μυστικά και μυστηριακά εφόδια ζωής

ΚΟΣΜΟΓΝΩΣΙΑ

Οι άμεσα αντιληπτές διαστάσεις του κόσμου μας, είναι ο χώρος και ο χρόνος.

Ο άνθρωπος και αυτός ως χωροχρονική παρουσία, επηρρεάζει τον κόσμο και επηρρεάζεται από αυτόν.

Η μελέτη και η συσχέτιση κόσμου – ανθρώπου δια του χωροχρόνου, δίνει εφόδια κοσμογνωσίας και αυτογνωσίας τουλάχιστον σε επίπεδο προβολικό, καθώς οι (ν) διαστάσεις του κόσμου (κατά τους μαθηματικούς), αποτυπώνονται και ενεργούν μέσα στις 4 πρώτες: το χωροχρόνο.

Εκτιμώ πως δεν πρέπει να προσπαθούμε υπερβάσεις, μεταφυσικές εμπειρίες άλλων κόσμων ανωτέρων διαστάσεων για δύο λόγους.

Σοφά ο Κύριος μας έδωσε την παρούσα αντιληπτικότητα που είναι ικανή (όπως έχουν αποδείξει οι μυριάδες αγίων) για τη σωτηρία, τον φωτισμό και την τελείωση, κατά τάξη. Επίσης μας παραινεί, πρώτα τη Βασιλεία επιζητείτε και όλα τα άλλα θα σας δοθούν. Δεύτερον, πρέπει λογικά να ξεκινάμε από τα απλά και απτά και μετά να πηγαίνουμε στα δυσκολότερα, ανώτερα και ανεπαίσθητα

λίστα με τα πρόσφατα άρθρα στο Αντίβαρο.

• Ανατροπή στην «αποδόμηση μύθων». Ο πρόλογος του βιβλίου: «Το Κρυφό Σχολειό. Το χρονικό μιας Ιστορίας», 28/11/2012 [Ανδρέας Σταλίδης, Βιβλία, Γιώργος Κεκαυμένος, Ιστορία: 1453-Τουρκοκρατία]
• Αν δεν είσαι έτοιμος για την ΑΟΖ, κάνε στην μπάντα – Νέα απόφαση του ΔΔΔ και διευκρινήσεις, 28/11/2012 [Αιγαίο και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), Άμυνα & Διπλωματία, Νίκος Λυγερός]
• Η κρίση της Δημοσιογραφίας και η δημοσιογραφία της Κρίσης, 27/11/2012 [Απόψεις, Λαμπρινή Θωμά]
• Βίντεο – Ο Κώστας Ζουράρις στην εκπομπή του Δ. Νατσιού περί «πατριδεγωφαγίας» (Θ. Ζιάκα), 26/11/2012 [Βίντεο, Δημήτρης Νατσιός , Θεόδωρος Ζιάκας, Κώστας Ζουράρις]
• Αναπόφευκτες πληθυσμιακές μετακινήσεις, 26/11/2012 [Δημήτρης Μαυρίδης, Διεθνή]
• Η γλώσσα και ο πολιτισμός ως αντίδοτο στην κρίση, 26/11/2012 [Γλώσσα, Κωνσταντίνος Χολέβας]

προσανατολισμός του ΑΔΑΜ και ''μαγνήτες''...

Ας επιστρέψουμε στον ΑΔΑΜ και την κακία του Θεού * . Που βέβαια δεν σε καίει σαν προβληματισμό, αλλά έχεις κατασταλάξει σαν αντίδραση και τοποθετείσαι στην έναντι θεωρία.

Για την επιλογή ή ανοησία ή τόλμη (για άλλους) του ΑΔΑΜ, κανένας λόγος. Και αυτό γιατί ΙΣΧΥΕΙ (ακόμη και όσο δεν το συνειδητοποιούμε) ακριβώς αυτό που συνέβη όταν τον ρώτησε ο Θεός μέσα στον Παράδεισο.

- γιατί ΑΔΑΜ έφαγες τον καρπό;

- ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ, η γυναίκα που μου έδωσες φταίει… (δλδ άμεσα, Εσύ φταίς, γιατί αν δεν μου την έδινες, θα ήταν όλα καλά…). ΥΠΟΘΕΣΙΣ – ΦΑΝΤΑΣΙΑ.

- Εύα γιατί έφαγες τον καρπό;

- ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ, ο όφις με εξαπάτησε … (δλδ έμμεσα, Εσύ φταίς, γιατί αν δεν τον δημιουργούσες, θα ήταν όλα καλά…) ΥΠΟΘΕΣΙΣ – ΦΑΝΤΑΣΙΑ.

Κι επειδή η έξοδος ήλθε από ανυπακοή και μη ανάληψη ευθύνης, η επανείσοδος γίνεται εφικτή, ΜΟΝΟ ΜΕ ΥΠΑΚΟΗ,  ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ και το αντίδοτο της φαντασίας και της ΥΠΟ-θέσεως, που είναι η ΘΕΣΙΣ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Πάμε τώρα να δούμε ΠΟΥ ήταν και ΠΟΥ πήγε να ζήσει. Ζωή είχε πριν, ζωή

Θυσίες, ανθρωποθυσίες και Ανθρώπου Υπέρτατη και ασύλληπτη Θυσία

Το κακό ως μη αυθύπαρκτο, ‘’ενδυόταν’’ ανέκαθεν (εξ αρχαιοτάτων) το σχήμα του καλού για να έχει πέραση….

Μέσα στην αγαθότητά του ο άνθρωπος (ως αδιακρισία περισσότερο και όχι ως αυτή καθαυτή η αγαθότητα, της θείας ιδιότητος) εύκολα (από τον παμπόνηρο και επιστήμονα στην πλάνη) πλανάται.

Ο άνθρωπος με το αυτεξούσιό του και μετά την πρώτη επίδειξη αδιακρισίας μας, 

Ο Θεός έχει παραχωρήσει (προς παίδευσή μας) την εξουσιοδότηση στους αντιδίκους της σωτηρίας μας, δαίμονες, ώστε να παρουσιάζονται ως οι λύτες των προβλημάτων μας, προτείνοντας τρόπους και θυσίες… ενώ στην πραγματικότητα είναι οι δημιουργοί τους.

Δαίμων μεταφραζόταν στα ελληνικά ο θεός και ευδαιμονία η ‘’καλοτυχία’’ αφού ‘’ευλογούνταν’’ από τους θεούς/δαίμονες, ΑΝ τηρούσαν τις ‘’εντολές’’ τους.

Σήμερα όμως - ευελπιστώ - , (αλλά και σε κάθε εποχή) οι έχοντες σώας τας φρένας, η εκζήτηση της δικής τους ευλογίας αποδεικνύει την δική μας αλογία.

Το θέμα είναι πόσο αξία και πόσο επιβεβλημένες ήταν και είναι, οι θυσίες σε

Εβραίοι και Έλληνες...

Εβραίοι και Έλληνες έχουν ο καθένας από ένα κενό. Την τρωτή φτέρνα. Κι είναι τρωτή, γιατί είναι υπερήφανοι. Οι μεν στην δύναμη και οι δε στην σοφία.

Ο Καλός Θεός θέλει και είναι ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ εν ταπεινότητι, γιαυτό και καλύπτει με ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ το κενό. Την τρωτή φτέρνα ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ (φιλοσοφία) δια της φιλοκαλίας ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΣΑΥ (τρωτή φτέρνα του Νόμου) δια του Ιακώβ.  

Σκοπός είναι να περάσουμε από το 7 (και Σάββατο) στο 1 (πάλι ΚΥΡΙΑΚΗ) και Στον Κύριο. Να κλείσουμε τον κύκλο. Αυτό προτείνουν τα 147 δελφικά παραγγέλματα και να μην δημιουργούν εντυπώσεις οι ‘’γνώστες’’ τάχα αρχαιοελληνιστές, γιατί αν δεν κατανοούν την προτροπή, έχουν τους σοφούς ΜΑΣ, εναντίους ως παρερμηνευτές τους.

Η προσέγγιση των Γραφών (Παλαιάς ΚΑΙ Καινής Διαθήκης) ... δεν είναι εθνολογική, αλλά θεολογική, γιατί Ο Κύριος, πάντα τα έθνη (εις ενότητα) εκάλεσε...

Αν κάποιος θέλει να στρατοπεδεύει με μίσος, οι ποιούντες αγάπη, τους βλέπουν ΟΡΘΩΣ ανώριμους και διαβολείς ΕΝΟΤΗΤΟΣ...

Μια ενότητα, φυσικά ΜΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ κι όχι αδιάκριτα. ΔΕΝ εισάγουμε στο βιολογικό μας ΣΩΜΑ μικρόβια που αντιτίθενται στην υγεία μας, ως έχουν δλδ ενεργά. ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ τους. .  

Σκέψεις για την σελήνη ως αστρόπλοιο

Μετά την απόδειξη ότι η σελήνη είναι αστρόπλοιο του Ισαάκ Ασίμωφ και άλλων μελετητών/ερευνητών, κι όχι απλά όπως μας φαίνεται ένας δορυφόρος, έχουμε κάποιες επιλογές να αντιμετωπίσουμε αυτήν την γνώση. Η αντιμετώπιση, φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στην αιτία (την καθαυτού γνώση) αλλά επεκτείνεται και στους συνειρμούς και τα γεννήματα αυτής της πίστης. Και όλα ξεκινούν, από το εν-δια-φέρον που επιδεικνύει η διάνοιά μας και εν διανοία, φέρει αυτά που στο διάβα της ημέρας, (και στο σύνολο της ζωής μας προσθετικά) συνέλεξε. 

Άρα μια από τις ερωτήσεις που θα πρέπει προσωπικά να απαντήσουμε είναι, αν καλό θάταν να μας ενδιαφέρει, ή να το προσπεράσει ο νους μας, ως ιεραρχικά δευτερεύον (ως γνώση) ή αδιάφορο. 

Ο νους μας, ή όπως μας φαίνεται, η διάνοιά μας μεριμνά και τυρβάζει περί πολλών. Μετεωρίζεται. Όπως ο Δίας γεννούσε

διαρκώς, συμμιγνύμενος με επιδεχόμενα γεννοβολία και ποιούσε υιούς και κόρες αδιακρίτως, έτσι και ο νους μας περιερχόμενος σε εν-δια-φέροντα και δελεαστικά, φέρνει στην καρδία και γεννά ή βοηθητικά

Στην παγίδα της κατάκρισης

όλοι μας πέφτουμε στη παγίδα της κατάκρισης..Ας προσπαθήσουμε αυτή τη ρημάδα τη γλώσσα να χαλιναγωγήσουμε..αυτόν που κατακρίνουμε δε μπορούμε να ξέρουμε τι κρύβει μέσα στη ψυχή που ενδεχομένως είπε ή έκανε κάτι που εμάς δεν μας άρεσε..διάβασα τη παρακάτω ιστορία και τη βρήκα ωφέλιμη..

Κάποτε στό Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός πού διέμενε στίς Καρυές. Έπινε καθημερινά καί μεθούσε καί γινόταν αιτία νά σκανδαλίζονται οι προσκυνητές. Κάποια στιγμή πέθανε καί ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στόν γέροντα Παΐσιο νά τού πούν μέ ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό τό τεράστιο πρόβλημα. Ο π. Παΐσιος τούς απάντησε ότι γνώριζε γιά τό θάνατο τού μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων πού ήρθαν νά παραλάβουν τήν ψυχή του. 

Οι προσκυνητές απόρησαν καί διαμαρτυρήθηκαν καί κάποιοι προσπαθούσαν νά εξηγήσουν στόν γέροντα Παΐσιο γιά ποιόν ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δέν κατάλαβε ο γέροντας. Ο γέροντας Παΐσιος τούς διηγήθηκε: «Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στή Μ. Ασία, λίγο πρίν τήν καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τά αγόρια. Γιά νά μήν τό πάρουν από τούς γονείς του, αυτοί τό έπαιρναν μαζί τους στό θερισμό καί γιά νά μήν κλαίει, τού έβαζαν λίγο ρακί στό γάλα γιά νά κοιμάται. Ως εκ τούτου μεγαλώνοντας έγινε αλκοολικός. 

Κάποια στιγμή και μετά από αποτρεπτικές απαντήσεις από διάφορους γιατρούς να μην κάνει οικογένεια, ανέβηκε στο Όρος και έγινε μοναχός. Εκεί βρήκε γέροντα καί τού είπε ότι είναι αλκοολικός. 

Τού είπε ο γέροντας νά κάνει μετάνοιες καί προσευχές κάθε βράδυ καί νά παρακαλεί τήν Παναγία νά τόν βοηθήσει νά μειώσει κατά 1, τά ποτήρια πού έπινε. Μετά ένα χρόνο κατάφερε μέ αγώνα καί μετάνοια νά κάνει τά 20 ποτήρια πού έπινε, 19 ποτήρια. 

Ο αγώνας συνέχισε μέ τήν πάροδο τών χρόνων καί έφτασε τά 2-3 ποτήρια, μέ τά οποία όμως πάλι μεθούσε.» Ο κόσμος έβλεπε χρόνια ένα αλκοολικό μοναχό πού σκανδάλιζε τούς προσκυνητές, ο Θεός έβλεπε ένα αγωνιστή μαχητή πού μέ μεγάλο αγώνα αγωνίστηκε νά μειώσει τό πάθος του. Χωρίς νά ξέρουμε γιατί ο κάθε ένας προσπαθεί νά κάνει αυτό πού θέλει νά κάνει, μέ ποιό δικαίωμα νά κρίνουμε τήν προσπάθειά του; 

Η Αλήθεια στο μικροσκόπιο…

Δεν το περίμενα ότι θα την ‘’ελέγξω’’ αλλά αφού υπάρχουν άνθρωποι που Την αμφισβητούν, βάζοντας την αλήθεια στο ίδιο τσουβάλι με την αληθοφάνεια και αφού μας έδειξε ότι στην καλοπροαίρετη μελέτη, δεν αντιδρά, τολμώ, μιας και χρόνια τώρα Την ιχνηλατώ, να πιάσω τον μίτο της από κάτω, μέσω μικροσκοπίου, και μαζί να ανεβαίνουμε…  

(Ψαλμ.84) …ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν· 12 ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε, καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε.

Η ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε και αν είμαστε αληθινοί, θα συναντήσουμε με χαρά την άνωθεν δικαιοσύνη. ΑΝ όχι, η ίδια η αναλήθειά μας, θα μας κατακρίνει.

Ένας ή πολλοί πίσω από αυτόν, της ίδιας θεώρησης, (ίσως απεγνωσμένα αν θάθελα να ψυχογραφήσω την αίτησή τους) ή ακόμη και κακοπροαίρετα (δικό τους πρόβλημα αυτή η συγκεκριμμένη εμμονή) ζητούν τεκμηριώσεις και

ΠΙΣΤΗ + ΝΟΗΣΗ

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, με την καθοδήγησι του Αγίου Πνεύ­ματος ανεκάλυψαν στην Γραφή και θησαυρούς σοφίας. Ο Ιερός Χρυ­σόστομος, μεγάλος μεταλλωρύχος της Βίβλου έχει πει: «Ουδέ γαρ συλ­λαβή ουδέ κεραία μία έστιν εγκειμένη παρά τη Γραφή, η μη πολύς ενα­πόκειται θησαυρός εν τω βάθει» (21η ομιλία εις Γένεσιν). Και σε μία συλλαβή και σ' ένα μικρό γράμμα της Γραφής, αν σκαλίσης θα βρής κρυμμένους στο βάθος θησαυρούς.

Ο λόγος του Θεού μας συνιστά να μη χρησιμοποιούμε μάταια και άσκοπα λόγια. Μας παραγγέλλει με έντονο ύφος να αποφεύγουμε τους «αργούς λόγους». Αφού ο Θεός δίνει σ' εμάς τέτοια εντολή, θα πρέπει κατ' αρχήν να την εφαρμόζη και ο Ίδιος. «Όχι μάταιοι λόγοι στην Γραφή». Αυτό είναι ανάγκη να αληθεύη. Ωστόσο συναντούμε κά­ποιες περικοπές στη Βίβλο που νομίζουμε ότι δεν λένε τίποτε, και θα ή­ταν καλό να μη γράφονταν. Και όμως εκεί που συναντούμε λόγια εκ πρώτης όψεως χαμένα και άσκοπα, εκεί υπάρχει ουσιώδης και χυμώ­δης λόγος, αλλά δεν μπορούμε εμείς να τον αντιληφθούμε.Έτσι συμβαίνει και με κάποιες περικοπές της Αγίας Γραφής. Δεν είναι αυτές ασήμαντες, αλλά το μυαλό μας είναι ασθενικό και αδυνατεί να συλλάβη το νόημά τους.+ αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης... 

η Αγία Γραφή είναι εκείνη η απέριττη κλίμαξ που οδηγεί τον άνθρωπο από το υπόγειο στο ανώγειο ή από τη γη στον ουρανό. Σε κάθε σκαλοπατάκι,

Περί Ενσαρκώσεως και μετενσαρκώσεως…

Περί Ενσαρκώσεως Του Ανθρώπου και μετενσαρκώσεως/ων ( ; ) του ανθρώπου

Άνθρωποι αναρωτιούνται για το ένα και το άλλο, ΑΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Συγχωρέστε με που συχνά πυκνά χρησιμοποιώ την έννοια του προσανατολισμού της ΓΝΩΜΗΣ και της ΓΝΩΣΗΣ, (με την διαφορά του Μ και του Σ) αλλά πως είναι δυνατόν να θεωθούμε κατά τάξη, κάθαρση, φώτιση, τελείωση, αν δεν θεωρούμε τα πράματα σωστά και ορθώς προσανατολισμένοι;

Ή θα βαδίζουμε προς το Φως ή προς τις σκιές. Ή το ένα ή το άλλο.

Θάθελα να δώσω ένα φυσικό παράδειγμα, ενδεικτικό, το σε ποια περίπτωση ισχύει το ένα και σε ποια το άλλο.

Και χρησιμοποιώ φυσικά παραδείγματα, γιατί αυτή η γλώσσα, ίσως είναι πιο οικεία από την κατά κόρον χρησιμοποίηση γλώσσα των αγίων και των Γραφών, σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν αυτούς και αυτήν. 

Θεωρώ, πως σε αυτήν την καμπή του δρόμου, πριν το ους του ανθρώπου

‘’…πάντα μοι έξεστιν, αλλ΄ού πάντα συμφέρει’’

‘’…πάντα μοι έξεστιν, αλλ΄ού πάντα συμφέρει’’ (Κορ.Α΄στ’12). (δηλαδή, όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν με συμφέρουν τα πάντα…).

Μια φορά ο Άγιος Συμεών ο δια Χριστόν σαλός, φιλούσε τα σκαλοπάτια ενός πορνείου, προκαλώντας τους ανθρώπους σε αμηχανία ή ακόμη και σε αναστάτωση και ύβρι. Τους εξήγησε, πως ο τόπος αυτός (τα σκαλοπάτια) είναι ιερός, επειδή εκεί πέφτουν τα δάκρυα από τους φύλακες αγγέλους, όσων ανθρώπων προχωρούν στην αμαρτία. Μένουν οι άγγελοι εκεί έξω, στενοχωρούμενοι, σε απόσταση και δεν τους συνοδεύουν. 

Ενώ λοιπόν υπάρχουν πολλοί δρόμοι και μονοπάτια επί της γης, όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, έχουν μία προβολή και αναλογία στα πνευματικά, στην κλίμακα μεταξύ γης και ουρανού. Εφόσον η κάθε μας ελεύθερη επιλογή, έχει ιδιαίτερη πνευματική βαρύτητα, τελικά ή μας πλησιάζει ή μας απομακρύνει από τον Άνθρωπο, που είναι το τέρμα και ο σκοπός κάθε ανθρώπου. 

Η πορεία της ζωής μας (αγαθή ή πονηρή) πάνω στους πολλούς φυσικούς δρόμους και επιλογές, αντανακλά (και αμφισήμαντα καθορίζει) τη θέση μας σε μια κλίμακα, στον ένα και μοναδικό Δρόμο, από τη γη προς τον ουρανό.*

Εικ.1 Η θεία και ουρανοδρόμος κλίμαξ.

Πάνω σε αυτόν τον ‘’αόρατο’’ για τα φυσικά μας μάτια, δρόμο, συνοδοιπορούμε με αγγέλους φωτεινούς και σκοτεινούς. Οι φωτεινοί μας βοηθούν στην άνοδο και αντίθετα οι σκοτεινοί,

Τριάδα και αυτογνωσία. Αυτογνωσία και Τριάδος θεογνωσία.

Με αφορμή την εμμονή ενός αδελφού που πιστεύει ΜΟΝΟ στον Πατέρα , θεωρώντας όλα τα άλλα.... παραμύθια.

Άνθρωπος είναι ο έχων την όψη (ωπος) του Ανδρός (ανθρ). Κάτι σχετικό ετυμολογικό σαν σύνθετη λέξη βλέπουμε και στο αιθίοπας ή αιθίοψ, που είναι ο έχων όψη αιθάλης (μαύρος).

Αφού έχουμε την εικόνα και όψη Του, ψαυστά εκ της αυτογνωσίας μπορούμε να κινηθούμε κάπως στην θεογνωσία.

Ο Πατέρας είναι η Κεφαλή. Αλλά αφού ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι ΜΟΝΟ κεφαλή, πως το πρωτότυπο εκ του οποίου μας δόθηκε η εικόνα και πάμε ( ; ) για ομοίωση, έχει μόνο κεφαλή; Ο άνθρωπος ψηλαφούμε και μάλλον δεν κάνουμε λάθος ΟΥΤΕ θεολογικά, ούτε και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ, έχει ΚΑΙ σώμα.

Αλλά ΜΟΝΟ κεφαλή και Σώμα; Τότε θάταν δυάδα ή Πατήρ και Υιός (ενσαρκωμένος/εν-σωματωμένος). Μια βόλτα στα νεκροταφεία, και

Άφθαρτο το ους και η χείρ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Η τίμια κάρα του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου.

Κάποτε στην Κωνσταντινούπολη ένας άνδρας είχε κανονίσει μια συνάντηση με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο Ο γραμματέας του αγίου, όταν πήγε να αναγγείλει την άφιξη του, τον βρήκε απασχολημένο με κάποιον άλλον

άνδρα, ο οποίος ήταν σκυμένος κοντά στο αυτί του αγίου και του υπαγόρευε κάτι, ενώ ο άγιος έγραφε σε χαρτί αυτά που άκουγε.

Ο γραμματέας δεν θέλησε να τους ενοχλήσει και είπε στον επισκέπτη να περιμένει. Κάθε φορά που πήγαινε, τους έβλεπε σε αυτή την εργασία.

Στο τέλος ο επισκέπτης αγανάκτησε και έφυγε. Όταν βρήκε τον άγιο μόνο, του ανέφερε για τον επισκέπτη που έφυγε.

Ο άγιος Ιωάννης τότε τον ρώτησε γιατί δεν τόν πέρασε αμέσως στο γραφείο και αυτός δικαιολογήθηκε ότι δεν ήθελε να τον ενοχλήσει στην 

ψυχή. Πότε δημιουργείται, που κατοικεί, τι είναι, τα μέρη της...)

πότε δημιουργείται η ψυχή;

Είναι σημαντικό σημείο, και το τονίζουν οι άγιοι Πατέρες. Δεν έχουμε ύπαρξη του σώματος άνευ ψυχής ούτε και ύπαρξη ψυχής άνευ του σώματος. Αμέσως μόλις δημιουργεί το σώμα ο Θεός, κτίζει και την ψυχή. Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης γράφει: ‘’Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής υφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος’’. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επιγραμματικά τονίζει, αντικρούοντας την άποψη του Ωριγένη, ότι ‘’άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον’’. Η ψυχή και το σώμα δημιουργούνται ταυτόχρονα. Η ψυχή δεν υφίσταται προ της δημιουργίας του σώματος, αλλά κτίζεται μαζί με αυτό: ‘’Την ψυχήν ούτε γαρ προϋφίσταται του σώματος∙ ούτε μεθυφίσταται∙ αλλ’ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή’’. 

...κι αν τα παραπάνω φαντάζουν μονοδιάστατα θεολογικά και εν μέρει ως ‘’δογματικά’’, (για όσους διαβάζοντας πηχιαίους τίτλους βγάζουν συμπέρασμα...) αντιεπιστημονικά, ας επιχειρήσω μια απλή σύνθεση. 

Όπως αν δεν ενωθεί το σπερματοζωάριο (αρσενικόν) με το ωάριο (θηλυκόν), για να δώσει το πρώτο ‘’ζυγωτό’’ και να αρχίσει ο

Περί θείου έρωτος - Αγίου Νεκταρίου

Θεός εμοί δόξα και πλούτος και καύχημα. Θεός το γλυκύτατον και ήδιστον υπέρ παν πράγμα. Θεός το μελέτημα και εντρύφημα. 

Θεού πνοής η ψυχή μου δημιούργημα. Θεού πλάσμα το σώμα μου. Θεού ειμί όλως εικών. Θεού θεία χάριτι γένος. 

Θεόθεν μοι το είναι, το κινείσθαι• θεόθεν το φθέγγεσθαι έλαβον. Θεώ καθ' εκάστην το πνεύμα παρατίθημι. 

Θεώ τας ευχάς μου, όσαι ώραι, προσάγω. Θεώ ζω και δουλεύω και πάρειμι. Θεόν τον μέγαν και ισχυρόν και ζώντα πάροχον και συλλήπτορα και τελειωτήν των καλών ευμοιρώ. 

Θεόν επόπτην, ων και νοώ και λέγω και πράττω και πλουτώ. Θεόν κριτήν φοβερόν των εν εμοί πεπραγμένων εκδέχομαι. Θεόν ίλεων και συγγνώμονα έχω. Θεόν μακρόθυμον και πολυέλεον ομολογώ. Θεόν σωτήρα και λυτρωτήν μου και Κύριον ανακηρύττω. 

Θεόν αρχήν των πάντων γινώσκω. Θεόν δοτήρα των αγαθών οίδα. Θεόν

νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

Όποιος κοιτάζοντας ψηλά και ενώνοντας τη σάρκα με το πνεύμα έχει το Χριστό ευνοϊκό οδηγό της ζωής του∙ Όποιος τα κτήματά του, τη γλώσσα, τα αυτιά, το νου του και τη δύναμη δώσει στη ζωή που έρχεται, ληστεύοντας τον ευρύχωρο κόσμο, όσα κρατούσε ο ληστής των ξένων ο αντίθεος Βελίαρ , [1355] και φέροντας στις αποθήκες του σοδειές μεγαλύτερες από τις επίγειες που τις ληστεύουν οι κλέφτες και τις καταστρέφουν, θα δει με τα μάτια του το βασιλιά Θεό και θα γίνει πνεύμα αφού αποθέσει το σώμα και το πάχος που εμποδίζει και θα κερδίσει θέση στον αγγελικό χορό, παίρνοντας βραβείο μεγαλύτερο από τους αξιόλογους κόπους του∙ καθ' όλον δε θα βλέπει τη θαμπή όψη της σκηνής, όπως άλλοτε, ούτε την γραπτή εικόνα του νόμου που χάνεται, αλλά θα βλέπει με τα μάτια του καθαρού νου την πραγματικότητα.

Περί των παθών της ψυχής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου μτφρ. Άγγελος Παπουτσής

-------

Το πυρ Του Αληθινού Τριαδικού Θεού είναι και πνοή ζώσα ευωδίας και γιαυτό μπορεί να αναπλάθει και να ανακαινίζει τις φύσεις μας και όλον τον κόσμο, σε σύγκριση με το καυστικό και δυσώδες που μας διαλύει η επαφή και η εθελούσια ή ακούσια κοινωνία του. Είναι φυσικό επόμενο, πως από την ποιότητα της νοεράς δύναμης που τείνει να εγκαλουπωθεί στην χοϊκή μας φύση (δια των αισθητηρίων - πυλών), εξαρτάται κι η δική μας ανάπλαση ή διάλυση. Η έμ-πνευσή μας, η Ζωή ή ο θάνατός μας...

Μεταξύ όμως του νου και του χου, παρεμβάλλεται ο χνους. Είναι σαν χνώτα που θολώνουν την ορατότητα για ευκρινή διάκριση των νοερών, που σκοτίζουν τη διάνοιά μας ώστε να μην καταλάβει τι σημαίνει θεοχαρίτωτος (φωτισμένος από ανέσπερο Φως) νους.

Ευχόμαστε στην γλυκυτάτη Θεοτόκο και την χαιρετάμε με το: χαίρε συ

Περί της ευθείας κίνησης του νου

(και κατά πόσο η ‘’επιστήμη’’ της Θεολογίας μπορεί να χαρακτηριστεί θετική)

επιτρέψτε μου, να εκφράσω δυο σκέψεις….

Η ευλογημένη ‘’ευθεία’’ κίνηση του νου, είναι διακριτική/διεισδυτική, καθώς οξύνοντας τον νου, κάνει την φύση διαπερατή για να ‘’δει’’ εκ του κτίσματος και δημιουργήματος, Τον Κτίστη και Δημιουργό. Εκ των λόγων της Φύσης και τον Γραπτό λόγο, Τον Λόγο.  

Μπορεί να είναι η ΜΑΡΘΑ που μεριμνά και τυρβάζει περί πολλών και όντως να παρατηρείται από Τον Κύριο ότι, ενός εστίν χρεία, (η ακρόαση και τήρηση των εντολών) αλλά η Αλήθεια ΔΕΝ είναι γυμνή. Ο Κύριος επί του Σταυρού είναι η γυμνή Αλήθεια,  αλλά μετά την Σάρκωση και Ανάσταση ήταν και είναι (ως θείο γεγονός άπαξ γενόμενο μεν, αλλά παρατεινόμενο στους αιώνες) ενδεδυμένος. Ενεδύθη σχήμα ταπεινό προ του Πάθους και σχήμα ένδοξο ως Βασιλεύς της Δόξης.   

«Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ *, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγ γέλλει τό

Περί ελεύθερης επιλογής ‘’πίστης’’ και απόδοση ευθυνών στις επιλογές ΜΑΣ....

Για τους θεϊστές, ο καθένας με τον όρο που χρησιμοποιεί όπως και εμείς οι Ορθόδοξοι, πιστεύουμε και γνωρίζουμε πως Ο Τριαδικός Θεός έφτιαξε το στερέωμα. Για τους μη θεϊστές, όπως αυτοί νομίζουν και ίσως είναι δευτερευούσης σημασίας.  

Αυτό το ‘’στέρεο οικοδόμημα’’, διαθέτει και υπόγειο και επίγειο και υπέργειο. Είναι αυτό που λέμε παραφύση, φύση και υπερφύση. Παράλογο, λογικό και Υπέρλογο. Έστησε όμως και την κλίμακα ανόδου (Ι) Ιησούς σε αντίδραση της κλίμακας καθόδου, (πάλι Ι) αφού από ανοησία ή κακή περιέργεια ή τόλμη όπως θέλει ο καθένας ας το ορίσει, ακολούθησε ο ΑΔΑΜ και η ΕΥΑ το Ι’ τάγμα των δαιμόνων.

Ακολούθησε τον εντός του παραδείσου όρθιο και μετέπειτα λόγω πλάνης, έρποντα επί γης όφι, προσανατολίζοντας τον εαυτό του (ΑΔΑΜ = Ανατολή - Δύση - Άρκτος - Μεσημβρία) σε δευτερεύοντες στόχους ενέργειες, γνώσεων και δυνάμεων και άφησε πίσω του την Αγάπη και την υπακοή.

Στρέφοντας τα νώτα στην Αγάπη, ασεβώντας Σε Αυτήν και αχαρίστως διαβιών, παρά τις τόσες γνώσεις και δυνάμεις που (συνεχίζει) να παρέχει…

Σήμερα καλούμαστε, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να ευστοχήσουμε στην επιστροφή από το υπόγειο στο ανώγειο διά του επίγειου και φυσικού. ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ, μπορούμε να σουλατσάρουμε ανέμελα στο υπόγειο, χωρίς σε κανέναν να δίνουμε λογαριασμό.  

Και το ‘’στερέωμα’’, αφού έχει κλίμακα (ανόδου-καθόδου, κεντρομόλου δυνάμεως – φυγοκέντρου) έχει και στέρεα και σκληρά τοιχεία έχει όμως και την Θύρα εξόδου.

Πάμε τώρα, στην επιλογή πίστης. Έχω απόλυτα ελεύθερη επιλογή να κινηθώ

Όλοι οι οδηγοί των αρχαιολογικών μουσείων της Ελλάδας για ηλεκτρονικό ξεφύλλισμα

Το Μουσείο Ακροπόλεως  E-Book GR 

Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο  E-Book GR 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας  E-Book GR 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας  E-Book GR

Ο Μαραθών και το Αρχαιολογικό Μουσείο  E-Book GR

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου  E-Book GR

Δήλος  E-Book GR

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς  E-Book GR

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών  E-Book GR

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης  E-Book GR

Ελευσίνα: Ο Αρχαιολογικός Χώρος και το Μουσείο  E-Book GR

και Αιγές: Η βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων

---

Κατεβάστε τα e-books κάνοντας κλικ στους παρακάτω συνδέσμους 

• Κεραμεικός

• Αιγές: Η βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων

• Σάμος: Τα αρχαιολογικά μουσεία

• Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας

• Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών

• Ο Μαραθών και το Αρχαιολογικό Μουσείο

• Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας

• Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

• Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών

• Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

• Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

• Δήλος

• Ελευσίνα: Ο Αρχαιολογικός Χώρος και το Μουσείο

• Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς

• Το Μουσείο Ακροπόλεως

• Η Ελλάδα του Μουσείου Μπενάκη

πηγή για τα τελευταία

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Ἀρχιμ. Σωφρονίου

Ἡ προσευχή εἶναι ἀτελεύτητος δημιουργία, ἀνωτέρα πάσης τέχνης καί ἐπιστήμης. Δία τῆς προσευχῆς εἰσερχόμεθα εἰς κοινωνίαν μετά τοῦ' Ἀνάρχου Ὄντος. Ἡ ἄλλως: Ἡ ζωή τοῦ ὄντως Ὀντος Θεοῦ εἰσχωρεῖ ἐν ἠμίν διά τοῦ ἀγωγοῦ της προσευχῆς. Αὐτή εἶναι πράξις ὕψίστης σοφίας, ὑπερέχουσα παντός κάλλους καί πάσης ἀξίας.

Ἐν τή προσευχή ἐγκρύπτεται ἡ ἅγία ἀγαλλίασις τοῦ πνεύματος ἠμῶν. Αἵ ὁδοί ὅμως τῆς δημιουργίας ταύτης εἶναι περίπλοκοι.

Μυριάκις θά βιώσωμεν καί τήν φλογεράν ἀνάτασιν πρός τόν Θεόν καί τάς ἐπαναλαμβανομένας ἐκπτώσεις ἀπό τοῦ Φωτός Αὐτοῦ. Συχνάκις καί πολυτρόπως θά αἴσθανθώμεν τήν ἀνικανότητα τοῦ νοός ἠμῶν νά ὕψωθή  πρός Αὐτόν. ἐνίοτε θά ἱστάμεθα ἐπί τῶν ὁρίων, τρόπον τινα, τῆς ἀφροσύνης καί ἐν ὀδύνη καρδίας θά ὅμολογώμεν εἰς Αὐτόν τήν οἰκτρᾶν ἠμῶν κατάστασιν:

ταπείνωση - γέροντος Παϊσίου

Μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που κατόρθωσαν να μιμηθούν την ταπεινή γη, η οποία, ενώ πατιέται από όλους, όμως όλους τους σηκώνει με την αγάπη της και τους τρέφει με στοργή σαν καλή μάννα, η οποία έδωσε και το υλικό για την σάρκα μας στην πλάση. Δέχεται επίσης με χαρά και ό,τι της πετάμε, από καλούς καρπούς μέχρι ακάθαρτα σκουπίδια, τα οποία επεξεργάζεται αθόρυβα σε βιταμίνες και τις προσφέρει πλουσιοπάροχα με τους καρπούς της αδιακρίτως σε καλούς και κακούς ανθρώπους.

Ο ταπεινός άνθρωπος, όπως φαίνεται, είναι ο δυνατότερος του κόσμου, διότι και νικάει, αλλά και σηκώνει πολλά ξένα βάρη με ελαφριά την συνείδησή του. Ενώ ζει περιφρονημένος και αδικημένος για τα ξένα σφάλματα που οικειοποιείται από αγάπη, εσωτερικά νιώθει την μεγαλύτερη χαρά του κόσμου, γιατί είναι περιφρονημένος πια από αυτόν ο μάταιος τούτος κόσμος. Οι ύβρεις, οι αδικίες κ.λ.π. είναι τα καλύτερα νυστέρια για όσους έφταιξαν, διότί με αυτά καθαρίζουν οι παλιές πληγές. Για εκείνους όμως που δεν έφταιξαν είναι μαχαίρια δημίου, και Μάρτυρες θεωρούνται αυτοί που τα δέχονται χαρούμενοι για την αγάπη του Χριστού.

Οι μεγάλοι στην ηλικία που δεν δέχονται ύβρεις και αυστηρές παρατηρήσεις, για να θεραπευθούν ή για να λάβουν μισθό (όταν δεν φταίνε), είναι πιο ανόητοι και από τα μωρά παιδιά, που δεν θέλουν ούτε να ακούσουν τον γιατρό, διότι