Τρίτη 7 Μαρτίου 2023

η έννοια της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού (6/3)

Δεν είναι αόριστα ή ιστορικά και εκεί να μείνουμε ‘’εορτάζοντες’’, αλλά η εμβάθυνση στις επαναλαμβανόμενες κατ’έτος εορτές της Ορθοδοξίας. 

Είναι ο Σταυρός και το πολίτευμά Του που καλό είναι να ευρεθεί και ενεργοποιηθεί, από άτονο που είναι τώρα, αφού δια Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω, ειδικά σε μια εποχή που περισσεύουν οι θλίψεις. 

Για τον Σταυρό των τεσσάρων άκρων (ή των δύο κάθετων μεταξύ τους τμημάτων) γράφτηκαν σελίδες επί σελίδων, αναλύοντάς τα. Παράλληλα με την εξωστρεφή ανάλυση να προάγει την διάλυση, επιβάλλεται η σύνθεση για βίωμα. 

Σε πολλά ζεύγη ή τέσσερα άκρα έχει εντοπιστεί ο σταυρός σαν ισοσκελής (ελληνικώς) απρόσωπος, αλλά η νοηματοδοσία του έρχεται από το Εσταυρωμένο επ’αυτού Πρόσωπο του Κυρίου μας (ορθοδόξως). Μια συνάφεια φύσης και υπερφύσης, από τότε που Ο Λόγος σαρξ εγένετο και όσο οι λόγοι σαρκούνται. 

Είναι τα 4 άκρα, παράλληλα της τύπωσης επάνω μας του σημείου του Τιμίου Σταυρού, που καθορίζει και το πολίτευμα. Προσευχή ως κορωνίδα (κεφαλή) νηστεία (βάσις – κοιλία) ακρόαση και τήρηση (δεξιά και αριστερά). Αυτή είναι και η απάντηση του πως θα ευρεθεί έμπρακτα ο σταυρός εν ημίν. Με την προσευχητική μας ζωή, ασκητική (νηστεία από το κακό) και την μακάρια ακρόαση και τήρηση των ζωηφόρων εντολών. Κι επειδή όλοι (οι ορθόδοξοι) λίγο πολύ ‘’κάτι’’ σχετικό κάνουμε και ‘’κάπως’’ έτσι αχνά εργαζόμαστε για την ωφέλεια της

ψυχής μας, εκτιμώ ότι επιδεχόμαστε βελτιώσεως σαν σε ανοδική σπείρα…. αμήν εκτυπώτερον η δια σταυρού, ανάστασή μας. 

Είναι οι 4 ποταμοί Τίγρης Ευφράτης... που περιβάλλουν τον παράδεισο με τις ιδιότητές τους που μας εισάγουν σε αυτόν και στερεώνουν στον κύκλο Αληθείας Του από τον έξω κύκλο ασεβείας, με την η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης. Αμήν σύνεση, διάκριση, εγκράτεια, δικαιοσύνη… (και όπως τα ερμηνεύουν οι άγιοι, ήδη ένοικοι του παραδείσου). 

Είναι ο ΑΔΑΜ, με τα τέσσερα σημεία και άκρα του ορίζοντα (Ανατολή Δύση Αρκτος Μεσημβρία) επεκτεινόμενος έως τα όρια του σύμπαντος, που από τακτοποιημένος που ήταν, έχασε τον προσανατολισμό του προσώπου του και εξέπεσε στην αταξία και γη εξ ης ελήφθην... πρώτα απέναντι και μετά κατέναντι, στην σκιά, αφού ακολούθησε τον άτακτο. Έτσι, η έννοια της ευρέσεως του Σταυρού μέσα του (σαν ουσία και σαν παράμετροι ιδιότητες), σηματοδοτεί την εγκατάσταση μέσα του του ορθού επαναπροσανατολισμού, προς θέα και κίνηση στον Δημιουργό. Κίνηση που τον έλκει η εμφυσηθείσα θεία πνοή, που τον σαρκικό άνθρωπο (προαδαμιαίο και σκέτο ζώον - ζωάνθρωπον) τον αναμορφώνει σε ζώον θεούμενο με την εικόνα Του [άνθρωπος ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος)] εντυπωθείσα μέσα του, με προοπτική την ομοίωση.     

Είναι τα κάθετα μεταξύ τους ευθύγραμμα τμήματα, του τετραδιάστατου χωροχρόνου [όπου από συγκατάβαση εχωρήθη (|) και ενχρονίσθη (-) = +, Ο Κύριος], φιλοθεΐας (|) και φιλανθρωπίας (-), της Αλήθειας (|) και Αγάπης (-), πίστης (|) και γνώσης (-), θεωρίας και πράξης στα πρόσωπα ΜΑΡΙΑΣ (|) και ΜΑΡΘΑΣ (Θ - ), Λείας και Ραχήλ… στον έρωτα (θείο και φυσικό) στον μεταβολισμό ζωής, άρα και στην ίδια την ζωή, πνευματικό και φυσικό, στα τέσσερα εξωτερικά στοιχεία της φύσης (ΠΥΡ, ΑΗΡ, ΥΔΩΡ, ΓΗ) που ‘’ζητούν’’ την συνδετική μεταξύ τους πεμπτουσία (σταυρό και Χ), όχι μόνο για την ύπαρξη και διατήρηση της επιγείου ζωής, αλλά ιδίως την μετάστασή μας από την παλαιά κτίση, όπου είμαστε σαν πρώτη κατάσταση υπόδουλοι των στοιχείων της φύσης, στην καινή κτίση, ελεύθεροι, υιοί κληρονόμοι Θεού διά Χριστού (Γαλ.δ’7)  … (και ΑΝ στο δ της έκπτωτης φύσης μας προστεθεί το Άγιο Πνεύμα (3) = 7…). Στόχο δε Τον Κύριο και Λόγο, την αιώνια 8η, Κυριακή, μετά το 7 στο 1, δια ταπεινότητος και αγιασμού. 

Βιωματική ελευθερία αρχής γενομένης με την έξοδο από την αίγυπτο (κοσμικό φρόνημα) δια σταυρού και χριστοφόρου νοός (επί πώλου όνου) από την σκιά της ΠΔ έως και την Καινή φωτιζόμενοι από τον πύρινο στύλο (|) και υπό την σκέπη (-) Της πλατυτέρας νεφέλης, Θεοτόκου. ...πορεία ανοδική ωσάν επί όρους Λ... με τον προηγούμενο φωτισμό και σκέπη, στον οίκο Λ των χαιρετισμών. Αμήν δι ευχών, που παρά την μεγάλη χρονική διάρκεια των ιστορικών γεγονότων, συμπυκνώνονται μέσα στην ζωή, απλά. Εμείς, σαν στην αίγυπτο αιχμάλωτοι, είναι Η Θεοτόκος που δια του ευαγγελισμού, εισάγει την ελπίδα εξόδου. Σκέπει τον άνθρωπο (νου και χου) που εντοπίζει τον σπερματικό Λόγο εντός Του (όπως ορίζεται ο Λόγος στην ΠΔ) με στόχο κίνησης την Βηθλεέμ και γέννησις Αυτού (εν ημίν), μία στο σύνολο σπειροειδή κίνηση (9) όσο η κυοφορία Του στην μήτρα Της Παρθένου. Κι ΑΝ ακουστεί εν ημίν κράζων το Πνεύμα το Άγιον, το αββά ο Πατήρ που δηλώνει την σφραγίδα υιοθεσίας, από τότε αρχίζει η ευθεία (προς την άνω Ιερουσαλήμ) άνοδος (Ι), πάλι μέσα στο Σώμα Της Θεοτόκου (ορθόδοξη εκκλησία σαν Μητέρα και μοναδική γόνιμη ασπόρως Μήτρα) με στόχο την αναγέννησή μας, δια και εν XC.         

ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία

Έτσι, όποιος τα φιλοσοφεί ελληνικώς (υγιώς) και ορθοδόξως, πολλά θα βρει σχετικά νε την ουσιαστική (και κρυμμένη μέσα στα σχήματα του κόσμου) παρουσία του Σταυρού. Σταυρός που δίνει έμπρακτα εφόδια σωτηρίας, χαράς, φωτισμού, ‘’πίσω’’ από την θεωρητική επαναλαμβανόμενη ετησίως, εορτή της ευρέσεως Αυτού. 

Για να βρεθεί ο ήλιος εξωτερικά, ακολουθούμε τις ακτίνες (1) του με γνώμονα αυτές να πληθαίνουν, να φωτίζουν ολοέν και περισσότερο, να θερμαίνουν, να ζωογονούν, από ανατολής του έως ότου μεσουρανήσει για να καταργηθούν οι σκιές. Στα εσωτερικά, για να βρεθεί ο εν ημίν ήλιος (Λόγος επί Σταυρού και τα δύο πρόσωπα) αρχίζει να προσεγγίζεται και να τελειούται ενεργώντας αυτές τις 4 ακτίνες του (τετρακτινοπύρσευτος και πυρίμορφος Σταυρός) σαν ιδιότητες απρόσωπες μεν, αλλά με αφετηρία την χάρι και προοπτική πάλι Αυτόν που συγκεντρώνει όλους τους λόγους και είναι Ο αγαθοδότης κάθε δωρεάς. 

Να συνηθίσει ο άνθρωπος να εισάγει στον χώρο και χρόνο του, χώρο και χρόνο αληθινού Θεού, που καλύπτει τα κενά, εξ αδυναμίας φύσεως και αμαρτιών/αστοχιών [με λιτή ανάλυση δεδομένων, στο Μύηση και Ορθοδοξία ψηφιακά και σε αναλογική μορφή από εκδοτικούς οίκους] ... Τότε και έτσι ο διακεκομμένος χωροχρονικός σταυρός, συμπληρούμενος με 2 μυστικά (ελπίδα και υπομονή) και 2 μυστηριακά εφόδια (εξομολόγηση και θεία κοινωνία), γίνεται ολοφώτεινος. Ένας ουρανός, χωρίς νεφώσεις, σε σχέση με την απουσία των εφοδίων, που ο ουρανός είναι κατασκότεινος και δεν οράται ο νοητός σταυρός από την ψυχή, υποτιμώντας αυτά. Σαν καλό δοχείο εφαρμόζει σιγά σιγά τις νοητικές, συναισθηματικές, οντολογικές, πρακτικές, βιωματικές (σταυρικές) έξεις. Είναι αυτό που λέει ο παπατύχων... κακή συνήθεια, πάθος (έλξις προς τα κάτω). Καλή συνήθεια αρετή (έλξις εκ Της Ολκάδος των θελόντων σωθήναι, προς τα άνω). Είναι η έξις και η εξ αυτού, έλξις, αν στην έξη προστεθεί νόημα και δεν γίνεται τυπικά για το φαίνεσθαι.

Δια Σταυρού, ως ο μόνος ικανός για να μας μεταφέρει από την αρά στην χαρά (όπως η πρώτη στροφή των χαιρετισμών της Παναγίας) και όσο αναδεικνύεται σαν θησαυρός κρυμμένος από φθόνο, υπό την γη μας για να εντυπωθεί στον εσωτερικό μας ουρανό σαν άστρα (αρετές προσευχής, νηστείας, ακρόασης και τήρησης)... χαροποιώντας αγγέλους και τραυματίζοντας δαίμονες ... και τόσα ακόμη φωταγωγά και ουράνια θερμαντικά στην άτακτη (χωρίς την τάξη Του) ζωή μας... γιαυτό και χαιρετάτε:

Χαῖρε, χαρᾶς τῆς ὄντως σημεῖον·

     χαῖρε, ἀρᾶς τῆς ἀρχαίας λύτρον.

Χαῖρε, θησαυρὸς ἐν τῇ γῇ φθόνῳ κρυπτόμενος·

     χαῖρε, ὁ φανεὶς ἐν τοῖς ἄστροις τυπούμενος.

Χαῖρε, τετρακτινοπύρσευτε καὶ πυρίμορφε Σταυρέ·

     χαῖρε, κλῖμαξ ὑψοστήρικτε προοραθεῖσά ποτε.

Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων γαληνόμορφον θαῦμα·

     χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυστένακτον τραῦμα....


Κι όσο εμείς ανεβαίνουμε εν αληθεία προς τον ουρανό, Αυτός θα κατεβαίνει, όπως επισκέπτηκε τον Αβραάμ με την ιστορική και παραδειγματική Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία του, για να σπείρει το τρίκλωνο εξ ουρανού δένδρο, μετά το εξωτερικά ιστορικά μέσα μας και βιωματικά. Στην συνέχεια, δια του ποτίσματος με ύδωρ μετανοίας (ιορδάνεια ρείθρα) θα φυλλοβολήσει σαν συγ-χώρεση (Λωτ) και θα καρποφορήσει (θεία κοινωνία). Αντίστοιχα, όσο εμείς θα σκάβουμε (και κατεβαίνουμε) εντός, τόσο θα αναδεικνύεται αυτός ως θησαυρός και ανεβαίνοντας θα λάμπει. Αλλιώς, η απλά επίγειος σταυροφορία μας, χωρίς ενέργειες Χριστού (το έμπρακτο πολίτευμά Του, όπως αναλύθηκαν οι παράμετροι με τα | και - σταυροειδώς, μιλώντας για σταυρό, φέροντες αυτόν στο στήθος, χωρίς αντιστοιχία στην καρδιά, ναι μεν θα θεωρούμε τον εαυτό μας απόστολο και σταυροφόρο, αλλά άλλον θα υπηρετούμε... μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι;

Είναι ο Σταυρός που θα ''κατεβάσει'' τον παράλυτο νου (και θεοΰφαντο σώμα) στα πόδια Του Χριστού για να μας θεραπεύσει (και αναστήσει)... αρχικά ψυχικά και ακολουθεί και το σωματικό. Είναι αυτό που αναφέρει ο άγιος στο Ὁμιλία διά τόν παραλυτικόν, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμά (2) : ...Ο ψυχικώς παράλυτος, μετανοών, φέρεται εις τον Κύ­ριον από τέσσαρας δυνάμεις· την αυτοκριτικήν, την εξομολόγησιν, την υπόσχεσιν αποχής από τα κακά εις το μέλλον, την δέησιν προς τον Θεόν. Η οροφή την οποίαν θα χαλάσωμεν δια να φθάσωμεν εις τον Κύριον είναι ο νους, ο οποίος πρέπει να καθαρθή δια να καθοδηγή και το σώμα.

Είναι ο Σταυρός (η εύρεσή Του 6/3, εν ημίν) το καλό μπόλιασμα (3) της αρτιότητος (και τελειότητος) στην πρώτη κατάσταση επιθυμιών (6) που λειτουργεί όπως αναλογικά και στην φύση, με την μεταποίηση της αγριελαίου σε καλλιέλαιο και ωφέλιμο καρπό. Από αρά σε χ+αρά. Χωρίς δε το πολίτευμά του, η κατάσταση θα παραμένει παρότι μετά, χωρίς Χριστό. Αμήν έξοδο από την ματαία επί γης εδαφιαίας ‘’κυκλικότητας’’ και εξοστρακιστικό μετεωρισμό (ακόμη και θρησκευτικά) με ανύψωση ελικοειδή προς τον στόχο και σκοπό της ζωής μας, την τελειότητα…. 

Μιας τελειότητας σε σώμα (με άριστα το 10) σε ψυχή (με άριστα το 100) σε πνεύμα (με άριστα το 1000, όλα κατά τον αβ.Δωρόθεο) σαν επί κλίμακος από 0 έως 100%, με μας σταυροφόρους και γύρω από εμάς (σαν τους εφαπτόμενους κύκλους) άγγελοι εκ Θεού και της αγάπης Του να μας βοηθάνε, να μας προστατεύουν, καθοδηγούν στην επίγνωση της απροσίτου Του δόξης και από την άλλη οι δαίμονες από μίσος να μας τροχοπεδούν για να μας καταντήσουν μισούς,  (μίσος με κατάληξη, τονισμό στην λήγουσα, μισός) ατελείς σε σχέση με την αγάπη που ολοκληρώνει (σώος, τέλειος), όπως αγιογραφείται η κλίμαξ.

Εκεί δε στην κλίμακα, χωρίς τα πράματα να είναι άσπρο - μαύρο, κρίνεται, βοηθά ή καταδικάζει ο σταυροειδής φυσικοπνευματικός μεταβολισμός, που τον καθορίζει η καρδιά και ο νούς μας, του τι εισάγουμε μέσα στον εαυτό μας, προς αφομοίωση. Ωμοίωση προς τα άνω (το καθ'ωμοίωσιν Θεού, 999) ή ωμοίωση με τον άλλον ως κατοπτρικό είδωλο (666) μέσω του αυτοειδώλου μας και φαντασίας, ότι γινήκαμε θεοί (αλλά δυστυχώς, χωρίς Θεό). Με προτροπή να προσέχουμε, τι ενσωματώνουμε σε νου και σώμα, μήπως και τα ενσωματούμενα μας δυσχεραίνουν ακόμη και απαγορεύουν την ενσωμάτωσή μας στο σωτήριο, αναστάσιμο Ένα Σώμα, που δωρίζει στους μετόχους Του κατά τάξη όλα τα ωφέλιμα...  περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)

Είναι ο πηλός (6) που εμφυσάται θεία πνοή (3) για να δομηθεί ο πνευματικός άνθρωπος, από τον πρώτο (προαδαμιαίο) σαρκικό, όχι τον προϊστορικό, αλλά τον ενεργούντα χωρίς Χριστό, χωρίς σταυρό σημερινό άνθρωπο. [όπως είχε γραφεί πριν χρόνια στο Δυο σχετικές συμπληρωματικές σκέψεις, (για την ανεύρεση), ότι .... Τι σημαίνει όμως επί του πρακτέου η ανεύρεση του σταυρού εν ημίν; Με την αρχή δημιουργίας (αρχή πλάσης τον Μάρτιο) Ο Τριαδικός Θεός, φέρνει την τάξη από το χάος. Την 6η ημέρα αφού λαμβάνει λάσπη εμφυσών θεία πνοή ‘’αναδεικνύει’’ τον άνθρωπο, ως ψυχή ζώσα. Έτσι, η ανεύρεση του σταυρού, σημαίνει να βρούμε έμπρακτα τον θεοΰφαντο ΑΔΑΜ και δοθείσα θεία πνοή. Αυτήν δε να μεριμνήσουμε ως πυρ να μην σβηστεί από το χώμα, μην χαθεί η τάξις μέσα στην αταξία. Κύριε ελέησον!!]. 

Στοιχεία αναλογικά, της καταγραφείσης στην Αγία Γραφή γένεσης και δημιουργίας, για την ποθούμενη αναδημιουργία και τις παραμέτρους της… Στην αρχή, (ένας σαρκικός άνθρωπος) δεν ενδιαφέρεται ούτε για προσευχή, ούτε για νηστεία, αδιαφορεί και ίσως αντιδρά όταν ακούει περί ακρόασης και τήρησης των θείων εντολών, με την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερος κι όχι ‘’δούλος’’… 

Κι αν οι καταστάσεις, μαζί με την θέληση, του εισαγάγουν την έστω λίγη προσευχή, την λίγη τυπική νηστεία… έχει μπει σε μια διαδικασία πνευματικής προόδου, που ανάλογα της επιδεκτικότητος ολοέν και προσθέτει προσευχή έως το αδιαλείπτως, ολοέν και αγαπά την νηστεία από τα υλικά εισερχόμενα προς την πνευματική έννοια και νηστεία από κάθε κακό, γενόμενος ποιοτικότερος, λεπτότερος και αμήν μακάριος ακούγοντας και φυλάσσοντας το θείο θέλημα σε όλο το βάθος του είναι του. Στο σύνολο, Σταυρός.       

Δια Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω, αμήν εύρεση εντός, όπου η βασιλεία, δι ευχών και ενεργείας από την πρώτη κι όλας στροφή, αμήν με μεταστροφή και διόρθωση ζωής…. Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει. … για να ισχύσει το ... κι ΑΝ βρεθεί (Ο Σταυρός) εντός, θα επισπευθεί η άρση του επιτίμιου της κατοχής μας.... του προηγούμενου άρθρου. Διόρθωση βίου, σταυροφορία ευλογημένη που είναι θείο θέλημα. Σωτηρία και επίγνωση Αληθείας.  

Μην θαφτεί το πυρ της ψυχής μας, υπό τον πηλό.... Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15) κατά τον αγ.Νικόλαο βελιμίροβιτς.... [Αδελφοί, οι ψυχές μας είναι ντυμένες με πηλό• και τα πήλινα, χοϊκά. σώματά μας έχουν δοθεί για την υπηρεσία της ψυχής μας. Είθε οι ψυχές μας να μη βουλιάξουν μέσα στο χώμα! Είθε οι ψυχές μας να μη σκλαβωθούν στο πήλινο σαρκίο! Είθε η ζωντανή φλόγα να μη σβηστεί μέσα στο χοϊκό τάφο! Είναι απέραντη και αχανής η χοϊκή γη που μας έλκει προς τον εαυτό της, αλλά απείρως πλατύτερο είναι το απροσμέτρητο βασίλειο του Πνεύματος που καλεί την ψυχή μας, ως δικιά του.]

Μην δεν ξεδιψάσουμε, πάλι από την πρόσθεση χώματος στα πηγάδια που πολύ θα ήθελε το Άγιο Πνεύμα δι αυτών να μας ξεδιψάσει, ... αλλά δι απιστίας και σαρκικού φρονήματος χάσουμε, Ζωή (ζ) πνεύμα (3) θεολογία (8) .... 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, (Ιωαν.ζ'38) ''νικώντας'' ο δράκων, ο εμφωλεύων στον ομφαλό και γαστέρα.... αλλά, θανάτω θάνατον πατήσας, να διέρχεται εκ της κοιλίας αναστάσιμο ύδωρ ζών...  

Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι

Κύριε ελέησον!!!

---

(1) δια των ακτίνων (αν ακολουθηθούν ορθά) ο ήλιος και εκ του ηλίου (αν βρεθεί) οι ακτίνες. Ανάλογα, δια των τεσσάρων άκρων ακολουθώντας τον μίτο τους φτάνουμε στον πυρήνα του σταυρού, κι αν Αυτός ευρεθεί, εκδηλώνεται στον κόσμο μέσα από τις ακτίνες Του και εδώ ιδιότητες... Με συμπέρασμα, εμείς δια του πολιτεύματος του Σταυρού (προσευχή - νηστεία - ακρόαση - τήρηση και όχι μόνο, αλλά και με τις άλλες συντιθέμενες τετράδες, αυτές όμως σαν κυριότερες), ως αρετές και μέσα, να χτυπάμε την θύρα για την σκήνωση του Αγίου Πνεύματος εν ημίν, [όπως πέτυχε καθ'ολοκληρία Η δωδεκάτειχος (4Χ3) πόλις Θεοτόκος, εφαρμόζοντας σε απόλυτο βαθμό τα 4 σημεία δια και εν Πνεύματι Αγίω (3), ώστε, ως τέλεια να γίνεται πρότυπο και βοηθός για κάθε άνθρωπο] και αφού αυτό χάριτι επιτευχθεί, τότε ο εν ημίν ήλιος θα εκδηλώνεται δια των ακτίνων, όπως πύρινη προσευχή, απόλυτη νηστεία κακού, απόλυτη ακρόαση και τήρηση... κι όπως λέγει ένας άγιος, δείξε μου την προσευχή σου για να σου πω ποιος είσαι. Γιαυτό και ο απ.Ιωάννης συσχετίζει την τήρηση (ακτίνα και ακτίνες) με τον πυρήνα της αγάπης... 21 ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· (Ιωαν.ιδ')... ώστε η τήρηση να προκαλεί την έλευση της αγάπης και συγχρόνως, η παρουσία της αγάπης να αποδεικνύεται δια της τήρησης... όσον αφορά πάλι το δένδρο της Ζωής, και τρίκλωνο δένδρο εμφυτευθέν εύσπλαγχνα και θεοεπίβλεπτα μέσα μας, αγιογραφικά θα φανεί εκ των καρπών ... ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται. (Ματθ.ιβ'33)

Ο δε ακολουθούμενος μίτος προς έξοδο από την σκιά ως φιλοκαλία (εκ Γραφών) με τον ΣΗΘ, που αφορά την τήρηση των εντολών του Θεού, είναι ομόπνοο με την φιλοσοφία των ελλήνων, που σκιαγραφήθηκε ανάλογα με την έξοδο από την γαστέρα (κρήτη), όπου ο ΘΗΣέας μέσω της ακολούθησης του μίτου, εξέρχεται από τον θάνατο (μινώταυρο) και υπόγειο λαβύρινθο... [με την ροή γραφής, όχι τυχαία, ΣΗΘ, ΘΗΣ ... όπως ZEUS - SUEZ, ASSUAN - NAUSSA, όπως και στο σύνολο της αντίθετης φοράς γραφής των ισραήλ - ελλάδας. Του αιγαίου και υπτίως του αιγαίου (αίγ-υπτος)]. Έτσι κι αλλιώς, οι παιδαγωγοί μας (υγιής ελληνική παιδεία και ορθόδοξο ήθος) μας δίνουν το ίδιο νόημα και ίδια προϋπόθεση φωτισμού, δια της κάθαρσης. Σταυρός για ακρόαση και τήρηση, ακρόαση και τήρηση για Ανάσταση. Αμήν γένοιτο, πληθαίνοντας στα συμφέροντα σταυροαναστάσιμα βιώματα. 

(2) Λέγει ἅγιος Γρηγόριος γιὰ τὸ θαῦμα στὸ σπίτι τῆς Καπερναούμ· ὅλοι ἄκουγαν τὸν Χριστό. Δὲν τὸν ὑπάκουσαν ὅμως ὅλοι. Ὅλοι εἴμαστε φιλήκοοι καὶ φιλοθεάμονες, ὄχι ὅμως καὶ φιλάρετοι. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε νὰ μάθουμε τὰ σωτήρια καὶ ἀκοῦμε εὐχάριστα τὴν ἱερὴ διδασκαλία καὶ μάλιστα «φιλοκρινοῦμεν τοὺς λόγους», ἀλλὰ καμμία προσπάθεια δὲν κάνουμε νὰ καρποφορήση μέσα μας ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἀκοῦμε ἀναλύσεις πατερικῶν κειμένων, μιλᾶμε θεολογικά, ἀλλὰ δυσκολευόμαστε νὰ τηρήσουμε τὶς ἐντολὲς καὶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ παραλυτικὸς «αἰρόμενος ὑπὸ τεσσάρων» ἔφθασε στὸ σπίτι ποὺ δίδασκε ὁ Χριστός. Οἱ συνοδοί του «ἀπεστέγασαν τὴν στέγην» καὶ κατέβασαν τὸν παραλυτικὸ μπροστὰ στὸν Χριστό. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος προσαρμόζει αὐτὴ τὴν πράξη στὴν θεραπεία τῆς παράλυτης ψυχῆς. Καθένας ποὺ πρόσκειται στὶς ἡδονὲς εἶναι παράλυτος στὴν ψυχὴ καὶ βρίσκεται καθηλωμένος στὸ κρεβάτι τῆς ἡδυπάθειας καὶ σαρκικῆς μολύνσεως. Ἡ ψυχὴ εἶναι παράλυτη καὶ καθηλωμένη σ᾿ ἕνα σῶμα ποὺ ὑπηρετεῖ τὶς ἡδονές. 

Χρειάζεται καὶ πρέπει νὰ ἐπιστρέψη στὸ Χριστὸ αὐτὴ ἡ ψυχὴ γιὰ νὰ θεραπευθῆ. Σ᾿ αὐτὴ τὴν ἐπιστροφὴ θὰ βοηθήσουν τέσσερεις παράγοντες: «ἡ οἰκεία κατάγνωσις», δηλαδὴ ἡ αὐτομεμψία, «ἡ ἐξαγόρευση τῶν προημαρτημένων», δηλαδὴ ἡ ἐξομολόγηση, «ἡ ὑπόσχεσις ἀποχῆς τῶν κακῶν», δηλαδὴ ὑπόσχεση γιὰ διόρθωση καὶ «ἡ δέησις πρὸς Θεόν», δηλάδη ἡ προσευχή. Μένει ὅμως «ν᾿ ἀποστεγάσουμε τὴν στέγη», τὴν ὀροφή. Καὶ ὀροφὴ εἶναι τὸ λογιστικὸ μέρος τῆς ψυχῆς ποὺ εἶναι φορτωμένο ἀπὸ ὑλικὰ προερχόμενα ἀπὸ τὰ γήϊνα πάθη καὶ χωρίζουν τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἀνάγκη λοιπὸν νὰ καθαρισθῆ ὁ λογισμός μας, γιατὶ τότε ὁ παράλυτος νοῦς θὰ ἀκούση τὴν γλυκύτατη λέξη «τέκνον» καὶ θὰ λάβη ἄφεση ἁμαρτιῶν, θὰ ἀναστηθῆ καὶ θὰ ζῆ τὴν ὄντως ζωή, τὴν ἐν Χριστῷ ζωή."

---

λίγα τινά από την πληθώρα των σχετικών άρθρων...  

το ιστορικό του Τιμίου Ξύλου


Μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός 

η υπομονή, η πίστη, ο σταυρός και η βασιλεία… 

η νήψις, η κακοπάθεια, το αποστολικό έργο, η διακονία και ο σταυρός… 

ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του … 

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης… 

Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία 

Σταυρός… σε θεωρία και πράξη 

άρθρα με ετικέττα Σταυρός

Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς 

από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...
Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι

Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου… ύψωση και εύρεση, αμήν και των ήλων με τα οποία ο καλός Θεός να μας προσηλώσει στην χάρι Του...  

…όλα, παρότι προς ανάλυση, μακάρι όχι προς διάλυση, ανύψωση κι όχι ‘’στείρα’’ ενημέρωση απλώματος νοός, [επί ενός επαναλαμβανόμενου οριζόντιου έρποντος χρόνου, επί γης κύκλου, αλλά εκ των τεσσάρων άκρων (αυτού) εντοπισμό του νοήματος και ακολούθηση της ανοδικής ευθείας (Ι) και σπείρας (9), με αφορμή δυο συλλήψεις και 2, μετά 9μηνο, γεννήσεις (Κυρίου και Προδρόμου) δια της μετανοίας, προς Τον Ένα χορηγό χρόνων και ελίξεων.... ο σταυρός των ηλιοστασίων (4 άκρα στον χρόνο) και η ελπίδα αναστάσεώς μας ....].

 Όλα βοηθητικά στην ψυχωφελή υπαρξιακή τοποθέτηση …. σε μία από τις δύο μοναδικές θέσεις…. Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι. … ενθυμούμενοι ότι στον χώρο της καρδιάς και ζωής έχουμε μόνο δύο επιλογές… Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα από θρόνος και σταυρός αγίου Αρσενίου Μπόκα. … όπως δύο και μοναδικές θέσεις πέριξ Αυτού είναι οι Ηρώδης ή Ηλίας (στην ανατολή Του) ως ληστές συσταυρούμενοι (και δύση Του), ως Ιωάννης ή Ιούδας κρεμώντας την ζωή μας, αμήν στον ζωηφόρο Σταυρό και Εσταυρωμένο κι όχι θανατηφόρα στους δερμάτινους χιτώνες και συκή….  

Δεῦτε πρὸ τέλους πάντες ἀδελφοί, ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ, προσέλθωμεν τῷ εὐσπλάγχνῳ Θεῷ, τὰς βιωτικὰς περιστάσεις ἀπορρίψαντες, τῶν ψυχῶν τὴν φροντίδα ποιησώμεθα, τῶν βρωμάτων τὰς ἡδονάς, δι' ἐγκρατείας βδελυξάμενοι, τῆς ἐλεημοσύνης ἐπιμελησώμεθα· δι' αὐτῆς γὰρ ὡς γέγραπται, ἔλαθόν τινες ξενήσαντες Ἀγγέλους, θρέψωμεν διὰ τῶν πενήτων, τὸν θρέψαντα ἡμᾶς οἰκεία σαρκί, ἐνδύσωμεν ἑαυτούς, τὸν ἀναβαλλόμενον τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, ἵνα ταῖς πρεσβείαις τῆς ἀχράντου Θεοτόκου, καὶ Παρθένου Μητρός, τῆς ἀφέσεως τυχόντες τῶν ἁμαρτιῶν, ἐν κατανύξει πρὸς αὐτὸν ἐκβοήσωμεν· Κύριε ῥῦσαι ἡμᾶς, τῆς ἐξ εὐωνύμων ἀποφάσεως, καὶ ἀξίωσον ἡμᾶς, τῆς ἐκ δεξιῶν σου παραστάσεως, ὡς ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος... (από όρθρο Πέμπτης προ Λαζάρου

Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!! 

Προσκυνούμεν Σου τα πάθη Χριστέ, δείξον ημίν και την ένδοξόν Σου ανάστασιν…




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου