Είμαστε όλοι ενδεδυμένοι με δερμάτινους χιτώνες, κατά το πρότυπο των φύλλων συκής των πρωτοπλάστων. Περιβεβλημένη η ουσία μας και ‘’σκεπασμένη’’ με σάρκα, με κρυμμένο τον θησαυρό εν οστρακίνοις σκεύεσι διάγουμε κι εμείς την καθημερινότητα.
Με το όνομα ιούδας να σημαίνει εξομολόγηση, τελικά προβαίνουμε όλοι μας σε μία από τις δύο παρακάτω μοναδικές επιλογές: ή ‘’κρεμάμε’’ (στηρίζουμε, εξαρτάμε) την ζωή μας ορθοδόξως Στον Βασιλέα των όλων (περιπαικτικά βασιλέα των ιουδαίων) Ιησού Χριστό ή σαν τον ισκαριώτη, κρεμάμε την ζωή μας στην συκή (δερμάτινους χιτώνες), αυτοκτονώντας.
Αν κάποιος θα ήθελε να βρει τον Τίμιο Πρόδρομο και να Τον έχει ως συνοδοιπόρο στην ζωή του και συμπαραστάτη όχι θεωρητικά αλλά επί του πρακτέου, πρέπει να κινηθεί προς τα έσω, όπου η προτεινόμενη και αμήν ποθούμενη βασιλεία.
μετανοίας αρχή και ανεύρεση του Θησαυρού…
Με αναλογική σημασία για τον καθένα, όταν αποκεφαλίσθηκε από τον Ηρώδη ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, η τιμία κεφαλή αυτού τοποθετήθηκε μέσα σε αγγείο από όστρακο και κρύφθηκε στην κατοικία του Ηρώδη. …
Είναι κρυμμένος μέσα μας και πλακωμένος με πολλές λάσπες, χώματα, σκουπίδια…
όπως και ο Τίμιος Σταυρός, που για την ανεύρεση και ύψωσή Του, χρειάζεται η ίδια νοοτροπία και εργασία. Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, να πιάσουμε το φτυάρι και να ξεμπαζώνουμε, αντί από το παράχωμα των πηγαδιών που απροσεξία, φιλοαμαρτησία και ροπή προς το κακό μας παρασέρνει ο αντίδικος σαν αιχμάλωτους. Κύριε ελέησον!!!Είναι αυτό που λέει ο μέγας Βασίλειος... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· «Νοῦς μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει·» (επιστολ. α‘)
Κι ο Ηρώδης ομολογούσε ότι σεβόταν και φοβόταν τον αγ.Ιωάννη πρόδρομο και μάλιστα, πολλὰ ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε… αλλά τελικά, τον αποκεφάλισε.
Ο δικός μας ηρώδης (δερμάτινος, και σαρκικός άνθρωπος) φιμώνει την φωνή της συνειδήσεως, όπως νόμισε η ηρωδιάς ότι με τον αποκεφαλισμό θα έπαυε τον εκ Θεού έλεγχο. Πάλι ο ηρώδης γίνεται παιδοκτόνος για να μην του πάρει την βασιλεία Ο Κύριος… Έτσι, όλα όσα βρίσκουμε καταγραμμένα στις Γραφές, ενώ είναι έξω από εμάς (ιστορικά), στην πραγματικότητα αφορούν αναγωγικά και με τις έννοιες που ερμηνεύτηκαν για τον καθένα εντός του και καλό θα ήταν να εντοπιστούν και εργαστούμε πάνω σε αυτά, βιωματικά. Τότε τα θεία πρόσωπα από εικόνες θα ενεργούν μέσα μας ουσιαστικά κι όχι τυπικά ή θρησκοληπτικά.
Μακάρι δι ευχών και ενεργείας του μεγαλυτέρου των προφητών να μην μοιάσουμε τα ιστορικά πρόσωπα που ενήργησαν το δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα της ανθρωπότητος. Και αρχίζουμε να το αποφεύγουμε όταν θα αντιληφθούμε ότι όλα αυτά τα θεία πρόσωπα και γεγονότα δεν είναι μακράν ιστορικά, αλλά εντός και βιωματικά, συμμέτοχοι εν αγνοία μας, των εγκλημάτων. κληρονόμοι της βασιλείας...
Καλή μετάνοια!!
Μια μετάνοια, που αρχή έχει, αλλά όχι τέλος και συνοδοιπορεί με την οικοδομή της ζωής μας δια και εν XC. Επ’αυτού, ο αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς από το βιβλίο Στοχασμοί περί καλού και κακού, σημειώνει: Κάθε μέρα ν' αμαρτάνεις και κάθε μέρα να μετανιώνεις, τούτο δεν μπορείς να το πάρεις για πρόοδο. Έως ότου η μετάνοια να υπερέχει και η αμαρτία να μειωθεί, οι μέρες μας θα είναι γεμάτες με το χτίσιμο* και γκρέμισμα ενός και του ίδιου πύργου. Πρέπει λοιπόν να μεριμνήσεις, ώστε να μπορέσεις να δείξεις κάτι από το χθεσινό χτίσιμο αγκρέμιστο. Τούτη θα είναι η πρώτη μέρα της ζωής σου.
---
σχετικά:
Προβληματισμός (ανωνύμου τινός) επί της αποτομής…
‘’σήμερα’’ η αποτομή της κεφαλής του αγ.Ιωάννου Προδρόμου
διακρίνοντες τα σημεία παρουσίας του Τιμίου προδρόμου στην ζωή μας…
σύλληψη προφ.Προδρόμου (23 σεπ)
ο σταυρός των ηλιοστασίων (4 άκρα στον χρόνο) και η ελπίδα αναστάσεώς μας ....
* ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΙΟ ΦΟΒΟ ... (ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 24 φεβ (ευρέσεως Τιμίας κεφαλής)
ΑπάντησηΔιαγραφήὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. (Β' Κορινθ. δ' 6-15)