η επί του πρακτέου προεργασία για την επόμενη ‘’ημέρα’’

@προς τον αγαπημένο ελληνικό λαό.

Προς τους υγιείς πατριώτες που διαχωρίζουν τον εαυτό τους από το ψευτορωμαΐικο. Περί πολιτικής ένωσης υγιών πατριωτικών δυνάμεων ο λόγος, και ο οποίος απευθύνεται στον λαό και την βάση του.

Η έννοια του όρου βασιλεύς (κι όχι ως πολιτικό σύστημα) είναι η βάσις λαού, κατά το παράδειγμα του πρώτου Βασιλέως, Ο Οποίος, ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι (Ματθ.κ’28), διανοίγοντας τον δρόμο εν τη πράξει, ότι ο θέλων πρώτος είναι έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος. (Μαρκ.θ’35)

Έτσι, ο παρών λόγος δεν απευθύνεται σε αρχηγούς πατριωτικών κομμάτων (όσο και υγιείς να θεωρούν τον εαυτόν τους για τα φιλοπάτριδα αισθήματα) αλλά επειδή εμμένουν και δεν επιθυμούν την ένωση όλων των υγιών δυνάμεων, τους

προσπερνώ με εμφανή υποτίμηση. Απευθύνεται στον απλό ψηφοφόρο λαό που κουράστηκε την διχόνοια και απραξία, ώστε η υποτίμηση να στοχεύει όχι στα πρόσωπα των ‘’αρχόντων’’ με τα ιδιαίτερα χαρίσματα που ο καλός Θεός έδωσε στον καθένα, αλλά στον εμπαθή εγωισμό και πιθανά καλά κρυπτόμενη φιλαρχία, παρά τα φαινόμενα και λογάκια περί ένωσης.

Στην πράξη κύριοι, και δεν σας δίνουμε άλλα περιθώρια.

Και συνεχίζοντας νάναι επίκαιρο του εθνικού μας ποιητή η στροφή… Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή καθενός χαμογελάει, "πάρ' το", λέγοντας, "και συ" … αποδεικνύεται ότι ακόμη δεν ‘’ξημέρωσε’’ και νύχτα βαρειά μας πλακώνει.

Το πέρασμα έχει δύο παραμέτρους. Την προσωπική και συλλογική διέλευση από το σκότος στο Φως.

Με το πέρασμα από την νύχτα στην ημέρα (που έρχεται) μένουν πίσω οι σκιές και όσοι εμμένουν να έχουν άξονα ζωής αυτές (εγωπάθειες και φιλαρχίες) θα χαθούν μαζί με αυτές.

Σήμερα είναι καιρός, όσο ποτέ άλλοτε, να ‘’ξυπνήσουμε’’ εκ του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας. Και όστις θέλει, δια του πολιτεύματος του Σταυρού κι όχι πολιτικών κοσμικών επιλογών που δεν θεραπεύουν την βαθεία ασθένεια του πνεύματος. 

Με την έλευση της νέας ημέρας αναδεικνύονται οι μοναδικές και ανεπανάληπτες  υγιείς (κατά Θεόν) πατριωτικές δυνάμεις που θα υπηρετήσουν το πληγωμένο (ως δρυός πεσούσης) και καταπονημένο σώμα της μητέρας μας Ελλάδος.

Ποιος το τραυμάτισε και ασθένησε και συνεχίζει να ασθενεί με σκοπό να το θανατώσει, είναι κοινό μυστικό κι ας μην  επαναλαμβάνουμε τους πρωταιτίους, αλλά να δούμε μήπως από τις δικές μας ελλείψεις (υγιούς ελληνισμού και ακριβής ορθοδοξίας) ως κερκόπορτα γενήκαμε συνεργάτες ενώ κατά βάθος, δεν το θέλαμε.

Η κερκόπορτα του βυζαντίου ήταν καταλάθος στην εβραϊκή συνοικία. Από εκεί την προηγούμενη πνευματική νύχτα εισήλθε ο θάνατος. Με την ανατολή της επόμενης (πνευματικής) ημέρας, από την ‘’κερκόπορτα’’ της Ελλάδος θα εισέλθει το Φως που αυτή ως έθνος προώρισται να γίνει φωτοδότης του κόσμου.

Εργάζονται εδώ και 250 χρόνια οι σιωνιστές και πυκνώσαν τα σκοτάδια με τα υλοποιημένα τους σχέδια….      

όπως αναφέρει ο άγιος Παΐσιος στο Φωνή βοώντος εν τη Ευρώπη ...και οι κομμουνιστές πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντά 75 χρόνια και δεν κράτησαν, κράτησαν ούτε 70 χρόνια, 72... Οι Σιωνιστές δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; και 250. Αυτοί ούτε 7 χρόνια δεν θα κρατήσουν... .. Θα τα στριμώξουν τα πράγματα ...Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται να κάνουν, μόνο ό διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί. Κατάλαβες τί γίνεται; Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη... Θα πάει περίπατο...  

Κι ενώ η παγκοσμιοποίηση λειτουργεί σαν μέγγενη κατά των εθνών και προσώπων με τα διεθνιστικά και εθνομηδενιστικά της σχέδια προσπαθώντας να διαλύσει και πολτοποιήσει εις εν (μια άμορφη μάζα) η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας και ελληνισμού σκεπάζει (και καλείται να ξανασκεπάσει) με σεβασμό και ελευθερία πρόσωπα, έθνη και λαούς προς οικοδομή και πρόοδο.

Αυτό κατάφερε προ αιώνων η βυζαντινή αυτοκρατορία, αυτό καλείται να  κάνει η βυζαντινή δημοκρατία, υπό τας πτερύγας της.

Με πρόταση και προτροπή σε πνευματικό μας αδελφό (διακεκριμμένο έλληνα και ορθόδοξο) ο αγ.Παΐσιος μερίμνησε για την σύσταση αυτού του πολιτικού κόμματος φαινόμενο όμοιο με τα υπόλοιπα υπάρχοντα, αλλά στην ουσία θεόσδοτη σκέπη όλων αυτών ώστε ευλογημένα να μην χαθούν ή να νομίσουν πως θα μηδενιστούν, αλλά εμπράγματα να αναδειχθούν και δράσουν ως συνιστώσα ΥΓΙΗΣ στην νέα ημέρα.

Δύο άκρα η ευλογημένη Ελλάδα ΙΟΝΙΟ και ΙΩΝΙΑ, (με κεφαλή την ΘΡΑΚΗ και κοιλία την ΚΡΗΤΗ), σταυροειδώς, δύο πτέρυγες και ο αετός, υπό τον οποίο ως σύμβολο του κόμματος θα σκέπει σταυροειδώς την νέα πραγματικότητα που ανατέλλει.

Κι η νέα πραγματικότητα δεν είναι ελλειπής όπως την γνωρίζουμε σήμερα, αλλά σώα, με την αποκοπείσα ξίφει πλευρά (ΙΩΝΙΑ) ενωμένη χάριτι της Παναγίας στον όλο κορμό, όπως ένωσε την αποκοπείσα χείρα του αγ.Ιωάννου δαμασκηνού (Η ιστορηθείσα υπό του ιδίου, ως τριχερούσα). Από το: για το φαινόμενο του ''φάσματος'' καιπολιτικοθεολογική, τρεχούσης φύσεως, αναφορά μόνο αν κάποιος είναι ενωμένος με την κεφαλή που η νευρική απόληξις ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει, παρά το αποκοπέν μέλος, μόνο αυτός μπορεί να συναισθανθεί την έλλειψη. Και πολιτικά, αν κάποιος επιμένει σε ένα ενωτικό όνομα που εμπνεύσθηκε από την μία πλευρά (παρούσα) χωρίς να υπολογίζει και την επαναλειτουργία των λυχνιών (εκκλησιών) που έσβησαν και θα ξανανάψουν, σκέπτεται μερικώς κι όχι ολοκληρωμένα και ‘’μπροστά’’ όπως έβλεπε ο αγ.Παΐσιος. Δύο σκέλη, δύο πτέρυγες, ένα όνομα. …βυζαντινή. 

Οι μεν δολίως επιθυμούντες την νέα τάξη ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ συνθλίβοντας τους πάντες να τα κάνουν πράγματα η δε άλλη όψις, η φωτεινή με εμάς εργάτες, και ευλογημένους συνεργάτες του φιλάνθρωπου Θεού προς ανάδειξη της νέας τάξης ΠΡΟΣΩΠΩΝ και σχεδίου Του. Κάθε δε ονομασία κόμματος, που από αυτήν την πλευρά του αιγαίου έχει αναδειχθεί, και από τους οπαδούς τους, θέλουν να υπερισχύσει, υποτιμούν ή δεν τους ενδιαφέρει η ισοδυναμία των δύο σκελών του ενός ‘’ανθρώπου’’, με αποτέλεσμα ανισορροπία και αστάθεια, μπροστά στην ευσταθή αγία πρόταση (όχι φυσικά από έναν τυχαίο, που έβλεπε μπροστά). Οι μεν προσπαθούντες ''ενότητα'' στην κενότητα (παγκοσμιοποιητές) κι οι δε ενότητα Στον Τριαδικό Ένα και χάρι, δια της οικουμενικότητας Ελλάδος και Ορθοδοξίας. 

Μπορεί να ακούγεται αυστηρό, αλλά όσον αφορά την προτροπή του αγ.Παϊσίου για την ονομασία του υπερκόμματος, έτσι είναι: Ο ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. (Λουκ.ι’)

Και πάλι, όστις θέλει.    

Είναι το ίαμα εκ Θεού για την εξυγίανση του ασθενούς σώματος. Κι όπως το ίαμα δεν καταργεί τον ίδιο τον άνθρωπο ή το μέλος αλλά την ασθένεια, έτσι κι η άνωθεν πρόταση ως ίαμα δεν καταργεί κανένα πατριωτικό κόμμα. ΔΕΝ  φιλοδοξεί να υφαρπάσει καμμία απόλύτως ψήφο από κανέναν. ΔΕΝ θέλει να αντικαταστήσει ή ακυρώσει τις υγιείς προσπάθειες των μελών αλλά μετά από την ίαση της ασθενείας της φιλαρχίας και εγωισμού, να τις αναδείξει.

Κι ενώ ο κοσμικός νους πολλών έβλεπαν ως μόνη λύση (ίαμα) την δημιουργία άλλου ενός πατριωτικού κόμματος ανάμεσα σε τόσα άλλα, στην κυριολεξία διαχώριζαν τον ελληνικό λαό σε περισσότερα κομμάτια, οπότε διακρίνουμε ότι το ίαμα προέρχεται από τον ψευτογιατρό κι όχι Ιατρό. Κι αυτό το φάρμακο, όχι μόνο δεν προάγει την υγεία αλλά καταντά χαρά του ενσπείροντος την διχόνοια.

Έχουμε ακούσει πως κάποιος μεγιστάνας των διαιρέσεων (πάνω στο πνεύμα διαίρει και βασίλευε) και μέντορας της εθνομηδενιστικής παγκοσμιοποίησης βάζει το χεράκι του και επιδοτεί μερικά ‘’πατριωτικά’’ κόμματα. Μπροστά λοιπόν και σε αυτό το φαινόμενο που διατηρεί το ψευτορωμαΐικο με την διάσπαση του πατριωτικού χώρου, μία είναι η δύναμις που μπορεί να τα ενώσει. Η επιδημία του Αγίου Πνεύματος που πάντα τα έθνη εις ενότητα εκάλεσεν. Κι εδώ, πάντα τα κόμματα εις ενότητα εκάλεσεν ο εμπνευσθείς από το Άγιο Πνεύμα αγ.Παΐσιος, με την επιμονή (στον αδελφό) να δημιουργηθεί (και αναγραφεί στον άρειο πάγο, όπως κοσμικώς προβλέπεται για νάχει ισχύ) η ‘’βυζαντινή δημοκρατία’’. Από δε το 1999, είναι καταχωρημένο. 21 έτη μετά (2020) εν μέσω πανδημίας και τεχνητής πανασθένειας, έρχεται να σας γνωσθεί το εκ Θεού ίαμα. Ημέρα πεντηκοστής.

Είναι η έμπρακτη απάντηση και θεραπεία από Τον Κύριο, στην δική μας μικρή προσπάθεια και πάλι προσευχητικά συντονισμένη, στο … τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον (προϋποθέσεις θελήματός μας και εργασίας επ’αυτών, ώστε…) καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς…

Μήπως πάλι υπό την σκέπη Της Θεοτόκου ως Μητέρας της Ζωής και με την ιδιότητα, η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, δεν λειτουργεί άριστα και υγιώς το σώμα (οπότε και το πνεύμα του έθνους) ; * 

Για να διακρίνετε οι αποδέκτες του παρόντος την διαφορά του πρωτότυπου (εκ Θεού) από πιθανή εμφάνιση άλλου κόμματος με την ίδια ονομασία, ενέργεια του κλέφτη, σας γνωρίζουμε (και πάλι) ότι η βυζαντινή δημοκρατία (εκ του αγ.Παϊσίου) ΔΕΝ θα υφαρπάξει καμμία ψήφο. ΔΕΝ θα κατέβει για να αντικαταστήσει, αλλά συμπληρώσει το κενό της τρωτής ελληνικής φτέρνας, προς διασκέδαση των ανησυχιών λογικών ανθρώπων που φοβούνται μήπως και αυτή η προσπάθεια ακυρώσει ή παρακάμψει άλλες δικές τους, υγιείς προσπάθειες. Όχι. Ίσα ίσα. Θα τις ενώσει, ζωώσει ως μέλη ενός σώματος (αφού αποκομμένες είναι καταδικασμένες να αδυνατούν να δώσουν την πολυπόθητη λύση) και θα τις αναδείξει. Αμήν δι ευχών βάζοντας ο καθένας το λιθαράκι του να περάσει η αγαπημένη μας Ελλάδα από το εν δυνάμει στο εν ενεργεία. Ζωντανή σε κόντρα όσων την θέλουν πεθαμένη και υγιής…

Κι Ο Σταυρός, συγχρόνως, η δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων, αφενός θα σκέπει και οδηγεί λαούς ομόπνοους προς τα άνω (κατά την φιλοθεΐα και φιλανθρωπία τους, δλδ τους έχοντες άξονα τον Σταυρό, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, για να το γνωρίσουν) και αφετέρου πολέμιος και νικητής των άλλων λαών που έχουν άλλη προοπτική και αρχή. Τον αντίποδα με τα αντίθεα και απάνθρωπα ιδεολογήματα και πράξεις τους (γνωστά ως ρυπαρά έθνη).

Μπορεί κατ’ ανθρώπους να διακρίνονται πολλοί λαοί και πολλά έθνη, κατά Θεόν όμως είναι μόνο δύο: … 23 καὶ εἶπε Κύριος αὐτῇ· δύο ἔθνη ἐν γαστρί σου εἰσί, καὶ δύο λαοὶ ἐκ τῆς κοιλίας σου διασταλήσονται· καὶ λαὸς λαοῦ ὑπερέξει, καὶ ὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι. 24 καὶ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ τῇδε ἦν δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. 25 ἐξῆλθε δὲ ὁ πρωτότοκος πυρράκης, ὅλος ὡσεὶ δορὰ δασύς· ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ῾Ησαῦ. 26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη τῆς πτέρνης ῾Ησαῦ· (Γεν.κε’).

Καλούμαστε να λειτουργήσουμε σταυρικά, αγιοπνευματικά και να καλύψουμε την τρωτή πτέρνα (εβραίων και ελλήνων) νόμου και σοφίας.  

Κι οι μεν λαοί ωσάν σε χοάνη θα καθέλκονται (6) αφού θα υπηρετούν τον άλλον ως ‘’κύριό’’ τους (απανθρώπως και αντιθέως, πολεμίους του Σταυρού), οι δε λαοί υπό μίας σκέπης, θα ανέλκονται (9) δια Της εξαγαγούσης ημάς χειρός Του Κυρίου, δια Σταυρού, ως ανάσταση. Όχι μόνο σαν γη με τις εντοπισμένες 12 μυστηριώδεις δίνες, αυτογνωσία, κοσμογνωσία και θεογνωσία αλλά εφ’ ημών με προσωπική κλίση και κλήση να ανέλθει η καρδία και απορροφηθεί από την χάρι και ‘’νυν’’ (κεφαλή) παρά να χαθεί στο ‘’αεί’’ και κοιλία όπου στον ομφαλό του καθενός σώματος (μακρόκοσμα και μικρόκοσμα) ενεργεί και εμφωλεύει ο δράκων. Αμήν δι ευχών vs του πτερνιστού που πολύ θα ήθελε να τρικλοποδιάσει το άλογο και ρίξει τον αναβάτη (ηγεμόνα νου) να πιστέψει ότι μόνος του αυτός ή σαν κόμμα θα καταφέρει να φέρει την άνοιξη και ανάσταση του γένους μας.

Είναι σίγουρο πως μετά την μπόρα την δαιμονική θα λάμψει η λιακάδα η θεϊκή, αλλά αυτό θέλει και προϋποθέσεις κι η δική μας μετοχή δεν είναι βέβαιη, αν δεν ‘’συντονιστούμε’’ και ακούσουμε την θεία βουλή…        

        

Όσοι λοιπόν έφτασαν στο δια ταύτα και πολύ καλώς δεν δέχονται ‘’νερό στο κρασί’’ τους, για περαιτέρω καθυστέρηση της ευλογημένης ένωσης, ας λάβουν υπόψην τους την ονομασία που πρότεινε ο αγ.Παΐσιος (βυζαντινή δημοκρατία) και ευλογεί ο καλός Θεός δι ευχών του πρώτου ιδρυτού αγ.Κωνσταντίνου (και Ελένης) και συνεχιστού της επόμενης ημέρας αυτής της ‘’αυτοκρατορίας’’ αγ.Ιωάννη Βατάτζη του ελεήμονος.  

   

Θέλει κάποιος να ελέγξει από ποιο ‘’φως’’ φωτίζεται η συνείδησή του; ας δει ότι την νύχτα το έμμεσο φως της σελήνης είναι πολωμένο σε σχέση με το φως του ηλίου που εκτός του ότι είναι ευθές, θερμαίνει διώχνει σκιές και αναδεικνύει την γλυκύτητα κάθε προσώπου με τα δοθέντα χαρίσματα. Στα πνευματικά, πρέπει να διακρίνουμε την διαφορά φωτισμού από το Ο ΘΕΟΣ vs ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (354 σεληνιακός κύκλος vs Φωτός ευθέως σε καθαρές καρδιές και καθαρά χέρια εκ Του Τριαδικού Θεού 999). Να διακρίνουμε τον διαφωτισμό vs φωτισμό... που ακολουθούμενα, το ένα οδηγεί στην όαση και το άλλο στον αντικατοπτρισμό της όασης.

Κι η όαση είναι αυτή η ‘’νέα γη’’, όπου ήδη πατούν πόδες πραέων. Καλούμαστε κι εμείς ως στρατευομένη εκκλησία να συνοικήσουμε με την θριαμβεύουσα. Από τώρα και στους αιώνες. Αμήν δι ευχών.

---

συνειρμικά και σχετικά….

ελληνορθόδοξη παιδεία στην ανατέλλουσα βυζαντινή δημοκρατία

όταν η χειρ του Βασιλέως και Θεού, ενεργεί ευθέως διά του επιγείου (θεοστέπτου) βασιλέως….

Θεός εκδικήσεων

* ισορροπίες και άκρα κατά την Ορθοδοξία

Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)