πάσαν την ζωήν ημών.... (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Στο τέλος κάποιων σύντομων προσευχών ο ιερέας καλεί τον λαό, για να παραδοθεί εντελώς στον Κύριο Χριστό λέγοντας: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Σ’ αυτό ο λαός άπαντα: «Σοί Κύριε».

Τούτα τα λόγια είναι πολύ σημαντικά, και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές καταστάσεις στην ανθρώπινη ζωή.

Όταν έχεις υγεία και προκοπή στη δουλειά, ύψωσε την καρδιά σου και πες: «ευγνωμονώ Σοι Κύριε»!

Όταν οι άνθρωποι σου αποδίδουν τιμές και σε επαινούν, πες μέσα σου: «τούτο εγώ δεν το αξίζω, τούτο δεν ανήκει σε μένα αλλά Σοι Κύριε»!

Όταν συνοδεύεις τα παιδιά σου σε μαγαζί ή στο σχολείο ή στον στρατό, ευλόγησε τα από το κατώφλι του σπιτιού σου και πες: «τα παραδίδω για μέριμνα Σοι Κύριε»!

Όταν σου επιτίθεται ο ανθρώπινος φθόνος και η απιστία των φίλων, μην χάνεις το θάρρος με το πνεύμα σου και μην κρατάς την πικρία στην καρδιά σου, αλλά πες: «όλα αυτά τα παραδίνω στην κρίση και τη δικαιοσύνη Σοι Κύριε»!

Όταν ξεκινήσεις πίσω από το φέρετρο του πιο αγαπημένου σου ανθρώπου, βάδισε θαρραλέα όπως όταν φέρνεις δώρο στον καλύτερο φίλο σου, και πες: «αυτή την αγαπημένη ψυχή προσφέρω για δώρο Σοι Κύριε»!

Όταν μαζευτούν θολά σύννεφα των δαιμονικών πειρασμών, και μαρτύρια και αρρώστιες, μην απελπίζεσαι αλλά πες: «για τη βοήθεια και το έλεος απευθύνομαι Σοι Κύριε»!

Όταν ο άγγελος του θανάτου σταθεί δίπλα στην κλίνη σου, μην φοβηθείς -είναι φίλος- αλλά αποχαιρέτησε αυτό τον κόσμο και πες: «Την ψυχή μου μετανιωμένη παραδίδω στα χέρια Σοί Κύριε»!

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Εκδ. Εν πλω, σ.268-269

---

κι όπως επί (ευθείας και ελικοειδούς) κλίμακος (1) διαχειριζόμαστε σάρκα και χρήμα δι ενός μυστικού (εμπεριεχόμενου λειτουργούντος) πνεύματος, κοσμικού ή Τριαδικού Θεού, έτσι και πάσαν την ζωήν ημών παραθώμεθα.... Αμήν XC τω Θεώ, για ευστοχία, κι όχι αλλού κι αλλιώς (αλλοδόξως ή ετεροδόξως, τάχα ''θεώ'') αφού... σε απόλυτο βαθμό, έτσι συμβαίνει. Λογιζόμενοι όλοι, θεϊστές ή όχι, φιλόθεοι και φιλάνθρωποι (με, τον δικό μας τρόπο ή του Θεού, αληθώς ή αληθοφανώς), όντας όλοι σταυροφόροι, όλοι απόστολοι... αλλά ποιον σταυρό φέροντες και ενεργούντες, μέσω καρδίας, νοός, ζωής... και ποιανού απόστολοι είμαστε.

Αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση, αυτογνωσία, φώτιση και την δική Του θεογνωσία.... που είναι μετοχή στην δόξα Του. Κι όλοι, βαδίζουμε προς μία κατάσταση + ή - , μόνο που ο φωτισμός και τελειότητα δεν πετυχαίνεται ασυνείδητα κι ούτε χωρίς την κάθαρση, ως βάση.

εθελουσία πνευματοκατάληψη.... εθελούσια δαιμονοκατάληψη...

και από την διπλή στην απλή πεντάδα αισθήσεων .... πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση (απόλυτα πνευματική χωρίς ίχνος σάρκας ή απόλυτα σαρκική χωρίς ίχνος πνεύματος)

πορεία δια Σταυρού, αφού δι Αυτού νεκρώνεται το φρόνημα της σαρκός... Ὁ ἐν τῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ δι' ἡμᾶς, σαρκὶ τοῦ θανάτου γευσάμενος, νέκρωσον τῆς σαρκὸς ἡμῶν τὸ φρόνημα, Χριστὲ ὁ Θεὸς καὶ σῶσον ἡμᾶς. Αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές...

καρδία καθαράν δια των ορθοδόξων μυστηρίων και πνεύμα ευθές από στρεβλωμένο της παρούσας φάσης, σαν ακτίνα που περνά μέσα από ύδατα (2) πολλά και διαθλάται αλλοιώνοντας την αντικειμενική Αλήθεια σε υποκειμενική αληθοφάνεια... κι η ζωή μας διακρίνεται στο πόσο αυτήν παραθώμεθα στις δυνάμεις του εαυτούλη μας (αποκομμένα) ή στην δύναμη Του Θεού ολοκληρωτικά. Λέμε και ξαναλέμε ψαλμικώς την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι Μήτερ του Θεού.... αλλά επί του πρακτέου λειτουργούμε ποσοστιαία. Αμήν ολοέν και περισσότερο, μέχρι της μακαρίας απολυτότητος. Σαν κλεψύδρα από μια στενή στρόφιγγα, την συνείδησή μας, να περνά σταγόνα σταγόνα εκ των κάτω υδάτων (2) αφού εκ φύσεως μεταπτωτικά είμαστε υποβρύχιοι, στα άνω. Σαν κόκκους άμμου (3) τα παρόντα να τα εναποθέτουμε Στον Κύριο (4). Τότε και έτσι η πρόοδος δι ευχών και ενεργείας. Κι όπως λένε οι άγιοι, δώσε τα πάντα στον Θεό για να φανεί ο Θεός στα πάντα. 

Μήπως αυτό δεν είναι και η μυστική αιτία που δεν βλέπουμε Θεό στα πάντα; ή δεν βλέπουν κάποιοι καθόλου Θεό στην ζωή τους αφού για τα πάντα ο άξονας κίνησης, θέασης, θεωρίας και πράξης είναι στο λοξό (σαν τον άξονα κίνησης της γης) πέριξ του σκιώδους (χωρίς Φως) εγώ ούτε καν εαυτού (εικών Αυτού) και όχι πέριξ του ηλίου (αμήν Ηλίου)... Αμήν από χαραμάδες καλό φωτισμό, έως πληρότητος... (3) 

Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία

μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι;

(1) περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)

(2) ...Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι. 

βαρύς στη γνώμη κοσμικός νους. Υποβρύχιος. Αμήν, γρήγορο νου, σώφρωνα λογισμό καρδίαν νήφουσα... αντίθετη της τεταραγμένης λόγω βιωτικών μεριμνών που δημιουργούν σάλο όσο δεν τις εναποθέτουμε με ελπίδα στην πρόνοια του αγαθού Τριαδικού Θεού.... Κύριε ελέησον!!  

(3) Σταυροκεντρική παιδεία από ίχνος έως πληρότητος

(4) κι ενώ στην φυσική λόγω βαρύτητος μεταφέρεται σχεδόν αυτόματα (αν αυτή είναι ανοιχτή) δια της στενής πύλης η σταγονίτσα ή ο κόκκος άμμου, στην πραγματικότητα, το εξ εσόπτρου και εν αινίγματι μας δίνει τα άλλα δεδομένα. ΔΕΝ μπορεί να μεταφερθεί ούτε σταγόνα από τα κάτω στα άνω (ώστε να εξαχθούμε εκ των κάτω υδάτων), ούτε κόκκος άμμου από τα χαμηλά γήινα στην άλλη ΓΗ, αν δεν τα εναποθέσουμε εμείς (και συμβεί χάριτι) η μετάθεση (μετάσταση), αρχής γενομένης από την πίστη (εμπιστοσύνη). Όλα, προς αληθινή ελευθερία, σε άλλη ΓΗ, σε άλλο ΥΔΩΡ (λάλον), άλλο ΑΕΡΑ, άλλο ΠΥΡ, όλα XC. [ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"]. 

Αμήν βιωματικά το Ματθ.στ'22-33, δια πίστεως (χάριτος) σε νέα κτίση, αμήν από τώρα και στους αιώνες.... Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης…. 

Μπορεί θεωρητικά να κατανοούμε ότι καλό είναι το ''πάσαν την ζωήν ημών XC τω Θεώ, παραθώμεθα, ...την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι (Στην Θεοτόκο) αλλά αυτή η εμπιστοσύνη και ανάθεση περνά επί του πρακτέου από τα μέλη (ψυχής και σώματος) αναθέτοντάς τα, ένα προς ένα στον Θεό. Και νου (όλην την ημέραν μελετάν την δικαιοσύνη Σου) και καρδιά στην προσπάθεια να μην λογιζόμαστε το κακό, με καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές και νεφρά (ώστε κάθε φυσική ιδιότητα και νεύρο να υπηρετεί τον Θεό κι όχι τα πάθη), τα χέρια στην εκτέλεση αγαθών έργων, (όπως παραδίδονται από τον αγιογράφο στην ορθή απεικόνιση του αγίου) τα μάτια να βλέπουν ωφέλιμα, το στόμα να εκφράζει αγαθούς λόγους, στο σύνολο με κάθε μέλος να έχει άξονα την τήρηση των εντολών, [που αυτή αποδεικνύει την αληθινή αγάπη που αναπαύει τον Θεό, κι όχι μόνο με λόγια ότι τάχα Τον αγαπάμε Ιωαν.ιδ'21)] με παράλληλη νέκρωση μελών αμαρτίας,   για την ανάσταση* του σώματος και ψυχής, δια XC εν XC. ανακαινισμένου χάριτι, με τον λίγο φιλότιμο αγώνα μας.

* από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος

το θέμα είναι, πως ανάσταση θα ''πάθουμε'' ΟΛΟΙ. ...28 μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, 29 καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως. (Ιωαν.ε') κι εκεί στα μύχια βάθη της καρδίας η συνείδηση ''ξέρει'' ότι η βιωτή μας που συνοδευόταν με πράξεις, δούλεψε (από τώρα στα μέλη του, εθελουσίως παραδίδοντάς τα στον Θεό) για την ανάσταση προς αιώνια χαρά οπότε προσδοκά, ή όχι οπότε την αποφεύγει. Δούλεψε για την θεϊκή (ορθοδόξως κι όχι απλά θετική, απρόσωπα) ''πνευματο''κατάληψη, Πνεύματος Αγίου αντί να αφεθεί αδιαφορώντας στην άλλη κατάληψη... εθελουσία πνευματοκατάληψη.... εθελούσια δαιμονοκατάληψη...

Κύριε νουθέτησον και κίνησέ μας προς τα συμφέροντα!! εγκατάστησε την δική Σου λογική (των λόγων) εν ημίν… που έρχεται δια της εμπιστοσύνης, (πρόσθες ημίν πίστη) ενθυμούμενοι (για να εργαστούμε σχετικά) ότι… η λύπη, η αγωνία, ο θυμός και οι πολλές μέριμνες* σκοτίζουν το νου και δεν τον αφήνουν να κάνει λογικές σκέψεις. ~ Ιερός Χρυσόστομος

* επί του πρακτέου, το αντίθετο της ανάθεσης της ζωής Στον Κύριο. (με συνέργεια σκοτισμού, τα τελούμενα πάθη… ως νέφη) Τι θέλουν να ενεργούν μέσα μας οι δαίμονες; Γαστριμαγία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, μνησικακία και τα υπόλοιπα πάθη, ώστε, αφού χοντρήνει ο νούς από αυτά, να μην μπορεί να προσευχηθεί όπως πρέπει. Γιατί όταν κυριαρχήσουν τα πάθη του μη λογικού μέρους της ψυχής, δεν αφήνουν το νού να κινείται λογικά. ΑΓΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ 

… Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος). 

Απογυμνώνονται κάποτε Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Όσες ψυχές είναι οκνηρές και αποφεύγουν τους κόπους και δεν επιζητούν τον αγιασμό της καρδιάς από αυτήν εδώ τη ζωή, όχι εν μέρει, αλλά ολοκληρωτικά, αυτές ας μη ελπίζουν να κοινωνήσουν το Άγιο Πνεύμα και ν’ απαλλαγούν από τα πάθη της κακίας· αυτές κι’ αν αξιωθούν τη Θεία Χάρη, επειδή ξεγελιούνται από την κακία, αφήνουν κάθε πνευματική φροντίδα, διότι απολαμβάνουν λίγη πνευματική γλυκύτητα.

Έτσι οι ψυχές αυτές είναι εύκολο να πέσουν σε έπαρση, διότι δεν αγωνίζονται να φτάσουν την τέλεια απάθεια.

Και καθώς αρκούνται στη λίγη αυτή ενίσχυση της Χάρης και προκόβουν όχι στην ταπείνωση, αλλά στην έπαρση, απογυμνώνονται κάποτε κι’ από το χάρισμα που έλαβαν.

Γιατί η ψυχή, που αγαπά αληθινά τον Θεό, κι’ αν ακόμη μυριάδες αρετές κατορθώσει, έχει τέτοια μετριοφροσύνη, σαν να μην έχει αρχίσει ακόμη να ζει κατά το θέλημα του Θεού και νοιώθει απληστία και έρωτα για τη Θεία αγάπη που εμπνέει ο Δεσπότης Χριστός.

---

...κι αν δεν εναποθέσουμε πάσαν την ζωήν ημών στον Κύριο, μοιραία το υπόλοιπο ποσοστό ''εμπιστοσύνης'' της ζωής μας, το στηρίζουμε στους δερμάτινους χιτώνες από τους οποίους θα απογυμνωθούμε. Το δε να στηρίζει κάποιος, να κρεμάει την ζωή του σε αυτούς, ισοδυναμεί με το κρέμασμα της ζωής μας στην συκή.... μια προδοτική συμ-περι-φορά (στάση και κίνηση ζωής, 6 κι όχι 9, πέριξ του Ηλίου XC, αλλά αντιστρόφως....) όπως του ιούδα ισκαριώτη, που καθορίζει την αιωνιότητα κι έχει συμπυκνωθεί και μας γνωσθεί με εκείνην την δυστυχή κατάληξη του ιούδα... Κύριε ελέησον!!

---

Να μη δίνομε στον διάβολο δικαιώματα. Δηλαδή εγώ δεν αφήνω ούτε μια σκέψη μνησικακίας μέσα μου ούτε μια σκέψη εγωισμού, μη βρει παράθυρο ο σατανάς. Το παράθυρο είναι το δικαίωμα. Όταν απομακρύνεσαι απ’ τον Θεό, κινδυνεύεις, γιατί σε βρίσκει «σκέτον» ο σατανάς και κυριαρχεί επάνω σου. Ακούστε κι εμένανε, που έχω λίγη πείρα σ’ αυτά.

Η τελεία εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού -αυτή είναι η αγία ταπείνωση. Η τέλεια υπακοή στο Θεό χωρίς αντίρρηση, χωρίς αντίδραση, έστω κι αν ορισμένα πράγματα φαίνονται δύσκολα και παράλογα. Το άφημα στα χέρια του Θεού. Αυτό που λέμε στην Θεία Λειτουργία τα λέγει όλα: «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Σ’ εσένα Κύριε, τα αφήνομε όλα. Αυτή είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτή είναι η αγία ταπείνωση. Αυτή μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Τον καθιστά θεάνθρωπο.

Ο ταπεινός έχει συνείδηση της εσωτερικής του καταστάσεως και, όσο κι αν είναι άσχημη, δεν χάνει την προσωπικότητά του. Γνωρίζει ότι είναι αμαρτωλός και θλίβεται γι’ αυτό, αλλά δεν απελπίζεται, δεν εξουθενώνει τον εαυτό του. Ο έχων την αγία ταπείνωση δεν μιλάει καθόλου, δηλαδή δεν αντιδρά. Δέχεται να τον παρατηρούν, να τον ελέγχουν οι άλλοι, χωρίς να εξοργίζεται και να δικαιολογείται. Δεν χάνει την ισορροπία του.

Αγίου Πορφυρίου