Τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπομακρύνουν κυρίως τέσσερις κακίες, λέει ὁ Ἅγιος Θεοφάνης.

Πρῶτον, ἡ ὀργὴ. 

Δεύτερον, ἡ ἀδικία. Αὐτὸ τὸ τόνιζε καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Ἄν ἀδικήσεις ἕνα ἄνθρωπο, μὴν περιμένεις μετὰ νὰ ἔχεις ἐμπειρία Θεοῦ, νὰ ἔχεις εὐλογία Θεοῦ. 

Τρίτον, ἡ κατάκριση ἀπομακρύνει τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. 

Καὶ τέταρτον, ἡ ὑπερηφάνεια. 

Καί τὶ ἑλκύει τὴν χάρη; Οἱ ἀντίθετες σ’αὐτὲς ἀρετὲς. Ἡ πραότητα, ποὺ εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς ὀργῆς, ἡ δικαιοσύνη ποὺ εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς ἀδικίας, τὸ ἀκατάκριτο, τὸ ἀντίθετο τῆς κατάκρισης καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη, τὸ ἀντίθετο τῆς ὑπερηφανείας. 

Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτὴ ποὺ οὐσιαστικὰ μᾶς δίνει ὀντότητα καὶ ἀξία. Χωρὶς τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστὼφ, δὲν εἶσαι τίποτα περισσότερο ἀπὸ ἕνα ξερὸ καλάμι, ἕνα ἄκαρπο δένδρο, ἕνα ἄχρηστο κουρελόπανο, σκεῦος ἁμαρτίας, δοχεῖο παθῶν. 

Ὅλα τὰ καλὰ ποὺ ἔχεις μέσα σου, εἶναι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Δικά σου εἶναι μόνο τὰ πάθη καὶ οἱ ἁμαρτίες. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος τὸ συνειδητοποιήσει αὐτὸ, τότε

διαφυλάσσεται ταπεινῶς. 

Σκοπός τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς, θὰ μᾶς πεῖ καὶ ὁ περίφημος Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, εἶναι νὰ λάβουμε τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ ἀρετὲς εἶναι τὸ μέσο γιὰ νὰ λάβουμε τὴν χάρη. Ἔτσι, ὅσο κανεὶς ἀσκεῖ, καλλιεργεῖ τὶς ἀρετὲς, τόσο γεμίζει μὲ χάρη Θεοῦ. 

Ὅσο κανεὶς προσεύχεται, νηστεύει, μελετᾶ πνευματικὰ, σιωπᾶ, τόσο καὶ πληροῦται ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Καί λέει ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ, αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας. Νὰ λάβουμε τὴν χάρη, μὲ τὴν ἔννοια νὰ ἐνεργοποιήσουμε τὴν χάρη καὶ νὰ τὴν φανερώσουμε ὅσο γίνεται περισσότερο ἔντονα. Γιατὶ ὅπως μᾶς λέει καὶ ἕνας ἄλλος ἀσκητικὸς Πατέρας, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητὴς, κατὰ τὸ μέτρο ποὺ θὰ ἐργαστοῦμε τὶς ἐντολὲς, θὰ φανερώσουμε τὴν κρυμμένη χάρη ποὺ πήραμε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα. 

Ὅλοι θὰ μπορούσαμε νὰ γίνουμε Ἅγιοι, καὶ μεγάλοι Ἅγιοι, ἄν ἐργαζόμαστε σωστὰ πνευματικὰ, καλλιεργῶντας τὶς ἀρετές. 

--- 

μπορεί συχνά πυκνά να γίνεται λόγος για τόπο με σχήματα  κατανοητά για τον άνθρωπο, (επάνω, κάτω, ουρανός γη… εξοστρακισμός 6 είσοδος 9… ) αλλά στην ουσία είναι ο τρόπος. Της αποστασιοποίησης της καρδιάς (και ζωής) αποκομμένης από τον Θεό ή δι αρετών δημιουργώντας αυτήν ως θρόνο δόξης. 

27 ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ᾿ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασι· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. … (Πραξ.ιζ’) 

 …συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· 

είναι όντως νοητικά σχήματα, ώστε σαν οικεία, ο νους να τα κατανοήσει και να εργαστεί σχετικά... Και εν μέσω σχημάτων λειτουργεί η ουσία, σαν πραγματικότητα. Αρκεί, να ξενωθώμεν του κόσμου, του κοσμικού φρονήματος. Να εξέλθουμε από την αίγυπτο* (υπτίως του αιγαίου) και υπόγειο και από την κατάσταση του υποβρύχιου νοός να ανέλθει στο επίγειο (και βηθλεέμ). Τέλος δε της ανόδου του νου, το υπερώο, (πεντηκοστή) η υπερφύση από την μία μετάθεση στους ουρανούς πάνω από τα σύμπαντα στους πόδας Του Κυρίου και συγχρόνως στο βάθος καρδίας, όπου και η βασιλεία εντός ημών.... μετάβαση μεν, συγκατάβαση δε ώστε να αναπαύεται** η χάρις και βιωθεί το... μονή παρ'αυτώ ποιήσωμεν... (Ξένον τόκον ἰδόντες***, ξενωθῶμεν του κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες). 

* είναι η αναλογική πορεία που σκιωδώς αποτυπώθηκε στην ΠΔ και ενεργείται τώρα, μετά και με Χριστό. (περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…). Τότε η αλήθεια ως σπερματικό λόγο όπου ισραήλ σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ, τώρα ο κάθε νους, εν Αληθεία, αμήν χριστοφόρος (με το σχήμα επί πώλου όνου) για να εξαχθεί. Προς το βάθος, με στόχο ο νους να μπει μέσα στην καρδία (1) και παράλληλα να διαπεράσει προς τα άνω τα εναέρια τελώνεια (1) από τώρα στους αιώνες, ακολουθώντας Τον αναληφθέντα (εις ουρανούς) Κύριο. Από τον χρόνο (αεί και κοιλία όπου εμφωλεύει ο δράκων που κυριεύει τα πάθη στο νυν, άχρονο, αιώνιο παρών και κεφαλή).... κατά το η πάλη ημών... 

Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς . Δια Σταυρού η γνώση η νίκη, η χαρά ...

...να εισέλθει η καρδία, ο νους και όλος ο εαυτός (αμήν να ακούσουμε το είσελθε εις την χαρά Του Κυρίου σου) στον κύκλο Αληθείας, μη μένοντας εκτός παραδείσου στον κύκλο ασεβείας... κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…, με κεφαλή (εξάκτινο) όχι α-νόητη, αλλά με νου Χριστού (Εμμανουήλ). 

από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’

Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη

επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση

(1) αρκεί να υπάρξει η θέληση του ανθρώπου να ''σκάψει'' προς το βάθος (και απορρίψει μπάζα και ρύπη που καλύπτουν τον θησαυρό) αλλά και να αναληφθεί από τον ''κόσμο'' προς συνάντηση του επουράνιου Πατέρα... Τότε ο παντοδύναμος Θεός βρίσκεται συνοδοιπόρος συμπλέων και Ιατρός...   

Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

** ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παϊσίου)

*** Ξένον τόκον ἰδόντες... μακάρι να τον δούμε, γιατί εξ αυτής της ''όρασης'' η ορμή και ο πόθος για τα άνω... Ψυχή, ήτις εγνώρισε τον Κύριον διά Πνεύματος Αγίου, εκτείνεται ορμητικώς προς Αυτόν. Η μνήμη Του με δύναμιν αρπάζει τον νουν, ώστε λησμονεί τον κόσμον. Και όταν πάλιν μνησθή του κόσμου, τότε διαπύρως ποθεί διά πάντας την ιδίαν χάριν, και προσεύχεται δι' όλον τον κόσμον, ίνα οι πάντες μετανοήσωσι και γνωρίσωσιν, οπόσον ελεήμων είναι ο Θεός. - Αγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης

"Αν με ρωτούσε κάποιος « τι θέλεις από τον Κύριο, ποιες δωρεές;», θα του απαντούσα: «το πνεύμα της ταπεινώσεως που ευχαριστεί τον Κύριο περισσότερο απ’ όλα».

Η Παρθένος Μαρία έγινε Θεομήτωρ για την ταπείνωσή της και είναι δοξασμένη στον ουρανό και στη γη περισσότερο απ’ όλους. Αυτή παραδόθηκε τελείως στο θέλημα του Θεού: «Ιδού η δούλη Κυρίου».Και εμείς οφείλουμε να μιμούμαστε την Αγία Παρθένο!!

Για την ταπείνωση, η ψυχή λαμβάνει ανάπαυση κοντά στο Θεό, αλλά για να τη φυλάξει παιδεύεται για πολλά χρόνια. Στερούμαστε την ανάπαυση αυτή, γιατί δεν στερεωθήκαμε στην ταπείνωση.

Πολλές φορές εξαπατήθηκα από τους εχθρούς. Σκεπτόμουν : «Η ψυχή μου γνωρίζει τον Κύριο, γνωρίζει πόσο αγαθός είναι και πόσο μας αγαπά. Πώς, όμως, έρχονται σε μένα κακοί λογισμοί;». Και για πολύν καιρό δεν μπορούσα να διακρίνω, μέχρις ότου ο Κύριος με νουθέτησε και τότε γνώρισα ότι από την υπερηφάνεια εμφανίζονται οι κακές σκέψεις.

(Από το έργο του Γέρ. Σωφρονίου [Σαχάρωφ], Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, έκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας

δι ευχών και ενεργείας…. Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν. - άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος

λόγος για τις αρετές και τις κακίες (αγ.Εφραίμ Σύρου)