περάσματα και θύρες στον κόσμο, υπάρχουν πάμπολλες... στα πνευματικά, περάσματα και Θύρα ( 6 ) με εισόδους και εξόδους (από δεξιά προς αριστερή επίγνωση και αντίστροφα, αλλά και καθέτως από την εικόνα στο καθ'ωμοίωση), πάλι πάμπολλες, αλλά όπως Η Θύρα είναι Μία (Χριστός) έτσι και το ''πέρασμα'' είναι ένα και αφορά τον βιολογικό θάνατο.
Δι αυτού σαν πύλη, πόρτα και κατώφλι, γίνεται η μετάβαση από το πρόσκαιρο και φαινόμενα στην αιωνιότητα και ουσία....
Υπό την άποψη της δικαιοσύνης, όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν (ή υποψιάζονται) ότι ισχύει το... ό,τι σπείρεις αυτό και θα θερίσεις και η συμ-περι-φορά, θα δώσει δικαιώματα προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούμε με τον εξοστρακισμό... 6 ή 9. απάνθρωπη ή φιλάνθρωπη. Κάπως πιο ενημερωτικά σαν μαρτυρία από τον αγ.Εφραίμ τον σύρο, αναγράφηκαν στο Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη.
Η κοινή πεποίθηση ότι το πέρασμα από την γη στον ουρανό…. και από το σκότος στο Φως, σαν ''τελευταίο ταξίδι''... ξεκινά από τον θάνατο, είναι μια καλοστημένη παγίδα και μας κάνει κάπως αδιάφορους, για να μην εργαστούμε από τώρα, στην ζωή και καθημερινότητά μας. Το θέμα όμως είναι, πως η ζωή είναι μια εύσπλαγχνη ευκαιρία και στάδιο που κάθε άνθρωπος αγωνίζεται, για να πετύχει άφθαρτο στεφάνι ή αδιαφορώντας, αιώνια απώλεια.
* είναι το ΕΔΑΦΟΣ και ο ΟΦΙΣ και ο ΤΡΟΜΟΣ (=780) που νοηματικά συνδέονται μεταξύ τους… και μας συμφέρει φυσικά να ξεκολλήσουμε από το έδαφος, κόσμο και κοσμικό φρόνημα της αιγύπτου που είμαστε δούλοι, ξεφύγουμε του έρποντος όφεως και από τον τρόμο, ταραχή και αρά, δια Της Θεοτόκου, να πάμε στην χαρά Του Κυρίου και ακούσουμε το ευ δούλε αγαθέ είσελθε . … Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει. (αντί το φοβερό, ουκ οίδα υμάς… και απέλθετε...). Να περάσουμε την πύλη, χάριτι, από τώρα Πύλη ουρανού και καρδιάς.
Το Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή! μας το ανέλυσε βάσει της παράδοσης, ο Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα. Ο ίδιος για τον τελωνισμό των ψυχών αναφέρει, πως μοιάζουν με τα διόδια που είναι στημένα μεταξύ θεσσαλονίκης και αθήνας και πρέπει να ‘’ξοφλήσει’’ κάποιος το αντίτιμο για να μπορέσει να περάσει…
Με τον τρόπο ζωής και όσο τα προσπερνάμε σαν εμπόδια και τροχοπέδες εν ζωή,
τόσο αντανακλάται και ισχύει στα μετά την βιολογική ζωή 40 του ‘’νεκρού’’ και μερική κρίση του Θεού που συμβαίνει στην τεσσαρακοστή ημέρα και ενώπιον του φοβερού βήματος.... με μια παράμετρο που συχνά μας διαφεύγει. Ενώπιον του Θεού δεν υπάρχουν νεκροί, όπως εμείς το ορίζουμε, αλλά μόνο ζωντανοί. Μερικοί ντυμένοι με δερμάτινους χιτώνες (οι βιολογικά ζώντες) και οι γυμνοί από αυτούς τους χιτώνες. Το κριτήριο της νεκρότητος διαφέρει με τα θεία δεδομένα. Πολλοί ''ζωντανοί'' λόγω αμαρτιών είναι ήδη νεκροί και πολλοί ''νεκροί'' είναι εν Ζωή. Γιαυτό ήλθε ο καλός Θεός, να θεραπεύσει όχι μόνο τα ιστορικά πρόσωπα, αλλά δια των εννοιών** αυτών και του πνεύματός τους που επεκτείνεται διαχρονικά, όλους εμάς... (κατά το σκεπτικό του αγ.Μαξίμου).…πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;... κι η ακριβής ερώτηση δεν είναι το πότε, αλλά το αν θα φτάσουμε… είναι όντως ποθητό και ευκτέο, που όμως έχει μια έμπρακτη παράμετρο… το πέρασμα από τα 23 τελώνια*** από τώρα και όσο μας δίδεται ο χρόνος μετανοίας και διορθώσεως…
Σχετικά, κυκλοφορά το ωφελιμότατο πόνημα (παρά την συνήθη ‘’απώθησή’’ του)… το φοβερώτερο μυστήριο (ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα και οι μεταθανάτιες εμπειρίες), με επίσης βοηθητικό (διευκρινιστικό) το η βαθύτερη αιτία που ο θάνατος τρομάζει τον άνθρωπο και η θεραπεία του..., που ενώ η έννοια του θανάτου φυσικά και πρέπει να θορυβεί, ο τρόμος για αυτόν, δηλώνει ατακτοποίητη ψυχή, η οποία πρέπει ενόσω ζει να καταφέρει την τάξη....
Αν περάσει από όλα τα τελώνια χωρίς να έχει υποπέσει η ψυχή σε κανένα αμάρτημα τότε θα περάσει την πύλη του Παραδείσου ειδάλλως**** θα πέσει στον άχαρο Άδη.
το τελώνιο της κακολογίας
το τελώνιο της ύβρης
το τελώνιο του φθόνου
το τελώνιο του ψέματος
το τελώνιο του θυμοί και της οργής
το τελώνιο της υπερηφάνειας
το τελώνιο της βλασφημίας
το τελώνιο της φλυαρίας και της ανοησίας
το τελώνιο του τόκου και του δόλου
το τελώνιο της τεμπελιάς και του ύπνου
το τελώνιο της φιλαργυρίας
το τελώνιο της μέθης
13. το τελώνιο της μνησικακίας
14. το τελώνιο της μαγείας και της μαντείας
15. το τελώνιο της λαιμαργιας
16. το τελώνιο της ειδωλολατρείας
17. το τελώνιο της ομοφυλοφιλίας
18. το τελώνιο της φιλαρέσκειας
19. το τελώνιο της μοιχείας
20. το τελώνιο του φόνου
21. το τελώνιο της κλεψιάς
22. το τελώνιο της πορνείας
23. το τελώνιο της ασπλαχνίας
κόλασις (4 άρθρα, λόγοι αγίων...)
**** για αυτό το ειδάλως, αν κάποιος το σκεφτεί αυστηρά σαν δικαιοσύνη και αν του έχει δοθεί μια λίγη αυτογνωσία, είναι αιτία απόλυτης απελπισίας. Εκεί υπάρχει η εύλογη ερώτηση ...καὶ τίς δύναται σωθῆναι; (και η απάντηση εκ Θεού) ..27 ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν. (Λουκ.ιη'26)
Θέλοντας Ο Κύριος να μας περάσει από τον νόμο στο πνεύμα και από την παλαιά διαθήκη των σκιών στην καινή και Φως, δεν μένει στους εξωτερικούς φόνους, μοιχείες, κλεψιές.... για τις οποίες κάποιοι (ίσως πολλοί) επειδή δεν έπεσαν σε αυτά τα αμαρτήματα επαναπαύουν την συνείδησή τους ότι είναι εν τάξει. Το πρόβλημα (και η κρίση), είναι το μετά τον Νόμο.... εκεί που και μόνος ο θυμός αναλογεί σε φόνο, η επιθυμία σε μοιχεία κλπ.
Είναι και ο μεγάλος κανόνας.... που μας γνωρίζει σχετικά, το πως θα κριθούμε (και κατακριθούμε). Όχι μόνο ως φονείς προς τα έξω, αλλά και στον ίδιο τον εαυτό... Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! ώστε στο τέλος τι μένει; Μόνο Κύριε ελέησον και μνήσθητι!!! εκεί το θάρρος και η ελπίδα.... ότι κανείς δεν σώζεται εξ έργων αλλά χάριτι ... 8 τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, 9 οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. (Εφεσ.β')
Ευτυχώς ο καλός Θεός είναι περισσότερο εύσπλαγχνος, παρά δίκαιος και σε αυτό ελπίζουμε, αφού κατανοούμε το δύσκολο του εγχειρήματος, σαν υπεράνθρωπο, παρακαλώντας... καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν (ψαλμ.ρμβ')…. Στην ακρίβεια, δεν ισχύει να μην έχει υποπέσει η ψυχή (μόνη της ή μετά σώματος) σε κανένα αμάρτημα, αλλά μη μείνουμε ανεξομολόγητοι δια του οποίου μυστηρίου παραγράφονται τα αμαρτήματα, μη μείνουμε αδιόρθωτοι έστω και με τον λίγο φιλότιμο αγώνα, πάνω από όλα την θέληση και όσο το δυνατόν την εφαρμογή στην ζωή, των αντιθέτων των παθών, αρετές...
Χαρίζει Ο Κύριος τις οφειλές μας με εμάς να πρέπει να είμαστε ευγνώμονες όπως η ποταπή αμαρτωλή (Λουκ.ζ') που της χαρίστηκαν πολλά, γιατί επέδειξε αγάπη πολύ.... ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. 48 εἶπε δὲ αὐτῇ· ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 49 καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν; 50 εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην... για να λυθεί η εύλογη ταραχή με ειρήνη, δια πίστεως και αγάπης.
Να προλάβουμε... γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίς ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. (ψαλμ.λη') αμήν να μας γνωρίσει Ο Κύριος σε τι υστερούμε, ένα προς ένα τα σκαλοπάτια, αφού θα δώσουμε για το καθένα, λόγο. Είναι σαν να μας δίνει ο καλός Θεός 9και Διδάσκαλος) τα θέματα, πάνω στα οποία θα διαγωνιστούμε.Και μετά... είναι το χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν… και όπως λένε οι άγιοι, αν δεν έλθει το Πνεύμα το Άγιον, δεν θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε τις αμαρτίες μας…. ώστε αυτό πρωτίστως να ζητάμε...
Αμήν να βάλουμε αρχή διέλευσής τους…. αρχή μετανοίας... γιατί μέλλειν θορυβείσθαι… να αναστηθεί η ψυχή μας από τα γήινα … κατά το,
Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι· ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν. Να θεραπευτούμε δια Του θείου Αίματος και Σώματος (με προϋποθέσεις) από το δηλητήριο που πεθαίνει την ψυχή…. Να διψάσουμε για Θεό και λάλον ύδωρ ως η έλαφος, που παρέχεται δωρεάν, για να μας περάσει από το 40 στον Έναν (Τριαδικό) με την διψώσα έλαφο στον ψαλμ.41. Να μας ελεήσει ο καλός Θεός και εξάγει από τον λήθαργο και παραφύση κατάσταση που ζούμε, στην φυσική αναζήτησή Του με πόθο και πνευματική φλόγα (όχι χλιαρά γιατί τέτοια ''πίστη'' δεν είναι θεάρεστη) και τότε, αφού το ''πέρασμα'' είναι νομοτελειακά αναπόφευκτο, σαν κατώφλι, από την πρόσκαιρη ζωή στην αιωνιότητα, να περάσουμε από την φύση στην υπερφύση και υπερώο και Φως (9) ενσωματούμενοι στο Σώμα Χριστού που νικά τον θάνατο, αντί να κατεβούμε σκαλοπάτι στην παραφύση και δυσώδες υπόγειο, όπου σκότος, θάνατος και ό,τι αγαπήσαμε σαν φυγόκεντρο (6)... Κύριε ελέησον!!
περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)
θάνατος (22)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου