Η αναφορά γίνεται όχι για να συγκριθούν τα (ασύγκριτα) μεγέθη…. αλλά σαν εικόνες Του και για χάριν αναλογιών, έστω και του κόκκου της άμμου στην όλη αμμουδιά… της σταγόνας στον όλο ωκεανό.
Είναι λογικό και αναμενόμενο οι θλίψεις στον κόσμο και η χειρουργική επέμβαση, (όπως συνήθως ευχόμαστε, μόνο χαρές), να είναι άτοπο…. 33 ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιωαν.ιστ’)
Μιλώντας θεωρητικά κι όχι βιωματικά, (και συγγνώμη για την τόλμη) ο καθένας
έχει σταυρό, πολλές φορές δυσβάστακτο. Η δε ευαισθησία και φιλανθρωπία των αγίων, φαίνεται από την συμπόνοια και την ύψιστη ελεημοσύνη σαν προσευχή (συνεπικουρούμενη και με αντίστοιχη δράση), όπως εκφράζεται και στην ευχή καθημερινή αγ.Παϊσίου.Κι η φύση συστενάζει και συμπάσχει μετά την πτώση μαζί με τον άνθρωπο που συμπυκνώνει όλο το σύμπαν (και ανθρωπότητα). Δύο είναι τα σκέλη του πόνου. Ένα ως σαρκική διάσταση, κοινό σε όλους ως φθορά με τέρμα τον θάνατο, και το άλλο την πνευματική, αν έτσι θα θέλαμε να την δούμε και βιώσουμε, με τέρμα δια του Σταυρού (που κουβαλάει ο καθένας) προς ανάσταση.
Όπως Ο Θεός πήρε πρώτα λάσπη και μετά ενεφύσησε πνοή, η ελευθερία μας θα καθορίσει αν θα παραμείνουμε σαρκικοί, γογγύζοντες για τις θλίψεις μας (τον σταυρό μας), υβρίζοντες τον Κύριο σαν τον αγνώμονα ληστή, ή θα περάσουμε στην πνευματική αντιμετώπιση του πόνου, με το μνήσθητι, που με υπομονή θα γίνει κλειδί για το άνοιγμα του παραδείσου…. όπως αναφέρει ο αγ.Ιωάννης χρυσόστομος στο 3 τρόποι σωτηρίας....
Είναι το… Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι. Και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα, οι δε εισιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς… ** (Σοφ.Σολομ.γ’) ...
Είναι το πυρ (και οι πειρασμοί) που δοκιμάζει το υλικό δόμησης του οίκου μας… Ο δίκαιος λάμπει σαν το χρυσάφι - Aγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (αν είναι από χόρτα λάσπες και εύφλεκτα υλικά ή ουράνια σταθερά, όπου το πυρ αντί για ‘’κακό’’ καθαρίζουν τον άνθρωπο και τον κάνουν λαμπρότερο και ευάρεστη αποδεκτή θυσία.
Είναι η κοινή αφετηρία ότι είμαστε επί σταυρού, χωροχρονικού, μεταβολισμού… ... γέγραπται γάρ· ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου· (Γαλ.γ') αλλά η διαφορά έγκειται όταν επί της γης (μέσα στην σάρκα μας), ‘’φυτεύεται’’ ένα τρίκλωνο δένδρο, όπως προτυπώθηκε στο Το ιστορικό του Τιμίου Ξύλου μετατρεπόμενο από ξύλο αράς, σε ξύλο χαράς (αφού προστίθεται το Χ, Χριστός στην ζωή μας) και δια Του οποίου συμβαίνει η παράδοξος σβέσις της φλογίνης ρομφαίας που πριν απαγόρευε την διέλευση, ενώ τώρα ο σταυρός επιβάλλεται για την είσοδο. [Οὐκέτι φλογίνη ῥομφαία φυλάττει τὴν πύλην τῆς Ἐδέμ· αὐτῇ γὰρ ἐπῆλθε παράδοξος σβέσις τὸ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, θανάτου τὸ κέντρον, καὶ ᾍδου τὸ νῖκος ἐλήλαται, ἐπέστης δὲ Σωτήρ μου βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ· Εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον.]
Φυτεύει Ο Τριαδικός Θεός για την ‘’σταύρωση’’ του (κατά φύσιν) Υιού Του, φυτεύει εν ημίν για την σταύρωση και ανάσταση κάθε (κατά χάριν) υιού Του. Όλους μας, αρκεί να το αντιληφθούμε και περάσουμε από σαρκικές φύσεις σε πνευματικές. Φυτεύει αφού ήδη όργωσε την ζωή μας για να επιδεχθεί του καλού σπόρου η κεφαλή, την αγάπη και αλήθεια Του (ως α από άβραμ σε αβραάμ) και στο σώμα το ρ της δικαιοσύνης Του (από σάρα σε σάρρα) Γεν.ιζ'5 και 15...
Είναι ο σταυρός του…. από Μένα ήταν αυτό... επιστολή αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα (+21 Μαρ) που, από ευσπλαγχνία και για την σωτηρία μας νοηματοδοτεί τους πόνους και θλίψεις μας.
Στην διαστρεβλωμένη θεωρία μας, δύο είναι τα επίπεδα προόδου. Το πρώτο η κατανόηση της (ισοσκελούς επί γης) σταυροφορίας μας (με παράλληλο πέρασμα από αταξία σε τάξη) και το δεύτερο, η με αγαθό κόλλημα του φυσικού σταυρού μας στον υπερφυσικό Σταυρό Του. Η πρόσθεση προσήμου, + ή – (στην ζωή και σταυρό μας) δλδ το εάν ο ζυγός και το φορτίο θα είναι ελαφρό (προς σωτηρία) ή δυσβάστακτο (προς απώλεια, σαν τον αγνώμονα και υβριστή ληστή) εξαρτάται από το εάν κολλήσουμε (αναθέτοντας με υπομονή τον σταυρό μας) ή μέσω τριβής (γογγύζοντες και υβρίζοντες, θεούς, δαίμονες, την τύχη μας…) όπως μικροαναλύθηκε στο χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική).
Ο καλός Θεός να μας δίνει την συναίσθηση του πραγματικού συμφέροντος, που είναι η σταυροφορία, αφού μόνο δι αυτού ανασταινόμαστε καθημερινά και αμήν να αναστηθούμε στο τέλος. Σταυροφορία κατά Θεόν, που με πίστη, υπομονή, ευχαριστία και ελπίδα συνεργαζόμαστε με Τον Θεό που στην άπειρα σοφή και αγαθή πρόνοιά Του, φυτεύει στην καρδιά και ζωή του καθενός τον δικό του σταυρό και που δι αυτού απεργάζεται την σωτηρία μας. Τον καθένα προσωπικά και ανεπανάληπτα… Από δε την στάση ζωής με άξονα τον Σταυρό, κληρονομούμε ... Σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι. ...καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4 ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος… (Ρωμ.ε’)
---
* Αμήν ομοιάσουμε των μεν, φύγωμεν των δε, των δύο μοναδικών συμ-περι-φορών [σε Θεό (|) και άνθρωπο (-), Στον ανηρτηθέντα επί Σταυρού Άνθρωπο και τον συνέρποντα συνάνθρωπο) … της μεν μίας περι - φοράς ως 9, προς ενσωμάτωση στον Ήλιο, της δε ως 6, προς εξοστρακισμό… μακάρι περνώντας μας ο Θεός από την πρώτη κατάσταση διώκτη (όπως ο σαούλ) στην άλλη ευλογημένη, ως απόστολο των εθνών και από 6 στο 9. [6 ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν. Πραξ.θ’6)] Αμήν εις ανάστασιν ζωής κι όχι εις ανάστασιν κρίσεως, σύμφωνα με Ματθ.κε’ και το ευαγγέλιο της κρίσεως, με το… δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου… αντί του... πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.
Αμήν περνώντας από το κατά κόσμον άστοχοι ειρηνοποιοί (σταυροφόροι αγκυλωτού, δυστυχώς πολλοί εν αγνοία εργάτες του αντιδίκου) σε φυσικώς ειρηνοποιοί (+) και εξ αυτού, κατά Θεόν ευλογημένοι, υιοί Θεού, σταυροφόροι Σταυρού Χριστού (ορθοδόξως)…. 9 μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται. (Ματθ.ε’)
περνώντας μας δια Σταυρού από την μία όψη, στην άλλη η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης, εσώτερο κύκλο και εν ημίν βασιλεία, που πολύ θα ήθελε ο έξω καίσαρας να την εκμηδενίσει κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… όπως η σάρκα θέλει να θάβει και μην αναπνέει το εμπεριεχόμενο εν οστρακίνοις σκεύεσι, πνεύμα. Πνεύμα Θεού, ευχαριστίας για τα πάντα και μετανοίας. μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν.
** και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται.... Όταν η αγ.Ευφημία ρωτήθηκε από τον αγ.Παΐσιο πως ήταν το μαρτύριό της, η αγία απάντησε πως το μαρτύριο διήρκεσε 3 ώρες και τότε ευχόταν να τελειώσει σύντομα, αλλά αν ήξερε από τότε, τα ανεκλάλητα αγαθά που την περίμεναν, δεν θα το ευχόταν.... Καλές υπομονές στους μάρτυρες της ζωής... Καλές υπομονές!!
Και εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, και κρατήσουσι λαών και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους αιώνας, οι πεποιθότες επ’ αυτόν, συνήσουσιν αλήθειαν, και οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
(1) τμήμα από το Ευαγγέλιο της σταυροπροσκυνήσεως… Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; … (Μάρκ. η’ 34 – θ’ 1)
---
Ο Σταυρός του Χριστού και ο σταυρός κάθε ανθρώπου - Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφη τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση
η έννοια της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού (6/3)
μη μένοντες στις ακούσιες θλίψεις (τον φυσικό σταυρό, που από μόνος του ούτε αρκεί, ούτε σώζει - ολοκληρώνει, σώος), αλλά αναλαμβάνοντας εκουσίως τον σταυρό Του Κυρίου εφ’ημών, (την εθελούσια κακοπάθεια για την αγάπη Του Κυρίου) με την τήρηση των εντολών… με το όστις θέλει.... [τον υπερφυσικό, που τα πρώτα βήματα οικείωσης είναι η προσκόλληση μετά πίστεως και ελπίδας (ψαλμ.οβ') σε Αυτόν, (και επιγνώσεως ότι ο προσωπικός και ανεπανάληπτος σταυρός μας, μας αναλογεί, ως μοναδικό φάρμακο, έστω και πικρό, για την θεραπεία μας) εν παντί ευχαριστούντες (Α'Θεσ.ε'18), μη γογγύζοντες (Α'Κορ.ι'10)...
ιώμενος από πνεύμα Θεού (σε πνεύμα και σώμα (κεφαλή και χέρια, όπου τυπώνεται και ο σταυρός του ευχελαίου) για να μην εκπέσει και σφραγιστεί από πνεύμα αντίθεον, υβριστικόν... ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …
(2) Ο δίκαιος Ιώβ ΑΔΙΚΑ έπαθε ό,τι έπαθε, μόνο από το μίσος του αντιδίκου. Μακάρι να μεταγγίσει σε όλους εμάς που δίκαια παθαίνουμε, λίγο από την παροιμιώδη υπομονή που επέδειξε. Μη λείψει από χείλη και την καρδία μας, η ευχαριστία (για το άγνωστο αλλά σωτήριο σχέδιό Του) και η δόξα Θεού, δι ευχών πάντων των αγίων και μεταξύ αυτών, και του θεοστέπτου βασιλέως και ισαποστόλου Κωνσταντίνου, να μας δίνει διάκριση, ΣΤΑΥΡΟΥ, πότε και ποια να υπομένουμε και πότε να δρούμε με το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ... ενάντια σε φυσικούς και νοητούς εχθρούς.
Αν όμως μείνουμε στην ανάλυση ότι σταυρός είναι μόνο οι θλίψεις (εκούσιες και ακούσιες) Του στερούμε την άλλη όψη, την δόξα, που δικαιολογεί την προσκύνησή Του.
«…Ερχόμενος Ο Κύριος πρός τό εκούσιον πάθος, τοις Αποστόλοις έλεγεν εν τή Οδώ. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, καί παραδοθήσεται Ο Υιός του Ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ καί ακούσωμεν βοώντος αυτού. Ουκέτι εις τήν επίγειον Ιερουσαλήμ διά τό παθείν, αλλά αναβαίνω πρός τόν Πατέρα μου, καί Πατέρα ημών, καί Θεόν μου καί Θεόν υμών. Καί συνανυψώ υμάς εις τήν Άνω Ιερουσαλήμ, εν τή βασιλεία τών ουρανών…»
Ήλθε Ο Κύριος να πάθει, όχι για να πάθει (νοηματοδοτώντας και τις δικές μας θλίψεις), αλλά ανεβαίνει και μας συνανυψεί… Ουκέτι εις τήν επίγειον Ιερουσαλήμ διά τό παθείν, αλλά αναβαίνω… Καί συνανυψώ υμάς. Είναι η άλλη όψις των παθημάτων, και ο σκοπός τους. Συμπόρευση, συσταύρωση, με κεκαθαρμένες διάνοιες για να νεκρωθούμε ταις του βίου ηδοναίς, προκειμένου συζήσουμε με Αυτόν…
Σταυρός, δεν είναι μόνο οι θλίψεις, αλλά κυρίως η νίκη, αλλιώς προ και χωρίς Χριστό (ανεξάρτητα εποχών, π ή μ.Χ) ο σταυρός, για τους φιλοσόφους και φιλοδυνάμους θα παραμένει σκάνδαλο και μωρία. Θα παθαίνουν τις ακούσιες θλίψεις αλλά δεν θα πιάνουν τόπο, αλλά ούτε και θα περνάνε δια πίστεως στις εκούσιες ‘’κακοπάθειες’’ για χάριν της σωτηρίας τους.
Σταυρός, σαν θλίψεις, αποκομμένος από τον καρπό της σύνθλιψης του ε-γώ, μοιάζει με τραύμα θανατηφόρο του ανθρώπου, αλλά στην πραγματικότητα είναι τραύμα των δαιμόνων κατά το … Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα.
Είναι το ε-γώ, η εικών επί γης που καταργείται σαν σκιά, όσο εισέρχεται Αυτός ως Φως και ο Σταυρός Του στον ε-αυτό (την εικόνα Αυτού) για να την περάσει από το κατ’εικόνα (και σκιές και είδωλα) στο καθ’ομοίωση, στο ανέσπερο Φως της αναστάσεως. Αμήν ελθέ και σκήνωσον και καθάρισον....
Μόνο έτσι νοηματοδοτούνται οι σταυροί των ανθρώπων, αλλιώς το πρότυπο μισείται και αποφεύγεται και γεμίζει φόβο τις ψυχές, όπως τον τρέμουν όλες οι σκοτεινές δυνάμεις, μέσω των αδυναμιών μας και θεοποίησης της καλοπέρασης δια της φιλοσαρκίας… με δική μας απόλυτη επιλογή, χριστόφιλοι ή χριστομάχοι, σαρκοποιούντες το πνεύμα ή πνευματικοποιούντες προς αγαλλίαση των αγγέλων, την σάρκα… Αλλιώς, τζάμπα θα έχει θυσιαστεί Ο Κύριος, μη πιάνοντας τόπο σε μας… περίλυπος εστιν η ψυχή μου έως θανάτου....
Αμήν τα συμφέροντα, σε πρώτη φάση, φυσικό και επόμενο: … πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· (αλλά αμέσως μετά, ως υπέρβαση και νίκη του κόσμου δια πίστεως και εμπιστοσύνης στο θείο σχέδιο) πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ.. (Ματθ.κς’39) αμήν όλοι βιωματικά, στον δρόμο για την ανάστασή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου