προς πατριώτες (μια θεόσδοτη πρόταση ενότητας)

Τηλεγραφικά η πρόταση για όσους είναι κουρασμένοι και δεν θέλουν να διαβάζουν πολλά πολλά, είναι λιτά, η της παρακάτω παραγράφου.

Κουραστήκαμε χρόνια τώρα να βλέπουμε και να ζούμε το ίδιο εφιαλτικό σενάριο στις εκλογές με επόμενο αυτές οι επιλογές μας, να καθορίζουν την πολιτική ζωή του τόπου για τετραετίες. Στην κυβέρνηση και τιμόνι του κράτους να είναι ανθέλληνες και αντίχριστοι και να υλοποιούν σαν με σκυταλοδρομία τα σχέδιά τους. Οι δε πατριώτες, να είναι διασπασμένοι σε πολλά κομματάκια, τα οποία να μην ξεπερνάνε το 1 ή 2% το καθένα. Δλδ πολιτικώς, μηδέν εις το πηλίκιον…

Αν δεν σας ενδιαφέρει η ένωση όλων αυτών εις ένα, η μόνη λογική και ικανή δυνατότητα ανατροπής του κακού και επιστροφής στην κανονικότητα του κράτους/έθνους, μην κάνετε τον κόπο να συνεχίσετε την ανάγνωση. Αν ναι, ο αγ.Παΐσιος τον οποίο παραδέχονται  και αγαπάνε και τιμούν, εκατομμύρια άνθρωποι, έκανε μια πρόταση ονόματος ‘’κόμματος’’ που είναι ήδη κατοχυρωμένο στον άρειο πάγο, από το 1999. ‘’Βυζαντινή δημοκρατία’’.

Μεταξύ πολλών ονομάτων τίθεται κι αυτό υπόψην σας για να συνάξει υπό τας πτέρυγάς του, ως νοσσία, τα διασπασμένα κομμάτια, που αποδεδειγμένα από μόνα τους αδυνατούν να δώσουν λύση.

Προς διασκέδαση των ανησυχιών των ήδη υγιών πατριωτικών κομμάτων, μην

τύχει και αυτό αναιρέσει τις προσπάθειες άλλων, σας γνωρίζει ότι δεν έχει διάθεση να υφαρπάξει την ψήφο κανενός. Ήλθε να ενώσει ως θεόσδοτη πρόταση μεταξύ κοσμικών προτάσεων. Να συμπληρώσει και αναδείξει την ιδιοπροσωπεία του καθενός σεβόμενος αυτήν, κι όχι να καταργήσει με νοοτροπία αντιμαχόμενου.

Φτάνει πιά. Συμμαχούμε και προχωρούμε ή αντιμαχούμε παρά τον ίδιο κεντρικό άξονα φιλοσοφίας μας (υπέρ πίστεως και πατρίδος) και διαλυόμαστε από τους πολεμίους μας που κυβερνούν. Επιλέγουμε (δυστυχώς τόσο σοβαρά) Ζωή ή θάνατο. Με χάρι και ταπεινοφροσύνη ενότητα ή αλαζονικό εγωισμό μη ένωσης, φανταζόμενοι ο καθένας πολιτικός αρχηγός μικροκόμματος ότι θα γίνει πρωθυπουργός.    

λίγο πιο αναλυτικά….

Πολλοί αισθάνονται ή λένε πως είναι ‘’πατριώτες’’. Φυσικά και δεν υπάρχει θεωρητικό πατριδόμετρο αλλά εκ του αποτελέσματος κάποια ένδειξη μπορεί να δει κάποιος αν είναι ή δεν είναι. Για τον εαυτό του ως αυτογνωσία και τον αδελφό του.

Όλοι λίγο πολύ είμαστε υγιείς, αλλά λίγοι παραδέχονται την ασθένειά τους. Ειδικά ο τρελλός και ο μεθυσμένος (λένε) πως δεν το παραδέχεται.

Το πρόβλημά μας είναι οι μεθυσμένοι πατριώτες με την εξουσία. Κι αυτό γιατί; γιατί ενώ η βάση του λαού θεωρεί μονόδρομο την ‘’ένωση’’ των πατριωτικών κομμάτων, επειδή κουράστηκε να αναφύονται διαρκώς νέες προτάσεις ‘’πατριωτών’’ που σχεδόν σε όλα συμφωνούν, διαφωνούν οι αρχηγοί τους να ενωθούν. Έτσι, παρά την συμφωνία ο κατακερματισμός του πατριωτικού χώρου καλά κρατεί και ‘’καλά’’ κρατώντας, δυστυχώς χαροποιεί τον αντίθετο που ‘’διαιρεί και (συνεχίζει να) βασιλεύει’’ και έχει ως κατάληξη εν τοις πράγμασι, να υπηρετεί τον άλλον.

Όποιος κουράστηκε, ας κάνει τον κόπο να ‘’ακούσει’’ και Τον Θεό που θέλει την ένωση και τον απλό λαό, που το ίδιο απαιτεί, κάνοντας στην άκρη οι δημιουργοί ολοέν και περισσότερων κομμάτων την φιλαρχία, μηδενίζοντας την κατάρα του ελληνικού λαού, την διχόνοια, η οποία διαμελίζει και απομακρύνει την λύση των προβλημάτων που οι αντιπατριώτες ηθελημένα ή άθελά τους περνάν τα σχέδιά τους, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία ένωσής μας εις εν.

Πολλοί ζητούν ένα πρόσωπο για αρχηγό. Θαρθεί κι αυτός. Δέδοται η εξουσία. Μέσα στο επιτρέπεται αν δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο, ή ένα  ευλογημένο πρόσωπο αν μας αναλογεί, υπόψην μας, ότι πάντα ο καλός Θεός θα δίνει άρχοντες, κατά τας καρδίας μας. 

Από το: Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ξαναθυμόμαστε: ….  Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος4 και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο5 τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, τού ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Ζητάμε άξιο άρχοντα αλλά παρά το ότι η καλυτέρευσή μας είναι προϋπόθεση για να μας τον δώσει, δεν εργαζόμαστε σχετικά. Ζητάμε λύση των προβλημάτων αλλά πάλι δεν έχουμε άξονα αίτησης και μέριμνας για… τας ψυχάς αγίασον τα σώματα άγνισον τους λογισμούς διόρθωσον τας εννοίας κάθαρον…

Από την ουράνια θεία λειτουργία του αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς ακούμε μία στροφή που μας αναλογεί…

Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.

Κλαίμε κι εμείς την δυστυχία μας, αλλά ο καλός Θεός δεν μας θυμάται επειδή δεν θυμόμαστε ούτε τον Θεό ούτε τις αμαρτίες μας.

Μεθερμηνευόμενο το όνομα Ζαχαρίας … είναι αυτός που θυμάται τον Θεό κι ο Θεός τον θυμάται. Με δε την αφωνία του μέχρι να γεννηθεί ο αγ.Ιωάννης πρόδρομος, σηματοδοτεί την αφωνία της κεφαλής (Ζαχαρία) στην εξομολόγηση, παρά την κυοφορία της μετάνοιας στο σώμα μας (Ελισάβετ)…

Αυτό που μπορεί να προηγηθεί και είναι στο δικό μας χέρι, μαζί με την μυστική και μυστηριακή πρόοδό μας, είναι η ένωση υπό ένα όνομα, που ενώ θα φαίνεται ‘’κόμμα’’ ΔΕΝ θα κομματιάζει τον λαό, αλλά θα τον ενώνει.

Ο Κύριος, …καὶ τὰ ἔργα δέχεται, καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται. Καὶ τὴν πρᾶξιν τιμᾷ, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ·

Πολλές γνώμες αυτοπροβολής θα ακουστούν και μεταξύ αυτών μια θεόσδοτη και θεοπρόβλητη. Είναι η πρόταση του αγίου Παϊσίου περί ‘’βυζαντινής δημοκρατίας’’, κατοχυρωμένο στον άρειο πάγο, από το 1999.

Για να διασκεδάσει τις ανησυχίες των ελλήνων, μήπως και το παραπάνω κόμμα έχει την πρόθεση να ακυρώσει φιλότιμες προσπάθειες άλλων πατριωτικών κομμάτων ή να τα αντικαταστήσει, σας γνωρίζει ότι δεν έχει πρόθεση να υφαρπάξει ΚΑΜΜΙΑ απολύτως ψήφο από κανέναν. Δόθηκε από τον άγιο για να ενώσει και αυτό είναι το πνεύμα του. Τώρα, αν οι αρχηγοί των κομμάτων και επιλογών σας εμμένουν στην μη ένωση που εσείς θέλετε, νουθετείστε τους.

Όταν πολλές συνιστώσες ενώθηκαν πάνω σε δυο έννοιες, του διεθνισμού και εθνομηδενισμού και της αθεΐας, με την έννοια των πολεμίων του Σταυρού, τι χωρίζει  τον πατριωτικό χώρο σε κομματάκια που τάχα είναι θεϊστές και πατριώτες; ομολογουμένως η χειρότερη ασθένεια. Του εγωισμού και φιλαρχίας κι ίσως το αζημίωτο, την στιγμή που ακούγεται πως ‘’φυτρώνουν’’ και νέα ‘’πατριωτικά κόμματα’’ επιδοτούμενα από διεθνιστή ανθέλληνα μεγαλοεπιχειρηματία, σχεδιαστή της παγκοσμιοποίησης, για να χαίρεται με το ‘’διαίρει και βασίλευε’’ …. έφτασε νομίζω ο καιρός να μην τον χαροποιούμε πλέον, κινούμενοι αδόλως προς την λογική απαίτηση όλων των πατριωτών. Την ένωση.

Μετά λοιπόν την πρόταση του αγ.Παϊσίου, που σαν δύο φτερούγες και την χάρι της Θεοτόκου που τα εναντία εις ταυτό αγάγει… θα σκέπουν κάθε υγιή διάθεση ένωσης προς εξυγίανση του ασθενούς σώματος της Ελλάδος και ανάσταση Της, όποιος τελικά δεν θέλει, πρέπει να πάει ιστορικά και πρακτικά, στην άκρη.

Ιδού στην διάθεσή σας το επόμενο βήμα. Ένας θεόσταλτος ουράνιος σπόρος που σε κάθε εύφορη γη καρδίας, παρά τα ζιζάνια, θα φυλλοβολήσει και θα καρπίσει.  

Κι ερχόμενο το Φως θα διαλύσει τα σκοτάδια σε όλους τους ασθενείς και κατειλημμένους από στοανθρώπους που εργάζονται αιώνες τώρα, χώρους. Ειδικά δικαιοσύνης που μας πονάει η υστέρησή της, η μη σταυροκεντρική παιδεία βασισμένης επί υγιούς ελληνισμού και ακριβούς Ορθοδοξίας που γεννά αγίους και ήρωες.

Με γνώμονα την απλότητα, και συγγνώμη για την πολυλογία, όλα τα παραπάνω, αρκούν για όποιον έχει καλή διάθεση. Ίσως πιο απλωμένα και αναλυτικά φαίνονται με κάποιες δικαιολογητικές σκέψεις (φιλοσοφίας και φιλοκαλίας – υγιούς ελληνισμού και Ορθοδοξίας που είναι οι άξονες πάνω στους οποίους κινείται) ενδεικτικά στους παρακάτω δεσμούς, για όποιον έχει χρόνο και διάθεση:

η επί του πρακτέου προεργασία για την επόμενη ‘’ημέρα’’

ελληνορθόδοξη παιδεία στην ανατέλλουσα βυζαντινή δημοκρατία

όταν η χειρ του Βασιλέως και Θεού, ενεργεί ευθέως διά του επιγείου (θεοστέπτου) βασιλέως….

Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)