Είναι θέμα ημερών η πολυδιαφημισμένη κοινή προσευχή των εβραίων, για την επίκλησή τους στον ΜΑΤΣ και δικό τους (ψευτο)‘’μεσσία’’ (1), ώστε να τους εμφανιστεί, αφού με του ίδιου την προτροπή κατάφεραν σαν αχάριστο γένος να σταυρώσουν (και συνεχίζουν στους αιώνες να σταυρώνουν) Τον Αληθινό.
Πάνω σε αυτό, διοργανώθηκε σχεδόν άμεσα μια ‘’κόντρα’’ (2) την ίδια ώρα (Κυριακή 21 φεβ 2021 απόγευμα 18:00) με την ανάγνωση του ψαλτηρίου, το γνωστό κοπανιστήρι δαιμόνων, ώστε να ανατείνουν χείρες ικετευτικές.
Πάλι σχεδόν αμέσως εκφράστηκε μια καχυποψία για την ορθοδοξότητα αντιμετώπισης του ιβέντ, μην τύχει και λογιστεί ως συμπροσευχή. Συμπροσευχή όμως κάνουν οι οικουμενιστές, οι υποτελείς του ΜΑΤΣ κι όχι ο απλός ορθόδοξος λαός που προσκλήθηκε, ευκαιρίας δοθείσης, να αντιδράσει.
Κι ο καλοπροαίρετος άνθρωπος, τανυσμένος από το κάνε ή μην κάνεις την συγκεκριμμένη ώρα προσευχή, ταλανίζεται δεξιά – αριστερά.
Ο Άγιος Σιλουανός στο παραίνεσις στην αντιμετώπιση πνευματικών φαινομένων προτείνει την τήρηση μιας ‘’απόστασης’’ με το «Μη δέχου και μη απόρριπτε»…. γιατί, ίσως η κριτική των δευτέρων που υποτιμούν ευθέως με το καλά, ποιος είναι
αυτός ο άγνωστος π.Ι. που δίνει εντολή παρακάμπτοντας τους πνευματικούς, την εκκλησία, σύνοδο κ.α.…. δεν είμαι σίγουρος πόσο ύβρις κατά του Αγίου Πνεύματος είναι, αποδιδόμενη η εντολή του (π.Ι και αγνώστων μοναχών, που ίσως από ταπεινότητα θάθελαν να μείνουν στην αφάνεια) σε έμ-πνευση από τον βελζεβούλ…Επειδή η ορθοδοξία είναι σαν την κόψη του ξυραφιού, ίσως στην προσπάθεια να ξεφύγουμε από την μία άκρη, δώσαμε ίσως μεγαλύτερη ώθηση από όση έπρεπε για να ισορροπήσουμε, και πέσαμε στο άλλο.
Μακάρι ο καθένας μας μεταξύ των δύο διαδικτυακών τανυσμάτων, να βρει (και βρήκε) την διακριτική βασιλική οδό, και πορευθεί πιο κοντά στην συνείδηση του.
Κι όσοι θάθελαν να προσεύχονται στον ‘’θεό’’ τους, ας το κάνουν ελεύθερα. Φυσικά τα δικά τους ΜΜΕ, ως πολύφημοι γίγαντες θα το προβάλλουν πολύ περισσότερο από όσο αξίζει αυτό το ανούσιο γεγονός. Μήπως πάλι και συχνά δεν κατακλυζόμαστε από ‘’δικά’’ μας ΜΜΕ, ότι ο ερτοάν (με προφορά τέλεια) εξήλθε από την καθιερωμένη προσευχή της Παρασκευής;;; κι η λύση κατά των πολυφήμων κυκλώπων είναι η υγιής διασκοπία vs της μονομερούς οπτικής που αυτά προσφέρουν και τα οποία μάτια ανοίγονται χάριτι με ταπεινότητα και οξυδέρκεια, γρήγορο νου, κανένας... σαν σοφία και αντίστοιχα στον νόμο νικάται ο γολιάθ πάλι εκεί στο ''δόξα πατρί''.... δια των 5 πετρών του μικρόσωμου ευλογημένου Δαυίδ.... Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν μας....
Εμείς, μέσα στην εντολή αδιαλείπτως προσεύχεσθε, και το ‘’αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν’’ βρίσκουμε άλλη μια ευκαιρία να προσευχηθούμε στον Ζωντανό Θεό (999) κι όχι ομοιάζων είδωλο (666) αντικατοπτρισμό Του. Χωρίς φόβο χωρίς άγχος χωρίς ταραχή (που είναι του αντιδίκου παίγνιον και κατόρθωμα).
Δεν είναι το διαζευκτικό ή θα κάνουμε ή δεν θα κάνουμε, αλλά και θα κάνει ο καθένας ό,τι θεωρεί καλό, αλλά χωρίς να επαναπαυτεί ότι διαβάζοντας το ψαλτήρι (που προτάθηκε) μη όντας τακτοποιημένος στην όλη ζωή, από πλευράς μυστηρίων… είναι εντάξει.
Κι αυτό θα κάνουμε (ένα Κύριε ελέησον) κάτι σαν αντίδραση κρατήματος ομπρέλλας στην πραγματική ή φαινόμενη πνευματική καταιγίδα… και το άλλο σπουδαιότερο (διόρθωση βίου δι ευχών και ενεργείας) δεν θα αφήσουμε.
Μην μοιάσουμε στην αιρετική πρόταση μη νηστεύεις από κρέας αλλά πρόσεχε…. Και θα νηστέψουμε και θα προσέξουμε (προσευχηθούμε), αφού είναι θεία εντολή, αφού αλλιώς δεν εκπορεύεται τούτο το γένος.
Μου θυμίζει αδελφό που μένει Κομοτηνή σχετικά κοντά σε τζαμί. Κι αυτοί οι μουεζίνηδες, με το πεντάκις* την ημέρα (συγκεκριμμένες ώρες παγκοσμίως), στα μεγάφωνα λένε τις δικές τους προσευχές και επικλήσεις. Και; πολλοί αδιαφορούν, αρκετοί βρίζουν και λίγοι ‘’ακριβώς’’ εκείνην την ώρα λένε το ‘’άξιον εστίν’’ ή κανένα Κύριε ελέησον. Αυτοί με φτυάρια σκάβουν την λακούβα τους ανοίγοντας πύλη της παραφύσης να ανέλθει ο άδης (δικός τους θεός, μέσω νοοτροπίας και εφάμαρτων βδελυκτών αμαρτιών που δεν χρειάζεται η απαρίθμηση ...) πάνω στην φύση. Εμείς με το ίδιο φτυάρι πετάμε έξω μπάζα και σκουπίδια, να φανεί ο θησαυρός, ανοίγοντας την άνω πύλη και ζητώντας την υπερφύση και χάρι να συγκατεβεί και καλύψει τα κενά των προηγουμένων επικλήσεων, μέσω αρετών Της Κεχαριτωμένης.
Κι είναι υγιής και ορθοδοξότατη η διαρκής (με κάθε ευκαιρία) μνήμη Θεού. Καλό γίνεται; ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!! κακό γίνεται ; Κύριε ελέησον…
Ούτοι εν άρμασι εμείς με τον Σταυρό. Αυτοί συνεποδίσθησαν εμείς ανορθώθημεν. Αυτοί οι συγκεντρώσαντες τον πλούτο (όπως στους πρόποδες του όρους Σινά, στο προσκυνούμενο άγαλμα τους) εμείς πτωχοί αλλά με ράβδο όπως ο Μωυσής μετά την (όση) θεοπτία…. ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ρύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς. (ψαλμ.69’).
Έρχου κύριε (τον δικό τους) αυτοί μια φορά οι καημένοι παγκοσμίως, έρχου Κύριε εμείς ολημερίς, πάλι παγκοσμίως, αφού παντού έστω και διασπαρμένα η εκκλησία διαρκώς εύχεται, με μας συγκινούμενους και συμφωνούντες.
Και γιατί επιλέχτηκε το άξιον εστίν; γιατί δεν είναι οι λόγοι, αλλά η σχέση τανυσμάτων του τρόπου ζωής. Αυτοί με πεντάλφα προς τα κάτω κεθέλκοντας (6) τον κόσμο που δεν έχει αντιστάσεις, στον δικό τους κύριο (είδωλο) κι εμείς με το Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….) ζητώντας από Την ολκάδα των θελόντων σωθήναι την ανέλκυση (9) και ανάσταση.
Είναι ουσιωδέστερος ο τρόπος ζωής και διόρθωσις βίου και αποφυγής παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, με θεραπεία μόνο στην ορθοδοξία, παρά μια επανάπαυση φωτοβολίδας συνειδησιακής ότι πράξαμε το θρησκευτικό μας ‘’καθήκον’’ με μια ανάγνωση. Και μετά; πάλι τα ίδια; μήπως ενώ δεν συμ-φωνεί η φωνή μας με τις προσευχές τους, αυτή είναι επιδερμική και στο βάθος συμ-φωνεί (δυστυχώς) η ζωή μας με τις εντολές τους; και το … ου πας ο λέγων μοι Κύριε Κύριε σωθήσεται αλλά και το ουκ έγνω υμάς, βαρύτατο….
Κι επειδή ο σταυρός είναι ο ζυγός δικαιοσύνης, που τον μεν κατάγει εις άδην τω βάρει της βλασφημίας τον δε κουφίζει πταισμάτων, προς γνώσιν θεολογίας (με τους δύο ληστές να είναι όλη ανθρωπότητα συμπυκνωμένη εκατέρωθεν Του Κριτού Εσταυρωμένου, που μας γνωστοποίησε τότε την πρόκριση) πρέπει να μπούμε πιο βαθειά από την χλιαρότητα της επαναπαυμένης θρησκευτικότητάς μας στο σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι , μήπως και ο καλός Θεός μας δώσει την ελάχιστη αυτογνωσία, και βάση προς θεογνωσία.
Κι επειδή η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί…. ο μέγας Βασίλειος λέει... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· «Νοῦς μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει·» (επιστολ. α‘)
Αυτό το, όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα… ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού … μας θυμίζει δύο μακαριστά πρόσωπα στην Αγία Γραφή. Τον σημερινό τελώνη που δεν έβλεπε και δεν άκουγε τι έλεγε και τι έκανε ο φαρισσαίος αλλά εστίαζε όλην την δύναμη του νοός στην προσευχή, όπως και η Μαρία, παρότι κατηγορήθηκε από την Μάρθα στον Κύριο ότι μόνη της την εγκατέλειψε στην διακονία, δεν απάντησε αλλά έμεινε ακινητούσα παρά τους πόδας… προτείνει και σε μας την φυλακή των αισθητηρίων και θυρίδων μην τύχει και στην προσευχή μας υπάρχει η φαρισσαϊκή ζύμη. Αμήν ο καλός Θεός… ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με. (ψαλμ.ιη’) μήπως και βάλουμε αρχή απελευθέρωσης από το Ι και κίνησης προς τον νοητό Ήλιο. Αμήν γένοιτο.
Δι ευχών, να βρούμε δια του σταυρού την πεμπτουσία εν ημίν σαν βάση (την εικόνα Αυτού (τον ε-αυτό μας) κι από εκεί πάλι με σταυρό η ανύψωσις και οικείωσις προς το καθ’ωμοίωσιν και Αυτόν.
Κι επειδή εβραίος σημαίνει περάτης.... με τον Σταυρό νάναι το πέρασμα και δι ου η χαρά εν όλω τω κόσμω, (αλλιώς χωρίς XC αρά), η σχέση του καθενός με Αυτόν (Εσταυρωμένο και Σταυρό), καθορίζει την φυσικοπνευματική μας κατάσταση. Ή μνήσθητι ή υβριστής όπως οι δύο συσταυρωθέντες εκατέρωθεν Του Χριστού, ληστές, πέριξ του αντιλεγόμενου σημείου.... Ή (3) θα συσταυρωνόμαστε (καθ'ημέραν) με Τον Άνθρωπο και χάριτι θα συναναστηθούμε ή θα σταυρώνουμε Αυτόν διαχρονικά και τον συνάνθρωπο, οπότε θα υπάρχουν συνάνθρωποι που (τελούντες ανομία μισούν την ψυχή τους) και που δεν έχουν βάλει ακόμη αρχή περάσματος και εξόδου. Χάριτος και πάσχα καινού, γιατί το νομικό ήταν μια σκιά οδοδείκτης.
Μήπως πάλι ο αντίχριστος δεν θα έλθει; και φυσικά θα έλθει, αλλά όποτε επιτρέψει ο πραγματικός κυβερνήτης του σύμπαντος** κι όχι επειδή τον αναζητούν οι υπηρέτες και πιστοί του. Είναι οι ίδιοι που είπαν ή πιστεύουν ουκ έχομεν βασιλέα ει μη μόνο καίσαρα... και ποιος είναι ο καίσαρας και ο νοητός φαραώ; ο ίδιος. Ο ως λέων ωρυόμενος ποίον πρώτον καταπίει.... Αλλά θαρσείτε εγώ νίκησα τον κόσμο. Μυρμηγκολέων είναι κατά τα δικαιώματα που δίνουμε στην σάρκα τον κόσμο στον διάβολο... το τριαξονικό κακό. Κύριε ελέησον.
Δεν σας θυμίζει την επίκληση των ιερέων του βάαλ στην εποχή του προφ.Ηλία;
*** (Γ’ Βασ.ιη’) την επίκληση του Μ.Βασιλείου σε ‘’κόντρα’’ των αρειανών ενώπιον κεκλεισμένων των θυρών;
Κι όσο οι άλλοι επικαλούντο τον θεό τους, ο προφήτης και ο άγιος τους άφηνε ‘’να χτυπιούνται’’, αλλά μυστικά με την αδιάλειπτη προσευχή, ευχόταν. Κι όταν ήρθε η ώρα του λόγου, και πυρ κατέβηκε κι οι θύρες άνοιξαν.
Με την ‘’σύμπτωση’’ της σημερινής μας μνήμης τελώνου και φαρισσαίου, αρχής του τριωδίου, ‘’φαίνεται’’ με τις δύο εκατέρωθεν επικλήσεις, την αντίχριστη και αυτήν του Σώματος του Χριστού που ελεύθερα τα μέλη (σε οποιονδήποτε χρόνο και με οποιαδήποτε αφορμή) εν ομοφωνία εύχονται ανάστα Κύριε, θάναι αρχή δύο όψεων.
Μία πλήθυνσης αμαρτιών και από την άλλη υπερπερισσεύματος χάρις με τον καθένα να ‘’κυνηγά’’ τον θησαυρό που θεωρεί η καρδιά του.
Με αφορμή την κάτω διχογνωμία, καλό θάταν να επιτευχθεί και η δική μας διχοστασία από τα έργα του σκότους, γιατί, ερχόμενος Ο Κύριος αποδίδει εκάστω κατά τα έργα του. (Αποκ.κβ’).
Και
πριν έλθει τελικά ο αντίχριστος, αφού πρέπει να προηγηθούν μερικές καταστάσεις,
ο νοών νοείτω, ότι αυτόν τον παγκόσμιο ηγέτη που θάθελαν να εγκαταστήσουν είναι
μια αρμονική, της κύριας συχνότητος που έπεται, δίνοντας σε μας ο καλός Θεός
την πρόγνωση του τι μέλλει γενέσθαι αργότερα. Μια πρόγευση διωγμών,
μαρκαρισμάτων, ανελευθεριών…
Καλές υπομονές και καλή δύναμη, εργάτες του θείου σχεδίου στο μέτρο της δωρεάς και της προαίρεσής μας, (ΑΝ εξήλθαμε εκ της αιγύπτου δια του πρώτου ψαλμού και μακαρισμού…) υπό την σκέπη της καλής μας Παναγίας.
---
(1) Το κακό προσπαθεί να κυριαρχήσει τους ανθρώπους με κάθε τρόπο. Ο Γέροντας Θαδδαίος τῆς Βιτόβνιτσα είπε ότι έρχονται φοβερά χρόνια, χωρίς να υπολογίζει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πρόσθεσε ότι ο χρόνος μας είναι πιο φοβερός σε σχέση με το παρελθόν. Πολλές πιέσεις γίνονται αισθητές σε όλο τον κόσμο. Εμείς οι Ορθόδοξοι απειλούμαστε ιδιαίτερα, αφού το κακό απευθύνεται κυρίως σε εμάς.
Στη Δύση, η επιβολή σφραγίδας στους ανθρώπους έχει ήδη αρχίσει. Οι τέκτονες είναι παρόντες παντού. Έχουν δικό τους λαό στην κυβέρνηση όλων των
κρατών, σε άλλα σημαντικά μέρη, ακόμα και στην εκκλησία. Οι Τέκτονες προετοιμάζονται
να υποτάξουν ολόκληρο τον κόσμο με τη δύναμη των Ηνωμένων Εθνών, υπό την ηγεσία
ενός άτομου τον Αντίχριστο, τον οποίο θέλει να πάρουν τη θέση του προέδρου των
Ηνωμένων Εθνών.
Οι ορθόδοξοι ερημίτες εμποδίζουν τον
διάβολο να καταλάβει το πνευματικό πεδίο ολόκληρου του κόσμου, όχι επειδή
αντιστέκονται, όσο γιατί συνεχώς
προσεύχεται στον Κύριο ότι θα μας προστατεύσει από το κακό.... (πηγή)
οτιδήποτε προς ανέλκυση (9 και Ι) vs της ''προσευχητικής'' καθέλκυσης (6 και Ι) των εναντίων εργατών....
κι η προσευχητική διεργασία, ανάλογα με τον προσανατολισμό του προσώπου του καθενός και τον πόθο ‘’ένωσης’’, θα συνεχίζεται πέραν της φωτοβολίδος. Ελικοειδώς 9 και ευθέως Ι, ως κεντρομόλος Ιησούς προς ανέλκυση αναστάσιμη ή προς απώλεια ελικοειδώς 6 και ευθέως δια της φυγοκέντρου Ι, Ι τάγμα δαιμόνων.... (ευθεία, κυκλική και ελικοειδής κίνησις νοός)
(3) Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς Στὴν πραγματικότητα ὅλα τὰ πνεύματα καταλήγουν σὲ δύο εἴδη: σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν διάβολο....
* ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε (ορθοδόξως 118 ψαλμ.)
** Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Κάποιος Άλλος αδερφέ κυβερνάει το σύμπαν
*** 22 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· ἐγὼ ὑπολέλειμμαι προφήτης τοῦ Κυρίου
μονώτατος, καὶ οἱ προφῆται τοῦ Βάαλ
τετρακόσιοι καὶ πεντήκοντα ἄνδρες, καὶ οἱ προφῆται τοῦ ἄλσους τετρακόσιοι·
23 δότωσαν ἡμῖν δύο βόας, καὶ ἐκλεξάσθωσαν ἑαυτοῖς τὸν ἕνα καὶ μελισάτωσαν καὶ ἐπιθέτωσαν
ἐπὶ τῶν ξύλων καὶ πῦρ μὴ ἐπιθέτωσαν, καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸν βοῦν τὸν ἄλλον, καὶ πῦρ
οὐ μὴ ἐπιθῶ. 24 καὶ βοᾶτε ἐν ὀνόματι θεῶν
ὑμῶν, καὶ ἐγὼ ἐπικαλέσομαι ἐν τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου, καὶ ἔσται ὁ θεὸς ὃς ἐὰν ἐπακούσῃ ἐν πυρί, οὗτος Θεός.
καὶ ἀπεκρίθησαν πᾶς ὁ λαὸς καὶ εἶπον· καλὸν τὸ ρῆμα, ὃ ἐλάλησας. 25 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ
τοῖς προφήταις τῆς αἰσχύνης· ἐκλέξασθε ἑαυτοῖς τὸν μόσχον τὸν ἕνα καὶ ποιήσατε
πρῶτοι, ὅτι πολλοὶ ὑμεῖς, καὶ ἐπικαλέσασθε ἐν ὀνόματι θεοῦ ὑμῶν καὶ πῦρ μὴ ἐπιθῆτε.
26 καὶ ἔλαβον τὸν μόσχον καὶ ἐποίησαν καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν ὀνόματι τοῦ Βάαλ ἐκ
πρωΐθεν ἕως μεσημβρίας καὶ εἶπον· ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Βάαλ, ἐπάκουσον ἡμῶν· καὶ οὐκ
ἦν φωνὴ καὶ οὐκ ἦν ἀκρόασις· καὶ διέτρεχον ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου, οὗ ἐποίησαν.
27 καὶ ἐγένετο μεσημβρία καὶ ἐμυκτήρισεν αὐτοὺς ᾿Ηλιοὺ ὁ Θεσβίτης καὶ εἶπεν· ἐπικαλεῖσθε
ἐν φωνῇ μεγάλῃ, ὅτι θεός ἐστιν, ὅτι ἀδολεσχία αὐτῷ ἐστι, καὶ ἅμα μή ποτε χρηματίζει
αὐτός, ἢ μή ποτε καθεύδει αὐτός, καὶ ἐξαναστήσεται. 28 καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν φωνῇ μεγάλῃ καὶ κατετέμνοντο κατὰ τὸν ἐθισμὸν αὐτῶν ἐν
μαχαίραις καὶ σειρομάσταις ἕως ἐκχύσεως αἵματος ἐπ᾿ αὐτούς· 29 καὶ ἐπροφήτευον
ἕως οὗ παρῆλθε τὸ δειλινόν. καὶ ἐγένετο ὡς ὁ καιρὸς τοῦ ἀναβῆναι τὴν θυσίαν καὶ
οὐκ ἦν φωνή. καὶ ἐλάλησεν ᾿Ηλιοὺ ὁ Θεσβίτης πρὸς τοὺς προφήτας τῶν προσοχθισμάτων
λέγων· μετάστητε ἀπὸ τοῦ νῦν, καὶ ἐγὼ ποιήσω τὸ ὁλοκαύτωμά μου. καὶ μετέστησαν,
καὶ ἀπῆλθον. 30 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· προσαγάγετε πρός με· καὶ προσήγαγε
πᾶς ὁ λαὸς πρὸς αὐτόν. 31 καὶ ἔλαβεν ᾿Ηλιοὺ δώδεκα λίθους κατὰ ἀριθμὸν φυλῶν τοῦ
᾿Ισραήλ, ὡς ἐλάλησε Κύριος πρὸς αὐτὸν λέγων· ᾿Ισραὴλ ἔσται τὸ ὄνομά σου. 32 καὶ
ᾠκοδόμησε τοὺς λίθους ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ ἰάσατο τὸ θυσιαστήριον τὸ κατεσκαμμένον,
καὶ ἐποίησε θάλασσαν χωροῦσαν δύο μετρητὰς σπέρματος κυκλόθεν τοῦ θυσιαστηρίου.
33 καὶ ἐστοίβασε τὰς σχίδακας ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ὃ ἐποίησε, καὶ ἐμέλισε τὸ ὁλοκαύτωμα
καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τὰς σχίδακας καὶ ἐστοίβασεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ εἶπε· λάβετέ
μοι τέσσαρας ὑδρίας ὕδατος καὶ ἐπιχέετε ἐπὶ τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἐπὶ τὰς σχίδακας·
καὶ ἐποίησαν οὕτως. 34 καὶ εἶπε· δευτερώσατε· καὶ ἐδευτέρωσαν. καὶ εἶπε· τρισσώσατε·
καὶ ἐτρίσσευσαν. 35 καὶ διεπορεύετο τὸ ὕδωρ κύκλῳ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ τὴν θάλασσαν
ἔπλησαν ὕδατος. 36 καὶ ἀνεβόησεν ᾿Ηλιοὺ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς ῾Αβραὰμ
καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ισραήλ, ἐπάκουσόν μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου σήμερον ἐν πυρί, καὶ
γνώτωσαν πᾶς ὁ λαὸς οὗτος ὅτι σὺ εἶ Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ καὶ ἐγὼ δοῦλός σου καὶ
διὰ σὲ πεποίηκα τὰ ἔργα ταῦτα. 37 ἐπάκουσόν
μου, Κύριε, ἐπάκουσόν μου ἐν πυρί, καὶ γνώτω ὁ λαὸς οὗτος, ὅτι σὺ εἶ Κύριος ὁ
Θεὸς καὶ σὺ ἔστρεψας τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ τούτου ὀπίσω. 38 καὶ ἔπεσε πῦρ
παρὰ Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς σχίδακας καὶ τὸ
ὕδωρ τὸ ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ τοὺς λίθους καὶ τὸν χοῦν ἐξέλειξε τὸ πῦρ. 39 καὶ ἔπεσε
πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ εἶπον· ἀληθῶς Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς ὁ Θεός. 40
καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς τὸν λαόν· συλλάβετε
τοὺς προφήτας τοῦ Βάαλ, μηδεὶς σωθήτω ἐξ αὐτῶν· καὶ συνέλαβον αὐτούς, καὶ
κατάγει αὐτοὺς ᾿Ηλιοὺ εἰς τὸν χειμάρρουν Κισσῶν καὶ ἔσφαξεν αὐτοὺς ἐκεῖ.
**** εντοπίζοντας τις προδιατυπώσεις του Λόγου σε έργα προφητών και σε λόγους
---
με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του
ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου