Η Ζωή εν Τάφω...

Η έννοια της ζωής εν τάφω, οι 33 ‘’ώρες’’ από Μ.Παρασκευή, θ’ώρα, 15.00 και τετέλεσται έως 24.00 Μ.Σαββάτου και ανάστασης, με το σκεπτικό* του αγίου Συμεὼν του Νέου Θεολόγου, που μας πληροφορεί:   …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' λαμβάνει άλλη διάσταση. 

Στον εξωτερικό χρόνο έχουμε τα ιστορικά δεδομένα, που είναι απλωμένα στους αιώνες, αλλά εντός, είναι συμπυκνωμένα. Με την κάθοδο μάλιστα Του Κυρίου στον ΑΔΗ, εφόσον δι αυτής της καθόδου υπό γης, νικάται η φθορά και ο χρόνος, η ‘’διδασκαλία’’ Του στον άδη δεν αφορά ΜΟΝΟ τους προ Χριστού νεκρούς, αλλά όλους, τους προ και χωρίς Χριστό ανθρώπους. 

Από τον Δημήτριο Παναγόπουλο, Ιεροκήρυκα †, ακούμε: "Ο Χριστός έμεινε 33 ώρες στον άδη (από τις 3 το απόγευμα της Παρασκευής έως τις 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου), όσα ήταν δηλαδή τα χρόνια της επίγειας ζωής Του. Αυτή είναι η ''πρώτη'' λεγομένη Ανάσταση και έχει σχέση με την κάθοδο του Χριστού στον άδη. Εκεί ο Χριστός κήρυξε και όσοι Τον πίστεψαν και Τον δέχτηκαν τους Ανέστησε και πήγαν μαζί Του στον Παράδεισο".  Η αναφορά μόνο για παρελθόν, μπερδεύει τον

άνθρωπο που τα βλέπει αυστηρά χρονικά. Και όπως για την ύπαρξη καρπού επί γης απαιτείται η υπό της γης υγιής ρίζα, έτσι και η επί της γης διδασκαλία και παιδεία Του Κυρίου και Καινή Διαθήκη (η επί γης παρουσία Του Κυρίου των 33 χρόνων), για να φέρει καρπό, απαιτούνται οι 33 ώρες υπό γης, ως προπαιδεία και προϋπόθεση για την συνέχεια) που υλοποιείται με την εις άδην κάθοδο. Να δοθεί μια πρώτη χείρα βοηθείας από το παρελθόν και σκιές και θάνατο (όχι μόνο του προ Χριστού κόσμου, αλλά ιδίως του δικού μας χωρίς Χριστό κόσμου) προς το παρόν για να ευστοχήσει στα μέλλοντα υποσχεθέντα αγαθά. 

Ρίζα, άνθος και καρπός σε μια ευθεία, αφού μόνο με ευθείας τρίβους βλαστάνει, με το πνεύμα Της Θεοτόκου και Του Κυρίου ως πυρήνα, με μας δι Αυτών εν Αυτώ. Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί ... , καὶ ἄνθος ἐξ αὐτῆς Χριστὲ, εκ τῆς Παρθένου ἀνεβλάστησας…

Ενεργεί διαμπερώς (ευθέως) ως ΦΩΣ Ο Κύριος, ως Ην, ως Ων και ως Ερχόμενος. Άλλωστε, αυτή η διέλευση από Ανατολών έως δυσμών, αυτή η διέλευση ως ΦΩΣ, ως αστραπή, δεν εξαντλείται στην βιολογική Του παρουσία, αλλά επεκτείνεται και από γενέσεως έως συντελείας στον μακρόκοσμο αλλά αφήνει και στον μικρόκοσμό μας ίχνος (την προπαιδεία, την παιδεία και νουθεσία Του), για να Τον ακολουθήσουμε (εάν θέλουμε) .... 27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου (Ματθ.κδ'). 

Τα θεία γεγονότα παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες. Αυτό σημαίνει πως σε έναν ενεστώτα διαρκείας ‘’συμβαίνει’’ (μέσα στο ‘’νυν’’ της κεφαλής) και ο ευαγγελισμός και η γέννηση και η διδασκαλία και τα άγια πάθη και ο ενταφιασμός και η ανάσταση, η ψηλάφηση, η ανάληψη και η πεντηκοστή μαζί με τα προτυπούμενα σαν σκιές στην ΠΔ και τα νυν ενεργούμενα, κατά την ετοιμότητά μας. Άλλωστε, αν μετά θάνατον ουκ εστίν μετάνοια, οπότε και αφορμή σωτηρίας, η έννοια ότι Ο Κύριος ‘’δίδαξε’’ εκείνες τις 33 ώρες, δεν πρέπει να εξαντλείται στα εξωτερικά, στα τότε, αλλά στην κατάστασή μας.   

Το σώμα μας και το σώμα του κόσμου, η όλη ανθρωπότητα ο παλαιός ΑΔΑΜ, η έκπτωτη σάρκα και πνεύμα (με το σαρκικό του φρόνημα) που λόγω αμαρτίας, ανυπακοής, φαντασίας και υπερηφανείας ενεκρώθη, μπορεί να παρομοιαστεί σαν τάφος. Αυτός ο τάφος, αυτός ο ΑΔΗΣ, επιδέχεται υπό προϋποθέσεις να υποδεχθεί Τον Κύριο, ζητώντας Τον να εισέλθει στον κόσμο και κόσμο μας, ώστε να μας αναστήσει.   

Από τον απόστολο του Μ.Σαββάτου (πρωί) και όσο Ο Κύριος είναι ‘’εν τάφω’’…. ακούμε από την προς Ρωμ. ς', 3-11 επιστολή το… Ἀδελφοί, ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν. (3) 

Κι Ο Κύριος ‘’ανεβαίνει ευθέως’’ εκ των (κάτω) υδάτων για να κατέβει το Πνεύμα το Άγιον. 

Όντας εμείς υποβρύχιοι…. έρχεται Ο Κύριος ομόρροπα με την βάπτιση και θάνατό Του να μας εξάγει και αναγάγει εις τα άνω ύδατα… Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι. 

ΔΕΝ είμαστε όμως μόνο υποβρύχιοι, αλλά και υπόγειοι (με την έννοια του πνευματικού τάφου που ζούμε), ζώντες στον σκοτεινό λαβύρινθο υπό το κράτος του ''μινώταυρου'' (θανάτου που ζητά θυσίες).

Σαρκικοί, γήινοι, οι από πηλό αλλά δυστυχώς και με νοοτροπία πηλού, κλέβει ο ένας τον άλλον, επαίρεται, υβρίζει, άρχει, φυλακίζει.... ο πηλός τον πηλόν. Τρώμε ''γη'' ως έρποντες επί της γης, μα το χειρότερο είναι, πως ο ''έρπων όφις'' που δεν έχει ανάγκη τροφής, (ως πνεύμα) του δόθηκε δικαίωμα να βρίσκει τροφή από τα πάθη μας.... ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. (Γεν.γ'14) διαισθανόμενοι την βροτότητά μας, αμήν μην γίνουμε ως θεομάχοι, χριστομάχοι, σταυρομάχοι, αντίνοοι σαν τους αιγυπτίους βρώμα αιθιόπων, με λύση, το… οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ (Λουκ.δ’4) αμήν βάζοντας αρχή την τροφοδοσία της ψυχής με λόγους και Λόγο, που χωρίς Αυτόν λιμοκτονεί.  

Και δεν φτάνει που είμαστε (εξ ιδεολογίας) κάτωθεν γης και ύδατος, είμαστε ακόμη και κάτωθεν του πυρός του ανακαινιστικού όντες εντός πυρός καυστικού (λόγω τέλεσης αμαρτιών, δίνοντας δικαιώματα) και σε άλλον δυσώδη αέρα, όσο δεν αναπνέουμε ΑΕΡΑ πίστεως ορθοδοξίας. Θεού αποκάλυψης, αλλά κοσμικών θεωριών γνώμες που, όπως η Ραχήλ (η σκιά της θεωρίας) θάπτεται στην Βηθλεέμ όπου γεννάται η θεία θεωρία Χριστός, έτσι και με τις θεωρίες χωρίς ανάσταση που ισχύουν κάτω από τα στοιχεία της φύσης, με δε την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, παύουν, πεθαίνουν, ακινητούν, αφανίζονται φώτα και φωτάκια αχνά (αστέρων) μπροστά στο Ανέσπερο Φως της Αναστάσεως.          

Θυμόμαστε την εις άδην κάθοδο, την ζωή Του εν τάφω μια φορά τον χρόνο…. αλλά αυτή η κάθοδός Του και είσοδος στον τάφο μας (νενεκρωμένες πνευματικά ψυχές μας) λειτουργεί καθ’όλην την διάρκεια του χρόνου. 

Εργαζόμενος Ο Κύριος την ελευθερία (4) μας, όπου είμαστε σαν νήπια, αιχμάλωτοι στα στοιχεία του κόσμου, προσφέρει Τον Εαυτό Του ως (θείο) πυρ, ως (λάλον) ύδωρ, ως αήρ (πίστη ορθοδοξίας), ως γη (Τροφεύς και Τροφή) μαζί με την σταυρική Του πεμπτουσία (ψυχή) για να μας ενηλικιώσει και δωρίσει το χάρισμα της υιοθεσίας.       

Σημεία έλξης από τον τάφο μας είναι ευθέως η Αλήθεια του ευαγγελίου (Οδός) αλλά και η μερική αλήθεια των εθνών και ο σπερματικός λόγος της ΠΔ (οδοδείκτες). Στα οποία έθνη (1) και ισραήλ, έχει ήδη δώσει τον σπόρο, ώστε σε μια αγαθή και ευθεία καρδιά, ως εύφορη γη, με προϋποθέσεις και πρωτίστως με την χάρι του Θεού, να καρπίσει. Έδωσε και δίνει ο καλός Θεός ίχνη εξόδου, λόγους φύσης και λόγους Γραφών, που όταν ερμηνευτούν ευθέως κι όχι στρεβλώς (αιρετικώς), ως παραστάτες της θείας Μεταμορφώσεως οι προφ.Ηλίας (για τους λόγους της φύσης) και ο προφ.Μωυσής (για τους λόγους των Γραφών) γίνονται και για μας βοηθοί, να υποδεχτούμε την δωρεά, ώστε τέκνα Φωτός γενέσθαι….    

Η ζωή εν τάφω, δεν αφορά μόνο τους προ Χριστού κεκοιμημένους, αλλά όλους τους κεκοιμημένους (ανεξαρτήτως μετρούμενους χρόνους ημερολογιακά), όπως θεωρεί Ο Κύριος τον φίλο Του Λάζαρο. … Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Ιησού μας, χάριν του ότι για μας εθυσιάσθη, για όλους ενδιαφέρεται. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο παντογνώστης Θεός, ο πανάγαθος Δεσπότης και ο αληθινός μας πατέρας, βλέποντας την νέκρωση μας, συνεχώς φωνάζει προς τις ουράνιες δυνάμεις Του. «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται». (2) 

Όποιος θέλει να αναστηθεί, μεριμνά να αποκτήσει την ΜΑΡΘΑ + ΜΑΡΙΑ αδελφές. Είναι η κυκλική κίνηση του νοός με την ακινησία της παρά πόδας Του Κυρίου ως Μαρία, ένδειξη της φιλοθεΐας (κάθετο σκέλος σχέσης με τον Θεό, το Ι της) και η ευθεία κίνηση νοός ως δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό ενεργειών και φιλανθρωπία, που είναι η διακονία της Μάρθας (οριζόντιο σκέλος σχέσης με τον άνθρωπο και Θ της).     

Ενεργεί αυτός Ο Λόγος δια Σταυρού που είναι η χαρά εν όλω τω κόσμω, σε όλην την διάρκεια της επιγείου ζωής (33 έτη) και υπό αυτής (33 ώρες) για να ανέλξει κάθε άνθρωπο που του προτείνει χείρα βοηθείας. Εμπράκτως αλλά και θεωρητικά. 

Έτσι, συναντά με την Ταφή Του ήδη προσανατολισμένους προς Αυτόν ανθρώπους, που δεν Του γυρνάνε τα νώτα, ανεξάρτητα εποχών.           

… 52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, 53 καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς.  (Ματθ.κζ’) 

Αναφέρει η παράδοση πως ο αριθμός των εγερθέντων ήταν 120… όσοι και οι φωτισθέντες στις πράξεις αποστόλων α’ …. 15 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν εἶπεν· ἦν τε ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡς ἑκατὸν εἴκοσιν·   

Είναι ο ‘’προσανατολισμός’’ του προσώπου τους στο Φως (συμβολικά) κάθε φιλάγαθου και φιλαλήθη ανθρώπου, προσανατολισμός στην δια Σταυρού Αγάπη (του Πατρός) και Αλήθεια (Υιός) εν πνεύματι Αγίω**.  Αυτό το σύμβολο διαφοροποιεί τους (φιλοδύναμους) ιουδαίους που σημεία αιτούσι και τους (φιλόσοφους) έλληνες που σοφία ζητούσι…. (από 120 μοίρες η καθεμιά ‘’νοοτροπία’’ , στο σύνολο 360 μοίρες, ο όλος κύκλος, που ο καθένας κυνηγά γνώσεις ή δυνάμεις, άλλα ‘’φώτα’’ (δευτερεύοντα) στρέφοντας τα νώτα του Στον Πανάγαθο Θεό, ή την εσταυρωμένη αγάπη και Φως Του… ) 22 ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, (Α’Κορ.α’) 

Ανάστα Κύριε!!! γεγονός που παρατείνεται στους αιώνες. Αμήν να μας ζωώσει εκ νεκρών, συναναστήσει και ανέλξει εκ του άδη. 

Ζωοδότα Κύριε ΔΟΞΑ ΣΟΙ!! 

[τακτοποιώντας μας ως ΑΔΑΜ,

ανέλκοντας την ζωή μας εκ λάκκου βαθυτάτου (Εύα = ζωή, Γεν.γ’20)] δια της φιλοκαλίας (που πρέπει νάναι έργο ζωής, ως πίστη και έργα ανυψοποιά) σε σχέση με την στηρίζουσα φιλοσοφία (το δευτερεύον άπλωμα της νόησης κι ΑΝ μας δοθεί χρόνος), όλα όμως, προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ!  

Αμήν γένοιτο. Αμήν ευλογημένη βιωματική ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!

…όχι σαν τοπική μετάβαση, (παρότι θα μεταφερθούμε από συνειδησιακά από το κατέναντι και σκιές και χώρα στάσεως κατά του Θεού, σε χώρα αναστάσεως, παραδείσια) …αλλά ως θεία συγκατάβαση!! όπως και στην Γέννηση) αφού... ''Ο Θεός βρίσκεται παντού... Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά...'' ~ Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος. Αμήν να κοινωνήσουμε την αναστάσιμη χαρά!!!  

--- 

(1) προφητείες στα έθνη 

[μοιάζει ασαφές και παράδοξο, πως Ο Κύριος εν τάφω διδάσκει και ανασταίνει τους πιστεύοντες σε Αυτόν. Δυο σκέψεις. 

Λέγει Ο Κύριος…. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, 15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. 16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν. (Ιωαν.ι’)

Αναφέρει η παράδοση, πως κάθε φορά που κάποιος ‘’του Θεού’’ που πέθαινε, ανακοίνωνε τα ‘’νέα’’ για Τον Αναμενόμενο (εθνών και ισραήλ). 

Όταν πέθανε ο πατριάρχης Αβραάμ τους είπε: ο αληθινός Τριαδικός Θεός με κατέστησε τύπο Του, πατέρα δύο διαθηκών. Είδε την φιλοθεΐα και φιλανθρωπία (+) και συγκατέβηκε να Τον φιλοξενήσω. Θεού το δώρον η σπορά του Τιμίου Ξύλου, Θεού το δώρον η προστιθέμενη Αλήθεια στην κεφαλή και η δικαιοσύνη στο σώμα, ως Α, από άβραμ σε αβραάμ και Ρ, από σάρα σε σάρρα. (Γεν.ιζ’5,15)   

Όταν πέθανε ο Ισαάκ ενημέρωσε ότι έγινε τύπος της θυσίας Του, ο Ιακώβ στον τύπο του Αγίου Πνεύματος που δωρίζει τεκνία (τα χαρίσματα) από την πράξη (Λεία) και θεωρία (Ραχήλ). ... όπως συμβαίνει και στον καθένα όταν τυπώνεται ορθά ορθόδοξα το σημείο του Τιμίου Σταυρού (οριζοντίως ''και του Αγίου Πνεύματος'') με την επίσκεψη Αυτού και την τεκνογονία, πρώτα δεξιά, στα ορατά και πρακτικά και μετά αριστερά στα αόρατα και θεωρητικά. Ο Σταυρός του Αγίου Φωτός.

Όταν πέθαιναν προφήτες έδιναν χρονική ταυτότητα Του Ερχόμενου. Από το γένος μου έλεγε ο Δαβίδ θα γεννηθεί. Προτύπωσα την ανάστασή Του και την νίκη κατά του θανάτου, (στον τελευταίο ψαλμό ρνα' αφού όμως προηγουμένως ως προϋπόθεση, εξήλθα εκ της αιγύπτου και κοσμικού φρονήματος με το ''μακάριος ανήρ'' α' ψαλμό). Νίκη κατά του εμφωλεύοντος στον ομφαλόν, βιωματικά, με την ιστορική (που δεν αρκεί απλά η γνώση της) νίκη μου κατά του γίγαντα φιλισταίου (κρητός, που συστοιχείται με την γαστέρα)…  με τις πέντε πέτρες… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. 

Εγώ τον ενηγκαλίσθην ως νήπιο σαρανταήμερο, (δίκαιος Συμεών ο θεοδόχος και υπέργηρως θαυμαστά). Εγώ Τον βάπτισα εν ύδατι Αυτόν που θα σας βαπτίζει εν πνεύματι (Τίμιος Πρόδρομος) κηρύττων μετάνοια και στον ΑΔΗ. (από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει...) 

(γερόντισσα Χριστοφόρα, για ανάσταση νεκρών 120 ... και άλλες λεπτομέρειες)

https://www.youtube.com/watch?v=AEzqO0u3BJ0

Αυτός ήταν (και είναι) ο μίτος του νόμου με την σκιά του. Κι Ο Κύριος, έχει και άλλα πρόβατα που γνωρίζουν την φωνή Του και γνωρίζονται από Αυτόν, αφού τους ενέπνευσε με το δικό Του πνεύμα σοφίας. 

Παράλληλα με τον μίτο του νόμου απλώνεται και ο μίτος της σοφίας. Του άλλου παιδιού Του. Όταν πέθανε ο αισχύλος, έδωσε χρόνο με τον προμηθέα δεσμώτη για την γέννηση Του Κυρίου (τόσες γενεές). Ο Οδυσσέας κι αυτός ‘’σωσμένος’’ εξ υδάτων (όπως και ο Μωυσής) διδάσκει με την μυστική παιδαγωγία του… καλώντας όχι εκείνους τους νεκρούς αλλά εμάς, την εύστοχη και ταχεία νικηφόρα διέλευση από τον κύκλωπα (δια της ταπεινότητος) των σειρήνων, της μάγισσας κίρκης από μεταμορφώσεις σε ζώα… κοκ περί ψυχής και κολάσεως… - αγ.Ανδρέα δια XC σαλού…. ο αχιλλέας με την τρωτή του φτέρνα [όπως ο Ησαύ, αλλά κι οι δυο με ΜΙΑ ΛΥΣΗ, την εξ Αγίου Πνεύματος κάλυψη της τρωτότητος και θανάτου(όπως γεννάται ο Ιακώβ με επειλημμένη την χείρα του, επί της πτέρνας Γεν.κε’)] … ο Θησέας με την νίκη του μινώταυρου (πάλι στην γαστέρα κρήτη) , ο Ηρακλής με τους άθλους που του θέτει κατά τάξιν ο αγωνοθέτης του ευρυσθένης (μεγαλοδύναμος) … και σε άλλους χώρους με άλλους προπομπούς Του, σκιές, αρμονικές της κύριας συχνότητος, για να μην αδικηθεί κανένας ότι στερήθηκε σημείων, ιχνών, οδοδεικτών….   

Οι σοφοί Πλάτων, Θούλης, Αριστοτέλης … όλη η ελληνική αλφάβητος…  βάζοντας ο καθένας το λιθαράκι της ενημέρωσης, για τον προσανατολισμό του προσώπου τους, αυτών και των ακροατών τους προς Τον Κύριο του παντός….     

Χωρίς να επιτρέπεται τώρα ο πλατιασμός, νομίζω πως εκείνες οι 33 ώρες της Ζωής εν Τάφω, αντιστοιχούν στην διαχρονική μαθητεία της μερικής αλήθειας των εθνών και του σπερματικού λόγου της ΠΔ, ικανοί ‘’λόγοι’’ και εφόδια να στραφούμε προς Τον Ζωοδότη και ζητήσουμε ΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΑΝ θέλουμε, δια Σταυρού…].

Η αδυναμία της συναίσθησης ότι η Ζωή εν Τάφω, εκείνη η ελάχιστης χρονικής διάρκειας παρουσίας Του Κυρίου, μας αφορά πολύ περισσότερο απότι εκτιμάμε, οφείλεται στην έλλειψη ακριβούς αυτογνωσίας. Δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας (την εικόνα Αυτού) το πόσο συνοδοιπορεί με Αυτόν, στο διάβα από γενέσεως έως συντελείας (αφού ήδη μας είπε ότι θάναι μαζί μας) από την ανατολή μας (και προ αυτής) μέχρι της δύσεώς μας και αμήν και μετά αυτήν, στην αιωνιότητα.  

Μας διαφεύγει ότι ο χρόνος (όπως και ο χωροχρόνος είναι σταυροειδής) έτσι κι αυτός, δεν χωρίστηκε με την είσοδο Του Κυρίου μέσα σε αυτόν, ΜΟΝΟ σε προ και μετά Χριστόν (π.Χ - μ.Χ) ως οριζόντιο ευθύγραμμο τμήμα, αλλά τέμνεται από Τον Κύριο και καθέτως, ως χριστόφιλοι και χριστομάχοι. (Φιλαλήθεις, φιλάγαθοι και αντίθετα). Πνευματικά μάλιστα, αποδεικνύεται καθημερινά (εξ αρχαιοτάτων) ότι η επίγειος αρίθμηση είναι ελλειπής, αφού υφίστανται προ Χριστού υπάρξεις αλλά ΜΕ Χριστό (στον συμβολικό τύπο των 120 αναστάντων εκ των μνημάτων με την Ανάσταση Του Κυρίου) αλλά και μετά Χριστόν (μ.Χ) χρονολογικά, αλλά ΧΩΡΙΣ Χριστό.

Η συνείδηση του καθενός (είτε γεννήθηκε τάχα προνομιακά μ.Χ. ή υστερημένα σε θεωρία π.Χ.) έχει να ''τρέξει'' το ίδιο μήκος. Από γενέσεως έως συντελείας. Το ‘’τάχα’’ αφορά την κατά Θεόν κρίση όπου, οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες είναι μακαριότεροι όλων ημών που βλέπουμε καθημερινά όλο και περισσότερα, αλλά ακόμη δυσπιστούμε, ακόμη δυσλειτουργούμε φιλόθεα και φιλάνθρωπα...  αθετώντας το θείο θέλημα, μη συνεργαζόμενοι στο σωτήριο Του έργο, μαζί με την επίγνωση της Αληθείας, απέχοντες Αυτής. 

 

και σε συνάφεια με τον Λόγο Θεού

Το που βρισκόμαστε, σε ποια (πνευματική) ''εποχή'' και κατάσταση, εύκολα μπορούμε εκ σημείων να το καταλάβουμε. Άλλα λένε οι συνάνθρωποί μας, και άλλα καταλαβαίνουμε; δεν απέχουμε από τον πύργο της βαβέλ. (π.Χ. με την πνευματική έννοια, παρά το φαινόμενον 2022 μ.Χ.).  Έχουμε μετεωρισμό, οι λογισμοί μας είναι αιχμάλωτοι στην εξωστρέφεια; αιχμάλωτοι στην βαβυλώνα είμαστε. (π.Χ). Σκιρτά κάπως η ψυχή μας στην προσέγγιση Του Κυρίου που Τον φέρνει κοντά μας Η Θεοτόκος αλλά δεν εξομολογούμαστε; πάλι προ Χριστού ''ζούμε'' (πνευματικά) με μάλιστα τον Ζαχαρία (κεφαλή μας) σε αφωνία. Ισχύει ακόμη η πανουργία, υποκρισία (φαρισσαίοι), μη ελπίδα ανάστασης (σαδουκκαίοι) μπερδεύουμε τα του Θεού με τα πολιτικά (όπως κάνει το πολιτικοθρησκευτικό κράτος του βατικανού) σύμφωνα με το πνεύμα των ηρωδιανών; δεν έχουν ακόμη φιμωθεί. ''Ζουν'' προ και χωρίς Χριστό και λαμβάνουν συμβούλιο οι άνομοι ίνα Τον απωλέσουν.... Ακόμη πιο βαρηά και αυστηρά ώστε να διαλυθούν και οι τελευταίες υποψίες φαντασίας περί αυτογνωσίας μας! δρα αυτοενέργητα (5) η ευχή στην καρδιά; αν όχι, ο κάιν (και κακία) μας έχει σκοτώσει τον άβελ μας (κυκλική κίνηση) κι είναι νεκρός. Μπορεί λίγο να ενεργεί ο ΣΗΘ με την εκτέλεση των εντολών (όσο), λίγο να διακρίνονται δια των δημιουργημάτων Ο Δημιουργός ως ευθεία κίνηση του νοός, αλλά η ενέργεια αυτή δεν είναι απόλυτα απλανής. 

Για όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους, η Ζωή εν Τάφω μας αφορά άμεσα κι όχι έμμεσα. Κατέβηκε και κατεβαίνει για να μας αναστήσει. Να μας περάσει από τον αχνό φωτισμό για να μην πούμε εύστοχα από το φως μιας σκοτεινής μήτρας, ενδοσυμπαντικής, στον έξω αυτού ανέσπερο. 

Αρκεί να θέλει ο άνθρωπος να ψηλαφήσει το Φως ιχνηλασία Φωτός : Μια φορά ο Γέροντας Παίσιος21 (+1994) είχε αρπαχτεί και εισήλθε στο φως του Θεού. Όταν επέστρεψε, ενώ ήταν μεσημέρι καλοκαιριού, μεσουρανούντος του ηλίου, ανέφερε με απορία και κάπως παραπονιόταν, γιατί ήταν άραγε τόσο σκοτεινά…

Εδώ ομονοούν η ''τετράγωνη'' δισδιάστατη λογική (που δεν αντιτίθεται μανιωδώς στην ορθοδοξία και ενέχει μέσα της έστω και υποτιμημένη (από τους διανοούμενους) μια θρησκευτική έλξη), με την σφαιρική λογική, Του Λόγου:  Βλέπουμε την δόξα της μυστικής Του αναστάσεως; (κατά τον αγ.Συμεών τον νέο θεολόγο) αν όχι, (και δεν αφορά άλλα φώτα και φαντασίες συναισθηματικές) απλά, λογικά, συμπερασματικά, εν τάφω είμαστε. Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε Τον Κύριο, θα ακούσουμε: ... 22 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. (Ματθ.η')

(2) Για την ανάσταση του Λαζάρου - Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός 

(3) … Ἀδελφοί, ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν. Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα, ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. Εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ. Ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας. Εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες, ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. Ὃ γὰρ ἀπέθανε τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀπέθανεν ἐφάπαξ, ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ Θεῷ. Οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτούς, νεκρούς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. (Ρωμ. ς', 3-11) 

(4) ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" 

(5) Στο Άσμα Ασμάτων λέγεται: «Μύρον ακένωτον όνομά σου» (α’ 3). «Μύρον ακένωτον» το Όνομα “ ΙΗΣΟΥΣ ”, δόξα και χαρά ανερμήνευτος, κάλλος αμήχανον, τιμή ακατανόητος, θεία αγάπη ανέκφραστος. Να, λοιπόν, το έαρ το μυροβόλον και άκτιστον της Νοεράς Καρδιακής προσευχής. Και πάντα ταύτα από το «εκκενωθέν μύρον» του Παναγίου Πνεύματος, του Ονόματος του Ιησού, του λαλουμένου εντός ημών εκ της καθαράς καρδίας, της τετρωμένης εκ του θείου έρωτος…»

Έτσι μυροφόροι δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες, που πήγαν στον Τάφο του Χριστού με μύρα, αλλά είναι όλη η ανθρώπινη φύση και ιδιαιτέρως όσοι ζουν μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία. Αυτοί δεν κρατούν απλώς στα χέρια τους τα μύρα, αλλά έχουν μέσα στην καρδιά τους το μύρο το ακένωτο, τον Χριστό. Δεν έχουν απλώς τις αρετές της καλωσύνης, της αγάπης, της αληθείας, αλλά τον Ίδιο τον Χριστό, που είναι η Καλωσύνη, η Αγάπη και η Αλήθεια. Η Χάρη του Χριστού που υπάρχει στην καρδιά τους ξεχύνεται και στο σώμα, ώστε δεν είναι απλά μυροδοχεία, αλλά και αυτά τα σώματά τους μεταμορφώνονται σε μύρα. Μυροφόρος είναι εκείνος που έχει εσωτερική αδιάλειπτη προσευχή, που φέρει μέσα στην καρδιά του το μύρο το ακένωτο, τον Χριστό και τέτοιοι ήταν και είναι όλοι οι άγιοι. Κύριε, είσαι το μόνο άρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης ! 

Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία 

λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’ αιών 

Πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα... 

θεωρία στην Μεταμόρφωση (αγ.Μαξίμου ομολογητού)

για τον χρόνο και το βίωμα Του Άχρονου …την στιγμή που ο χρόνος διαστέλλεται, συστέλλεται και μηδενίζεται έχουν δοθεί οι παράμετροι της νίκης του… σε μας τίθεται το προαιώνιο ερώτημα για να ακολουθήσει η στάση ζωής. Θέσαμε έχθρα ενάντια στον θάνατο και την αμαρτία; Στεναχωρούμαστε για την απομάκρυνσή μας από τον Θεό (και παράδεισο) ; αν ναι, έχουμε βοηθό Την Θεοτόκο, δια Της οποίας θα συντριβεί η κεφαλή του όφεως, παρά το ότι αυτός θα τηρήσει την πτέρνα Του Υιού…. (Γεν.γ’) Κύριε ελέησον! Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!!  

* από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος 

** ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

---

Μετά τις 6 ημέρες πλάσης στην πρώτη δημιουργία με 7^η την στάση (κατά του Θεού) έρχεται Ο Κύριος ως αναδημιουργία για να επανεισάγει το απολωλός με τις 6 ημέρες ανάπλασης με έβδομη την ανάσταση. Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση … 

Είναι η ‘’λογική’’ κλίμακα ημέρα με την ημέρα για να μην μείνουμε μετεξεταστέοι (ενόσω ζούμε βιολογικά) αλλά και στάσιμοι μετά τον θάνατο. Μην τύχει και τον βιολογικό θάνατο ακολουθήσει ο αιώνιος πνευματικός. Καλούμαστε να εξαχθούμε από την χλιαρότητα της πίστης προς αρετές (Ιωσήφ και ξηρανθείσα συκή), με ελεημοσύνη, συγχωρετικότητα, αποφυγή αλαζονείας και έπαρσης ‘’ασκήσεων και αγνότητος σωματικής’’ (5 φρόνιμες) [Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. (Ματθ.ζ’)]… τιμώντας και πολλαπλασιάζοντας το δοθέν τάλαντο, με τα μυστήρια (Μ.Τετάρτης), θυσία για τους συναθρώπους, ‘’κρέμασμα’’ της ζωής μας στον Ζωηφόρο Σταυρό κι όχι δερμάτινους χιτώνες… και τέλος το βίωμα της νέκρας μας (της δικής μας ζωής εν τάφω) ώστε να έλθει (ευθέως ψυχικά και ελικοειδώς εν σαρκί εκ της θ’ ώρας 9^ης) και όσο νεκρώνουμε προαιρέσει και χάριτι της σαρκός το φρόνημα… με Τον Κύριο να συνοδοιπορεί και συμπάσχει μαζί μας (εμείς δικαίως)… 

Ο εν τη ενάτη ώρα δι' ημάς σαρκί του θανάτου γευσάμενος, νέκρωσον της σαρκός ημών το φρόνημα, Χριστέ ο Θεός, και σώσον ημάς …χειραγωγώντας μας, να μας αναστήσει. Τότε, πρόσωπον προς πρόσωπον. Αμήν εκτυπώτερον, προς την τελεία μετοχή, δι ευχών.