Η προσευχή είναι σαν να χτυπάς ένα πηγάδι. Και εφόσον νομίζεις ότι θα βρεις νερό στα 5 μέτρα, έχεις βαρέσει 10 μέτρα και δεν βρήκες τίποτα. Σκεπτόμενος ότι έκανες έξοδα για 10 μέτρα, λες ας βαρέσω άλλα 2 μέτρα, άλλα 2 μέτρα, άλλα 2 μέτρα....
Έτσι σκέφτηκαν και στην πατρίδα μου, στο Αίγιο, και τελικά βρήκαν πηγάδι στα 224 μέτρα!
Αν οι άνθρωποι έλεγαν «φτάσαμε στα 223 μέτρα, ας το αφήσουμε, δεν υπάρχει τίποτα εδώ», τί θα γινόταν; Θα χάνανε για 1 μέτρο το νερό, τον κόπο και τα χρήματα που ξοδέψανε για τα 223 αυτά μέτρα.
Αυτή είναι η προσευχή!
Δεν ξέρεις πότε θα πάρεις την απάντηση από τον Θεό. Ξέρεις όμως, ότι Αυτός μπορεί να σου δώσει την απάντηση. Ο Θεός, με αυτόν τον τρόπο, δοκιμάζει την πίστη και την υπομονή μας και ταυτόχρονα μας κρατάει κοντά Του. Ξέρει ο Χριστός πότε θα μας ανοίξει την πόρτα.
Πολλοί κάνουνε προσευχή, βλέποντας όμως ότι δεν λαμβάνουν απάντηση, τα παρατάνε….
Αναφέρει ο Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov στο: Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά : …Κλείστηκαν οι θύρες των αισθημάτων: Η γλώσσα σωπαίνει, τα
μάτια είναι σφαλισμένα, τ’ αυτιά δεν ακούνε τίποτε απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μου.Ο νούς, αποτινάζοντας τον ζυγό των γήινων λογισμών, ντύνεται την προσευχή και κατεβαίνει στον εσωτερικό θάλαμο της καρδιάς.
Η θύρα, όμως, του θαλάμου είναι κλειστή. Παντού σκοτάδι, σκοτάδι απροσπέλαστο. Καί ο νούς, καθώς βρίσκεται σε απορία, αρχίζει να χτυπά με την προσευχή τη θύρα της καρδιάς. Στέκεται υπομονετικά μπροστά της και τη χτυπά· περιμένει· πάλι χτυπά· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται... Καμιά απάντηση, καμιά φωνή δεν ακούγεται! Νεκρική ησυχία, ταφική σιωπή και ζοφερό σκοτάδι. Ο νούς φεύγει από τη θύρα της καρδιάς λυπημένος, θρηνώντας πικρά και ζητώντας παρηγοριά. Δεν του επιτράπηκε να σταθεί μπροστά στον Βασιλέα των βασιλέων μέσα στο αγιαστήριο του εσωτερικού θαλάμου της καρδιάς.
- Γιατί; Γιατί απορρίφθηκες:
- Επειδή έχω πάνω μου τη σφραγίδα της αμαρτίας. Η συνήθεια να σκέφτομαι τα γήινα μου αποσπά την προσοχή. Δεν έχω μέσα μου δυνάμεις, γιατί δεν έρχεται να με βοηθήσει το Πνεύμα, το πανάγιο και πανάγαθο Πνεύμα. Αυτό αποκαθιστά την ενότητα του νού, της καρδιάς και του σώματος, που διασπάστηκε με τη φοβερή πτώση του ανθρώπου…. με συνέχεια στον δεσμό…].
Σε αυτό το προσωπικό για τον καθένα ‘’σκάψιμο’’, αντιστέκεται η γη ‘’του’’. Τόνοι μπάζων και σκουπιδιών που προστίθενται πάνω στον σταυρό και χάρι*, όπως ερμηνεύεται στο… Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Προσπαθεί να ανοίξει ο πατριάρχης Ιακώβ* (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, μετά τον Αβραάμ στον τύπο του Πατρός και του Ισαάκ στον τύπο του Υιού που οδηγείται υπάκουα στην θυσία…) πηγάδια, αλλά οι φιλισταίοι (κρητικό φύλο που όχι τυχαία συστοιχείται στην γαστέρα και δράκοντα και θάνατο…) τα παράχωναν (παραχώνουν διαχρονικά, ως ενεστώτας διαρκείας, με αυτόν τον προσωπικό μας αγώνα).
Διψά Ο επί Σταυρού Κύριος, να Τον διψούν οι άνθρωποι. Διψά και η αγία Φωτεινή*** η σαμαρείτιδα (και η φύση καθενός, όσο περνάει από νόμο σε νόμο έως χάριτος) και την ξεδιψά Ο Κύριος.
Κι οι εύστοχες φτυαριές σε αυτό το σκάψιμο, πλησιάζουν την πηγή Ζώντος Ύδατος και ‘’πηγάδι’’… όσο οι κινήσεις του νοός είναι σύμφωνες με την εμβάθυνση και ελικοειδή ανύψωση, ως συνδυασμός της κυκλικής κίνησης (ευχής αμετεωρίστου) και ευθείας κίνησης, δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό.
Ασχολούμαστε τώρα με τις φωτιές, μετά μανίας για να λάμψει έξω η αλήθεια. Ακόμη όμως κι αυτή η προαίρεση, τάχα αγαθή και καλή, μαγαρίζεται από τον αντίδικο όσο μένουμε στην φθορά που προξενεί το έξω πυρ και δεν ενθυμούμαστε την ζημιά που προξενεί ο μετεωρισμός και η κατάληξη του έσω καυστικού και αιωνίου πυρός. Το να μην ενθυμείται κάποιος δια των έξω τα έσω, σημαίνει ότι ο νους δεν κινείται υγιώς ευθέως, οπότε ως ‘’παράλυτος’’ ακινητεί. Από μας εξαρτάται και η ηθελημένη ακινησία αλλά και η αποδοχή των σχημάτων και μηνυμάτων του κόσμου που προσθέτοντας ''πληροφορίες'' που ταράζουν όχι μόνο πολεμούν την ησυχία και προϋπόθεση εμβάθυνσης, αλλά και σκεπάζουν με γη (και σαρκικό φρόνημα) τον εν ημίν θησαυρό (ευχή και χάρι).
Από τον καθένα εξαρτάται αν κρατά και χρησιμοποιεί αυτό το ευλογημένο φτυάρι που σκάβει στα εντός. Είναι η προσπάθεια οι δερμάτινοι χιτώνες που καλύπτουν την ουσία να γίνουν διάφανοι, ώστε οι έξω λόγοι, τα έξω στοιχεία της φύσης με όλα τα συμβάντα να οδοδεικτούν προς τα έσω και να συνδέουν το αιτιατό με την αιτία. ... τους θεόσδοτους λόγους, ανάμεσα στα φαινομενικά τυχαία συμβάντα, με Τον Λόγο και πρωταίτιο (όλα στο ανοιχτό για κεκαθαρμένες διάνοιες, θησαυροφυλάκιο).
Παιδαγωγικά και όχι ανθρωπόμορφα οργίλως, γνωρίζουμε μεταξύ άλλων, ότι πέφτουν φυσικοί κεραυνοί και βάζουν φωτιές. Πλην της άμεσης πυροδότησης, έμμεσα, η άλλη αστραπή**** (Ι) (Λουκ.ι’18) ο αρχηγός του Ι τάγματος, και της φυγοκέντρου, υποκινεί δικούς του (εντολείς και εντολοδόχους) εμπρηστές με τα ίδια παραφυσικά αποτελέσματα.
Μακάρι ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση στο τι θέλουμε και πως εργαζόμαστε. Επ'ωφελεία ή εις βάρος μας, της φύσης μας και της φύσης ... άμεσα ή έμμεσα, υπηρετώντας το ένα φιλάνθρωπο θείο σχέδιο ή το απάνθρωπο άλλο. Επί του πρακτέου, λόγω τρεπτότητάς μας, μπορεί σε κάποια στιγμή όντως να εγγίζουμε τον θησαυρό ''χτυπώντας'' για το πηγάδι αλλά από την άλλη, με κάποιες λαθεμένες επιλογές, φιλόσαρκες, (περισσότερο σαν κοσμικό φρόνημα και αμαρτία) αντί να βγάζουμε μπάζα και σκουπίδια, να προσθέτουμε βάρη και δυσχεραίνουμε την καλή εμβάθυνση δια της καθαρότητος με όπλο το υπέρ παν όνομα, Όνομα του Ιησού (1). Όπως στην οικοδομή της ψυχής με αρετές, μπορεί να προσθέτουμε ένα τουβλάκι, αλλά από απροσεξία να αφαιρούμε 2.... Τότε η προσευχή γίνεται πιο χλιαρή, πιο ανούσια.... Κύριε ελέησον.
Ζώωσον Κύριε…. ιδού βαδίζουμε με την δική Σου δύναμη προς συνάντησή Σου, μετά την πρόσκληση … ο διψών ερχέσθω… ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ…. (ξβ’) διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. (ρμβ’) … εξηράνθη λόγω του αντιδίκου και αμαρτιών (ξ) μου και δικαιωμάτων που του δίνω, ο οίκος μου (β), ελπίζω μόνο στην δικαιοσύνη (ρ) Σου αφού μου σπείρεις και καρπίσει η μετάνοια (μ) ότι θα με δείξεις σκήνωμα (β – μπεθ - οίκος) Πνεύματος μόνου και μηκέτι σκήνωμα αμαρτίας… Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της Μεσσιτρίας Θεοτόκου, κλίμακος και γέφυρας!! Όχι απλά θεωρητικά, αλλά αν δεν εργαστεί η καλή μας Παναγία εντός, Κύριο δεν θα δούμε, Κύριο δεν θα βιώσουμε. Και... με την γέννηση η κρίσις και η κρίσις με την γέννηση. Οι δε παραπάνω 2 ψαλμοί (ξβ' και ρμβ' εκτιμώ όχι τυχαία) ανήκοντες στον εξάψαλμο, έχουν απόλυτη σχέση με την κρίση.... Κύριε ελέησον.
Κι η κατάληξη της ''γης'' που δέχτηκε σε απόλυτο βαθμό το λάλον ύδωρ (εκ της προσευχής, της νηστείας της ακρόασης και τήρησης των ζωηφόρων εντολών), για να δώσει και σε μας κίνητρο (και μεσιτεία) για να προσπαθούμε να δεχόμαστε στο μέτρο του δυνατού τις θείες ρανίδες, ως Ύδωρ και Φως, είναι η μετάστασή Της στην Ζωή, Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής, μη εγκαταλείπουσα τον κόσμο και λυτρούμενη ημάς εκ του θανάτου... Δεν θα θεαθεί μόνο εκεί, αλλά από εδώ ως ολκάς των θελόντων σωθήναι θα ενεργεί στους αιτούντες την χάρη Της, ως ηγιασμένος Ναός και παράδεισος λογικός, κι Ο Κύριος δι Αυτής μας εμφανίζει (και πραγματώνει***** για τον καθένα) την νέαν κτίσιν. Άλλη γη (όπου πατούν πόδες πραέων), άλλο πυρ (φλέγον και μη κατακαίον), άλλο ύδωρ (ου μη διψήσει) άλλος αήρ (ορθοδοξία και ευωδία)... άλλη πεμπτουσία (και κοσμικώς αιθήρ).
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κύριε ελέησον, Κύριε ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!
---
(1) Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής με πολλή σαφήνεια περιγράφει πως ο νους με την ευχή καθαρίζει τη ψυχή από τις συγκαταθέσεις των εμπαθών λογισμών: «Κρατών ως όπλον το όνομα Ιησούς μαστίζει τους πολεμίους, άχρις ότου τους βγάλη όλους απ’ έξω, τριγύρω στο περικάρδιον· και υλακτούσιν και αυτοί ως άγριοι κύνες. Ο δε νους αρχίζει να καθαρίζη την βρώμαν και όλην την ακαθαρσίαν, όπου είχον μολύνει οι δαίμονες με τας συγκαταθέσεις όπου είχομεν κάμει εις ό,τι κακόν και εφάμαρτον… Και όλο αγωνίζεται να ρίχνη έξω τες βρώμες, όπου αυτοί διαρκώς ρίχνουν μέσα. Έπειτα ως οικονόμος φέρει τροφάς αρμόζουσας προς φωτισμόν και υγείαν ψυχής».
*
κι ο πηλός θα συνεχίζει να θέλει να μας σκεπάζει... Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15)
*** Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;
Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’
**** προσέγγιση του Μεσσία και του μεσσιανισμού φιλοσοφικοθεολογικοτεχνοκρατικά …
***** .... (γίνεται βιωματικά) Βασιλέως καθέδρα,...βαστάζει τὸν βαστάζοντα πάντα.
... ἐμφαίνει τὸν Ἥλιον,
(τελεσιουργεί την σωτηρία μας ως) γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
... νεουργεῖται ἡ κτίσις,
... βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Περισπασμὸς
καὶ προσοχὴ Άγ.Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ-
μετεωρισμός - Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
Η ζημιά που προξενεί ο μετεωρισμός κατά τη διδασκαλία του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού
Η συγκέντρωση του νου την ώρα της προσευχής - αγ.Θεοφάνης έγκλειστος
οι δύο παράλυτοι και το, θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;
για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου