ευχές Χριστουγέννων (ιερομ.Εφραίμ καρακαληνού) και λίγα τινά περί του παντοδυνάμου ονόματος

 

δυο συνειρμικές σκέψεις… …το όνομα Κυρίου, είναι η άμυνα, η μάστιγα των πολεμίων, ο φωτισμός, η Ζωή, αφού ένεκεν του ονόματός Σου Κύριε, ζήσεις με…

Από τον γερ.Εφραίμ της σκήτης του αγ.Ανδρέα διαβάζουμε ότι: Ο ἄνθρωπος πού προσεύχεται, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστατεύει αλλά και στο ευχή και Άγιο Πνεύμα, σαν συνέχεια, σημειώνει: … Όταν ένας άνθρωπος λέει: ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς'', ξέρετε τί κάνει;

Παράγει ενέργεια! Παράγει Χάρη Αγίου Πνεύματος και την θέτει σε δράση.

Διατάσσει αυτή τη φωτιά της Θείας Χάριτος, της απανταχού της γης, να ενεργήσει. Και πώς ενεργεί;

Τους μεν αγγέλους χαροποιεί, τους δε δαίμονες λυπεί και φλογίζει. Είναι για τα δαιμόνια μια επιπλέον κόλαση.

Σε κάθε ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς'', είναι σαν να εκρήγνυται μια ατομική βόμβα στην καρδιά του διαβόλου (γι' αυτό και ανταποδίδει τα πυρά) και θα ακούγεται εις τους αιώνας των αιώνων, όχι επειδή έχουμε εμείς τη Χάρη, αλλά διότι το όνομα του Ιησού Χριστού έχει αυθυπάρχουσα ενέργεια και Χάρη και έχει τόση δύναμη, όση δύναμη και Χάρη έχει η Θεότητά Του!

Η Χάρη αυτή ενεργεί ουσιωδώς, αρκεί να πληρούνται οι εξής προϋποθέσεις:

α) συχνή μυστηριακή ζωή
β) να έχουμε συγχωρεμένους όλους τους ανθρώπους
γ) να διάγουμε αγνή ζωή στο σώμα και στην ψυχή
δ) να έχουμε πνευματικό οδηγό και
ε) να κάνουμε με τάξη και πρόγραμμα τα καθημερινά μας πνευματικά καθήκοντα σε χώρο ήσυχο και κατανυκτικό. 

Επαναλαμβάνουμε το υπέρ παν όνομα Ιησού, για να γεμίσουμε με Αυτόν και την αυθυπάρχουσα χάρι. Δίνει ο γέροντας πιο πάνω, τις προϋποθέσεις πλήρωσης (του ε-αυτού, εικόνος Αυτού με Αυτόν) ή αδυναμίας (τα οριζόμενα ως κωλύματα για την ανάπαυση του Αγίου Πνεύματος). 

Κι εμείς, ψηλαφώντας, γνωρίζουμε ότι προϋπόθεση είναι να προϋπάρξει Η Θεοτόκος στην καρδιά μας [μετά την φάτνη (άσκηση και μετάνοια), προσκόμιση δώρων, χρυσό (αποδεχόμενος Τον Κύριο ως Βασιλέα) λιβάνι (ως Θεό) σμύρνα, ως θυσιασθέντα για εμάς… και λοιπά του τι σοι προσηνέγκομεν… ] ώστε να ενσωματωθεί Ο Κύριος σαν σε θρόνο και δώσει το όνομά Του, ως νόημα, περιεχόμενο, οπότε και διάρκεια (εις μήκος, ως μακάριος) το δικό μας όνομα. Δλδ, με το κατά πόσο έχει Τον Ίδιο και έχει ενσωματώσει το ‘’όνομα’’ Του, κατάσταση που κατάφεραν όλοι οι άγιοι.

Μνημονεύοντας το όνομα κάθε αγίου, μεταγγίζεται δι ευχών τους η ενσωματωθείσα χάρις, αφού Ο Κύριος αντιδοξάζει τους Αυτόν δοξάζοντες και ενεργεί μέσω αυτών τα ιάματα και όλα τα δωρήματα.   

(Γιαυτό και ο αγ.Παΐσιος, αναφέρει πως αν κάποιος έχει  όνομα που δεν αντιστοιχεί σε άγιο, έχει την υποχρέωση να αγιάσει…). 

Κι εμείς, συνεχίζουμε να φωνάζουμε, αλλά να μην βρίσκει τόπο κατάλληλο να ανακλιθεί ο Βασιλεύς του παντός. Γιαυτόν τον λόγο και ισχύει το : …21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν (Ματθ.ζ’). 

Διαγράφηκε η προϋπόθεση ως Δρόμος, από τον ίδιο Τον Κύριο, που βάδισε ταπεινά και απόλυτα υπάκουα στο θείο θέλημα… ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός. (Φιλιπ.β’) 

Η ενέργεια και η χάρις του ονόματος Του ΙΗΣΟΥ που εισέρχεται στον επικαλούμενο με πίστη (και τις άλλες προϋποθέσεις) Αυτό, γραμματολογικά ένα προς ένα, μοιάζει με… 

Ι (ως αστραπή)*

Η (εισελθών υπό τον ήλιον)**  

Σ (ως πυρ)

Ο (μέσα στην ολότητά μας)

Υ [για να καταστήσει όλη την φύση (O), μέχρι και το τελευταίο κυτταράκι προσευχητική (Υ) και ανυψώσει / αναστήσει]

Σ (μεταμορφώνοντάς τον ως τέκνο Φωτός και όλο πυρ) 

…αναφερόμενοι εμείς (και ζητούντες έλεος, σκέπη, φωτισμό…) όχι σε οποιονδήποτε Ιησού ή Τζόσουα, κοινό θνητό, αλλά Τον Υιό του Θεού, Θεό, όπως και στο άλλο Ύδωρ, το άνω των ουρανών, που θα θέλαμε εξ Αυτού να ξεδιψάσουμε, όπως η αγ.Φωτεινή προετοίμασε τον εαυτό της, ως δοχείο (1)… 

Είναι λεπτή η διαφορά του πυρήνα και του αμέσως ομόκεντρου μετά από αυτόν κύκλου, που εμείς, οι έχοντας μυωπία, όντας τόσο οικεία το δοχείο (όνομα) από την εμπεριεχόμενη χάρι (και λόγω διαφάνειας), τα μπερδεύουμε και αστοχούμε, παρά την καλή προαίρεση. 

Έτσι, με αφορμή του αγίου Εφραίμ του κατουνακιώτη την παρατήρηση (σαρανταλείτουργο για αιρετικό) και τις παραπάνω ευχές του Εφραίμ καρακαληνού, (που πάλι αναφέρεται στο όνομα) αμήν να ‘’περάσει’’ τους ονοματολάτρες (και μέσω Του Ονόματος ως μέσον) στην ευστοχία και Τριαδικό Θεό (οπότε και άμεση ΟΡΘΟΔΟΞΗ σχέση) Στον οποίο πρέπει πάσα δόξα, τιμή, ευχαριστία και προσκύνηση. Κι ίσως η αστοχία έγκειται, στην χρησιμοποίηση των ''δυνατών'' ονομάτων που θαυματουργούν, κάπως μαγικά, αντί του αγιασμού που είναι προϋπόθεση για την ανάπαυση της χάριτος, όπως ισχύει και με την ευχή, (με λάθος ιεράρχηση την τεχνική της αναπνοής, αντί της πρωτεύουσας τήρησης των εντολών) ο οποίος αγιασμός μπορεί να μην συνοδεύεται από σημεία και τέρατα, και υποτάσσονται τα πνεύματα, αλλά μας γράφει στο βιβλίο της Ζωής (Λουκ.ι'20). 

Αμήν γένοιτο… αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… αμήν ευλογημένα με νόημα και ουσία Χριστούγεννα [ως Εμμανουήλ ο Θεός μεθ’ ημών και Ιησούν (Ματθ.α’23 και 25)].  

---

* 27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·  (Ματθ.κδ’) …  Εμφανισθείς στον κόσμο, αμήν και δικό μας, από Ανατολή (Γέννηση) έως Δύση (Μ.Παρασκευή), ευχόμενοι και να ακολουθηθεί από την δική μας ζωή, που διέρχεται κι αυτή ως αστραπή, αντί του άλλου Ι, του εκπεσόντος και φυγοκέντρου [Λουκ.ι’18 (και σαν γράμμα ι’ και σαν αριθμός 18= 3 6άρια)], που θέλει να μας καθέλξει (6). Χαιρετάτε και υμνείτε Η ολκάς (9) των θελόντων σωθήναι Θεοτόκος και μεσσίτρια, ως… Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα, χαῖρε, ὦς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα, (με μας, ευχής έργον να επιτρέπουμε την γέννηση Του Κυρίου δι ημών (θεωρητικά και πρακτικά, σε νου και χου) ώστε να γίνουμε αστραπές, παραπλησίως Της Θεοτόκου).... των οποίων δύο Ι ενέργειες και αποτέλεσμα θα είναι η μεν ενσωμάτωσις στον Ήλιο [εκ του φυσικού, νοούμενου το θείου, δι ευθείας κίνησης νοός, κυκλικής και ελικοειδούς, οι οποίες εγκαθίστανται η μεν πρώτη με την έξοδο από την αίγυπτο έως τον πόδα Βηθλεέμ (οριζοντίως) η δε από την βηθλεέμ (από την εν ημίν γέννηση Γαλ.δ'6) έως την πληρότητα  στην πεντηκοστή (κάθετα), ως ράβδος ευθύτητος] Ο εν ημίν ήλιος…  η δε (ακολούθηση και εμμονή) στην φυγόκεντρο, στον εξοστρακισμό. 

Δεν απέχει και του άλλου βηθλεεμίτη (Δαυίδ) ο ‘’δυνατός’’ ψαλμός και κεραυνόμορφος κόππα ( ϟ ), 90ός (2), που καλούμαστε ως θεοειδείς να καταφέρουμε και φέρει εις πέρας Ο Κύριος (από τον σπερματικό Λόγο και ΠΔ σαν σύλληψη έως την γέννηση της ΚΔ, αρκεί να τολμήσουμε να κάνουμε ένα εγκάρδιο βήμα εξόδου εκ της αιγύπτου. Να θέσει ο καλός Θεός το θεμέλιο της Αγάπης και Αληθείας (το Α στον άβραμ) και την δικαιοσύνη (το Ρ στην σάρα). Αμήν να βάλουμε αρχή καλής υποδοχής. Τα υπόλοιπα, όπως και τα πάντα, Κύριος, αμήν κάθε φορά εγγύτερον και εκτυπώτερον).

**

(1) Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; (αγ.Μάξιμος ομολογητής)

(2) η φύση και η ‘’λειτουργικότητα’’ του ψαλτηρίου… [ιδίως για τον ν' (καρδιά) και ϟ (νους) ψαλμούς]... 

---

από την προσευχή προς την ευχή 

η δύναμη του ονόματος - Κάλλιστος ware