τα τέσσερα ‘’ε’’ του θείου θελήματος σε σχέση με τα Χριστούγεννα

Ο Κύριος, θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν…. (1) 

Η επίγνωσις μαζί με την σωτηρία ξεκινά το έργο Της, από όποιο βάθος σκότους κι αν βρίσκεται ο καθένας, και όσο επιδέχεται και συνεργάζεται με το θείο θέλημα. 

Δεν είναι μόνο ο σκοπός άγιος αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό… 

Ξεκινά ο φωτισμός από το κατέναντι [πίσω, μη φωτιζόμενη από ήλιο πλευρά της γης, αλλά φωτιζόμενο από αστέρες και λατρεύοντες αυτούς τους δυτούς… κατάσταση του φονέως Κάιν (Γεν.δ’16)] για να τον οδηγήσει στο απέναντι (πρώτη έκπτωση, Γεν.γ’24) και μας επανεισάγει εντός της Αυτού δόξης και Φωτός, ως Ζωοδότης Ήλιος (πρόσωπο προς πρόσωπο).

 

Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι. 

Μπορεί το έλεος Του Κυρίου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου…. αλλά η αποστροφή μας και το… αγάπησαν μάλλον το σκότος παρά το φως… (2) έχει

νομοτελειακά αποτελέσματα, παρά το θείο θέλημα, αφού ο άνθρωπος ελεύθερα αποφασίζει. 

Στην εξώτερη σφαίρα, ή δισδιάστατα, στο χαμηλότερο επίπεδο, το θέλημα του Θεού μοιάζει με εγκατάλειψη (το τέταρτο ‘’ε’’). Διαφέρει από την αμέσως επόμενη βαθμίδα, την εκπαιδευτική θεοεγκατάλειψη, που μέσα στο επιτρέπεται (τρίτο ‘’ε’’), η αγάπη Του κι η μετάνοιά μας έστω και την τελευταία στιγμή, κάνει θαύματα…  Πνευματικές Δοκιμασίες - Θεοεγκατάλειψη. 

Κι αν ο καλός Θεός μέσα στην μακροθυμία Του επιτρέπει το κακό, δεχόμενος την καλή προαίρεση (…καὶ τὰ ἔργα δέχεται, καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται. Καὶ τὴν πρᾶξιν τιμᾷ, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ·) ευλογεί (όντας αυτό το δεύτερο ‘’ε’’) κάθε καλό. 

Ο πυρήνας του αγαθού θελήματος είναι η ευδοκία (πρώτο ‘’ε’’) και βρίσκει εφαρμογή στην υπερευλογημένη Θεοτόκο. Δι Αυτής εισέρχεται Ο Κύριος στον κόσμο (και κόσμο μας) για να εκτελέσει το θέλημά Του…. Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν ∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

ευδοκία

ευλογία

επιτρέπεται

εγκατάλειψη 

…αναπροσαρμόζοντας Ο Θεός δυναμικά όλο το σύμπαν, κάθε φορά που ο άνθρωπος θέλει (4), δημιουργώντας έμπροσθεν αυτού καταστάσεις επιστροφής του…  έτσι λειτουργεί το αγγελικό σύστημα (χερουβείμ και σεραφείμ). Έτσι εργάζεται Ο καλός Θεός με το ανθρώπινο γένος…. έχοντας κορωνίδα το…  Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις,  Ἀγγέλων τὸ σύστημα, καὶ ἀνθρώπων  τὸ γένος· ἡγιασμένε ναέ, καὶ Παράδεισε λογικέ, ... αφήνοντας τα 99 και κινούμενος προς το ένα... για να εισαγάγει και αυτό επ'ώμων ως καλός Ποιμένας, στην αυλή και βασιλεία Του. 

Ξεκινώντας από τον ευαγγελισμό μέχρι την Γέννηση, διαγράφει μια πορεία κυοφόρησης Του Κυρίου, παράλληλη της δικής μας (αμήν κυοφόρησης στην ψυχή, ώστε να καταλήξει και στην εν σαρκί παρουσία Του), ΑΝ φυσικά τηρηθούν οι προϋποθέσεις*, αφού κατά τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο : Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

Ξεκινάει η άσπορος σύλληψις με την ‘’στέγαση’’ Του Εμμανουήλ (δια Της Θεοτόκου) στην κεφαλή για να Τον κατεβάσει εν σαρκί στο σπήλαιο της καρδιάς και Τον γεννήσει. 

Τότε και μόνο έτσι ισχύει το Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία… 

Κι ενώ πριν την γέννηση υπήρχε χάσμα, τώρα, συγκαταβαίνει η δόξα ακουμπώντας την γη για να ανεβάσει τον ειρηνικό (κατά Θεό) άνθρωπο στην δόξα Του.    

Είναι παρατηρημένο πως άνθρωπος που δεν δοξάζει, μοιραίως τείνει προς γογγυσμό, διατρέχεται από πνεύμα αχαριστίας, ταράσσεται η γη του και είναι εμφανής η έλλειψη (πίστης) εμπιστοσύνης. Το πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα κ.α. της θείας λειτουργίας… της σταύρωσης του θελήματος, για χάριν του θείου θελήματος. Το επιστέγασμα της ένσαρκης παρουσίας Του Κυρίου (ΑΝ διψάμε την σωτηρία μας όπως Ο Κύριος διψά για την δική μας) και την προτελευταία (εκ των επτά) φράση επί Σταυρού «Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου» και την σφραγίδα του τετέλεσται, ότι το επί γης έργο είναι η σώζουσα πίστις. 

Γίνεται η ετοιμασία του Θρόνου και στήνεται στην τελική κρίση πρώτα ο Σταυρός, για να διαχωρίσει τον κόσμο ανάλογα με την εμμονή της θέλησής του. Προς έλξη (ανοδική, από εγκατάλειψη έως ευδοκία) ή προς φυγή [καθοδική, από ευδοκία (που μας έφερε ο καλός Θεός και εντύπωσε μέσα μας το θέλημά Του, ως σκοπό της ζωής μας, να ζήσουμε), έως εθελουσία απομάκρυνση προς θάνατο και απώλεια Αυτής]…. κρινόμενοι άπαντες ως φονείς γύρω από το σπήλαιο της βηθλεέμ (ποιον θα παρουσιάσουμε νεκρό και ποιον ζωντανό) και ως ληστές εκατέρωθεν του Σταυρού, στις δύο μοναδικές θέσεις, (υβριστού ή με το μνήσθητι να ανοίγει την θύρα του παραδείσου…) με γνωστή την κατάληξη. Μακάρι να μας συνέχουν διαρκώς τα αισθήματα της ταπεινότητος και υπευθυνότητος τι θα απολογηθούμε στο φοβερό κριτήριο Του Δεσπότη και Κριτού!! αφού από την μια θα είναι ο απΆνθρωπος - θεομάχος (στην ουσία) και απάνθρωπος (στην εικόνα Αυτού), πολέμιος Σταυρού και από την άλλη ο πραγματικά  φιλόθεος και φιλάνθρωπος και 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς…. (Ματθ.ζ’). Από την μια η δόξα και από την άλλη το τραύμα. Στην αιωνιότητα. Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς… 

Με την πρώτη κίνηση να τελεσφορείται τη βοηθεία των χερουβείμ και σεραφείμ (οίκοι και οχήματα, καθαρίζοντάς τα προς ενοίκηση και κάνοντάς τα λειτουργικότερα προς οδήγηση από Τον Οδηγό, αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας, Ιησού Χριστό) και την δεύτερη κίνηση εξόδου προς το πυρ το εξώτερον και απομάκρυνσης ‘’παρέα’’ με τους δαίμονες που ‘’αγαπήσαμε’’ και ακούγοντας τις συμβουλές τους, τους υπηρετήσαμε. Κύριε ελέησον!!!  

Μακριά της δόξας Του βρισκόμαστε μακράν βιωματικά του ‘’σήμερον’’ της γεννήσεως στην βηθλεέμ  (και καρδίας) και μακράν της ευδοκίας και θείου θελήματος… Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη. Σήμερον δέχεται ἡ Βηθλεέμ, τὸν καθήμερον διὰ παντὸς σὺν Πατρί. Σήμερον Ἄγγελοι τὸ βρέφος τὸ τεχθέν, θεοπρεπῶς δοξολογοῦσι. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. 

Αυτά τα θελήματα, ενεργούντα τα δύο πρώτα στον κύκλο Αληθείας και τα δύο δεύτερα στον κύκλο ασεβείας, έχει η ψυχή μας να περάσει (3) εκ των έξω προς τα μέσα, από τον κόσμο και κοσμικό ψυχοφθόρο φρόνημα και αίγυπτο των ειδώλων προς την βηθλεέμ και θεία ευδοκία του Θεού, να γεννηθεί εν ημίν δι ευχών και ενεργείας Της Θεοτόκου, Ο Κύριος. Να μας ζωώσει (γέννηση και ανατολή) και αναστήσει (δύση και πάσχα) στην ατελεύτητη ‘’η’’ ημέρα*** και αιώνα. Την πρώτη και αιώνια 8^η, Κυριακή. Αμήν γένοιτο. 

--- 

(1) 4 ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. 5 εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς ᾿Ιησοῦς, 6 ὁ δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων, τὸ μαρτύριον καιροῖς ἰδίοις, (Α’Τιμ.β’) εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς ᾿Ιησοῦς, (γνωριζόμενος στον κόσμο τα Χριστούγεννα) ὁ δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων (γνωριζόμενος στον κόσμο στον Σταυρό)… από ανατολών έως δυσμών, αστραπή φέγγουσα. 

(2) …16 οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ. 18 ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται, ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 19 αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. 20 πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· 21 ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα. (Ιωαν.γ’) 

(3) να μας περάσει (οριζόντια) εκ της αιγύπτου στην βηθλεέμ δια της ερήμου, ως πύρινη στήλη φωτίζουσα και ως νεφέλη σκέπουσα για 40 χρόνια…. (από το κατέναντι στο απέναντι… δεύτε ίδωμεν…) και συγχρόνως (κάθετα) μετά την προτυπωμένη ενέργεια νυν ενεργούμενη το σαρανταήμερον της Αναστάσεως, πάλι δια χαιρετισμών από το απέναντι (εκάθισεν ΑΔΑΜ απέναντι του παραδείσου και ωδύρετο…) και δια Σταυρού (σταυροπροσκύνηση ακριβώς στο κέντρο της μεγάλης σαρακοστής) μέχρι την χαρά της Αναστάσεως και ανέσπερο ΦΩΣ. Αμήν δι ευχών και ενεργείας!!    

(4) περί του θείου σχεδίου 

μόλις ''φανεί'' ότι ο άνθρωπος αποφάσισε να κάνει μια κίνηση απομάκρυνσης, (είτε ευθέως στρέφοντας τα νώτα είτε πλάγια αλλά απομακρύνεται, αμέσως κινητοποιεί δυνάμεις επιστροφής και έλξης) όπως συνέβη και με την πτώση των πρωτοπλάστων, που ήδη Ο Παντογνώστης και Πανάγαθος Θεός είχε εκπονίσει ένα σχέδιο σωτηρίας και το έβαλε σε εφαρμογή. Είναι και συμπαντικά πανανθρώπινη αυτή η μέριμνα, όπως στην Γεν.γ' μιλά στον όφι που από όρθιο τον διατάσσει να έρπει και γη να τρώει (δλδ να τρέφεται από τα πάθη μας), ότι θα στήσει έχθρα μεταξύ σου και Της Γυναικός.... αλλά και προσωπικά για τον καθέναν. Ένα δυναμικά αναπροσαρμοζόμενο σχέδιο... Ο Ιακώβ, γεννιέται δεύτερος (παρότι έχει συλληφθεί πρώτος) και εξέρχεται με επειλημμένη την χείρα του επί την πτέρνα του Ησαύ. Προγνωρίζων ο καλός Θεός τι θα κάνει ο άνθρωπος, στέλνει το Άγιο Πνεύμα να καλύψει το κενό. Είναι οι δύο όψεις. Μια που ισχύει με αυτόν που τρέχει στον κόσμο να προλάβει να δημιουργήσει το πρόβλημα και εντυπώσεις και η άλλη που ως Φως καλύπτει το κενό της πτέρνας. Την ειδική λύση πίσω από κάθε ''ειδικό'' πρόβλημα. 

Σε μας απομένει να θελήσουμε από αυτήν την κερκόπορτα να εισαχθεί η ζωογόνος δύναμις Του Θεού, αντί να την αφήσουμε εκτεθειμένη και μας θανατώσει (νομικώς σαν Ησαύ και φιλοσόφως ελληνικά σαν αχιλλέα). Να θελήσουμε (και εργαστούμε επ'αυτού) να γκρεμίσουμε τον ενδιάμεσο μεσότοιχο χνου, που απαγορεύει την ένωση νου και χου εις ένα. Να διαλύσουμε χάριτι αυτά τα νέφη που μας κωλύουν να βλέπουμε την άλλη όψη σκοτίζοντας αυτά τον ηγεμονικό νου και την προσπέλασή του στα νοητά...

Στην λύση σε κάθε πρόβλημα, και το θείο θέλημα που ως Φως γνωρίζεται και μας περιμένει να ανεβούμε. Αμήν ο καλός Θεός (που το θέλει) να μας περνά από τα κάτω δύο θελήματα (εε) στα άνω δύο (εε). Η επάνω όψις το θείο θέλημα εν Φωτί σε σχέση με την κάτω όψη που ναι μεν είναι το ίδιο, αλλά διαστρεβλωμένο εν σκιά και παρερμηνευμένο, τόσο άσχημα, που ενώ σταυρώνουν τον Άνθρωπο (και συνάνθρωπο) το θεωρούν καλό και ''συμφέρον''.... από πάνω Ο Εσταυρωμένος (και όσοι συσταυρώνονται  γνωρίζοντας έτσι το θείο θέλημα) και από την κάτω όψη, οι σταυρωτές. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η ''προφητεία'' του καϊάφα: ... 50 οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται. 51 τοῦτο δὲ ἀφ' ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν, ἀλλὰ ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου προεφήτευσεν ὅτι ἔμελλεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀποθνήσκειν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, 52 καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν. (Ιωαν.ια') ο ένας στον κύκλο της Αληθείας και ο άλλος ια' στο 11 (παράλληλη υψηλόφρων μονάς) .... κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός 11,9.... κατά την καρδίαν του ο καθένας, ή ναός πνεύματος ή ναός φαρισσαϊκός (ν' ψαλμός - 50ός) κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…     

* Η εν τω Ναώ είσοδος της Υπεραγίας Θεοτόκου (η καλογερική της Παναγίας όπως ονομάζεται στο Άγιο Όρος) 

περί ησυχαστών ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ 

‘’άσκηση’’ νηπίων που δεν νικήσαμε ακόμη τον εξοστρακιστικό ψυχοφθόρο μετεωρισμό, που αιχμαλωτίζει τον νου (ισραήλ) στην βαβυλώνα… κατά τα άλλα, ποθούμε την Κωνπολη (και καρδιά) πριν καν ‘’κατακτήσουμε’’ την ακρόπολη και Αθήνα (που πατούν πλείστοι αλλόφυλοι εκ των ρυπαρών εθνών)… θέλουμε την πρωτεύουσα της ρωμηοσύνης αλλά δεν βάλαμε αρχή για την πρωτεύουσα του (φιλόθεου και φιλόσοφου) υγιούς ελληνισμού. Κι όλα αυτά τα έξω έχοντας συσχέτιση με τα εντός. Αντανακλάσεις. Πεδίο πραγματικών κι όχι φαινομένων, δράσης και δόξης, προς δόξαν Θεού…  πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία 

** αίγυπτος, έρημος και Βηθλεέμ....  

Η είσοδος της Ζωής στην ζωή μας... 

*** Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης – αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς 

λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’ αιών 

3 σταυροί 3 θελήματα … 2 τάσεις