Δεν αρκεί μόνο να εορτάζουμε εξωτερικά τα γεγονότα της θείας ενανθρωπήσεως, αλλά να τα πλησιάζουμε υπαρξιακά και πνευματικά. Κατά την ερμηνεία των αγίων Πατέρων, δια της πίστεως ο λόγος του Θεού σπείρεται στην καρδιά του ανθρώπου και την καθιστά έγκυο από τον φόβο του Θεού.
Δια του φόβου αυτού αρχίζει ο αγώνας για την κάθαρση της καρδιάς. Η μόρφωση του Χριστού μέσα μας γίνεται με πνευματικές ωδίνες. Ο Απόστολος Παύλος λέγει: «τεκνία μου, ούς πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθεί Χριστός εν υμίν» (Γαλ. δ’, 19).
Ωδίνες είναι ο ασκητικός αγώνας, και μόρφωση είναι η θέωση και ο αγιασμός. Ο Χριστός, που μια φορά γεννήθηκε κατά σάρκα, θέλει να γεννάται πάντα κατά πνεύμα σε κάθε έναν του οποίου η ψυχή παρθενεύει, δηλαδή καθαρίζεται από τα πάθη, διαπλάττοντας τον εαυτό Του μέσα της...
ψυχική αγνότητα να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παΐσιος)
Η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
υπάρχει μια λεπτή καμπή του δρόμου, που η μία οδηγεί στην εξωστρέφεια και η άλλη εντός για βίωμα των Χριστουγέννων... και είναι στο μέσον.... όπως μεσούσης της εορτής... Δια των αγίων Σάββα και Νικολάου, 5/6 Δεκ, η επίγνωσις της αλφαβήτας της πίστεως και αυτογνωσία (λιτή αναφορά για την πνευματική λειτουργία των νεφρών και επινεφριδίων)
Το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής
Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής)
Με το, τι σοι προσηνέγκωμεν XC… κατεβαίνει Ο Κύριος έμμεσα και πληροί τον εξωτερικό μας κόσμο, ως εκτύπωση της εσωτερικής σχέσης οικειότητος και εγγύτητος, με σκοπό την ενσωμάτωση.
Προσφέρουν οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον μέσα στον κόσμο μας κι εμείς συνυμνούμε.
Προσφέρουν οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα διακρίνοντες κι εμείς στον ουρανό την θεία τάξι. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, διηγούμαστε κι εμείς δια λόγων.
Προσφέρουν οἱ Μάγοι τὰ δῶρα. Προσφέρουμε κι εμείς τα ίδια δώρα ευστόχως Στον Κύριο, κι όχι αλλού. Ομολογούμε Βασιλέα Τον Κύριο (δίδοντας χρυσό) ομολογούμε Αρχιερέα Τον Κύριο (δίδοντας λιβάνι) πάσαν την ζωήν ημών, XC τω Θεώ, παραθώμεθα (σμύρνα)…
Προσφέρουν οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα προφέρουμε κι εμείς την ομολογία του θαύματος.
Προσφέρει ἡ γῆ τὸ σπήλαιον προσφέρουμε κι εμείς εκ του πήλινου σώματος την καρδιά μας, που μόνη η προσφορά της, ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ, γιατί απαιτείται και η φάτνη.
Προσφέρει ἡ ἔρημος τὴν φάτνην προσφέρει η έξοδός μας από την πολύβουη κοσμικότητα την έρημο, την φυγή, την άσκηση, με τέλος την καθαρότητα οίκου και λειτουργικότητα οχήματος ίνα ενοικήση και οδηγεί πλέον την ζωήν μας. Νου και χου. Εδώ το τέλος της καταβάσεως. …ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον• ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς για να αρχίσει να μας ανεβάζει.
Αμήν γένοιτο. Ομόκεντροι κύκλοι, που χωρίς την ευστοχία στο κέντρο (Θεοτόκος), άνοδος και ενσωμάτωση και ζωή και ανάσταση δεν θα βιώσουμε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καὶ νῦν τῇ ταπεινώσει μου. Καὶ ὡς κατεδέξω ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καὶ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου μου ψυχῆς καὶ ἐν τῷ ἐσπιλωμένῳ μου σώματι εἰσελθεῖν....
Ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καὶ νῦν τῇ ταπεινώσει μου. Καὶ ὡς κατεδέξω ἐν τῷ σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καὶ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου μου ψυχῆς καὶ ἐν τῷ ἐσπιλωμένῳ μου σώματι εἰσελθεῖν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου