτιά και άλλο ύδωρ... συμπυκνωμένα* όλα συμβαίνοντα εντός παρά τα εξωτερικά ερεθίσματα ή αντανακλάσεις, στους νεφρούς (έδρα παθών) και επινεφρίδια (έδρα ψυχής) στον ομφαλό όπου εμφωλεύει ο δράκων και περικυκλώνει την καρδία, αναμένοντας ο καλός  Θεός την βιωματική μας ανάσταση για να ισχύσει προσωπικά το ''θανάτω θάνατον πατήσας''. Εκεί στον ομφαλό, προς γλυκασμό, φωτισμό και ελευθερία καρδίας...   

...Κάνοντάς το διάφανο****, αφαιρώντας τις αιτίες αδιακρισίας και αιχμαλωσίας μας… αιχμαλωσίας στο σαρκικό φρόνημα, στο κοσμικό φρόνημα και στον διάβολο. Το τριαξονικό κακό. 

Αναφερόμενοι στην διέλευση δια του πλέγματός μας του ύδατος και του αέρα, αλλά και των στοιχειακών χθονίων και πυρός… όσο είμαστε σε νηπιακή (πνευματική) ηλικία, είμαστε δεδουλωμένοι στα στοιχεία της φύσεως, αναμένοντες και μακάρι εργαζόμενοι για την ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία (όπως την ορίζει ο δάσκαλος π.Ιωάννης Ρωμανίδης και κάπως παιδικά επ’αυτού, σχολιάσαμε…). 

Δι ευχών και ενεργείας του χρυσοπλοκώτατου πύργου και της δωδεκάτειχης πόλης… είθε δια προσευχής (κεφαλή – κορωνίδα), νηστείας ως βάση (και κοιλία) ακρόασης και τήρησης (δεξιά και αριστερά ως ορατά και αόρατα), μια τετράδα ενεργειών που σχηματικά αναπαριστούν τον ζωηφόρο Σταυρό, (4 άκρων, με θεία εποπτεία και επίσκεψη Χ3 = 12τειχος…), να ασφαλίσουμε και μεθέξουμε βιωματικά ΖΩΗ και ΦΩΣ και όλων των θείων άπλετα από ευσπλαγχνία χαρισμάτων Της μεσουρανούσης τρισηλίου θεότητος….         

--- 

(συνέχεια 1) … Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, μας είχε πει, ότι όχι μόνον με τη Θεία Λειτουργία, αλλά και με το κομποσχοίνι, με τη λεγομένη νοερά προσευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», βγάζεις ψυχές απ' την Κόλαση και τις βάζεις στον Παράδεισο. Προσευχότανε ο γέροντας Ιωσήφ αρκετόν καιρό και στο τέλος, όπως μας είπε, είδε όραμα που η ψυχή του είπε «Μεγάλη μου η μέρα σήμερα, πηγαίνω στο καινούργιο μου σπίτι, και αυτό το οφείλω σε σένα...!». Έτσι λοιπόν πληροφορήθηκε, ότι σώθηκε η ψυχή... 

(2) 12 μυστηριώδεις δίνες, αυτογνωσία, κοσμογνωσία και θεογνωσία

* και πρέπει να μας ενδιαφέρει η διαπερατότητα και να βλέπονται όλα τα συμβάντα συμπυκνωμένα εντός, γιατί στόχος των πνευμάτων είναι ο θρόνος της καρδιάς. Ο όλος οίκος μας. Το όχημά μας. Και λένε οι άγιοι. ... τελικά τι είναι ένας άνθρωπος ανεξομολόγητος, ακοινώνητος και που δεν προσεύχεται; ένα σπίτι χωρίς πόρτες χωρίς παράθυρα, στο οποίο εύκολα μπαίνουν μέσα οι ληστές.

Όχι απλά ληστές αλλά ο ίδιος ο θάνατος αφού δια των θυρίδων αυτός εισέρχεται, σκηνώνει στο σώμα και καθοδηγεί ως οδηγός το όχημά μας (εαυτό). Για να ασφαλιστούν αυτές οι θυρίδες προαπεικονίστηκε στον ισραήλ μέσα στην αίγυπτο, όταν θα έπρεπε να βάψουν τις θυρίδες (2) με αίμα αμνού που δεν του κατεάγησαν τα σκέλη, προτύπωση της Θείας Κοινωνίας, ως μόνη ασφάλεια, δια της σύμπραξής μας με την φυλακή αισθήσεων. Το όλο πλέγμα που αδιακρίτως από τα κενά τρυπώνει ο θάνατος, καλύπτεται από το παντοδύναμο όνομα και όπου το όνομα εκεί και η χάρις, ώστε να αναγνωρίζεται η ίδια η Θύρα Χριστός, που ευλογεί εισόδους και εξόδους και νομή βρίσκει ο άνθρωπος. Όνομα υπέρ πάν όνομα που κλίνουν γόνυ τα υπερουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια. Στο χέρι μας είναι να το ζητήσουμε κι ο καλός Θεός θα ανταποκριθεί αφού το θέλει και χαριτώσει κατά τάξη και ετοιμότητα και προαίρεση και λίγο φιλότιμο αγώνα.

(2) περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής...

Ποιο το όφελος το ‘’πάνω απ’όλα υγεία’’ που συνήθως εννοείται από τον κόσμο η βιολογική, και πάνω σε αυτήν την φοβία πατάνε οι εκμετελλευόμενοι πολιτικώς τις ασθένειες, για να πάρουν μέτρα ‘’προστασίας’’ μας…. όταν διαμπερώς ήδη είμαστε τεθανατωμένοι από την αμαρτία;

Γιαυτό και ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί: …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' (από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος)

Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση γνωρίσει την Οδό Του, γίνει η Θύρα μας και χαρίσει Ζωή και Φως…

** Για το δίκτυο του κόσμου

*** ἄρα τὸ ὕδωρ ἂν κατεπόντισεν ἡμᾶς, χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν· ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον. εὐλογητὸς Κύριος, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν. ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων· ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν. ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. (ψαλμ.123)

**** δερμάτινοι χιτώνες και διαφάνεια

---

σῶσόν με ἀπὸ πηλοῦ, ἵνα μὴ ἐμπαγῶ· ῥυσθείην ἐκ τῶν μισούντων με καὶ ἐκ τῶν βαθέων τῶν ὑδάτων. μή με καταποντισάτω καταιγὶς ὕδατος, μηδὲ καταπιέτω με βυθός, μηδὲ συσχέτω ἐπ᾿ ἐμὲ φρέαρ τὸ στόμα αὐτοῦ. εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμέ. μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου. πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν, ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου ρῦσαί με. (68)