Το ριχτάρι και το ρικτολόγιον (δυο σκέψεις)

Διαβάζοντας την λέξη ριχτάρι είναι σίγουρο ότι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι το ύφασμα που στρώνεται στους καναπέδες και τις πολυθρόνες μας. 

Στην βυζαντινή εποχή η λ. ριχτάρι, όπως κοινώς λεγόταν το  ρικτολόγιον, είχε μια εντελώς διαφορετική σημασία από την σημερινή. 

Το ριχτάρι ήταν ένα χειρόγραφο τετράδιο που το χρησιμοποιούσαν ως μέσον μαντικής - χρησμοδοσίας. Σε μια σελίδα του υπήρχε ένας πίνακας με αριθμημένα τετράγωνα και κάθε αριθμός τετραγώνου αντιστοιχούσε σε αριθμημένα αποσπάσματα από χριστιανικά, ιερά κείμενα, που ήταν γραμμένα στις άλλες σελίδες. Ο ενδιαφερόμενος έριχνε ένα κουκί, ένα ρεβύθι ή ένα στάρι στον πίνακα με τα αριθμημένα τετράγωνα, έβλεπε τον αριθμό στον οποίον έπεφτε το αντικείμενο που έριχνε και αφού διάβαζε το αντίστοιχο ιερό απόσπασμα, ερμηνεύοντάς το κατέληγε στην κατεύθυνση της θείας βούλησης. 

Σχετική, αν και πρόκειται για διαφορετική διαδικασία, είναι και η έκφραση «ἀνοίγειν ἐν λαχνιστηρίῳ» (από το ρ. λαγχάνω), η οποία συνδέεται και πάλι με την βιβλιομαντεία. Στην περίπτωση αυτή ο ενδιαφερόμενος άνοιγε το Ευαγγέλιο ή το Ψαλτήριο σε μια τυχαία σελίδα, η οποία του υπαγόρευε με κάποιον τρόπο αν τελικά πρέπει να κάνει αυτό που είχε στο μυαλό του ή όχι. 

Είναι ενδιαφέρον ότι η χρήση ρικτολογίων συνεχίστηκε μέχρι και τον 19ο αιώνα, και υπάρχουν ρικτολόγια και σε έντυπη μορφή, όπως αυτό της εικόνας από την Αμοργό. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως το ριχτάρι, με οποιαδήποτε σημασία χρησιμοποιείται η λέξη, σίγουρα δεν το θέλουμε τσαλακωμένο! 

ρικτολόγιον εξ Αμοργού (1847) 

σχόλια: … ισχύει το... [κλινῶ εἰς παραβολὴν τὸ οὖς μου, ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τὸ

πρόβλημά μου …(ψαλμ.μη’)] ισχύει και η προτροπή μετά από προσευχή για ανάγνωση "τυχαίου" εδαφίου στην Αγία Γραφή,  προκειμένου ο καλός Θεός απαντήσει στον άνθρωπο, για το πρόβλημα που τον απασχολεί. Τα εισαγωγικά (στο ριχτάρι), οι ευχές κλπ, είναι  ασφάλεια για να μην παρεισφρύσει ο άτακτος και αλλοιώσει την πληροφορία... 

Το  τυχαίο, ασφαλίζεται δια προσευχής. Έτσι και οι Απόστολοι μετά από προσευχή επέλεξαν κλήρο για τον Ματθία (Πραξ.α’) …24 καὶ προσευξάμενοι εἶπον· σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα, 25 λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς, ἐξ ἧς παρέβη ᾿Ιούδας πορευθῆναι εἰς τὸν τόπον τὸν ἴδιον. 26 καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτῶν, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν, καὶ συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων. 

Ο πάντων καρδιογνώστης ‘’άνοιξε’’ στον καλοδιάθετο μουσουλμάνο το κοράνι, για να του δείξει (αφού τον απασχολούσε) τι είναι Ο Ιησούς … πόσο πιο ‘’εύκολα’’ μπορεί να δοθεί (σε καλοδιάθετο) η πληροφορία στην ολοφώτεινη Αγία Γραφή; απαντώντας Ο Κύριος και στο τις είναι η Αλήθεια (εγώ ειμί) αλλά και στο τι των καλοπροαίρετων (σε σχέση με τον πιλάτο που σιωπούσε στην ερώτηση τι…).    

Η διάθλαση του φωτός μέσω πολλών υδάτων, η διαστρέβλωση αληθείας είναι το ιδίωμα του διαστρεβλωτή δια-βόλου, οπότε επιβάλλεται  ασφάλεια... κύκλο, (κύκλο αληθείας) να μην παρεισφρύσει... και το κατ ευδοκία θέλημά Του, εκπέσει πιο κάτω της ευλογίας... στο επιτρέπεται. 

Αν όμως χρησιμοποιηθεί μαντικά για χρησμοδοσία (όπως υποτίθεται γιαυτό το λόγο έγινε το ρικτολόγιο), εκπίπτει ακόμα πιο κάτω... στην εγκατάλειψη... όχι ‘’τυχαία’’ αλλά μακράν του Θεού, αφού η ‘’γνώση’’ εξαντλείται στην επί εδάφους ρίψη εξωτερικών πλακών, όπως συμβαίνει με χαρτορίχτρες (χωρίς ασφάλεια, για να μην πούμε ότι ζητείται και η επέμβαση του άλλου, ταρώ κλπ), . Τα δε θελήματα έχουν ιεράρχηση… τα τέσσερα ‘’ε’’ του θείου θελήματος σε σχέση με τα Χριστούγεννα.

Ο Κύριος, θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν…. ώστε αυτός που θέλει να σωθεί και να γνωρίσει την Αλήθεια, Τον έχει βοηθό. 

Εμπράκτως όμως, όσο η καλή διάθεση συνοδεύεται με την μετάνοια, που είναι (επι)στροφή του νοός στον ουρανό από την γη και όλα όσα πίπτουν και συμπίπτουν (με νόημα κι όχι τυχαία) επ’αυτής. 

(Μετάνοια) είναι αυτό που λέει ο μέγας Βασίλειος... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· «Νοῦς μή σκεδαννύμενος ἐπί τά ἔξω, μηδέ ὑπό τῶν αἰσθητηρίων ἐπί τόν κόσμον διαχεόμενος, ἐπάνεισι μέν πρός ἑαυτόν· δι’ ἑαυτοῦ δέ πρός τήν περί Θεοῦ ἔννοιαν ἀναβαίνει·» (επιστολ. α‘)      

Η εμμονή στο ρικτολόγιο πρέπει να μας θυμίσει την συγκύπτουσα, που δεν είναι απλά ένα ιστορικό πρόσωπο αλλά κάθε διάνοια που είναι δεμένη από τον διάβολο να βλέπει το χώμα και μόνο τα πόδια των συνοδοιπόρων της (…18 έτη). Κι Ο Κύριος σπλαγχνισθείς την θυγατέρα του Αβραάμ την έλυσε, για να δει πρόσωπα και ήλιο.  

Η μετάνοια, προτείνει να μη μένουμε στις εκ-τυπώσεις, αλλά να κινούμαστε προς τις εν-τυπώσεις, καθαρίζοντας τα έσω αισθητήρια, ώστε η πληροφορία από εκτύπωση  χαμαί εξωτερικά, να αναστηθεί στο ύψος που της αρμόζει και ισχύσει εντός. Από την αναζήτηση της Αληθείας όπως γινόταν προ Χριστού σε λίθινες πλάκες, να κατορθώσουμε χάριτι να εγγράφει το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος στις μαλακές (σαρκίναις) καρδίαις… αλλιώς η εμμονή στα έξω σημεία, θα αποδεικνύει την σκληροκαρδία μας. Κύριε ελέησον!!  …ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’Κορ.γ’3). 

Φυσικά και δεν ισοπεδώνεται η προσπάθεια, αλλά μήπως με αυτήν την εξωστρεφή (και εξοστρακιστική προς το έδαφος) νοοτροπία, μοιάζει να είναι ευλογημένη η μαντεία αφού διαθέτει ένδυμα θρησκευτικό; Έτσι,  ενώ επάνω φαίνεται το καλοδιάθετο για ασφάλεια της πληροφορίας, (με τις τόσες υγιείς προσευχές) πολλοί πλάνοι (μάγοι και μάντεις) χρησιμοποιούν ανάλογα ενδύματα (πατερημά, εικόνες ανηρτημένες στους τοίχους και βασταζόμενες από πυροβάτες) για να πλανήσουν.       

12 Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. (Α’Κορ.ς’) 

Απασχολεί άραγε τόσο σοβαρά τον άνθρωπο κάτι πνευματικό ή ακόμη και φυσικό, που δεν το συζητά με τον πνευματικό του και χρειάζεται εξωτερική χρησμοδοσία; αν δε συνυπολογίσουμε το ότι με την κακή χρήση της ελευθερίας μας μπορεί να ακούσουμε το … ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς. (ψαλμ.μη’) δεν θα απέχουμε ως μορφή με κουρούνες και κοράκια [βλάσφημοι και συκοφάντες (1)] της ορδοδοξίας, ορθοπραξίας και Του Αγίου Πνεύματος που πληροφορεί την αλήθεια, Αυτοαποκαλυπτόμενος. Όχι έμμεσα με πολλά ενδύματα (2), που επιδέχεται παραπληροφόρηση, αλλά πρόσωπο προς πρόσωπο, απλανώς. Αμήν να περάσουμε από από τα εκτυπώματα αληθείας εν μέσω σκιών, στους λόγους (φύσης και Γραφών) που δι αυτών μας ομιλεί Ο Κύριος εμπράγματα δια της υγιούς ευθείας κίνησης του νοός, στην απλανή κυκλική και πρόταση του μεγ.Βασιλείου (περί εσωστρέφειας αυτογνωσίας, προς ακριβή θεογνωσία). Ισχύοντα όλα τα αμιγώς αληθή, στην καρδία με Χριστό.... αφού εκτός Αυτού και αυτής, τα πάντα θα καταργηθούν.... Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. (ωδή ε' Ησαΐα προφήτου).     

Ομόπνοα με την παραπάνω έκπτωση του ‘’ζώου’’ μεν, ανθρώπου, αλλά θεούμενου, μας γνωρίζει ο γέρων Γαβριήλ του Αγίου Όρους:… Ο Πατριάρχης ό Αθηναγόρας έκανε την άρση των αναθεμάτων. Και κοιμήθηκε. Ό πατήρ Θεόκλητος ο Διονυσιάτης ζούσε, κι εμφανίστηκε ένα βράδυ στον ύπνο του σαν αρκούδα ό Αθηναγόρας, και λέει στον Θεόκλητο:

– Θεόκλητε, Θεόκλητε, τί έκανα, τί έκανα… 

Είναι ο προσανατολισμός του προσώπου και η μετά αυτόν, κίνηση προς τον ουρανό όσο ο σταυρός τυπώνεται επί του σώματος και βιώνεται ορθοδόξως ή προς την γη, όταν τυπώνεται και βιώνεται παπικώς.

(στο ytb, μου απαγορεύεται η ανάρτηση, λόγω πνευματικών δικαιωμάτων. Αν το κατεβάσουν και από εδώ, αφορά τον Αθηναγόρα κοντά σε έναν πάπα, να τυπώνει το σημειο του Τιμίου Σταυρού επάνω του, μία φορά ορθοδόξως – ορθός προσανατολισμός προς ΦΩΣ – και μία παπικώς, προς σκιές και γη) για χάριν ‘’ενώσεως’’ των ‘’δύο’’ εκκλησιών… με τα εισαγωγικά να δείχνουν το ατόπημα του μασωνικού εγχειρήματος του οικουμενισμού, την στιγμή που Εκκλησία είναι ΜΙΑ, όπως και κεφαλή Μία. Κύριε ελέησον!!  

…και άντε μια κουρούνα και ένα κοράκι κάνει κάποιος παλαμάκια, τα τρομάζει και φεύγουν. Τι θα κάνει όμως με την αρκούδα (και κάθε αρκούδα) που κάθεται επί θρόνου (επισκοπικού, όχι μόνο θρησκευτικού αλλά και επιστημονικού, ιατρική καθέδρα…. με όλους αυτούς πειθήνιους εν γνώσει ή αγνοία, εργάτες του σχεδίου του) με αλαζονεία δύναμης και αλάθητου; μιας αρκούδας δυνατής που όμως δυστυχώς ένας γύφτος της πέρασε έναν χαλκά στην μύτη και την κάνει ό,τι θέλει; Είναι η μασωνία που κρατά και σέρνει ως δεσμίους από την υψηλόφρονα ‘’μύτη’’, την υπερηφάνεια, παρά τις πολλές πιθανόν άλλες ‘’αρετές’’ τους… Δυστυχώς, τα έξυπνα πουλιά από την μύτη πιάνονται. Έξυπνα, αλλά όχι εξ ύπνου (3) αμαρτίας κι ο εγωισμός, αρκεί να μας καταβαραθρώσει… 

Εκτιμώ σχετικά είναι το πληροφορία και διάκριση και το για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς) όπου μπορεί κάποιος να ισορροπήσει τα δεδομένα, αφού είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά, υφίστανται οι ίδιες αιτίες διάθλασης της αληθείας (σαν σπασμένο τηλέφωνο) λόγω μολυσμού σαρκός και πνεύματος. Δεν χρειάζεται να προστρέχει κάποιος στα απτά εξωτερικά εμπιστευόμενος περισσότερο τα επί γης σημεία, μαλθακώνοντας ακόμη και καταργώντας την εσωτερική αίσθηση (και διαίσθηση και αισθητήρια) αφού ο ενιαίος άνθρωπος μπορεί να βρει τις λύσεις των προβλημάτων του, μέσω μετανοίας και καθαρισμού εξ αυτών… 

Γιαυτό και ο αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς σημειώνει: … "Το βάδισμα της ανθρωπότητας διά μέσου της Ιστορίας είναι ένα μακρινό ταξίδι. Σ' αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα ''λερώνεται'' και ''σκονίζεται'' πάντα με την ίδια σκόνη και ''πλένεται'' πάντα με το ίδιο νερό. 

Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η Μετάνοια. "όλη η ελπίδα μας βρίσκεται στον Κύριο και Θεό μας".   

Αμήν απόπλυνον τω Αίματί Σου τω Αγίω, αμήν δίδου ημίν εκτυπώτερον σου μετασχείν….  Ὤ Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου. 

… με διόρθωση βίου και επιστροφή δια μετανοίας από την έξω ζωή [πλευρά παλαιού ΑΔΑΜ, την ΕΥΑ, (Γεν.γ’20) δια της Πλευράς του θυσιασθέντος για μας, νέου ΑΔΑΜ, στην έσω Ζωή. Αμήν τας ψυχάς αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον… (και στο προσεγγιζόμενο θέμα). Αμήν δι ευχών… 

--- 

(1) περί ψυχής και κολάσεως… αγ.Ανδρέα δια XC σαλού 

(2) δερμάτινοι χιτώνες, ενδύματα, που από αδιαφανή (στίγματα... και θολούρα) πρέπει να αποκτήσουν διαφάνεια για να καταργηθεί η παραπληροφόρηση και πλάνη... άλλωστε, 

με μέσον (νηστεία και προσευχή, για να εκπορευτεί τούτο το γένος από τον κόσμο μας) ... «Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου» (μέγας Ιλαρίων) , περνώντας μας το θνησιμαίο προσωπείο (που θα απεκδυθούμε ναι μεν σαρκικώς, αλλά θα ενδυθούμε το αναλογούν πνευματικό, κατά την καθαρότητα/διαφάνειά μας) στο αθάνατο πρόσωπο... 

(3) Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς 

η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ... 

θελήματα.... αγ.Ανθίμου εν Χίω 

μην τύχει και συναριθμηθεί (το ρικτολόγιον) αδιακρίτως ως παράδοση  που ‘’πρέπει’’ να διατηρηθεί… οι παραδόσεις του κόσμου και η Ορθοδοξία 

…όπως συμβαίνει και με τον κλήδονα (όταν τα μικρά παιδιά πηδάνε φωτιές, με επιδοτούμενες δραστηριότητες από το ανθελληνικό και δυστυχώς αντίχριστο κράτος μας)… Τύπος και τόπος XC (με αφορμή το γενέθλιον της μετανοίας) όπως συμβαίνει και με την ‘’υπνωτισμένη’’ ακολούθηση και μετοχή στην πομπή του άλλου, επειδή έτσι συνηθίσαμε, έτσι μάθαμε, έτσι για αστείο (ειδικά τάχα  να χαροποιήσουμε τα παιδιά, μαθαίνοντάς τα να μην τιμούν το βάπτισμα και το ωφέλιμο συντάσσομαι, αλλά ‘’διαπαιδαγωγώντας’’ τα υπέρ αυτού του ‘’πανηγυριού’’ που έπρεπε να ισχύει το αποτάσσομαι)… Κύριε ελέησον!!!