Για να μην πάει χαμένη ή μείνει στην φιλολογική θεωρητική γνώση ως κατάρτιση στα περί της πίστεώς μας, απαιτείται ως μίτος να αποδώσει τον λόγο, επί του πρακτέου, για τον οποίο συνελήφθη. Την έξοδο. Όχι μόνο να την δούμε αλλά και να την διέλθουμε…. Τον πολλαπλασιασμό ακτίνων, μέχρι να διαλυθούν τα νέφη που μας απαγορεύουν θέα και κίνηση, μέχρι να μεσουρανήσει ο νοητός ήλιος στην ψυχή και ζωή μας. Και, όπως ένας τυμβωρύχος βρίσκοντας ένα μικρό διαμαντάκι δεν σταματά εκεί, δεν πάει στο σπίτι του επαναπαυμένος για τον μικροθησαυρό, αλλά ψάχνει την ολότητά του, έτσι κι εμείς μας συμφέρει από τους διάσπαρτους λόγους να βρούμε το θησαυροφυλάκιο του Λόγου.
Δι ευχών και ενεργείας του μεγάλου Ευθυμίου που μας θυμίζει ότι η μελέτη, η προσευχή και η διάκριση είναι τα όπλα μας, σε μας δεν μένει παρά μετά την μελέτη αναγωγών (όπως το προηγούμενο άρθρο) και αναλογιών των Γραφών, (φυσικού και γραπτού ισότιμων και ταυτοδιδάσκαλων νόμων) να περάσουμε δια
της διακρίσεως, στην πρακτική θεωρία.Να δούμε, πως αυτά, περί εκβολών των ποταμών της βαβυλώνος, μας αφορούν πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμαστε.
Είναι οι εκβολές όλων των ποταμών (ζωής) που κατευθύνονται νομοτελειακά στην νεκρά θάλασσα, όπως συμπυκνωμένα πνευματικά ισχύει με τον ιορδάνη ποταμό, που πηγάζει από δύο παραποτάμους τον ΙΟΡ και τον ΔΑΝ, και καταλήγει σε έναν, αναλογικά τον καθένα μας, με την δική του ζωή. Πηγάζει από την ένωση ενός αρσενικού και ενός θηλυκού σαν επίγεια διχάλα, και μετά την αφετηρία και βιολογική γέννηση κατευθύνεται νομοτελειακά προς την νεκρά θάλασσα. Δεν υπάρχει πισωγύρισμα στην πηγή της ζωής, πλην του να εμβεί σε αυτόν τον ποταμό (της ζωής μας) Ο Χριστός, που αφήνει ως σημείο Του (για να δούμε και νοήσουμε), ότι ΜΟΝΟ με την βάπτισή Του, στρέφονται τα ιορδάνεια ρείθρα εις τα οπίσω. Ο Μόνος που προήλθε από άλλη διχάλα. Κάθετη κι όχι οριζόντια επί γης, η μόνη ικανή να τέμει και αλλάξει τον κόσμο. Αμήτωρ στον ουρανό ως Θεός απάτωρ στη γη ως άνθρωπος, ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, τέμνει τον κόσμο και δια της τομής και εγχειριτικής περιτομής των αμαρτιών με τον σταυρό Του, μας εισάγει ΖΩΗ και ΦΩΣ και ΑΛΗΘΕΙΑ ως του Πατρός το απαύγασμα... ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!
Γιαυτό και παρατηρεί ο αγ.Ιωάννης χρυσόστομος πως… πως είναι δυνατόν να καταλήξει στην νεκρά θάλασσα ο ποταμός που μέσα του εμβήκε η Ζωή;
Κι έρχεται η διάκριση για να προσθέσει στην ζωή μας αυτό που λείπει γενικώς. Την διαφορά μεταξύ της σύγχυσης από την γεύση της κατά Θεόν ειρήνης, των οποίων κόρες και μάνες είναι για την μεν σύγχυση η ασέβεια και η αμαρτία για την δε ειρήνη, η ευλάβεια και αρετή.
Διάκριση, με τι να γελάσουμε και χαρούμε και με τι να κλάψουμε και στεναχωρηθούμε.
Κι αν δεν υπάρχει αυτή, η μητέρα των αρετών, όλα θεωρούνται ανάποδα, όπως το ανάποδο έμβρυο μέσα στην σκοτεινή μήτρα [και αγιογραφικά, το δεξί ωτίον (με σχήμα ανεστραμμένου εμβρύου) του μάλ-χου…. ως μαλακός χόνδρος απέχων των οστέων συντετριμμένων και τεταπεινωμένων]. Ενώ στην εξορία θα έπρεπε να κλαίγαμε εμείς χορεύαμε. Μακάριοι* οι κλαίοντες αλλά εμείς γελάμε… Κυνηγάμε σαρκικές επιζήμιες ανέσεις ενώ αποφεύγουμε ψυχωφελείς στεναχωρίες… σκοτισμός και αιχμαλωσία μέσα στην σκοτεινή μήτρα …
Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος
ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών. ἐπὶ ταῖς ἰτέαις ἐν
μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν· ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες
ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς ὕμνον· ᾄσατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιών. πῶς
ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας; ψαλμ. 136ος
για να συνεχίσει με το προσεγγισθέν από τους αγίους μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν
Μελοποιήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες ο ψαλμός, από τους boney m … (εντοπισθέν από αδελφή, που ως καλή αφορμή συγγραφής τα μάζεψα) αλλά αντί να ανάγει την καθημερινότητα δια των ψαλμών στα Θεοφάνεια, (εξού και ο τίτλος) προσαρμόστηκε το θεόπνευστο ‘’ερέθισμα’’ αυτογνωσίας και θεογνωσίας, για εφήμερη χαρά και χορό … By the rivers of Babylon, there we sat down Yeah, we wept, when we remembered Zion
Κι εμείς, παραμένουμε… ‘’χαρούμενοι’’ στις εκβολές της βαβυλώνος, μη συνειδητοποιώντας την αιχμαλωσία, την σύγχυση και εξορία από την καρδιά (σιών). Μακρυά από τα ιεροσόλυμα και ψυχή μας, μη χαροποιώντας το Άγιο Πνεύμα.
Είναι η άλλη όψις που μας συμφέρει να προσπαθήσουμε να δούμε.
Βλέπουμε τις θλίψεις, τον διωγμό αλλά μη κατανοώντας το όφελος, (που όμως εξαρτάται από την αντιμετώπιση) το κάνουμε στην άκρη, μη ενθυμούμενοι Θεό και αμαρτίες, ότι ηνομήσαμεν αδικήσαμεν….
Κι η αντιμετώπιση ‘’εξαντλείται’’ σε ύβρεις και τείνει προς άλλες ελευθερίες… χωρίς βέβαια να υποτιμάται η θέληση, προσευχή και δράση ΚΑΙ για φυσική ‘’αυτονόητη’’ ελευθερία, έχουμε και μια προσωπική μάχη και άλλα στεφάνια που θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε. Κατά τον π.Ιωάννη Καλαΐδη: …Αν ήξερες παιδάκι μου πόσες φορές φεύγει λυπημένος ο φύλακας άγγελός μας ,με το στεφάνι στα χέρια ,θα έκανες περισσότερη υπομονή με ότι περνάς στη ζωή σου!
Στο αιχμαλώτων ελευθερωτής... την ευρέως γνωστή, υποτιμούμε και υβρίζουμε τον γιωργάκη που ελευθέρους μας αιχμαλώτισε στα μνημόνια. Μη νοούντες ότι από την άλλη όψη, την ίδια ημέρα 23 απρ ίσταται ο άγιος που ελευθερώνει τους αιχμαλώτους. Και ΔΕΝ του το ζητάμε, αναλισκόμενοι σε πολιτικές που τάχα θα μας ελευθερώσουν. Τι κρίμα ο σκοτισμός με τις α-νόητες και μάταιες αντιδράσεις; (που ισχυροποιούν τα δεσμά…). Βλέπουμε τον πρωθυπουργό (τώρα) να αναλαμβάνει επάνω του την ευθύνη (κι αν ήξερε το κόστος) της απαγόρευσης του αγιασμού των Θεοφανείων, με πρόφαση τον ιό… παρά τις συμβουλές των ‘’ειδικών’’.
Ποιος κοροϊδεύει ποιον, με, ίσως μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσει. Ίδωμεν. Και αναμένουμε να μας αναλογεί εκ Θεού, πολιτικός με άξονα το πολίτευμα του Σταυρού, όσο κι εμείς εργαζόμαστε πάνω σε αυτό, πρωτίστως εσωτερικά και θα ακολουθήσουν και τα εξωτερικά…
Κι όμως ‘’σωματικώς’’ ‘’σήμερα’’ θεοφανείων (6/19) με το παλαιό ως σταυρός εισέρχεται στα ύδατα, (άγιο όρος, ιεροσόλυμα, σερβία ρωσία…) ώστε εμείς ‘’κυματοειδώς’’ να αντιληφθούμε την διαφορά. Σήμερα ευλογήθηκε και αγιάστηκε το ¾ περίπου της γης. Σήμερα αγιάζεται δεχόμενος ρανίδες ευλογίας πνευματικώ τω τρόπω, τα ¾ περίπου του κάθε ανθρώπου που είναι ύδωρ (χωρίς να δικαιολογούνται τα αδικαιολόγητα των θυρών κεκλεισμένων). Πάντα όμως έτσι συνέβαινε. Ο Κύριος διέρχεται…. για να προχωρήσουμε με αισιοδοξία και βεβαία ελπίδα προς την ανέλκυση (και ανέλιξη 9 και πρόοδο και σωτηρία) σε σχέση με τον αντίποδα και κάτοπτρο του ουρανού, που πολύ θα ήθελε να καθέλξει (6) .... ( 12 μυστηριώδεις δίνες, αυτογνωσία, κοσμογνωσία και θεογνωσία ).
Μήπως, την ίδια ημέρα και ώρα που άκουσε η ΕΥΑ τα δυσάρεστα της εξόδου, ίδια ώρα και ημέρα δεν άκουσε και η καλή μας Παναγία το χαρμόσυνο μήνυμα και για μας διάνοιξη πλέον δια Αυτής, της εισόδου;
Για να επανέλθω στον τίτλο και το ευκτέον.
Δια των ψαλμών και λόγων που είναι απλωμένοι διάσπαρτοι αλλά όχι τυχαίοι, περνάμε από την σκοτεινή καθημερινότητα και τις εκβολές όπου ο θάνατος και σύγχυσις στα Θεοφάνεια και πηγή Ζωής, μη καταλήγοντες στην ‘’νεκρά θάλασσα’’ ή μένοντες αιχμάλωτοι στους ποταμούς της βαβυλώνος….
Διέλευση με προϋποθέσεις θεραπείας που τις διαθέτει η Ορθοδοξία. Κι ο καλός Θεός συνεχίζει να απλώνει μίτους λόγων σε όλην την κοιλία και ‘’αεί’’ (χρόνο) ώστε να οδηγήσει τους ακολουθούντες αυτούς, δι υπακοής και ταπεινότητος στο ‘’νυν’’ , άχρονο και κεφαλή.
Από εκεί από την κοιλία του σώματος** της ελλάδος στην κρήτη, απλώνει η αριάδνη τον μίτο για να τον ακολουθήσει ο ΘΗΣΕΑΣ… αρμονικές ομόπνοες των μίτων που απλώνει Ο Λόγος, ώστε δια της ευθείας κίνησης του νοός (ΣΗΘ) και έμμεση επικοινωνία δια των δημιουργημάτων με Τον Δημιουργό, να μας χαρίσει την απλανή κυκλική (ΑΒΕΛ) και πρόσωπο προς πρόσωπο.
Αμήν δι ευχών.
---
* (ευαγγέλιο 20ής Ιαν) …μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. (Λουκ.στ’)
κι ο απόστολος: … ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. (Β’Κορ. δ 6-15)
μη τολμώντας να υπογραμμίσω ή να τονίσω κάτι από τα
παραπάνω, ελπίζοντας να ξαναδιαβαστούν με ‘’τυμβωρυχική’’ διάθεση… ευχόμενοι Ο
Κύριος να αίρει το μεσότοιχον και σκιώδες παραπέτασμα που γνωρίζοντας ότι όταν
έλθει η ώρα (του καθενός) θα σταματήσουν τα μάτια να κρατούνται… αμήν να το
επισπεύσει. Θλίψιν γαρ έχομεν… ΦΩΣ επιζητούμε.
...με τους μακαρισμούς να διαβάζονται και την Μ.Παρασκευή, προτείνοντας την συνακολούθηση της διαδρομής (αφού προηγηθεί απαραίτητα μυστηριακά, η προτύπωση του θανάτου και ανάστασης με το έν βάπτισμα), … από την ταφή στην ανάσταση, εκ των εκβολών βαβυλώνος και νεκράς θαλάσσης στην Πηγή, από τον θάνατο στην Ζωή....
** 4. Άνθρωπος θρησκεία Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου