αρχή ξηλώματος σκιών και κατίσχυση σχεδίων τους…

Αναφέρει ο άγιος Παΐσιος στο Φωνή βοώντος εν τη Ευρώπη : … και οι κομμουνιστές πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντά 75 χρόνια και δεν κράτησαν, κράτησαν ούτε 70 χρόνια, 72... Οι Σιωνιστές δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; και 250. Αυτοί ούτε 7 χρόνια δεν θα κρατήσουν... ..

...Θα τα στριμώξουν τα πράγματα..

..Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται να κάνουν, μόνο ό διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί. Κατάλαβες τί γίνεται; Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη... Θα πάει περίπατο... 

Με αυτό θα πάει περίπατο να σημαίνει ότι το δόλιο σχέδιό τους παρότι στημένο αριστοτεχνικά, θα καταργηθεί. 

Καταργείται όμως το σκοτάδι μόνο με την είσοδο φωτός στον συγκεκριμμένο χώρο. 

Εργάζεται Ο Κύριος σαν Φως έξω, αφού βλέπουμε ότι έρχονται στο φως πολλά κρύφια και κακώς κείμενα, καλά κρυμμένα εδώ και χρόνια. 

Εργάζεται πάλι Ο Κύριος στον αγαπημένο Του τόπο (καρδιά) αν εμείς ελεύθερα συνεργαστούμε πάνω σε αυτό, γιατί, ποιο το όφελος (όπως λέγει ένας άγιος) αν Ο Χριστός γεννήθηκε ιστορικά αλλά όχι μέσα μου; 

Όλοι κινούμαστε προς την ανάσταση, αλλά άλλοι προς ανάσταση ζωής κι άλλοι προς ανάσταση κρίσεως. …κι η ζωή μας, σαν μια πορεία από ανατολή (γέννηση) έως δύσεως (βιολογικό θάνατο) έχει συνοδοιπόρο Τον Κύριο που έδωσε ‘’σημεία’’ ως αστραπή από ανατολάς έως δυσμάς, επεκτεινόμενος (ως Ο Ήν, Ο Ων και Ο

Ερχόμενος) στον όλο χρόνο, από γενέσεως έως συντελείας. 

Προκόπτει η νύχτα και λίγο πριν το ξημέρωμα είναι και το πιο πυκνό σκοτάδι. ..12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Ρωμ.ιγ’) 

ΜΟΝΟ ΑΝ ενδυθούμε τα όπλα του Φωτός (ως εσωτερικό ένδυμα κι όχι για το θρησκευτικό φαίνεσθαι, αλλά σαν πραγματική τιμή στο βάπτισμα που είναι ένδυση Χριστού, του συντάσσομαι, με παράλληλο αποτάσσομαι τα έργα του σκότους…), και μόνο τότε κι έτσι αρχίζει και ξηλώνεται το κράτος του σκότους και τα σχέδιά του. Πρωτίστως έσω και το έξω ακολουθεί, γιατί, ποιο το όφελος ''γνώσης'' των ιστορικών δεδομένων και εκτός ημών διαδραματιζομένων ''καλών'' αν δεν έβαλα αρχή τάξης στον ψυχισμό και ενεργείας του πολιτεύματος του Σταυρού; η έννοια της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού (6/3) 

Έξω, ‘’φαίνεται’’ να έχει σημάνει η ώρα της ανατολής και του ξηλώματος … ξηλώματος του σχεδίου του σκότους (και σκοτεινών δυνάμεων), σαν προέσχατα. Κατά τους λόγους του αγίου παίρνουμε μια παράταση έως των εσχάτων και αφού γευτήκαμε κάπως σαν πρόβα τζενεράλε του τι θα συμβεί σε αυτά. Έχουμε ακόμη πυκνό σκοτάδι, αλλά ισχύει το ξήλωμα, αρχής γενομένης από τις ακτίνες του θείου Φωτός που ‘’έπεσαν’’ πρώτες στην Ελλάδα, τον εγνωσμένο κυματοθραύστη όλων των σκοτεινών αυτοκρατοριών και που από αυτήν την ρωμιοσύνη, περιμένει ‘’κάτι’’ όλος ο κόσμος. 

Αναμένοντας τον προφ.Ηλία στα έσχατα (παρά την διαχρονική του δράση ως ζων) αλλά και την προτύπωση του μαθητή του (προφ.Ελισσαίου*) στα προέσχατα, έχει έλθει η ώρα της κατάργησης των 42 υβριστών του Αγίου Πνεύματος, (εωσφοριστές και σατανιστές άρχοντες του κόσμου τούτου, υπηρέτες πιστοί του κοσμοκράτορος) που εγκληματούν οργανωμένα κατά της ανθρωπότητος. Κι όπως ο άνθρωπος απομακρύνει τα λυσσασμένα σκυλιά πετώντας τα πέτρες, έτσι όσο το Φως βγάζει στην επιφάνεια τα δόλια κρύφια των πολιτικών, οι άνθρωποι θα τους πάρουν με τις πέτρες… 

Αμήν προς έσω οικοδομή κι όχι απλά εξωτερικό λιθοβολισμό, με μας τάχα ανενόχους. 

Σκοπός είναι, να αρχίζουν οι θείες ακτίνες να φωτίζουν τον εσωτερικό άνθρωπο για να συμμετέχει παράλληλα με τα έξω συμβαίνοντα που ‘’τρέχουν’’ προς ανάσταση Ζωής κι όχι ανάσταση κρίσης. 

Επί της φωταγωγήσεως, αναφέρει ο άγιος…. στο ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Ἀρχιμ. Σωφρονίου : ...Ὅταν προσευχώμεθα ἕν ἠσύχω καί ἐρήμω τόπω, τότε συχνάκις ὅλοι οἵ μάταιοι λογισμοί συγκεντροῦνται ἐπιμόνως πέριξ του νοός, ἀποσπῶντες τήν προσοχήν ἠμών από της καρδίας. Ἡ προσευχή φαίνεται ἄκαρπος, διότι ὁ νοῦς δέν μετέχει εἰς τήν ἐπίκλησιν τοῦ 'Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ, καί μόνον τά χείλη προφέρουν μηχανικῶς τούς λόγους. Ὀταν  δέ λαμβάνη πέρας ἡ προσευχή, τότε συνήθως οἵ λογισμοί  ἀπομακρύνονται καί ἠμεῖς ἐπανευρίσκομεν τήν γαλήνην ἠμῶν. Ἐν τῷ ἀνιαρῶ τούτω φαινομένω ὑπάρχει ἕν τούτοις νόημα: 

Διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Θείου'Ὀνόματος θέτομεν εἰς κίνησιν παν τό κεκρυμμένον ἐντός ἠμῶν. Ἡ προσευχή ὁμοιάζει πρός δέσμην ἀκτίνων Φωτός, ἠτις πίπτει εἰς τόν σκοτεινόν τόπον τῆς ἐσωτερικῆς ἠμῶν ζωής  καί ἀποκαλύπτει ὅποια πάθη καί προσκολλήσεις ἐμφωλεύουν ἐντός ἠμῶν. Εἰς τοιαύτας περιπτώσεις ὀφείλομεν ἐντόνως νά προφέρωμεν τό Ἅγιον Ὄνομα, ὅπως τό αἴσθημα  τῆς μετανοίας αὐξηθῆ ἔν τη ψυχή… «Κύριε 'Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ τόν ἁμαρτωλόν». 

Μη μείνουμε στις παρατηρήσεις με τα έξω οξύτατα σε αντίληψη αισθητήρια ότι πληθαίνει το σκότος αλλά να το δούμε εντός, να δούμε τον εντός ημών ΑΔΗ, και να βάλουμε αρχή δια Φωτός (και γλυκών Του ακτίνων) ξηλώματός του. Να εισέλθει και φωτίσει τον εσκοτισμένο μας λογισμό… Οὔκ εἰμι ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπὸ τὴν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ᾿ ἐπειδὴ βούλει σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαῤῥῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. ευχή αγ.Ιωάννου χρυσοστόμου) 

Μακάρι να βάλουμε αρχή για το εσωτερικό ξήλωμα και το εξωτερικό ακολουθεί. Ερέθισμα για την συγγραφή του παρόντος ήταν η εντοπισθείσα  ακινησία, παραλυσία, αμέλεια και εξωστρέφεια, αφού ήδη το εξωτερικό ξεκίνησε, ενώ εμείς επαναπαυμένοι στις ηθικιστικές θρησκοπληπτικές δάφνες του καλού μας εαυτούλη σε σύγκριση με τους άλλους τους ‘’κακούς’’, υστερούμε την έναρξη του έσω ξηλώματος και εν ημίν σκότους (σε θεωρία και πράξη). 

Υστερούμε στον εσωτερικό φωτισμό (όχι απρόσωπα αλλά Χριστό αληθινό Θεό), υστερώντας στην βάση αυτού που είναι η κάθαρση, αδιαφορούμε γα την μεταστροφή του νοός στα εμά εγκλήματα, αλλά εμμένουμε δαιμονικά στα πταίσματα των αδελφών, κατακρίνοντάς τους*, που μόνο αυτή (μετάνοια, κάθαρση, αλήθεια, Φως…) θα μας κρίνει και χαρακτηρίσει ως οικείους (προς ανάσταση Ζωής) ή απορριπτέους (ανάσταση κρίσεως). Κύριε φώτισόν μας το σκότος, Κύριε ελέησον!!! 

--- 

* Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως. 

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω. 

Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ Alexander Schmemann ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ Πορεία προς το Πάσχα... 

εντοπίζοντας τις προδιατυπώσεις του Λόγου σε έργα προφητών και σε λόγους 

από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει... 

Ισχύς σκιών, κατίσχυσις αυτών σε φυσικοπνευματικό επίπεδο, αλλά και εθνική προέκταση 

από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά... 

Είναι λογικό και αυτονόητο, αλλά όχι πάντοτε εφαρμόσιμο, ότι, αν κάποιος θέλει να καλυτερέψει ο κόσμος, η ανθρωπότητα, το κράτος του, η πολιτική κατάσταση του τόπου, στο σύνολο το μεγαλύτερο σώμα μέσα στο οποίο ανήκει ως μέλος / κυτταράκι (ακόμη και ιδιαίτερα σαν εκκλησία) ας ξεκινήσει από την αντικειμενική καλυτέρευσή του. Έτσι θα βάλει κι αυτός στο μέτρο που του αναλογεί, ένα λιθαράκι, για την καλυτέρευση... Μην τύχει και πριν σιάξει τα κουσούρια, πιάσει (ως συνήθως το πιο εύκολο, αλλά βλαβερό), τα κουμπούρια... άλλωστε κατά τας καρδίας μας ο καλός Θεός θα μας δίνει άρχοντες... έχει ο άλλος σχέδια και πολλούς εργάτες (λίγους εν επιγνώσει και πολλούς ηλίθιους χρήσιμους του συστήματος) έχει και ο Θεός τους δικούς Του και μακάρι να πληθυνθούν και αναδειχθούν, γιατί εκ της προσευχής τους ο κόσμος ακόμη υπάρχει... Είναι η βιωματική αλήθεια που θα προκαλέσει την θεία και δίκαια επέμβαση κεραυνοί εξ ουρανού, δικαιοσύνη και χάρις..., αλλιώς δεν θα υπάρξει προκοπή. Ούτε προσωπική ούτε συλλογική. 

Τα πάντα ξεκινάνε από την θέληση κι Ο Κύριος προσθέτει χάρι, αρχής γενομένης από τον έσω κόσμο μας και επεκτεινόμενο στα έξω. Το ίδιο ισχύει και με το ξήλωμα του σκοταδιού. Γιαυτό και ο αγ.Πορφύριος παρατηρεί και παραινεί... : ...«Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο νά ζητάει μόνος του νά γίνει καλός, νά τό ἐπιθυμεῖ μόνος του καί νά γίνεται, τρόπον τινα, σάν δικό του τό κατόρθωμα, ἐνῶ στήν πραγματικότητα, προέρχεται ἀπ’ τή χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἔρχεται πρῶτα στό σημεῖο νά τό θέλει, νά τό ἀγαπάει, νά τό ἐπιθυμεῖ καί κατόπιν ἔρχεται ἡ θεία χάρις καί τό κατορθώνει» Δέ χρειάζεται νά κυνηγᾶμε τό κακό. Δέν κυνηγᾶμε τό σκοτάδι, ἀλλά στρεφόμαστε πρός τό Φῶς, δηλαδή τόν Χριστό. Ἔλεγε, χαρακτηριστικά, στά πνευματικά του παιδιά, γιά νά τά βοηθήσει στή πνευματική τους παλαίστρα: «Γιατί νά κυνηγᾶμε τά σκοτάδια; Νά, θά ἀνάψουμε τό φῶς καί τά σκοτάδια θά φύγουν μόνα τους. Θά ἀφήσουμε νά κατοικήσει σ' ὅλη τήν ψυχή μας ὁ Χριστός καί τά δαιμόνια θά φύγουν μόνα τους...  

Σταυροκεντρική παιδεία από ίχνος έως πληρότητος 

η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση

Ένδειξη εσωτερικής Ζωής, αρχή και πρόοδος

Κι είναι τα προσωπικά βιώματα (είτε ως διαίσθηση, είτε κατεβασμένα ‘’συμπτωματικά’’ και στις αισθήσεις) που επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω, που πρέπει ιεραρχικά να θεωρηθούν ως δευτερεύοντα, όχι όμως ανάξια λόγου. 

Όλα τελικά προς δόξαν Θεού που συνομιλεί και άμεσα (απλανής κυκλική κίνηση) και έμμεσα δια λόγων (ευθεία κίνηση) Ο Ύψιστος Θεός με κάθε πρόσωπο…. ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!