[με αφορμή την πρόσφατη δολοφονία του φιλάθλου από αλλόφυλους οπαδούς... αλλά και την περιρρέουσα ''πραγματικότητα'' που ολοέν είναι πιο σκοτεινή... και γίνεται απάνθρωπη, σκληρή, δαιμονιώδης. Αλλά!!! ...οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, (Ρωμ.ε'20) ...υπάρχει μέσα στην ζοφερή πραγματικότητα κι η άλλη όψις, που περιμένει να βιωθεί.]
λέει ο Γέροντας Εφραίμ Σεραγιώτης: … Οι Βυζαντινοί, δεν απαγόρεψαν τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά τους καταργήσανε, με το σκεπτικό, ότι εξέλειπαν οι προϋποθέσεις της αγνής αθλήσεως. Και αυτό γιατί αγωνίζονταν μόνο για το οικονομικό όφελος και όχι για την απλή συμμετοχή, στους αγώνες αυτούς. Επίσης πολλοί αθλητές δεν ήταν θεοσεβείς και μετέδιδαν την διαστροφή τους και στους άλλους αθλητές. Σήμερα ο αθλητισμός έγινε επάγγελμα και η διαστροφή στο χώρο αυτό δεκαπλασιάστηκε. Λέμε ναι στον αθλητισμό και όχι στον πρωταθλητισμό, γιατί αυτός δεν προτάσσει την άθληση, αλλά το συμφέρον και τα οικονομικά οφέλη και χάνεται έτσι η ουσία της άθλησης. Φτάσαμε σήμερα στο σημείο, εξαιτίας του αθλητισμού να χωρίζονται οι άνθρωποι σε παρατάξεις και όπου χωρίζονται οι άνθρωποι, μπαίνει ο διάβολος στη μέση. Αντίθετα ο Χριστός πάντα ενώνει.
Είναι κάποια κομβικά αγιογραφικά σημεία, που με την γνώση τους ξεκαθαρίζουν μερικά πράματα και συγχρόνως δίνονται εφόδια υπέρβασης του κακού…
14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ
ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.Είναι οι διαδοχικές δύο εκπτώσεις (απέναντι και κατέναντι)*, απόρροια της απομάκρυνσης, επόμενο της ακολούθησης της φυγοκέντρου Ι, (ι τάγμα δαιμόνων) … άμεσα και συνειρμικά, στην άλλη όψη του νομίσματος βρίσκεται η λύση του προβλήματος. Η επιστροφή και ακολούθηση της κεντρομόλου Ι (Ιησούς) ορθοδόξως νοουμένη και εφαρμοσμένη σε πράξη και θεωρία.
Συνδυάστηκε το αυτοβούλως και η επήρρεια, συμβουλή και συμβολή του κακού και μετοικίζει ο άνθρωπος σε χώραν μακράν, βόσκοντας χοίρους (τρέφων τα πάθη του) στένων και τρέμων** και τρεφόμενος με ξυλοκέρατα.
Μόνο που, στην μη τυχαία ελληνική λεξαρίθμηση, ΤΡΟΜΟΣ = ΟΦΙΣ… αλλά και ΕΔΑΦΟΣ. Είναι ο ενεργών όφις εν ημίν στο γήινο μέρος μας αν αυτό δεν ακινητεί, δεν υποταχτεί στον νόμο του πνεύματος που εκ φύσεως αντιστρατεύεται ως σαρκικό φρόνημα, με μας να τρέμουμε. Η καθυπόταξη και των δύο (όφεως και τρόμου), η ακινητοποίησή τους, ο ‘’θάνατός’’ του είναι μονόδρομος για όποιον θελήσει να ζήσει κατά το …
κι αυτός ο θάνατος / ακινησία και νίκη άρχεται από τα σωματικά (1) και περατούται σε άλλο επίπεδο πνευματικά (7, όπως τα 7 διαμερίσματα ‘’όρασης’’ και τους 7 οφθαλμούς Του Αρνίου και 7 κέρατα), κατά τάξη, ετοιμότητα, αγωνιστικότητα και χάρι, απέχοντας, μη αφήνοντας αυτόν τον αντίδικο να ενεργήσει στον βαθύτερο εαυτό. Μια ακινησία μπροστά Στον (εξ)ετάζοντα νεφρούς και καρδίας****.
Γιαυτό και η συμβουλή και
πατρική παραίνεση του Αγίου Πορφυρίου: … Να
μη δίνομε στον διάβολο δικαιώματα (2). Δηλαδή εγώ δεν αφήνω ούτε μια σκέψη
μνησικακίας μέσα μου ούτε μια σκέψη εγωισμού, μη βρει παράθυρο ο σατανάς. Το
παράθυρο είναι το δικαίωμα. Όταν απομακρύνεσαι απ’ τον Θεό, κινδυνεύεις, γιατί
σε βρίσκει «σκέτον» ο σατανάς και κυριαρχεί επάνω σου. Ακούστε κι εμένανε, που
έχω λίγη πείρα σ’ αυτά.
Η τελεία εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού -αυτή είναι η
αγία ταπείνωση.
Η τέλεια υπακοή στο Θεό χωρίς αντίρρηση, χωρίς
αντίδραση, έστω κι αν ορισμένα πράγματα φαίνονται δύσκολα και παράλογα. Το
άφημα στα χέρια του Θεού. Αυτό που λέμε στην Θεία Λειτουργία τα λέγει όλα:
«πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Σ’ εσένα Κύριε, τα αφήνομε όλα.
Αυτή είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτή είναι η αγία ταπείνωση. Αυτή
μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Τον καθιστά θεάνθρωπο.
Ο ταπεινός έχει συνείδηση της εσωτερικής του καταστάσεως και, όσο κι αν είναι άσχημη, δεν χάνει την προσωπικότητά του. Γνωρίζει ότι είναι αμαρτωλός και θλίβεται γι’ αυτό, αλλά δεν απελπίζεται, δεν εξουθενώνει τον εαυτό του. Ο έχων την αγία ταπείνωση δεν μιλάει καθόλου, δηλαδή δεν αντιδρά. Δέχεται να τον παρατηρούν, να τον ελέγχουν οι άλλοι, χωρίς να εξοργίζεται και να δικαιολογείται. Δεν χάνει την ισορροπία του.
…ισορροπία και τον προσανατολισμό του ως ΑΔΑΜ (αρχικά Ανατολής Δύσης Αρκτου Μεσημβρίας)***
με βοηθητικό την επίγνωση της τάξης και της θεραπείας της αταξίας, στο επίπεδο των αιτιών… η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση
Δυστυχώς ΔΕΝ τρέφεται μόνο ο έρπων όφις με γη, αλλά και όλοι μας, οι συγκοινωνούντες και διαμένοντες κατέναντι της εδέμ, μακράν της οικίας Του Πατρός….
Ο φωτισμός από την σελήνη που παρεμβάλλεται ως μέσο φωτός, όσο ζούμε και κινούμαστε στην σκοτεινή πλευρά της γης (όπως φαίνεται κάπως σχηματικά λίγο πιο πάνω), την ανήλια, είναι πολωμένος. Λογικό και επόμενο, αυτός ο ‘’φωτισμός’’ να πολώνει τους ανθρώπους σε όλες τις δραστηριότητές τους, εμβάζοντας δόλια μίσος σε κάθε διαφορετική πίστη θρησκευτική, πολιτική, οικονομία, κοινωνία, αθλητισμό (όπως το είδαμε πρόσφατα με το νεαρό ΑΕΚτζή που τον ‘’φάγανε’’ νεοναζί, παγανιστές…) …. καταντώντας τους κανιβάλους που ‘’χαίρονται’’ και επαίρονται για την απώλεια του συνανθρώπου, ως αποτέλεσμα σύνθλιψης του προσώπου που ενεργεί δια του αγκυλωτού σταυρού….
Η ζωή κατέναντι, εν σκότει, δεν διαφέρει από την αγιογραφική ζωή εν τάφω***** που κατέρχεται Ο Κύριος και προτείνει χείρα εξαγωγής μας … από τον βυθό της θαλάσσης της ζωής, από τον άδη, από τον θάνατο… Γιαυτό και ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί (στο από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοις μνήμασι ζωή, χαρισάμενος) : …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''
Διαβάζουμε και αποστηθίζουμε τα επί της γης ιστορικά συμβάντα (33 χρόνων) αλλά μας διαφεύγουν τα βιωματικά των 33 ωρών υπό γης που ενεργεί εν ημίν Ο Κύριος, για να μας εξάγει πρώτα απέναντι (από το ς / κατέναντι και αλογία στο 5, λόγους και αιτίες) μέσω της ευθείας φωταγωγίας Του και εισάγει εντός της Βασιλείας, εντός Εαυτού (2) και πρωταίτιο Λόγο.
Ανέρχεται ευθέως εκ των υδάτων Ο Κύριος και μας συνανυψεί (ομόρροπα γέννηση, βάπτιση, ανάσταση και ανάληψη…), παρά την βαρύτητά μας… Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι.
Τρελαινόμαστε για το έξω έγκλημα, τρέμουμε για τα επερχόμενα που σχεδίασαν οι κοσμοκράτορες, αλλά μας διαφεύγει η εσωτερική μας τραγική κατάσταση, απείρως χειρότερη της εξωτερικής που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενδεικτικά ως λόγοι της δικής μας φονικότητος. Όχι τόσο προς τα έξω αλλά κυριολεκτικά κι όχι μεταφορικά αυτοχειρούντες. Κι η παρούσα και μέλλουσα παράσταση μας ‘’γυμνοί’’ ενώπιον Του Παντοκράτορα και ισχύει και θα ισχύσει σύντομα (1) … Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
Μένουμε και εμμένουμε στα φαινόμενα, πχ της κορμοστασιάς μας αλλά μας διαφεύγει η συγκύπτουσα (ασθενής) διάνοιά μας που ασχολείται μόνο με τα γήινα και χαμερπή… μένουμε και επιμένουμε στους πρόσκαιρους στόχους που αφενός δεν αντέχουν στην αιωνιότητα αφετέρου δεν χρησιμοποιούνται ως μέσα (μεταποιώντας το επάγγελμα ως λειτούργημα) κατάκτησης του μόνου σκοπού. Φωτισμού, σωτηρίας θέωσης, απόκτησης Αγίου Πνεύματος, αναπαύοντας Αγία Τριάδα.
Δεν βάλαμε ακόμη αρχή εξόδου από την καιγόμενη πόλι…. (φεύγε και πίσω μην κοιτάς) από την αίγυπτο οικιστές της ερήμου [διαβαίνοντες την πρώτη βαθμίδα της κλίμακος…. την αποταγή (46. Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστός, καὶ φρόνιμος μοναχός, ὃς τὴν θέρμην τὴν ἑαυτοῦ ἐφύλαξεν ἄσβεστον· καὶ μέχρι τῆς αὐτοῦ ἐξόδου καθ᾿ ἡμέραν [προστιθεὶς] πῦρ πυρὶ, καὶ θέρμην θέρμῃ, καὶ σπουδὴν σπουδῇ, καὶ πόθον πόθῳ οὐκ ἐπαύσατο; Ὁ ἐπιβεβηκὼς μὴ στραφῇς εἰς τὰ ὀπίσω.)
"Ἐκεῖνοι
δὲ ποὺ ἐστηρίχθηκαν στὶς ἰδικὲς τοὺς δυνάμεις καὶ ἐνόμισαν πὼς δὲν ἔχουν ἀνάγκη
ἀπὸ κανέναν ὁδηγό, ὁπωσδήποτε ἀπατήθηκαν... Ἐκεῖνοι ποὺ ἐξῆλθαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο
εἶχαν ὡς ὁδηγὸ τὸν Μωϋσῆ, καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὰ Σόδομα ἄγγελο..." ΚΛΙΜΑΞ
ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ - Περὶ ἀποταγῆς τοῦ ματαίου βίου
… από την κατέναντι και μακράν χώρα που στένουμε και τρέμουμε ενεργεία του όφεως, τρέφοντες πάθη και τρεφόμενοι από την τροφή τους όχι μόνο προς απέναντι (πρόσωπο προς Πρόσωπο) αλλά προς την οικία Του Πατρός και την διαχρονική πρόσκληση του Μεγάλου Δείπνου και την άλλη σωτήρια Τροφή, αρχής γενομένης από τους λόγους προς Τον Λόγο... γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ (Ματθ.δ'4), αλλά για να γίνει αυτό να εντοπιστεί εντός μας και η άλλη ''πείνα'', όχι μόνο σωματική (δ) αλλά και η κάθετης διάστασης (4), πνευματική, δι Αγίου Πνεύματος που νοηματοδοτεί τους λόγους και τους ερμηνεύει ... Αμήν γένοιτο γένοιτο!!
Αμήν να βάλουμε αρχή δι ευχών…. Αμήν αφορμάς μετανοίας παράσχου Κύριε, για να αποκτήσουμε ακριβή αυτογνωσία (2), την βάση της θεογνωσίας... πρόσθες ημίν πίστιν... εξάγαγε ημάς και ανάστησον!!
---
(1) από το Ο Ων, στο έρχομαι ταχύ αποδούναι εκάστω…
(2) και πως θα γίνει αυτό αν δεν εκλείπουν σιγά σιγά οι διαστρεβλωτές της γνώσης και ο πολωμένος ''φωτισμός'' τους που χωρίζει τους ανθρώπους; κι έρχεται η επισφράγιση με την μνησικακία και την κατάκριση. ΔΙΚΑΙΑ (κατά)κριση αφού υποτίθεται είμαστε σε καλύτερη θέση από αυτά τα αγρίμια που εγκληματούν (και γενικώς αμαρτάνουν) που όμως με αυτήν την στάση (κατάκρισης), δίνουμε δικαίωμα στον πειράζοντα τον αδελφό, διάβολο, να πεταχτεί επάνω μας και να θολώσει το ηγεμονικό και ''κατακτήσει''... νέφη νέφη πρόσθεση βαρών και καμμία προκοπή, παρά την ηθικολογική κοντόφθαλμη κοσμική υπεροχή μας. Έχουμε δίκαιο αλλά χάνουμε δι αυτού, την χάρι. Κύριε ελέησον!!!
* 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. (Γεν.γ’24)
16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ. (Γεν.δ’16)
[σχηματική / αριθμητική παράσταση, ίσως λίγο βοηθητική...
2 (λόγοι μέσα Στον Λόγο, προπτωτική παραδείσια κατάσταση και αγιασμός)
- (ως προς ευθεία κατοπτρισμός)
5 (απέναντι, όπου ο ΑΔΑΜ εκάθητο απέναντι του παραδείσου και τον έβλεπε)
. (κατοπτρισμός ως προς σημείον, όπου ενεργεί το Χ)
ς (κατέναντι, όπου ο σκιώδης χώρος, ο φωτιζόμενος από σελήνη και αστέρες, π.Χ.)]
** 14 εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου
σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων
με, ἀποκτενεῖ με.
πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής)
Ένας από τους λόγους (μαργαριτάρια) και ίχνη προς επιστροφή και έξοδος από τον κατέναντι ζοφερό κόσμο των σκιών, όχι μόνο σε θεωρία αλλά στην πράξη ''ανθρωποφαγία'' όπως ο ανθρωποκτόνος ορίζει και συμπαρασύρει τον κοσμάκη.... είναι και ο παρακάτω: ′′Αν μαζέψετε 100 μαύρα μυρμήγκια και 100 κόκκινα μυρμήγκια και τα βάλετε σε γυάλινο βάζο, τίποτα δεν θα συμβεί, αλλά αν πάρετε το βάζο, το κουνάτε βίαια και το αφήσετε στο τραπέζι, τα μυρμήγκια θα πολεμάνε ο ένας τον άλλον. Οι κόκκινοι πιστεύουν ότι οι μαύροι είναι οι εχθροί ενώ οι μαύροι πιστεύουν ότι οι κόκκινοι είναι εχθροί ενώ ο πραγματικός εχθρός είναι αυτός που κούνησε το βάζο. Το ίδιο ισχύει και στην κοινωνία.
Αριστερά εναντίον Δεξιάς
Πλούσιος εναντίον φτωχών
Πίστη εναντίον Επιστήμης
Νέος εναντίον Μεγάλου κτλ…...
Πριν πολεμήσουμε μεταξύ μας πρέπει να αναρωτηθούμε ποιος κούνησε το βάζο?
χωρίς να ισοπεδώνονται όλα, παγκοσμιοποιημένα, οικουμενιστικά, πονηρά με άλλη ειρήνη εκτός Θεού, δόλια ειρήνη του αμαλήκ, αγαπολογικά (η τελευταία λέξη της μόδας, το πιασάρικο ''ένδυμα'' καλού), η προσπάθεια έγκειται στο να εντοπίσουμε (και απομονώσουμε / νεκρώσουμε / θανατώσουμε δια του ''θανάτου'' μας σαν αμαρτία) τον ταραχοποιό στην ζωή μας. Να ευστοχούμε στο μίσος στον διάβολο και αμαρτία ή ανομία, αντί άστοχα στον αμαρτωλό και αιρετικό και έχοντα διαφορετική γνώμη από εμάς...
Συγχωρετικότητα και αγάπη που οικοδομεί και στέγει, παρά το μίσος του μισόκαλου.... ενθυμούμενοι το ... ο πηλός τον πηλόν....
**** πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς…. (και ψαλμός μδ’ δι ευχών και ενεργείας Της Θεοτόκου, δι Ης γεννάται όχι μόνο ιστορικά αλλά βιωματικά εν ημίν (και αυτό έχει αξία και σημασία) Αυτός που του συντρίβει την κεφαλή. Που δια του θανάτου Του θανατώνει (ακινητοποιεί) τον θάνατο…
***** Η
Ζωή εν Τάφω...
Αμήν... Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου