Για να μάθω διάβασα όλο το Κοράνι ξανά. Όταν το διάβασα, διαπίστωσα ότι το όνομα του προφήτη Μωάμεθ το βρήκα σε 4 μέρη, αλλά το όνομα του Ιησού σε 25 μέρη. Εκεί μπερδεύτηκα λίγο: «Γιατί το Κοράνι δείχνει προτίμηση στον Ιησού;». Και το δεύτερο: Δεν είδα καθόλου γυναικεία ονόματα στο Κοράνι, ούτε της μητέρας του Μωάμεθ ούτε της γυναίκας του ούτε των παιδιών του. Στο Κοράνι υπάρχει μόνο ένα γυναικείο όνομα, και αυτό είναι της Μαριάμ, της μητέρας του Ιησού! Στο «ιερό» Κοράνι κεφάλαιο 3, το όνομα του κεφαλαίου είναι «Η οικογένεια της Μαριάμ», και ολόκληρο το κεφάλαιο 19 ονομάζεται «Μαριάμ». Έτσι ήμουν περίεργος να μάθω: «Γιατί το Κοράνι τα λέει όλα αυτά;». Από το κεφάλαιο 3 στίχος 34 και μετά λέει ότι η Μαρία γεννήθηκε αναμάρτητη, δεν διέπραξε ποτέ κανένα αμάρτημα στη ζωή της, ήταν αειπάρθενος. Στο Κοράνι κεφάλαιο 50 στίχος 23 λέει ότι πήγε στον Παράδεισο με το φυσικό της Σώμα, ακόμη και η Ανάληψή της είναι γραμμένη στο Κοράνι.
Και για τον Ιησού όταν διάβασα το κεφάλαιο 3 στίχοι 45 έως 55, υπάρχουν 10 στοιχεία που αναφέρονται στον Ιησού. Το πρώτο που λέει το Κοράνι, (φράση
Αραβική) σημαίνει «ο Λόγος του Θεού». Και το δεύτερο: (Αραβικά) πού σημαίνει «Πνεύμα του Θεού», και το τρίτο: (Αραβικά) που σημαίνει «Ιησούς Χριστός». Έτσι το Κοράνι δίνει για τον Ιησού τα ονόματα: Λόγος του Θεού, Πνεύμα του Θεού, Ιησούς Χριστός. Το Κοράνι λέει ακόμα ότι ο Ιησούς περίπου δύο ημέρες μετά την γέννησή του άρχισε να μιλάει. Το Κοράνι λέει ότι ο Ιησούς δημιούργησε ένα ζωντανό πουλί με πηλό, πήρε πηλό, σχημάτισε πουλί, φύσηξε σ' αυτό και ζωντάνεψε! Το Κοράνι λέει, ότι ο Ιησούς θεράπευσε έναν άνδρα που γεννήθηκε τυφλός, και έναν με λέπρα κλπ. Όλως περιέργως το Κοράνι λέει ότι ο Ιησούς έδωσε ζωή σε νεκρούς, ότι πήγε στον Παράδεισο, είναι ζωντανός και θα ξανάρθει!Όταν είδα όλα αυτά στο Κοράνι, σκέφτηκα τι λέει το Κοράνι για τον Μωάμεθ. Σύμφωνα με το Κοράνι ο προφήτης Μωάμεθ δεν είναι ο Λόγος του Θεού, ούτε Πνεύμα του Θεού, δεν μίλησε όταν ήταν δύο ημερών, ποτέ δεν ζωντάνεψε πουλί με πηλό, ποτέ δεν θεράπευσε αρρώστους, ποτέ δεν ανέστησε νεκρούς, πέθανε κανονικά, και σύμφωνα με το Ισλάμ δεν είναι ζωντανός ούτε θα ξανάρθει. Έτσι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σ' αυτούς τους δύο προφήτες.
Δεν ονόμαζα τον Ιησού Θεό, μου ήρθε η ιδέα ότι «είναι προφήτης μεγαλύτερος απ’ τον Μωάμεθ». Έτσι μια μέρα πήγα στον δάσκαλό μου, σ’ αυτόν που με δίδασκε 10 χρόνια στο Αραβικό Κολλέγιο και τον ρώτησα: «Δάσκαλε, πώς έκανε ο Θεός το Σύμπαν;». Και μου είπε ότι «ο Θεός δημιούργησε το Σύμπαν μέσω του Λόγου».
Η επόμενη ερώτηση ήταν: Ο «Λόγος» είναι ο Δημιουργός ή η Δημιουργία; Πρέπει να το ξεκαθαρίσετε γιατί το Κοράνι λέει ότι ο Ιησούς είναι ο Λόγος του Θεού. Αν ο δάσκαλος πει ότι ο Λόγος του Θεού είναι ο Δημιουργός, αυτό σημαίνει πως ο Ιησούς είναι ο Δημιουργός και οι μουσουλμάνοι πρέπει να γίνουν Χριστιανοί! Αν πει ότι ο Λόγος είναι η Δημιουργία θα παγιδευτεί. Ξέρετε γιατί;
Επειδή είπε ότι όλα δημιουργήθηκαν μέσω του Λόγου. Αν έλεγε ότι ο Λόγος ήταν η Δημιουργία τότε πως ο Θεός δημιούργησε τον Λόγο; Έτσι δεν μπορούσε να πει ότι ο Λόγος είναι η Δημιουργία, γι’ αυτό και θύμωσε και με πέταξε έξω λέγοντας: «Ο Λόγος δεν είναι ο Δημιουργός ούτε η Δημιουργία».
Έτσι όταν μου είπε αυτό ο δάσκαλός μου εγώ του είπα: «Ο Λόγος δεν είναι ο Δημιουργός ούτε η Δημιουργία, τότε να γιατί οι Χριστιανοί λένε ότι ο Λόγος είναι ο Υιός του Θεού». Μετά μου είπε: Αν έχει Υιό ο Θεός να του δείξω την σύζυγό του, γιατί χωρίς σύζυγο δεν κάνεις παιδί. Τότε του έδειξα ένα απόσπασμα του Κορανίου που λέει ότι ο Θεός μπορεί να βλέπει χωρίς μάτια, μπορεί να μιλήσει χωρίς γλώσσα. μπορεί να ακούσει χωρίς αυτιά, το γράφει στο Κοράνι, επομένως, του λέω, ο Θεός μπορεί να κάνει παιδί και χωρίς σύζυγο.
Τότε είχα μεγάλη διαφωνία και ξέρετε τί έκανα; Πήρα το Κοράνι στο στήθος και είπα: «Αλλάχ πες μου τι να κάνω; Γιατί το Κοράνι λέει ότι ο Ιησούς είναι ακόμη ζωντανός, αλλά ο Μωάμεθ όχι. Πες μου Εσύ ποιόν να δεχτώ;». Μετά την προσευχή μου άνοιξα το Κοράνι, δεν ρώτησα κανέναν ρώτησα μόνο τον Αλλάχ μου. Όταν άνοιξα το Κοράνι, είδα το κεφάλαιο 10 στίχος 94. Ξέρετε τι λέει; «Αν έχεις οποιαδήποτε αμφιβολία σ' αυτό το Κοράνι το οποίο σου δίνω, πήγαινε να διαβάσεις την Βίβλο, ή ρώτα αυτούς που διαβάζουν την Βίβλο, η αλήθεια αποκαλύπτεται εκεί!». 'Ετσι αν με ρωτήσετε ποιος μ' έκανε Χριστιανό, δεν ήταν, αδελφοί ή αδελφές, ούτε ιερείς ούτε Καρδινάλιοι ούτε ο Πάπας, αλλά το ιερό Κοράνι με προσηλύτισε στην Χριστιανοσύνη!
Το ιερό μου Κοράνι λέει ότι ο Ιησούς είναι ο Λόγος του Θεού, το ίδιο λέει και η ιερά Βίβλος. Επομένως και τα δύο μοιάζουν πολύ, και ήμουν χαρούμενος να έχω και τα δύο. Χρειάζομαι, είπα, και το Κοράνι και τη Βίβλο. Είχα τη διάθεση να είμαι μία μέρα Χριστιανός μία μέρα μουσουλμάνος. Ενώ σκεφτόμουν έτσι ξανά άκουσα κάτι ακόμα από τον Ιωάννη κεφάλαιο 1 στίχος 12, κάτι υπέροχο για μένα, εκεί που γράφει στη Βίβλο ότι όποιος δεχτεί τον Ιησού θα του δώσει δύναμη να ονομαστεί παιδί του Θεού. Ξέρετε, παντού στο Κοράνι ο Θεός αποκαλεί τους ανθρώπους σκλάβους και ο Αλλάχ είναι το αφεντικό. Ο αφέντης δεν μπορεί νʼ αγαπήσει τους σκλάβους, ούτε ο σκλάβος τον αφέντη. Δεν μʼ αρέσει να με ονομάζουν σκλάβο. Το Κοράνι λέει «είσαι ο σκλάβος (1) μου». Αλλά όταν άκουσα το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο κεφάλαιο 1 στίχος 12 να λέει: «Αν πιστέψετε στον Ιησού, ο Ιησούς θα σας δώσει δύναμη να γίνεται παιδιά του Θεού». Αμέσως είπα ότι εγώ χρειάζομαι τον Ιησού γιατί θέλω να είμαι παιδί του Θεού. Τότε άρχισα να αποκαλώ τον Θεό «Πατέρα». Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω.
Ξέρετε ο Ιησούς μας έμαθε την προσευχή στα αραμαϊκά «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς», –Αμπού–, είπε, στ' αραβικά σημαίνει ο Πατέρας μας. Και δεν μπορώ να σας εκφράσω την χαρά μου όταν αποκαλώ τον Θεό Πατέρα μου. Και όταν σκέφτομαι ότι ο Δημιουργός του Σύμπαντος είναι ο Πατέρας μου έχω μια χαρά που δεν μπορώ να εκφράσω.
Μʼ αρέσει πολύ ν' αποκαλώ τον Θεό Πατέρα. Τότε αποφάσισα ν' αποδεχτώ τον Χριστό."
---
σχόλια:
αναφέρεται συγχρόνως πως... ο Ίσα (Ιησούς) ιμπν γιουσούφ (υιός του Ιωσήφ) θα έλθει πάνω σε άσπρο άλογο και θα κρίνει* ΟΛΟΝ τον κόσμο....
(απάντηση αδελφής) Όντως, λέει ότι ο Ιησούς θα έρθει να κρίνει όλη την ανθρωπότητα, κι όταν ρωτήσεις μουσουλμάνο, πώς είναι δυνατόν, αφού ο Ίσα είναι άνθρωπος (κατ' αυτούς, ένας μεγάλος προφήτης, ένα τσακ κάτω από το Μωάμεθ), να κρίνει τους ανθρώπους, εφόσον Κριτής είναι μόνο ο Θεός; Άρα ο Ιησούς είναι Θεάνθρωπος...! Αλλά, δεν μπορούν να τό εννοήσουν κ να τό δεχτούν, δυστυχώς...
Όπως και λέει ότι δια του λόγου του Θεού έγιναν όλα, κι ότι ο Ίσα λέγεται Λόγος ... Αλλά και πάλι δεν δέχονται, δεν κατανοούν... Προσευχή να τούς φωτίσει κι αυτούς, κι εμάς, Αμήν
Είναι δύσκολο να περάσει κάποιος από παιδί της άγαρ σε παιδί της επαγγελίας.... παρά το ότι έχουν τον ίδιο πατέρα (Αβραάμ, πατέρα δύο διαθηκών) και στον Ισαάκ που είναι τύπος της θυσίας του Ιησού. Είναι δύσκολο από σαρκικός να γίνει κάποιος πνευματικός χωρίς την χάρι του Θεού, αλλά όχι αδύνατο, με απόδειξη όλους τους μεταστραφέντες απλούς ανθρώπους που πολλά έπαθαν (και παθαίνουν) έως την κορωνίδα, τους αγίους και νεομάρτυρες. Για τους κοινούς (σαρκικούς) θνητούς, δεν τους βγαίνει λόγω χαϊδέματος των παθών, που οι νόμοι τους, τους βολεύουν.... να ξεφύγει κάποιος από τους ισχυρούς μαγνήτες της σάρκας, του κόσμου και του διαβόλου, χωρίς θεία δύναμη κι αν δεν τον πατήσει Ο Κύριος… (όπως ισχύει στον ομφαλό, με το θανάτω θάνατον πατήσας, δια Σταυρού και αναστάσεως) Κύριε ελέησον τους καλοπροαίρετους...
Ιχνηλατώντας, ψηλαφώντας τα θεία με ελληνική βοήθεια, σκέτο Ο ΘΕΟΣ, μας βγάζει 354, όσο και σεληνιακός κύκλος. Είναι οι φωτιζόμενοι από αυτήν, με έντονο πολωμένο φως, από ετερόφωτο σώμα, που διατάζει πόλωση, μίσος στους ευρισκομένους σε άλλα στρατόπεδα, θρησκείες... σπαθί (2).
Είναι όμως φως ψυχρό που γέμει σκιές σε σχέση με το τρισήλιο ΦΩΣ του νοητού ηλίου, που είναι ευθές, ιλαρό, ζωογονητικό, φως που αναδεικνύει χρώματα και πρόσωπα. Φως ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, 999 (στα ελληνικά, ως έννοια), ομόπνοο (των εβραϊκών σχημάτων και εικόνων) των τριών ορθίων ανδρών που είδε ο Αβραάμ** που ενώ είδε τρεις τους προσεφώνησε Ο Κύριος μου (μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι)...
κι έρχεται Ο Κύριος και παρατηρεί τους σαρκικούς απογόνους του Αβραάμ εβραίους, (αλλά και εδώ εξ άγαρ δούλης, αγαρηνούς) να μην υπερηφανεύονται, ότι τον έχουν πατέρα (αυτόν και τον Μωυσή σαν νόμο) αλλά μακάρι να περάσουν (εβραίοι και μουσουλμάνοι) στην πνευματική κληρονομιά και ευλογία ...
Παρατηρεί μια αδελφή: … Το ότι δεν αναφέρονται ονόματα των γυναικών του Μωάμεθ είναι αναληθές, Αμήν όπως και το ότι το όνομα του Μωάμεθ αναφέρεται μόνο ελάχιστα.
Ίσως εννοεί όχι απλά την αναφορά ονόματος, αλλά και την αξία σε επίπεδο πνευματικό. Με την γυναίκα γενικώς δευτερεύουσα και υποτιμημένη, όχι όμως Την Θεοτόκο.
---
(1) από το περιοδικό σύναξη (τεύχος 27)
.jpg)
(2) κι αυτό το σπαθί, έχει δύο προοπτικές, όπως συμβαίνει και σε όλες τις θρησκείες. Μια εξωστρέφεια, μια υποκρισία τήρησης των εντολών φαρισσαϊκή, του φαίνεσθαι σε σχέση με το είναι των εσωτεριστών (σούφι), που ψάχνουν εύστοχα την αλήθεια εντός (όπως με αστείο τρόπο διδάσκει τους δικούς του ο νασρεντίν χότζας, όταν, ενώ έχει χάσει τα κλειδιά του μέσα στο σπίτι, ψάχνει αυτά έξω στην αυλή, γιατί έχει περισσότερο φως.... δείχνοντας αυτός την φυσική α-νοησία, κι εμείς πνευματικά την κίνηση χωρίς νου Χριστού. Όντως α-νόητοι). Αναφέρεται μάλιστα ότι ο μωάμεθ μετά από κάτι μάχες που ένωσε μερικά κρατίδια αράβων, ύψωσε το σπαθί του με το δεξί χέρι, ενώ με το αριστερό έδειχνε στην καρδιά και φώναξε ''θάνατος στους απίστους''. Κι οι μεν της φυγοκέντρου (Ι) ακολουθούν κατά γράμμα φονεύοντας κι οι δε της κεντρομόλου (έχοντας αυτοί την προοπτική ανεύρεσης του Ι της κεντρομόλου Ιησού) κινούνται στην καρδιά να νικήσουν την απιστία και λάθος πίστη. Καλή φώτιση στους επιδεχόμενους βελτιώσεως και ευστοχίας.
Στο πόνημα Άνθρωπος θρησκεία και Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως) πριν πολλά χρόνια είχα συμπεριλάβει ένα υποκεφάλαιο, το σπαθιά μάχαιρες και κομποσχοίνια. Η ενδιάμεση μάχαιρα που αφορά την αποκοπή του δεξιού ωτίου του δούλου του αρχιερέα, ονόματι Μάλχου (Ιωαν.ιη' 10) από τον απ.Πέτρο, είναι το μέσον μεταξύ φυσικού σπαθιού που αποκτείνει εχθρούς και πνευματικού σπαθιού (κομποσχοίνι) που αποκτείνει τους πνευματικούς εχθρούς, δαίμονες. Στον καθένα εναπόκειται η μετάβαση από τα έξω στα έσω, αφού το τέρμα των δύο συμπεριφορών* είναι σαφές. Από εδώ ζωή και συγχώρεσις των υγιών στοιχείων σε κάθε προσέγγιση [θρησκειών, επιστημών... λόγων φύσης (μερική αλήθεια) και λόγους Γραφών (σπερματικός λόγος), στο πνεύμα του δεξιού ωτίου που μοιάζει με έμβρυο, που σαν μαλακός χόνδρος επιδέχεται να ωριμάσει ως οστέα και καρδία τεταπεινωμένη και να σωθεί] και από την άλλη θάνατος, λόγω ασυγχωρεσιάς και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο. Μάχαιρα... σπάθα. ...λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται. (Ματθ.κς' 52). Κι όποιος αποφασίσει και κινείται από τα έξω προς τα έσω, αντικαθιστώντας (αναβαθμίζοντας) την έξω μάχαιρα και σπαθί σε έσω, μεταφέρεται χάριτι από το 5 (απέναντι) στο 2 και Λόγο (δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος). Ο ποιών αντίθετα, ως φονέας και μη συγχωρετικός [θεωρητικά οι ''καλοί'' [και καθαροί**] χριστιανοί και πρακτικά οι άλλοι σπαθοφόροι....], εξέρχεται του Λόγου απέναντι και ως αδελφοκτόνος κάιν ακόμη παραπέρα. Κατέναντι εν σκιά θανάτου, τρέμων. Κι η επιστροφή έχει κόμβους συνάντησης της αλήθειας που εκ της γης ανατέλλει για να διακύψει εξ ουρανού η δικαιοσύνη (ψαλμ.84). Να μεστώσει εν ημίν (μέσα στον κόσμο και φύση 4) η Αλήθεια (σαν έμβρυο) να μην την αποκόψουμε θυμωδώς, να την προστατέψουμε και της δώσουμε όλα τα εφόδια να μεγαλώσει και ανέλθει, για να συναντήσει Τον Κύριο 8, (ΙΗΣΟΥΣ 888) που κατέρχεται ... η αλήθεια εκ της γης ανέτειλε (στο δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν).
[* κι η συμπεριφορά κρίνεται, αφού αυτή οδηγεί τον άνθρωπο, την γη του και τον ουρανό του (νου και χου) προς τα ένα από τα δύο ακραία πλατύσκαλα. Συμ - περι - φορά. Συν (μαζί με έναν και την συνοδεία του) περί (πέριξ) ως φορά (ελικοειδώς). Ή 6, δεξιόστροφα προς εξοστρακισμό και απώλεια μαζί με την πομπή του αντιδίκου μας, που του πρέπει αποτάσσομαι ή αριστερόστροφα, κόντρα στην φορά των δεικτών του ωρολογίου (χρόνου και κρόνου) 9, προς ενσωμάτωση στον ήλιο, ορμή (φόρα) και φορά, προς το συντάσσομαι [με Τον Τριαδικό Έναν, ως συνοδεία (Σώμα Του)]. Με πρώτο μέλημα την βάπτιση (εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών) ορθοδόξως και διαρκώς συνειδητά επαναπροσδιορισμό τίμησης του βαπτίσματός μας, ως ορθοπραξία. Με δικαιολογητικές σκέψεις της μοναδικότητος του προσώπου μας, της κρίσης πρόσωπον προς πρόσωπον, της μεταφοράς του σκηνώματός μας στον ήλιο (ενσωμάτωση της γης (+) και του ουρανού μας στον ήλιο) ή εξοστρακισμού, ανάλογα της συμπεριφοράς, (6 ή 9) τα: ...
Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)
Γέννηση Διονύσου από τον μηρό του Διός (σκέψεις συνάφειας μυθολογίας με το σήμερα. Κυριακή εσπέρας, των δύο όψεων. Της συγγνώμης και του καρνάβαλου) αλλά και για τα αποτάσσομαι και συντάσσομαι της βάπτισης... που ''περνάει'' τον άνθρωπο από την θεωρητική θέση και οικειότητα να Τον προσφωνεί Πατέρα, με την πραγματική ένταξη στο σωτήριο Σώμα.
** είναι οι θεωρητικοί που τα πάντα τα βαφτίζουν δαιμονικά και μέσα στην
αποδοκιμασία και υποτίμηση, αλλά και εστίαση στο κακό (όσο κι αν είναι, αντίθετο
της πρακτικής των αγίων που διακρίνουν το καλό μέσα στο σκότος κι εκεί πάνω
δομούν) διαγράφουν μονοκονδυλιά και τους ενσπαρμένους από τον αγαθό Θεό λόγους,
ως μερική αλήθεια, ικανή να ελκύσει τους ανθρώπους από κάθε ‘’γη’’ με τα μικρά
κρυμμένα μαργαριτάρια στον Εαυτό Του και ουρανό και πλήρη Αλήθεια. Μόνο που
δαιμονικό, σημαίνει αποκομμένο κι οι μη συγχωρετικοί, βάζουν το χεράκι τους σε
αυτήν την αποκοπή ‘’ωτίου’’].
Στην ανατολή Του Ηλίου (Γέννηση), από την μία είναι ο Ηρώδης (δερμάτινος κατά τον άγ.Μάξιμο ομολογητή) να σφάζει τα νήπια με στόχο την θανάτωση Του Κυρίου, και από την άλλη ο προφ.Ηλίας, να ''σφάζει'' τις αμαρτίες όσο αυτές είναι νήπια.... μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν για χάριν της Ζωής. Τα δύο Η και στην μέση Ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Στην δύση της επίγειας ζωής (Μ.Παρασκευή) πάλι Ο Κύριος βρίσκεται μεταξύ δύο επιλογών. Των δύο Ι. Του Ιούδα που κρεμάει την ζωή του στην συκή (δερμάτινοι χιτώνες) και αυτοκτονεί και του αποστ.Ιωάννη του θεολόγου που ''κρεμάει'' την ζωή του στον Κύριο, ως ο επιπεσών επί τω στήθει του Κυρίου, αντλώντας εξ Αυτού Ζωή και θεολογία.
* κι η κρίσις θα είναι δικαία…. με όλον τον κόσμο, τον καθένα μας, στις δύο μοναδικές θέσεις πέριξ του Σταυρού.... στην θέση των δύο ληστών, που ο ένας κατάγεται εις άδην τω βάρει της βλασφημίας και ο άλλος με το μνήσθητι τον κερδίζει… Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, μια καλή αφορμή για τους μουσουλμάνους να επαναπροσδιορίσουν την σχέση τους με Τον Χριστό (Ίσα) και χριστιανούς (παιδιά Του). Υπερηφανευόμενοι δε ότι είναι απόγονοι του άμπραμ (ιμπραήμ), ΑΝ θελήσουν να αποκτήσουν πραγματική φιλοθεΐα και φιλανθρωπία, ο καλός (κοινός στην αφετηρία ως μονοθεϊστικές προσεγγίσεις / θρησκείες, αλλά όχι στο τέρμα) Θεός, θα τους προσθέσει το α στην κεφαλή (από άβραμ σε αβραάμ), το α της αγάπης και αλήθειας και το ρ της δικαιοσύνης στο σώμα (από σάρα σε σάρρα) όπως φαίνεται στο Γεν. ιζ’ 5 και 15… ικανό φως για να περάσει ο άνθρωπος από την σελήνη στον ήλιο… και από την σκιά (που φωτίζεται από την σελήνη) στον ήλιο (απέναντι Αυτού) τον γενικώς και αορίστως ''χριστιανισμό'' των πολλών αιρέσεων, κι από εκεί αμήν στην Ορθοδοξία και Αλήθεια (εντός Αυτής).
Μπορεί ένας άνθρωπος, επί της γης, πιστός στον Χριστό (γενικώς) να βλέπει τον ήλιο, να θερμαίνεται από αυτόν, να ζωογονείται, να ελπίζει, αλλά όσο είναι απέναντί Του (στην θέση 5) απέχει και δεν μετέχει (όπως στην θέση 2, μέσα Του), όπως προτείνεται η είσοδός του ανάμεσα στις 12 έμψυχες κολώνες, αποστόλους και ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Αναστημένο Σώμα Του).... ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;
επί γης, είμαστε όλοι αδέλφια. Σε δύο πρόσωπα (όπως οι ληστές γύρω από τον Σταυρό), σε δύο αδέλφια συμπυκνώνεται η ιστορία όλου του κόσμου κι η δική μας μαζί, ανάλογα σε ποια θέση θέλουμε να είμαστε. Ο ένας είναι ο αδελφός εν πηλώ (κάιν, ισμαήλ παιδί της δούλης άγαρ, ησαύ...) που κυνηγά και μισεί και αδελφοκτονεί τον άλλον, που είναι ο εν XC αδελφός και κυνηγούμενος.
Μη
μείνουμε στους προπάτορες και σκιές επί γης, μη μείνουμε να βλέπουμε και λέμε
πως πιστεύουμε σε αυτούς, αλλά να μην καταλαβαίνουμε πως είναι τμήμα της
αγιογραφίας των αγίων πάντων, ‘’Αντιλαμβανόμαστε’’ το έρπων τμήμα του Ω (της αγιογραφίας)
και σκιές (_) αλλά μας κόπτεται η αντίληψη της ουσίας (Ο) που υπερέχει. Μακάρι
να περάσουμε σε αυτόν τον χώρο που δείχνουν (μέσω της υγιούς παιδείας τους οι
φιλόσοφοι έλληνες και φιλοδύναμοι εβραίοι και μουσουλμάνοι, πνευματική παιδεία
κι όχι σαρκολατρική, ανευρίσκοντας μέσα στα κείμενά τους της μερικής αλήθειας
και σπερματικού λόγου, εκείνα τα ψυχία αληθείας που οδοδεικτούν στην όλη
Αλήθεια, Χριστό). Μακάρι να προλάβουμε να περάσουμε από σταυρωτές Θεού και
ανθρώπων σε σταυρούμενους, γιατί μόνο δια σταυρού συντρίβεται η κεφαλή του
όφεως (Γεν.γ'15) που έρπει και μας τρομοκρατεί, (ΟΦΙΣ = ΤΡΟΜΟΣ = ΕΔΑΦΟΣ =
780) νικιέται ο θάνατος.
Μη μείνουμε στο οριζόντιο σκέλος (όπως δείχνει η πρώτη κομμένη εικόνα των αγίων πάντων), χαρακτηριστικό του ''κόφτη'' της σελήνης (και πολωμένου φωτός στην συνείδηση) που απαγορεύει την ακριβή θέα της δόξας του Θεού και κίνηση προς τα άνω, αλλά να αναστηθούμε, (κάθετη κίνηση) όπως και όπου μας οδηγεί Ο Κύριος και Λόγος.... Μη μείνουμε στους δερμάτινους χιτώνες (ηρώδης) λόγω φιλαρχίας, φιλαργυρίας και φιληδονίας στο προσωπείο που πεθαίνει, αλλά να μεταβούμε στο θεόσδοτο αθάνατο πρόσωπο με τις αρετές και τήρηση των εντολών.
Να περάσουν (οι κάμνοντες) από την νομική κάτω περιτομή, στην περιτομή των αμαρτιών και χάρι (στόχο όλων των φιλόθεων ανθρώπων)... Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· Από την πλεονεξία (που είναι ειδωλολατρεία) στην απλότητα, λιτότητα, εγκράτεια και διάκριση, σαν μεταξύ τίγρη και ευφράτη, μέσα στον απωλεσθέντα παράδεισο. Από τα τρία αστέρια που έχουν πολλές ισλαμικές σημαίες και συμβολίζουν τις τρεις κόρες του αλλάχ (αλλά είναι και συγχρόνως βαβυλωνιακές θεότητες - ειδωλολατρεία) στα τρία αστέρια της αειπαρθενίας Της Θεοτόκου, της μόνης Μεσσίτριας από την γη στον ουρανό...
** ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...
[το σκεπτικό της ανάρτησης δεν είναι ένας στείρος εξωτερικά προσηλυτισμός ή ''σταυροφορία'' επιδεικτική και μετά βίας. Είναι η ανεύρεση της αληθείας μέσα σε άλλα σχήματα (όπως αναφέρθηκαν σ+τοιχεία εξ ελληνικής σ+οφίας, από ΠΔ..) στοιχεία αναμεμειγμένα με ανθρώπινες προσεγγίσεις, που διαστρεβλώνουν το πυρ του Θεού (σ) στα τοιχεία του νου και της καρδιάς, με αποτέλεσμα την πλάνη. Ζητώντας καθαρό νερό κι όχι μπολιασμένο με σταγόνες δηλητηρίου, η καθαρή καρδιά δι εξομολογήσεως και απόπλυση μέσω του Τιμίου Αίματος, στα ορθόδοξα ισχύοντα μυστήρια, είναι η θεόσδοτη λύση. Και... την λύση την προσφέρουν με πραγματική αγάπη, ο κάθε ένας στον χώρο του, όπου κατόρθωσε και την μεταστροφή. Αμήν καλή μετάνοια. Να βρούμε την θεία, υπέρ νουν ειρήνη μέσα μας και χιλιάδες θα αναπαυτούν κοντά μας, με πρώτη την ψυχική αγνότητα, να αναπαύεται η χάρις. Εμείς την προαίρεση κι Ο Κύριος το κυρίως σωστικό έργο, αντίθετο του εχθρού που θέλει να καταπατήσει εις γην την ζωή μου και κατασκηνώσει την δόξαν μου εις χουν (ψαλμ.ζ' 7). ...μὴ ἡμῖν, Κύριε, μὴ ἡμῖν, ἀλλ᾿ ἢ τῷ ὀνόματί σου δὸς δόξαν, ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, μήποτε εἴπωσι τὰ ἔθνη· ποῦ ἐστιν ὁ Θεὸς αὐτῶν; (ριγ') ... εγγύς και εντός. Ου μακράν.... [εν Αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν (Πραξ.ιζ’28)] έχοντας στήσει λόγους οδοδείκτες, και στα πιο απίθανα μέρη.... αρκεί να θελήσουμε να ξεμπαζώσουμε τον κρυμμένο θησαυρό, να πιαστούμε ακόμη και από μια έμμεση ακτινούλα κι ο Θεός είναι βοηθός, να μας δείξει την δόξαν Του που την ετοίμασε για μας... με επίγνωση της Αληθείας (που ελευθερώνει) και σωτηρία, που είναι το θέλημά Του]. Αμήν γένοιτο.
---
ένας
πρώην εβραίος ρωτά ομοϊδεάτες του, που ''δεν κατάφεραν ακόμη να γίνουν περάτηδες'' για να τους
βοηθήσει στην αντίληψη της Αληθείας:
[με αφορμή το απαγορευμένο κεφάλαιο του προφ.Ησαΐα νγ’ (53)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου