1.jpg)
Εξ εσόπτρου* και εν αινίγματι γνωρίζουμε τώρα τα πράματα. Βλέπουμε τον δίκαιο Συμεών τον θεοδόχο να ευλογεί το σαρανταήμερο Παιδίον, ενώ στην πραγματικότητα όπως αναφέρει ο απόστολος (της ημέρας) …Χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται. (Εβρ.ζ’7-17)
Αυτό που ισχύει και εντός και εκτός ημών, ιστορικά και βιωματικά, όπως φαίνεται και στην αγιογραφία, είναι ότι Η Παναγία Τον φέρει προς εναγκαλισμό από τον υπέργηρο άγιο.
Η καλή μας Παναγία είναι η αιτία για να ανατείλει ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ώστε να ευφρανθεί η παλαιά μας φύση που Τον υποδέχεται, για να μας ελευθερώσει και χαρίσει ανάσταση. Ανάσταση δια Σταυρού προς Ζωήν ή ανάσταση κρίσεως…
[… ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. (Λουκ.β’34) αφού … Ἐν μέσῳ δύο λῃστῶν, ζυγὸς δικαιοσύνης εὑρέθη ὁ σταυρός σου· τοῦ μὲν καταγομένου εἰς ᾅδην, τῷ βάρει τῆς βλασφημίας, τοῦ δὲ κουφιζομένου πταισμάτων, πρὸς γνῶσιν θεολογίας, Χριστὲ ὁ Θεός, δόξα σοι. (εκ της θ’ ώρας, 9ης για να οδηγήσει τους μεν (9) εις Εαυτόν τους δε βλασφήμους (6) εκτός] αναλαμβάνοντας ο καθένας την δίκαια μισθαποδοσία κατά την προαίρεση της καρδιάς του, ως Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς τις μοναδικές δύο επιλογές ζωής.
Στο προφήτης και άγιος Συμεών ο πρεσβύτης δόθηκε το ‘’σημείον’’ του αρραβώνος (δαχτυλίδι) που ‘’δείχνει’’ αυτόν τον σωτήριο εναγκαλισμό, όπου το κυοφορούμενο και τώρα σαρανταήμερο θεραπεύει** τον φιλόξενο υποδοχέα.
Ὁ Κτίστης οὐρανοῦ καὶ γῆς, ἐν ἀγκάλαις ἐβαστάζετο, ὑπὸ ἁγίου Συμεὼν τοῦ πρεσβύτου σήμερον· αὐτὸς γὰρ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἔλεγε· Νῦν ἠλευθέρωμαι***, εἶδον γάρ τὸν Σωτῆρά μου.
Κι η ελευθερία (ομόπνοο του νυν απολύεις) έρχεται με την παρουσία Του Κυρίου στον κόσμο (μας). Όχι ιστορικά, αλλά βιωματικά. Με τον Ο εν ημίν ήλιος…. να γεννάται (Χριστούγεννα) και να σφραγίζει την ελευθερία ως σαρανταήμερο**** Παιδίον. Όταν αγκαλιάζεται, όταν εισάγεται Ο Κύριος στην παλαιά μας φύση, στον τύπο του υπέργηρου Συμεών Η εντός ημών Υπαπαντή…
Η εκπλήρωση του δαχτυλιδίου του αρραβώνος, σε αιώνια ένωση και αγιογραφικούς γάμους. Μη μείνωμεν έξω του Νυμφώνος XC… μην κλεισθεί η θύρα μετά των φρονίμων και μείνουμε εμείς απέξω (1), πριν καν παραδοθούν και βιώσουμε τα ανυψοποιά μυστήρια.
Έρχου Κύριε συγκαταβάς…. από άκραν ευσπλαγχνίαν… εντός ημών, όπου και η βασιλεία Σου (διανοίγοντας τους οφθαλμούς της ψυχής, να βρούμε τα θεία πρόσωπα (2) ενεργά μέσα μας, ως υπουργούντα το σωτήριο θέλημά Σου) !! Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!!
---
(1) Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …
ανάσταση και ανυψοποιά μυστήρια
(2) στην έσω πραγματικότητα δι αναγωγών, αφού και η αιμορροούσα και η κόρη του Ιαείρου.... και η συγκύπτουσα και η αγία Φωτεινή δεν είναι απλά ιστορικά πρόσωπα, αλλά οδοδείκτες (αυτογνωσίας και θεογνωσίας)... όπως μας νουθετεί ο αγ.Μάξιμος ομολογητής στο Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;
* Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή
** η πνευματική αναγωγή (και η αξία) του, ότι το μωρό θεραπεύει την μητέρα του…
*** ‘’σήμερον’’ τα δεσμά λύονται….
**** είναι τα 40 του νεογέννητου (ως πλήρη ένταξη στην βιολογική ζωή) και τα 40 του νεκρού, (ως πλήρη ένταξη στα μετά της επιγείου ζωής).
Είναι τα 40 ένας διάδρομος,
μία γέφυρα, μία θάλασσα και για αυτό όταν επαναλαμβάνουμε μ’ (40) φορές το
Κύριε ελέησον, αντιστοιχεί σε όλο το διάβα της ζωής μας, αμήν με αίσιο τέλος. Έχοντες αρχή τον Νου του Θεού (0) βαδίζοντες προς
την φύση (4) και χωροχρόνο***** και επιστρέφοντες δια σταυρού (+, 4) στην
αγκάλη (0) του Θεού… για τα 40
Με την παρουσία Του Ανθρώπου στην ιστορία της ανθρωπότητος, ως Φως, με την ανατολή Του (και τα 40 του νεογέννητου, Υπαπαντή) δίνει τα στοιχεία της πρόκρισης, (δλδ πως θα γίνει η κρίση) και με την δύση Του (τα 40 του ''νεκρού'') την ευλογημένη κατάσταση που περιμένει τους δικούς Του μετά την κρίση, ως ανάληψη και επιστροφή στην αγκαλιά Του Πατρός (όπως το προτύπωσε στον υπέργηρο Συμεών)...
***** είναι ο τετραδιάστατος χωροχρόνος ένας σταυρός, κοινός για όλους τους ανθρώπους, αφού ο χρόνος βιούται οριζοντίως, αφήνοντας πίσω την γέννηση και βαδίζοντες προς τα εμπρός προς τον βιολογικό θάνατο, σε σχέση με τον κάθετο χώρο, από τα είδωλα και ΙΑΠΕΤΟΣ (666) σε χώρα αναστάσεως (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, 999) δια ΙΗΣΟΥΣ (888)…. ‘’συσταυρωμένοι’’ άπαντες, ανεξαρτήτως πίστεως ή αθεΐας, στις δύο μοναδικές θέσεις εκατέρωθεν Του Εσταυρωμένου (για μας) Κυρίου.
---
Σε θεωρία και πράξη το αίμα του ενός τρυγονιού και της μίας περιστεράς, που θυσιάζονται και χύνονται στο άλλο,''δείχνει'' το Αίμα Του Κυρίου που δι Αυτού αποπλύνεται (απόπλυνον τω Αίματί Σου τω αγίω...) και των εξ εθνών προσερχομένους (των εχόντων μερική αλήθεια) και των εκ νόμου (σπερματικού λόγου)... και βιωματικά, ‘’εντοπίζεται’’
η υποδοχή των πάντων (εξ ειδωλολατρών και ισραήλ) στην αγκάλη της Εκκλησίας (εξ
εσόπτρου και πραγματικότητα, του αινίγματος της αγκαλιάς του Κυρίου από τον Συμεών). Η λογική συνέχεια της παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, της μεν ως σκιάς και προτύπωσης της δε ως εκπλήρωση, είναι μια ''θεωρία'' που αν κάποιος δεν την έχει (πολεμώντας την ΠΔ) απέχει της εγκόλπωσης της Αληθείας : … Ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος, καὶ ὑμνούμενος ὑπὸ
τῶν Σεραφίμ, σήμερον τῷ θείῳ Ἱερῷ κατὰ νόμον προσφερόμενος, πρεσβυτικαῖς ἐνθρονίζεται
ἀγκάλαις, καὶ ὑπὸ Ἰωσὴφ εἰσδέχεται δῶρα θεοπρεπῶς, ὡς ζεῦγος τρυγόνων τὴν ἀμίαντον
Ἐκκλησίαν, καὶ τῶν ἐθνῶν τὸν νεόλεκτον λαόν, περιστερῶν δὲ δύο νεοσσούς, ὡς ἀρχηγὸς
Παλαιᾶς τε καὶ Καινῆς.
Αμήν να απολυθεί (κατά το νυν
απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα…) και απωλεσθεί η ψυχή μας δια σταυρού […καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει
αὐτήν (Ματθ.ι’39)] βλέποντας το Φως, βιώνοντας το σωτήριο της εορτής, που
δεν εξαντλείται άπαξ του χρόνου όπως η κοσμική εορτή της Υπαπαντής, αλλά καθ’ημέραν
(επιτελούμενη αυτή, ειδικά μετά από κάθε θεία Κοινωνία, εξού και το νυν
απολύεις… όπως και στον εσπερινό).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου