Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια


Βαπτίσθηκαν από τον Απόστολο Θωμά και χειροτονήθηκαν επίσκοποι. Το 69 μ.Χ. έλαβαν την είδηση ότι σε λίγο θα πεθάνουν.
Πρώτος πεθαίνει ο Μελχιόρ, σε ηλικία 130 ετών. Μετά από έξι μέρες ο Βαλτάσαρ σκοτώνεται από έναν ειδωλολάτρη μπροστά στην Αγία Τράπεζα στα 109 του χρόνια. Μετά από άλλες έξι μέρες πεθαίνει ο Γκασπάρ στα 90 του χρόνια. 

Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο γέροντας Μελχιώρ, ο μεσήλικας Βαλτάσαρ και ο νεαρός Γάσπαρ.

Γιορτάζουν στις 25 Δεκεμβρίου.
ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή. ...Μαρκ.ιβ'30... 


Κάνοντας εντύπωση την ανά 6 ημέρες αποδημία... εκτιμώ πως ''αποδεικνύεται'' στην πράξη από αρχής προσκυνήσεως μέχρις τέλους βιωτής η καλή και σωτήρια επιθυμία που πρέπει να εμπνέει κάθε εν πνεύματι και αληθεία προσκυνητή Του Κυρίου). 

Την καλή έξι (συνήθεια) ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για έλξι και χειραγωγία της ζωής μας προς ανάστασιν, αρχής γενομένης των Χριστουγέννων. Από εν σκιά θανάτου και κατέναντι στο Φως το αληθινό.

Η ''τομή'' (εν σημείοις) του παραπετάσματος για να φανεί, η άλλη όψις των 3 6αριών... που χωρίς προσκύνηση Στον Κύριο ο μεσότοιχος όχι μόνο δεν αφαιρείται, αλλά ισχυροποιείται, παχυλοποιείται και ο άνθρωπος ολοέν και σκοτίζεται. Θεομαχεί, χωρίς να το καταλάβει. Η με επιλογή παραμονή και εμμονή στα φαινόμενα και σκιά, που περνιέται ως ‘’φως’’ (τέχνη δολία και νίκη του έρποντος όφεως με την δηλητηριώδη σ+οφία του) ΔΕΝ ομολογεί Κύριο Χριστό ως Βασιλέα, αλλά μοιάζει να ισχύει το διαχρονικό : ημείς ουκ έχομεν βασιλέα, ει μη μόνον, καίσαρα. Παρότι τάχα αφορά τους ΤΟΤΕ σταυρωτές και χριστομάχους εβραίους, ισχύει διαχρονικά για όλους όσους που σαν στάση ζωής, εν γνώσει η αγνοία εχθρεύονται Τον Κύριο, με αποτέλεσμα την αυτοχειρία.


Τα πράματα είναι πιο βαθειά και πιθανόν δυσδιάκριτα. Δεν είναι τι λέμε, αλλά αν το σκήπτρο του βασιλέως μέσα στην καρδιά(1) μας, το παραδίδουμε Στον Κύριο (δια καθαρής καρδιάς για να γίνει θρόνος Θεού όπως προτείνει ο αγ.Νεκτάριος. Ψυχική αγνότητα, να αναπαύεται η χάρις, κατά τον αγ.Παΐσιο) ή σε μη πρέποντα πάθος/η, οπότε όσο αυτό/αυτά κυριαρχούν και ορίζουν την ζωή, την οδηγούν προς άλλο, δυσοίωνο τέρμα. 

Πλην χρυσό (ένδειξη τιμής για Βασιλέα) το λίβανον και η σμύρνα αφορά την ομολογία ή μη, ότι Κύριος είναι και Θεός/Αρχιερεύς και  Ενσαρκωμένος και Εσταυρωμένος θυσιασθείς Λόγος, για την σωτηρία μας…

Επιτρέψτε μου με επιφύλαξη να καταθέσω έναν λογισμό που συνειρμικά μου κλίνει ως συναφής και αφορά τον χρόνο τελευτής των μάγων. 69 μ.Χ)   

Με βάση αυτήν την απόλυτη ελευθερία, όντες ο καθένας μας ''μάγος'' (όπως μας αναλογεί μία εκ των δύο ΜΟΝΑΔΙΚΩΝ θέσεων εκ των συσταυρωμένων ληστών ως προτύπωση κρίσεως, αναλογία φύσης και κατάστασής μας με πολλά ιστορικά πρόσωπα, όπως αιμορροούσα, συγκύπτουσα, σαμαρείτιδα…) καταθέτοντες (σαν μάγοι) τα δώρα μας στον πιστευόμενο κύριο, η τελευτή του επίγειου βίου θα εξακοντίσει πνευματικά τον καθένα μας, στο ‘’ποθούμενον’’ της επιλογής μας, ή προς ζωήν (και 999 ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ) ή προς απώλειαν (666 , ομοιάζοντα θεό, αληθοφανή αλλά όχι αληθινό, όπως ισχύει με τον ‘’πανομοιότυπο’’ αλλά φανταστικό αντικατοπτρισμό της όασης).


Αναλογεί στον προσανατολισμό του προσώπου και σπειροειδή κίνηση του νοός. Ή προς τα άνω 9, ανελικτικά, κεντρομόλως, ως άθροισμα ευθείας και κυκλικής κίνησης φιλόθεης και φιλάνθρωπης ή εξοστρακιστικά φυγόκεντρα, 6, ευθεία προς τα κάτω κάθελξις εκ θανάτου, απανθρώπως και αντιθέως. 

Ο δε ''τόπος'' που όχι τυχαία επέλεξε ο καλός Θεός να μας ''μιλήσει'' εμπράγματα δια λόγων, κολωνία και ιδιαίτερος τόπος παραγωγής κολώνιας (αρωμάτων) μας ''δείχνει'' την γη ως αφετηρία, είτε προς τα άνω (9) και υπέργειο και υπέρλογο με ευωδία λιβανιού ή καλύτερα εκ Θεού ευωδία άρρητος και ουκ εκ του κόσμου τούτου, ή δυστυχώς προς τα κάτω (6), κατά κόσμον μέχρι και βδελυκτό (υπόγειο και παράλογο) άρωμα. ''Άρωμα'' παγκοσμιοποίησης και οικουμενισμό, χωρίς όμως XC. Προς τα πάνω ευλάβεια ορθόδοξη, προς τα κάτω δυτικότροπη ευσέβεια και ευσεβοφάνεια... αγαπολογία, χωρίς Αλήθεια.

Κλίνοντας η ζυγαριά από την προαίρεσή μας, με προοπτική κατάληξης ή στην (αιώνια) ζωή ή στον (αιώνιο) θάνατο, είθε να επιλέξουμε με διάκριση τα όντως ωφέλιμα.

---

θέσεις στ,Μ,Σ από δύο οπτικές ** (θέσεις 6, 12, 18 στο ελληνικό 24γράμματο αλφάβητο, με αρχή και τέλος τον Α+Ω)


H Προσκύνηση των Μάγων.. (αγ.Ιωάννου Δαμασκηνού)

(1) θρόνος και σταυρός ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ

Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας

---

* Η δύναμη του Λόγου από την οπτική των λόγων/αναλογιών, λέξεων - έξεων - έλξεων...

** υποκεφάλαιο από Κάθετο πνευματικό κύκλο

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετὰ τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν Βασιλέων. Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ. Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν, ᾠδὴν ἐπάξιον. Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες, τῷ σήμερον ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι, ἐκ τῆς Παρθένου, καὶ Θεοτόκου, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.

ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετὰ τῶν Μάγων… αμήν να συνοδοιπορούμε


Σχόλιο: Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο Αρτάβαν ή Αρτάβανος ήταν ο τέταρτος Μάγος στη Γέννηση του Χριστού.

Ο Αρτάβαν καταγόταν από τα Εκβάτανα της Περσίας και ήταν φίλος των τριών άλλων Μάγων, του Μελχιώρ, του Γάσπαρ και του Βαλτάσαρ, που προσκύνησαν τον Χριστό στη Βηθλεέμ. Και αυτός ήταν μάγος - αστρονόμος της εποχής εκείνης που είχε δει και αυτός τη συζυγία των πλανητών, σημείο γέννησης βασιλέως.

Έτσι μετέβη προς συνάντηση των φίλων του που κατοικούσαν στη Βορσίπη της Βαβυλώνας προκειμένου να οδοιπορήσουν μαζί προς το σημείο που η συζυγία αυτή θα φαινόταν καλλίτερα όπου και θα συνέβαινε η γέννηση του νέου Βασιλιά. Καθοδόν όμως συνάντησε έναν εμπύρετο εβραίο στην έρημο που βοηθώντας τον αργοπόρησε, και όταν έφθασε στη Βορσίπη οι φίλοι του Μάγοι είχαν ήδη φύγει. Ακολούθησε και αυτός τον ίδιο δρόμο αλλά δεν τους πρόλαβε. Τελικά έφθασε στη Βηθλεέμ τότε που ο Ηρώδης έσφαζε τα νήπια. Ο Αρτάβαν επεμβαίνοντας και δωροδοκώντας ένα στρατιώτη μ΄ ένα ρουμπίνι, απ΄ αυτά που έφερνε ως δώρα στο Θείο βρέφος απελευθέρωσε ένα νήπιο που ήταν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος*.

Στη συνέχεια ο Αρτάβαν πήγε στην Αίγυπτο και παρέμεινε εκεί 33 χρόνια, θεραπεύοντας ασθενείς δωρεάν, απελευθερώνοντας δέσμιους και συναναστρεφόμενος με ταπεινούς. Υπερήλικας πλέον με μακριά άσπρη γενειάδα επιστρέφει στην Ιερουσαλήμ όπου και έτυχε την ημέρα που σταυρωνόταν ο Χριστός. Τη στιγμή που ζητούσε να μάθει για τον σταυρωθέντα Βασιλέα των Ιουδαίων έγινε ο μεγάλος σεισμός κατά τον οποίο μία πέτρα από το καταπέτασμα του Ναού πέφτοντας τον κτύπησε στο κεφάλι και έπεσε αναίσθητος. Όταν μετά από κάποιο χρόνο συνήλθε άκουσε μια γλυκιά φωνή που του έλεγε:

"Αμήν, αμήν λέγω σοι, ό,τι εποίησας εις ένα των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εποίησας". Τότε ο Αρτάβαν άνοιξε τους οφθαλμούς του και είδε για μια στιγμή τον Ιησού μέσα σε εκθαμβωτικό φως. Τότε ευτυχισμένος ότι είδε έστω και στο τέλος τον αναμενόμενο Βασιλέα ξεψύχησε.

(έχων καλήν μερίδα σαν τον ευγνώμονα ληστή... αλλά και το αγιογραφικό περί άλλων προβάτων που είναι ουκ εκ της αυλής ταύτης κακείνα με δει αγαγείν και της φωνής μου ακούσουσι…)

* Ὁ ἄγνωστος συνταξιδιώτης (ο τίμιος Πρόδρομος στην σφαγή των νηπίων από Ηρώδη)

---

βαπτισθέντες (όχι τυχαία φυσικά) από τον απ.Θωμά, τον μεθερμηνευόμενο ''δίδυμο'' αναδεικνύων άλλον έναν λόγο (εν Λόγω) όπου ο καθείς καλείται να ανέλθει από τον βιολογικά περιορισμένο αδελφό στον δίδυμό του και απ'αιώνων ετοιμασθείσα θέση ...

Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν... ''καταθέτοντας'' ευστόχως τα δώρα της πίστης του και προσκύνηση ως άλλος μάγος Στον Ένα Βασιλέα (το χρυσό) Τον Αρχιερέα (λιβάνι) και ζωή του (σμύρνα) ... αμήν δι ευχών
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου