Το πίσω από την σάρκα και το χρήμα πνεύμα και το Πνεύμα της Πεντηκοστής…

Λογικό και επόμενο, οι έννοιες που χρησιμοποιούμε να έχουν ένα εύρος αντίληψης, ανάλογα με το που και πως  ‘’εργάζεται’’ η συνείδηση.   

Ζητάμε από τον καλό Θεό καθημερινά λεκτικά αμήν και βιωματικά, το …. τας ψυχάς αγίασον, τα σώματα άγνισον τους λογισμούς διόρθωσον τας εννοίας κάθαρον…. άλλο πνεύμα, ξένο από του κόσμου, που μόνο το Πνεύμα Θεού το καταφέρνει μέσα μας. 

Ορθοδόξως, δεν μας συμφέρει να μείνουμε στο χαμηλότερο επίπεδο νοήματος των εννοιών ως έχουν, περιορίζοντας αυτές και πιθανόν κάπως επαναπαυόμενοι… , αλλά να διακρίνουμε (χάριτι) το πίσω από αυτές, ίδιο υποκινούν πνεύμα και την σκοτεινή ‘’ακτίνα’’ που τα ενώνει και αμήν να το προσπεράσουμε / χάριτι εκμηδενιστεί. 

Όπως αγιογραφικά (Ματθ.ε’22) προτείνεται όχι μόνο το ου φονεύσεις, που πολλοί εξωτερικώς το καταφέρνουν, το ου μοιχεύσεις … αλλά να περάσουμε στο ου οργισθείς, ουκ επιθυμήσεις για να μην κριθούμε ένοχοι φόνου και μοιχείας… παρότι δεν τελέσαμε αυτά σαρκικώς και εξωστρεφώς. Για όποιον τελικά επιθυμεί

ακριβή αυτογνωσία, (σαν βάση θεογνωσίας), μόνο δια της μετανοίας (από τον μυσταγωγό αγ.Ανδρέα Κρήτης τον ποιητή του μεγάλου κανόνος), μπορεί κάπως να αλλάξει το επίπεδο συνειδήσεως, όχι απλά προς τα έξω ή και έσω προς τους ‘’άλλους’’, αλλά ιδίως ενάντια στον εαυτό, αυτοχειρούντες … Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! 

Λένε οι φιλόσοφοι που σκιαγραφούν την έκπτωση της ποιότητος ζωής, ότι ενώ ορίστηκε από τον Θεό, ο άνθρωπος να αγαπιέται και τα υλικά να χρησιμοποιούνται, τώρα γίνεται το αντίθετο. Τα υλικά να αγαπιούνται και οι άνθρωποι να χρησιμοποιούνται. Επιπλέον λογικό θα ήταν στην υπηρεσία του πνεύματός μας να είναι υπόδουλη η σάρκα κι όχι αντίθετα.   

Έδωσε ο καλός Θεός την γνώση και την δύναμη ως χρήσιμα εργαλεία με προσανατολισμό την υπηρεσία (και μετά την πτώση, κατάκτηση) της αγάπης αλλά ο άτακτος κατάφερε, αποπροσανατολίζοντάς μας να μας διαστρέψει σε στόχο ζωής, γνώσεις και δυνάμεις (νοούμενες ως χρήμα) και την υποδούλωση του πνεύματός μας στις επιταγές της σαρκός. 

Είναι θέμα ορθού, ορθόδοξου προσανατολισμού του προσώπου μας και ακολουθεί και η κίνηση προς το ποθούμενο όντως θησαυρό (των αγαθών) σαν 120 μοίρες προς την αγάπη και Φως αντί τον προσανατολισμό και φυγόκεντρο κίνηση που ακολουθεί την άλλη ακτίνα Ι, (ι’ τάγμα δαιμόνων) που όλο μας απομακρύνει από την μετοχή, ως αρχαίο δόλωμα έκπτωσης. Φάτε από τον καρπό και θα γίνετε ‘’θεοί’’ (αλλά χωρίς Θεό). Αποκομμένοι, ως έννοια του δαιμονικού.  Ικανή  και αναγκαία συνθήκη εξόδου από τον ΑΔΗ (όπως πάλι 120 ήταν οι αναστηθέντες (1) με την ανάσταση Του Κυρίου στα ιεροσόλυμα, ομόρροπα και του φωτισμού στις πράξεις αποστόλων α’15, ψυχές 120)…  

Μια φιλοχρηματία κατά την αγία γερόντισσα  Γαλακτία, που καταντά τον άνθρωπο σκληρόκαρδο. Πίσω δε από τον εμπαθή τρόπο απόκτησης αγαθών (χρησίμων όντως) στα ‘’πνευματικά’’ χρειαζούμενα (γνώσεις και δυνάμεις) όχι οι μη έχουσες θεία προέλευση και προοπτική, μάταιες (άνευ λόγων) μη ικανές να μας πλουτίσουν πραγματικά. 

Μόνο τότε και έτσι αποκτάται το άλλο Πνεύμα, το θείον που αντικαθιστά τις λίθινες πλάκες και την φαρισσαϊκή τήρηση των εντολών σε φωτισμό. …ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’Κορ.γ’3) 

Μη δε συγκατατιθέμενοι στο φιλοσαρκικό πνεύμα και την φιλοχρηματία (σε όλο τους το βάθος) η Πεντηκοστή βιούται ως ενοίκηση Του Τριαδικού Θεού (μονή παρ’αυτώ ποιήσωμεν)…. εν ημίν. …16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. (Β’Κορ.ς’16) 

Κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή, δεν είναι μόνο άγιος ο σκοπός, αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό. Κι ενώ ο σκοπός είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος [μέσω ψυχικής αγνότητος για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παϊσίου) και η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος (αγ.Νεκταρίου)] Το Πνεύμα το Άγιο ενεργεί καθ’όλην την διαδρομή, μη βδελυσσόμενο παρά την μη καθαρότητα, παρά το ότι Τον σταυρώνουμε [θρόνος και σταυρός (αγ.Αρσενίου Μπόκα) όπου σημειώνει …. Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα…]. Το κωλύουμε. 

Με μία λεπτή αλλά πραγματικά έμπονη παρατήρηση…. που σημειώνεται στο Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Συμεών εὐχή μυστική, δι᾿ ἧς ἐπικαλεῖται τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁ αὐτό προορῶν : …Οὐδέποτε γάρ ἀπεκρύβης ἀπό τινος, ἀλλ᾿ ἡμεῖς ἀεί κρυπτόμεθα ἀπό σοῦ, ἐλθεῖν πρός σέ μή βουλόμενοι. Με αφορμή δε τον όρο ''μαυρόπηλο'' που χρησιμοποιεί η αγία, κι ενώ η αγάπη του Θεού είναι σαν βροχή βρέχοντας επί δικαίους και αδίκους, η στάση μας (ως πηλός ή κερί....) θα προσδίδει το πρόσημο της αποκαλύψεως... 11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. (Αποκ.κβ')

Χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν, (σκοπός και δρόμος για τον σκοπό) για να μην υπερηφανευτούμε, ως τάχα, δικό μας κατόρθωμα….   

Όλα όμως, κατά τάξη και ετοιμότητα και ΑΝ ποθούμε την εκ του θανάτου στην Ζωή μετάβαση…. ανάσταση, ανάληψη (εκ γης) φωτισμός (2), με απαραίτητα προηγούμενα την γέννηση Της Θεοτόκου (εν ημίν) για να ξεκινήσει η θεία οικονομία, η σύλληψη Του Θεανθρώπου (ευαγγελισμός εν ημίν δια Της Θεοτόκου) γέννηση Του Κυρίου και όλα τα θεία γεγονότα, σταδιακά ωσάν οικοδομή… για να φτάσουμε στην ‘’δεδομένη’’ τάχα πεντηκοστή μας, την κορωνίδα, μη έχοντας όμως βάλει αρχή μετανοίας και θεμέλιο οίκου.     

[από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος 

Ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί:   …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'']. 

Θεού η χάρις ανταποκρινόμενη στην θέληση και αμήν λίγο φιλότιμο αγώνα… 19 καὶ δώσω αὐτοῖς καρδίαν ἑτέραν καὶ πνεῦμα καινὸν δώσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐκσπάσω τὴν καρδίαν τὴν λιθίνην ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτῶν καὶ δώσω αὐτοῖς καρδίαν σαρκίνην· 20 ὅπως ἐν τοῖς προστάγμασί μου πορεύωνται καὶ τὰ δικαιώματά μου φυλάσσωνται καὶ ποιῶσιν αὐτά· καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαὸν καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν. … (Ιεζ.ια’)       

Αμήν καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου… Κύριε ελέησον… 

--- 

(1) Χριστοφόρα ηγουμένη για ανάσταση νεκρών με την ανάσταση Του Κυρίου 

https://www.youtube.com/watch?v=AEzqO0u3BJ0     

(2) όσο είμαστε αφώτιστοι, (αμυδρώς συναισθανόμενοι το πόσο μακρυά είμαστε από τον σκοπό, αμήν όμως επί του Δρόμου) όσο υπ-άρχει αυτή η ασθένεια της διαστρεβλωμένης χρησιμοποίησης των "χρημάτων" (εδώ γνώσεις και δυνάμεις, που η φυσική τάξις ορίζει την υποταγή και υπηρεσίας τους στην αγάπη κι όχι ανάποδα) μαζί με την "νίκη" της σαρκός και προσκαίρων του πνεύματός και αιωνίων, άρχει αυτό το κοσμικό πνεύμα, σε κατάσταση δουλείας. Στον καθένα υπόκειται αν αναμένει (μακάρι και να εργαζόμαστε για) την ιατρεία και την υπερίσχυση στην ζωή μας Του ΑΡΧΩ, Του Κυρίου, του φωτισμοῦ Του, του άλλου Πνεύματος (Αγίου), που σηματοδοτεί και την κατά Θεόν ελευθερία... την ομόπνοη ελευθερία που παρέχει Ο Κύριος με την γέννηση Του στην ψυχή και ζωή του ανθρώπου (Γαλ.δ με το αββά Ο Πατήρ)... αφού, κατά τον π. Ἰωάννη Ρωμανίδη: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" (ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία)

Τα δύο πνεύματα, το κοσμικό και το θείο είναι μια ευθεία, που όμως στην μέση παρεμβάλλεται ένας κόμβος, ένα ''σημείο'' που πρέπει να διέλθουμε. (Είναι σαν την μετάβασή μας από την γη στον ουρανό, που παρεμβάλλονται νέφη. Νέφη παθών. Να διέλθουμε δια πυρός και ύδατος...). Είναι δύο κύκλοι, ο κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… (όπου) κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός ια' 9... και στο μέσον... η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης που μόνο δια Σταυρού γίνεται η παράδοξος σβέσις αυτής (και άνοιγμα της θύρας για την είσοδό μας, που χερουβείμ τάχθηκαν να φυλλάσουν) με παράλληλη την μετάβαση από την αφροσύνη που μας διακρίνει όσο είμαστε σαρκικοί και φιλάργυροι, στην φρόνηση και σωστή κατά Θεόν διαχείριση σαρκός και χρήματος. 

Το θέμα φυσικά είναι, πως το Πνεύμα το Άγιον... Οὐδέποτε γάρ ἀπεκρύβης ἀπό τινος, ἀλλ᾿ ἡμεῖς ἀεί κρυπτόμεθα ἀπό σοῦ, ἐλθεῖν πρός σέ μή βουλόμενοι.... (όπως αναφέρει στην μυστική του ευχή ο αγ.Συμεών ο νέος θεολόγος) 

Κύριε ελέησον... Κύριε έρχου, δι ευχών και ενεργείας... (συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· ...) 

σάρκα και χρήμα (γερόντισσα Γαλακτία) 

η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση

ΤΡΙΑ ΦΟΒΕΡΑ ΠΑΘΗ... Η φιλαργυρία, η φιλοδοξία και η φιληδονία έχουν τέτοια γλυκύτητα και δύναμη, που μαραίνουν τις ευγενικές και πνευματικές εφέσεις του ανθρώπου. Μ’ έναν ανεξήγητο τρόπο, τον κάνουν να πιστεύει πως γεννήθηκε για ν’ αποκτάει χρήμα, δόξα και ηδονή. Κι’ έτσι υποδουλώνεται! Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Μακάρι να εξυπνήσουμε από του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας, την αιτία του σκοτισμού και διαστρέβλωσης των προτεραιοτήτων (ψυχοβλαβών αμαρτιών – αστοχιών) που αντιστρατεύονται στην φύση μας και πραγματική ελευθερία και φωτισμό, πριν ''ξυπνήσουμε'' αναγκαστικά με τον θάνατο... Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…  (αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς)