κι η πνευματική του αναγωγή, μην μείνουμε στο φαρισσαϊκό κατά γράμμα, μην μείνωμεν έξω του Νυμφώνος XC.
Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών. ἐπὶ ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν· ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς ὕμνον· ᾄσατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιών. πῶς ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας; ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, ῾Ιερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου· κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου. μνήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν ᾿Εδὼμ τὴν ἡμέραν ῾Ιερουσαλὴμ τῶν λεγόντων· ἐκκενοῦτε, ἐκκενοῦτε, ἕως τῶν θεμελίων αὐτῆς. θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ ἀνταπέδωκας ἡμῖν· μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν.
ΨΑΛΜΟΣ 136ος
από την ερμηνεία του πεζού κανόνος των Χριστουγέννων (αγ.Νικοδήμου αγιορείτου) - εορτοδρόμιο
---
Μπροστά στην σύγχυση της βαβυλώνος (1) , που η ασέβεια και αμαρτία ταλαιπωρεί και
αντιστρατεύεται στην ευσέβεια και αρετή, μία είναι η λύση. Η προσωπική πεντηκοστή και απόκτηση Αγίου Πνεύματος, (σκοπός του ανθρώπου) αρχής γενομένης από τον προσανατολισμό του προσώπου μας…. Πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα... κινούμενοι από την θύραθεν σοφία στην έσω. Από την φιλοσοφία στην φιλοκαλία. Την εκτός κεφαλής ισταμένη αθηνά* ως σκεπτόμενη και θρηνωδούσα… στην εντός εαυτού παρουσία του Τριαδικού Θεού (με την σχάση του βράχου στα τρία) ως αποκάλυψη στο σπήλαιο της Π+ΑΤΜΟΥ…. και συγχρόνως από το βαθύτερο σπήλαιο** στο υψηλότερο, ως ανύψωση…. (σύνολο σταυροειδώς) και ακινησία των ειδώλων και των πιστευόντων σε αυτά (ψαλμ.ριγ’), και από ρίγος*** και τρόμο του φονέα κάιν στην κατά Θεόν και από Θεού, κίνηση, χαρά και ευλογία στον άβελ (κυκλική κίνηση νοός).
Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα.
…εις ενότητα του διασπασμένου εαυτού και όλου του ‘’σπασμένου’’ πήλινου εκ της πτώσεως, ΑΔΑΜ, ενότητα στον Τριαδικό Ένα κι όχι οικουμενιστικά ενότητα στην κενότητα. Κι οι δυο για ‘’ένωση’’ μιλάνε αλλά υπάρχουν προϋποθέσεις…. απαιτούμενη η ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Δι ευχών, γένοιτο.
(1) Τέσσερις είναι οι τοίχοι του νέου πύργου της Βαβέλ
* κάθετος πνευματικός κύκλος (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)
** Ο βράχος του Κύνωπα στην Πάτμο
παθοκτόνοι vs βροτοκτόνοι (αφού το να εδαφιεί κάποιος τα νήπια δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του πόδα, αλλά και του αντίδικού μας)... κι η σύγχυση (θυγάτηρ βαβυλώνος) θα συνεχίσει με τα νήπιά της ασέβεια και αμαρτία να πολεμά τα άλλα νήπια, την ευλάβεια και αρετή, που έχουν μητέρα την υπέρ νουν ειρήνη.... με γνωστή την νοοτροπία ιστορικά και εφαρμοσμένη διαχρονικά, αλλά και την κατάληξη…. από ιερέων βάαλ που εδαφιούσαν τα νήπια του ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) και προφ.Ηλία (Γ’Βασ.ιη’ 40).
---
συμπεριληφθέν στο: ορθόδοξη παιδεία λόγοι ανάτασης και ανάστασης (με δυνατότητα ανάκτησης)
και σύνολο συγγραφικού έργου
Στην αρχή τού πειρασμού είναι ευκολότερο να καταβάλουμε τον εχθρό και δεν τον αφήσουμε να ριζώσει μέσα μας. Το είπε και κάποιος αρχαίος σοφός: "πρόλαβε το κακό στην αρχή του. Όταν ξαπλώσει μέσα σου είναι πολύ αργά πλέον για το φάρμακο "....
ΑπάντησηΔιαγραφή