Αναφέρει ο αγ.Εφραίμ ο αριζονίτης για το πας άνθρωπος ψεύστης…. ότι δεν είναι ψεύτης, αλλά φευγαλέος σαν όνειρο, σαν αστραπή. Κι αν συγκριθεί η μικρή μας επί γης ζωή με την αιωνιότητα, πράγματι δεν διαφέρει σε διάρκεια από μία φευγαλέα αστραπή.
Αστραπή όμως, είναι και Ο Μεσσίας ως κεντρομόλος Ι, (Ιησούς) ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου. (Ματθ.κδ’ 27) αλλά και ο αντίδικος της σωτηρίας μας (αστραπή) ως Ι, Ι τάγμα δαιμόνων, (κεραυνόμορφος κόππα, ϟ , 90ός) αλλά φυγόκεντρος …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. (Λουκ.ι’18)
…κι εμείς, ανάμεσα, με την θέλησή μας, όσο είμαστε εν ζωή (βιολογική) ακολουθούμε το ένα από τα δύο Ι, που είναι εμβασμένα στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε, ελεύθερα να ακολουθήσουμε και συνεχιστεί αυτή η ροπή (και ορμή) στους αιώνες, μαζί με Τον (Τριαδικό) Έναν (999) ή τον αντίποδα ειδωλικό, αληθοφανή άλλον (666). Νους και ψυχή μας χαρίστηκε ως θεία πνοή. Και, δεν είναι δική μας, παρότι έτσι φαίνεται. Λάσπη, το σώμα από το χώμα, κι αυτό δωρεά, παρότι φαίνεται δικό μας.
Στην πραγματικότητα είμαστε διαχειριστές νου και χου και κατευθύνουμε αυτά, προς σωτηρία ή απώλεια, από την μόνη δική μας. Την θέληση. Αμήν να θέλουμε να διαλύσουμε τον ενδιάμεσο χνου που παρεμβάλλεται μεταξύ νου και χου, τα κρατά διαχωρισμένα, και εκ παθών, σκιάζει τον ηγεμονικό νου να δράσει ορθά, όπως τα νέφη αλλά και τα πολλά κάτω ανυπόστατα ύδατα, διαθλούν, διαστρεβλώνουν και αλλοιώνουν το ευθές Φως. Ανερχόμαστε ευθέως (Ι) και φωτιζόμαστε με ταπεινότητα και υπακοή στο θείο θέλημα (ομόπνοοι επί της οδού, του Ι, Του Ιησού) κατερχόμαστε ευθέως ψυχικά και σκοτιζόμαστε, λόγω έπαρσης, εγωισμού και ανυπακοής (με μπροστάρηδες το Ι τάγμα δαιμόνων). Ανερχόμαστε ελικοειδώς (9) δια σωματικών αρετών λεπτύνοντας νου και χου, και αντίστοιχα κατερχόμαστε (6) δια ενσώματων παθών, μολύνοντας νου και χου, παχυλοποιώντας τα.
Κι όπως στην πρώτη δημιουργία παίρνει ο Θεός εύπλαστη ύλη και εκ του μηδενός (Σὺ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες) ξεκινά την δημιουργία, (του ανθρώπου) έτσι και για την αναδημιουργία, εμείς καλούμαστε να φτάσουμε στο μηδέν, στην ταπείνωση κι Ο Κύριος θα βάλει την Ζωή.... (από τον άμωμο) ᾿Εκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου· ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. (από π.Ζαχαρία έσσεξ)
…ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω, ὕδωρ ζωηρόν αἰώνιον, καὶ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ, καὶ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.
Όντας ο νόμος (φυσικός και γραπτός) παιδαγωγός, και με την σαμαρείτιδα να
εννοεί την (διψώσα) φύση και ψυχή του καθενός… ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναφέρει στο…. Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; …ότι ο άνθρωπος θα μεταφερόταν στο Ευαγγέλιο. Γι'αυτό και γύρω στην έκτη ώρα, όταν κατ'έξοχή περιλάμπεται η ψυχή από παντού από τις ακτίνες της γνώσης εξαιτίας της παρουσίας σ'αυτήν του Λόγου, κι ενώ είχε φύγει η σκιά του νόμου, συνομιλούσε την ώρα αυτή μαζί της, και κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στέκοντας δηλαδή κοντά στην πηγή μαζί με το Λόγο των θεωρημάτων της Γραφής.επί Σταυρού Ο Κύριος λέγει «Διψῶ» (Ἰωαν ιθ’ 28) ως 5η φράση. Δια Σταυρού αποδεικνύουμε ότι κι εμείς διψάμε, αισθανόμενοι την δίψα της ψυχής για την αιώνια Ζωή και μη ξεδιψώντας μόνο από τα πρόσκαιρα. Παραθέτουμε το πνεύμα μας Στον Πατέρα; (6η φράση) τετέλεσται η έξω ζωή (7η φράση) για να αρχίσει να δομείται η έσω; … Οι επτά φράσεις του Χριστού στον Σταυρό. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)
Βάλαμε αρχή (πρώτη φράση) συγ-χωρήσεως ίνα συγχωρεθούμε; αρχή ελεημοσύνης να ελεηθούμε; «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. κγ’ 34). για να ακούσουμε και ισχύσει και για μας η δεύτερη φράση: «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. κγ’ 43).
Μήπως όλοι μας δεν συμπυκνωνόμαστε σε εκείνες τις δύο μοναδικές θέσεις εκατέρωθεν Του Κυρίου και Κριτού; του μεν καταγομένου εις άδην τω βάρει της βλασφημίας ως χριστομάχος και του ετέρου, του κουφιζομένου πταισμάτων εις γνώσιν θεολογίας, με το μνήσθητι, ως χριστόφιλος. Κι άλλη θέση και προαίρεση απόδειξη και κατάληξη, δεν υπάρχει.
Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
Μεγάλες ώρες…. Κύριε, ὁ τὸ Πανάγιόν σου Πνεῦμα ἐν τῇ τρίτῃ ὥρᾳ τοῖς Ἀποστόλοις σου καταπέμψας, τοῦτο, Ἀγαθέ, μὴ ἀντανέλῃς ἀφ' ἡμῶν, ἀλλ' ἐγκαίνισον ἡμῖν τοῖς δεομένοις σου.
«Ό εν έκτη ήμερα τε και ώρα τω Σταυρώ προσηλώσας την εν τω Παραδείσω τολμηθείσαν τω Αδάμ αμαρτίαν, και των πταισμάτων ημών το χειρόγραφον διάρρηξον Χριστέ ο Θεός, Και σώσον ημάς».
«Ό εν τη ενάτη ώρα δι' ημάς σαρκί του θανάτου γευσάμενος, νέκρωσαν της σαρκός ημών το φρόνημα, Χριστέ ο Θεός, Και σώσον ημάς».
ομόπνοες μεγάλων ημερών, Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …
όλα προς την ανάσταση, ανάληψη και απόκτηση Αγίου Πνεύματος (πεντηκοστή), μετοχή στην Ζωή της Αγίας Τριάδος.
με προϋπόθεση καρδίας καθαράς και πνεύματος ευθέως… καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου …
Κι η καρδία (το κέντρο των υπερφύση , φύσει και παραφύσει κινήσεων του ανθρώπου) καθαρίζεται με το απόπλυνον τω Αίματί Σου τω Αγίω. Εκ Της Πλευράς.
Κρατῆρα ἡ Ἐκκλησία ἐκτήσατο τὴν Πλευράν σου τὴν ζωηφόρον, ἐξ ἧς ὁ διπλοῦς ἡμῖν ἐξέβλυσε κρουνὸς τῆς ἀφέσεως καὶ γνώσεως, εἰς τύπον τῆς πάλαι, τῆς νέας, τῶν δύω ἅμα Διαθηκῶν, Σωτὴρ ἡμῶν.
Ὁ ἐσθίων τὸν ἄρτον σου, ζήσεται αἰωνίως, καὶ ὁ πίνων τὸ αἷμά σου, ἐν σοὶ μένει Σωτήρ μου, καὶ σὺ ἐν αὐτῷ μένεις, καὶ ἀναστήσεις αὐτόν, ἐν τῇ ἐσχάτῃ ῥοπῇ.
Εκ της πλευράς του πρώτου (1) ΑΔΑΜ η ΕΥΑ [εξωτερική ζωή 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. (Γεν.γ’)…]. Εκ της Πλευράς του δευτέρου ΑΔΑΜ (XC) αφού τον ‘’ύπνωσε’’ (τριήμερος ταφή) η έσω ζωή (η πνευματική). … οστούν εκ των οστέων Του και σαρξ εκ της Σαρκός Του (ως μετοχή στα μυστήρια της Ορθοδοξίας, των ισχυόντων μυστηρίων λόγω αποστολικής διαδοχής). Δύο μυστήρια όπως η οργανική σχέση ζωής μεταξύ μελών και συνόλου, στο βιολογική σώμα (φλέβα - αρτηρία) έτσι και της Ζωής (εξομολόγηση - Θεία Κοινωνία) στο Αναστημένο Σώμα Χριστού, και το νεύρο, που είναι η προσευχή, που κατά τον γέρ. Αρσένιο Μπόκα : Η προσευχή είναι το ανοικτό χέρι για την παραλαβή των δωρεών του Θεού, είναι το ανοικτό στόμα για την γεύση της ουράνιας τροφής.
Η προσευχή μοιάζει με το χρυσό κλειδί με το οποίο ανοίγονται όλοι οι θησαυροί των ουρανίων αγαθών.
Η προσευχή ανέρχεται και η ευλογία του Θεού κατέρχεται στον άνθρωπο. Χωρίς προσευχή, η πνευματική μας ζωή πεινά, διψά και πεθαίνει.
Και μετά, οι ''πεθαμένοι'' από τώρα και στους αιώνες ζητούν ανάπαυση, ΖΩΗ, μνημόσυνα, προσευχές... !! αμήν πριν νεκρωθούμε σωματικά να καταφέρουμε να ζωωθούμε πνευματικά... ταΐζοντας και ξεδιψώντας την ψυχή μας...
[περί τροφής: Το Όραμα του αγίου Γρηγορίου Παλαμά - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Όσιος Παΐσιος: Να δίνουμε στην ψυχή την τροφή που επιθυμεί
5 άρτοι και 2 ιχθείς (6 άρθρα)]
Μην τύχει και κάποιος βαφτίσει τα διανοητικά και συναισθηματικά σκιρτήματα, ‘’πνευματική ζωή’’ (ακόμη και ιδιότητες θαυμαστές, ουκ εκ της Θύρας ταύτης, άρα κλέφτες και άρπαγες), την στιγμή που δεν διαθέτει Πνεύμα. Ελευθερία, φωτισμό.
Αναφέρει ο π.Ιωάννης Ρωμανίδης… στο Ποιος είναι «ψυχοπαθής», κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας ότι… κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας όποιος δεν έχει περάσει από κάθαρσι της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε κατάστασι φωτισμού με την Χάρι του Αγίου Πνεύματος είναι ψυχοπαθής. Όχι όμως με την έννοια της Ψυχιατρικής. Ο ψυχοπαθής για τον ψυχίατρο είναι κάτι άλλο. Είναι εκείνος που πάσχει από ψύχωσι, είναι ο σχιζοφρενής. Για την Ορθοδοξία όμως ένας που δεν έχει περάσει από κάθαρσι της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε φωτισμό, είναι νορμάλ ή δεν είναι νορμάλ; Αυτό είναι το θέμα.
ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία… π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"
Αμήν όσο μας δίδεται ο χρόνος, να βάλουμε αρχή μετάβασης σαν από κλεψύδρα από την μία ζωή στην άλλη… δια σταυρού (2), επί σταυρού (από αταξία σε τάξη, και από θάνατο στην Ζωή) ….Παῦσον τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν, σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, τὰ καθ’ ἡμῶν δολίως κινούμενα· τὰς τῆς σαρκὸς ἡμῶν ἐπαναστάσεις κατάστειλον, καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν ἡμῶν φρόνημα κοίμισον. Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ὕπνον ἐλαφρόν, καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον.
Να ‘’κοιμηθεί’’ και ‘’πεθάνει’’ η έξω (σαν ακινησία προς την αμαρτία) για να ζήσει η έσω και ζωώσει αυτήν (δώσει νόημα και στόχο και ορμή προς τα άνω) από τώρα και στους αιώνες. Να αναστηθεί ο παλαιός ΑΔΑΜ (ο καθένας προσωπικά και σύμπασα η ανθρωπότητα) από Τον δεύτερο, δια του θανάτου Του που πάτησε για μας τον θάνατο …ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ζωῆς αἰωνίου … για όποιον διψάει για πραγματική Ζωή, (και όχι για αυτήν με ημερομηνία λήξεως) δια της ακριβούς πίστεως. Αμήν δι ευχών.
---
(1) [21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς. 22 καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ᾿Αδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν ᾿Αδάμ. 23 καὶ εἶπεν ᾿Αδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη· (ανδρίς εξ ανδρός προελθούσα) (Γεν.β’) ].
(2) είναι η λάσπη που εμπεριέχει και κρύβει τον θησαυρό και μαργαρίτη, ο ορατός χους την αόρατη ψυχή και νου, σαν οστράκινο σκεύος. Εμπεριέχεται αυτός (ο σταυρός και η Ζωή) σε όλους μας. Μόνο που, η εμφάνιση αυτού ή η απόκρυψή του, είναι ανάλογη του τρόπου βιωτής. Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου.
…είναι ο σταυροειδής μεταβολισμός στον κάθε ζώντα, που περιμένει με ελευθερία ‘’αναβάθμιση’’ για να αποχωρήσει το ψεύδος και έλθει η Αλήθεια (με τα βιώματά της)… τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...
να μας περάσει η προσευχή – νηστεία, ακρόαση και τήρηση (4 άκρα του Σταυρού) από την αληθοφάνεια στην Αλήθεια και από την έξω βιολογική πεπερασμένη ζωή στην αιώνια με ΦΩΣ, ΖΩΗ, XC. αλήθεια, αληθοφάνεια, διάκριση και ΣΤΑΥΡΟΣ.
από την έξω άτακτη ζωή, στην εν ημίν (δια σταυρού) βασιλεία πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία
να μας σώσει και χαρίσει επίγνωση Αληθείας (αφού αυτό είναι το θείο θέλημα) Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς
Για το πνεύμα και την ψυχή – άγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς
Οι άγγελοι είναι οι μεγάλοι μας αδελφοί... – αγ.Εφραίμ αριζονίτης (αμήν προς μετάνοια για να τους χαροποιούμε)
με από τα αναγνώσματα μεσοπεντηκοστής : … Τὴν χερσωθεῖσάν μου ψυχήν, πταισμάτων ἀνομίαις, ῥοαῖς τῶν σῶν αἱμάτων κατάρδευσον, καὶ δεῖξον καρποφόρων ἀρεταῖς· σὺ γὰρ ἔφης πᾶσι, τοῦ προσέρχεσθαι πρός σὲ Λόγε Θεοῦ πανάγιε, καὶ ὕδωρ ἀφθαρσίας ἀρύεσθαι, ζῶν τε καὶ καθαῖρον ἁμαρτίας, τῶν ὑμνούντων τὴν ἔνδοξον καὶ θείαν σου Ἔγερσιν παρέχων ἀγαθέ, τὴν ἀπὸ τοῦ ὕψους ἐνεχθεῖσαν ἀληθῶς τοῖς Μαθηταῖς σου, Πνεύματος ἰσχύν, τοῖς σὲ Θεὸν γινώσκουσι· σὺ γὰρ ὑπάρχεις πηγὴ τῆς ζωῆς ἡμῶν.
προσέγγιση του Μεσσία και του μεσσιανισμού φιλοσοφικοθεολογικοτεχνοκρατικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου